Dawid - dziękuję w imieniu tego narwańca
On nie tyle roślin pilnuje, co mnie, czy przypadkiem nie patrzę na to, co on wyprawia. A najgorsze, że cała reszta leci za nim
Aniu - dziękuję i mam nadzieję, że w końcu się pojawią.
Kochani - bardzo dziękuję za miłe słowa!
Tymczasem więc, aby i Wam było miło, w piękny i upalny poranek, radośnie powitała mnie wysiana w marcu...
Ipomoea violacea: 
Ten mój pierwszy, wyprodukowany niejako własnoręcznie z nasion kwiat, dedykuję naszemu
Henrykowi - w podziękowaniu za wsparcie, namówienie do wysiewu, podtrzymywanie na duchu i za to, że jest
Nasze powszechnie obecne w ogrodach czy altanach wilce, to chyba również odmiana z rodzaju Ipomoea, tyle że u nas uprawiana jako roślina jednoroczna, z pełnym bogactwem różnych hodowlanych form, bardziej będące ozdobnymi i wyhodowanymi (co nie znaczy, że nie pięknymi) odmianami, niż zebranymi ze środowiska naturalnego. Ja realizując wiosenne zamówienie z Koehres, wybrałam trzy sukulentowe czyste formy tej meksykańskiej roślinki. Jedna nie wykiełkowała wcale, ale pomyślę do następnego zamówienia, dlaczego.
Jak już
I. violacea obdarowała mnie kwiatem, to pokażę poszczególne etapy - jeśli kogoś to interesuje - a które wyglądały tak:
1.
2.
3.
Na kolejne kiwtnienie czeka już
Ipomoea quamoclit, ale to chyba jeszcze potrwa:
Natomiast
Pachypodium succulentum 'Cristata' nadal trwa w niezdecydowaniu:
Reszta coś tam też marudzi, ale jeszcze nie na tyle, by się pokazać.
Czas przejść do nowości, a właściwie: jednej, dla mnie niesamowitej. Kochani, stałam się dumną i szczęśliwą posiadaczką madagaskarskiej rośliny o nazwie:
Senna meridionalis
Wydaje się niepozornym badylem, jednak jest zaliczana do bardzo dużego rodzaju, w którym większość roślin to zdrewniałe krzewy. Mała roślina już wygląda jak miniaturowe drzewo, a oasiągnąć może wysokość nawet do 2 metrów. Na Madagaskarze nazywa się ją
Taraba,
Andapara i
Tainjazamena, brak natomiast odpowiednika w języku angielskim. Po prostu: Senna, dawniej, kiedy opisano ją po raz pierwszy, nazwana była
Cassia viguierella var. meridionalis. Jeśli zaś popatrzymy na etymologię - da nam to bardzo dużo, gdyż
'sanaa' to z j. arabskiego "ciernisty krzew", natomiast
"meridionalis" z łacińskiego: południe, środek dnia. Nazwa ta odnosi się do faktu, że roślinka zamyka swoje liście w nocy - moim zdaniem jednak tylko teoretycznie, bo z kolei gdzieś w literaturze wyczytałam, że właśnie w południe, gdy jest bardzo dużo słońca, te liście się zamykają. Dla mnie jest to lepsze wytłumaczenie tej nazwy. Z braku tych liści jeszcze tego nie zaobserwowałam.
Jest to endemit Madagaskaru, jednak jej dystrybucja jest bardzo ograniczona, na "wolności" rośnie tylko około 400 roślin, wszystkie w rejonie prowincji Toliara. Jak nam się życie wspólne ułoży - mam nadzieję, że dobrze.
Ja zaś mam nadzieję, że Was nie zanudziłam. Kolejne roślinki czekają na obfocenie i pokazanie, ale to w kolejnej wolnej chwili. Dziękuję za wizyty!
i ta Ipomoea quamoclit ma bardo ciekawe kwiatuszki 
Już się nie mogę doczekać kwitnienia 
, a jak widać po ponad dwudziestu latach - zostało w pamięci 
