Kochani, przekonaliście mnie do szarłat trójbarwny
W moim ogrodzie rośnie sobie dziko
szkarłat zwisły i
wiechowaty.
"
Szarłat trójbarwny (A. tricolor). Jego ulistnione pędy mogą służyć w bukieciarstwie jako "zieleń cięta". Liście są wąskie lub szerokie, łukowato wygięte lub fantazyjnie powyginane. Górne liście są bardzo atrakcyjnie wybarwione (fot. 3, 4), a jesienią często zmieniają barwę. Bardzo małe kwiaty wyrastają ukryte w nasadach górnych liści. Za najpiękniejszą uważa się odmianę
'Flaming Fountain', u której na jednej roślinie wyrastają liście: żółte, ciemnoróżowe i zielone. Atrakcyjną odmianę
'Illumination' zdobi różowoczerwona nerwacja liści na ich kremowożółtym tle. Wyjątkowo ładnie prezentuje się także odmiana
'Joseph's Coat', u której czerwona plama sięga połowy długości żółtych liści.
Z grama nasion otrzymuje się 600–1000 roślin. Nasiona wysiewa się w szklarni od połowy marca do połowy kwietnia, do palet-wielodoniczek wypełnionych substratem torfowym. Nasiona szarłatu należy przykryć warstwą podłoża, gdyż światło hamuje ich kiełkowanie. W temperaturze 18–20°C (dla A. hybridus wymagane jest około 24°C) siewki ukazują się po upływie 10–14 dni. Po kolejnych 2, 3 tygodniach szarłaty pikuje się do większych palet-wielodoniczek, a temperaturę obniża do 12–15°C. W pole sadzi się je po ostatnich przymrozkach, w rozstawie 40 x 40 cm.
Szarłaty mają duże wymagania klimatyczne i glebowe. Ich uprawa w surowym klimacie z deszczowym latem lub na ciężkich glebach jest bezcelowa. Te rosnące na glebie o pH 6–6,5 są wyższe, lepiej rozgałęzione, obficiej ulistnione i mają większe liście niż rośliny uprawiane na glebie o pH 4,5–5. Miejsce dla szarłatów powinno być nasłonecznione, ponieważ w cieniu ich pędy wybiegają i opóźnia się kwitnienie. Szarłat trójbarwny, jako gatunek najbardziej ciepłolubny, potrzebuje miejsca osłoniętego od wiatru.
W nawożeniu roślin warto uwzględnić saletrę wapniową, zapewniającą sztywność pędów. Unikać należy natomiast amonowych form azotu, powodujących wiotczenie pędów. Dla odmian o wysokości powyżej 100 cm wskazane jest jedno piętro siatki wspierającej.
Szarłaty przeznaczone do świeżych kompozycji zbiera się, kiedy 1/2–3/4 kwiatów jest rozwinięte, a do suchych bukietów — po wysypie nasion. Kwiaty w tym drugim przypadku zebrane wcześniej skręcają się podczas suszenia. Rośliny wyrywa się i wstawia do wody, a po kilku godzinach odcina się korzenie (po usunięciu z pędów liści). Tak przygotowane szarłaty można przechowywać w chłodni, w wodzie, przez kilka dni. W czystej wodzie lub z dodatkiem sacharozy trwałość ściętych szarłatów wynosi 5–7 dni. Przed suszeniem trzeba usunąć liście z pędów kwiatostanowych, a następnie powiązać je w zwarte pęczki i suszyć zwieszone wiechami w dół, w pomieszczeniu, gdzie możliwa jest szybka wymiana powietrza. Mocno powiązane pęczki zapobiegają skręcaniu się kwiatostanów, a szybkie suszenie zapewnia zachowanie intensywnej barwy."
Judyto, dziękuję za link
