Korpusy i ciernie - aga_zgaga

[hen_s]

Super mini mammillaria oraz bardzo pomysłowa kaktusowa świąteczna karteczka.

Wesołych Świąt!

[aga_zgaga]

Dziękuję za życzenia
Mini-hernandezii kwitnie dalej, porzuciła głęboką biskupią purpurę na rzecz ładnego różu. Trudno to sfotografować w tą szarzyznę za oknem. Zdjęcie z lampą.



Pokażę coś z działu "nie wiem co to, ale ładne"
Bardzo mi się podoba jej ciemny korpus i prawie zupełnie białe ciernie. Może to jakaś M.magnimamma...
NN


Koniec roku, czas podsumowań. Ale zamiast kwiatków siewki.
Wiosenne wysiewy 2019 - klapa totalna, wysiałam kilkadziesiąt nasion, wzeszło 3szt. i z tych trzech siewek nie udało mi się utrzymać przy życiu żadnej
Było minęło.

Wysiewy 2018 - dużo wysiałam, duużo ubiłam, ale jak skończyły rok, to już żadnej. Teraz mam z tego 14 szt., 8 gatunków mammillarii. Zobaczcie jak się niektóre zmieniły:
M.duwei przez rok:


I inne przez 8 miesięcy:
Gromgrowie leśne (wg Marka L)


M.baumi


M.nejapensis


No to Do Siego Roku i do następnego siania

[Marek L]

bardzo ładna m.hernandezii - róż czy fiolet to bez znaczenia:-)
- duwei to pewnikiem zakwitnie w przyszłym roku a to gromgowie to chyba jednak m.haageana - ale ja się na tym nie znam ;-)

[hen_s]

Śliczne maluchy. Jestem pod wrażeniem!

Będzie z tych roślinek pociecha oj, będzie! Piszę o kwiatuszkach bo korpusiki i ciernie już są piękniutkie.

[aga_zgaga]

Jacy mili świąteczni goście
Dziękuję za pochwały dla sieweczek Henryku.
I cieszę się Marku, że wpadłeś. Aż poleciałam na zimowisko do mammillarii i mówię "dziewczyny, musimy się starać, bo tylko kwiat mammillarii wyciąga Marka z otchłani forumowego niebytu"
Gromgrowie, to chyba rzeczywiście M.haageana ssp. schmollii, z ciemnymi cierniami centralnymi. Jest i druga z jaśniejszymi (w tle chyba M.insularis)


Mam jeszcze z Twoich, Marku, nasiona M.blossfeldiana, których nie wiem czemu, nie wysiałam. Ale spędziły 2 lata w lodówce, więc nie wiem co z nich będzie
W przyszłym roku wracam do siania mammillarii, to może coś urośnie, gymno niech sieją inni.

[ejacek]

Dzięki Jacku, gratulacje przekazałam

A komu te gratulacje przekazałaś to że kaktus zdrowo rośnie i kwitnie to zasługa opiekuna

[barbra13]

Urocze to maleństwo M.hernandezii .
Jak widzę, nie pozostawiasz zimą bez nadzoru swojego kaktusowego dobytku, pilnujesz i obserwujesz, ba, nawet planujesz .

[aga_zgaga]

A komu te gratulacje przekazałaś to że kaktus zdrowo rośnie i kwitnie to zasługa opiekuna

No kaktusowi przekazałam, tak symbolicznie Hernandeskę mam krótko i przez przypadek. To było zadośuczynienie za zagubioną paczkę. Moja zasługa, że M.hernandezii nie ukatrupiłam jeszcze - tak to widzę Sama bym się chyba nie odważyła jej kupić. Ale na razie mam z nią wiele radości.

Jak widzę, nie pozostawiasz zimą bez nadzoru swojego kaktusowego dobytku, pilnujesz i obserwujesz, ba, nawet planujesz .

Oddałam ciernistej zgrai pokój na zimowisko, więc mam je pod okiem. Do tego niestety pojawiły się wełnowce, więc regularnie robię przegląd wojsk i sprawdzam efekt oprysku. Robali było mało, więc liczę na to, że dotrwamy do wiosny.

Planuję wysiewy, ale detaliczne, nie hurtowe. Lubię siać, choć to zwykle oznacza kłopoty

[Marek L]

Mam jeszcze z Twoich, Marku, nasiona M.blossfeldiana,

To troszkę odleżały
moim zdaniem to jedna z ładniejszych mammillarek -pochodzi z Baja California a to oznacza że lubi wodę wczesna wiosna a nie znosi w środku lata,
źródełka podają że na stanowisku opad jest w granicach 100mm rocznie, rozłożony na 4 miesiące zimowo -wiosenne czyli od grudnia do początku kwietnia.
Podobnie ma się w kolekcji - po wyniesieniu z zimowania można podlewać ale po kwitnieniu trzeba się wstrzymać z laniem bo inaczej zagnije.
Roślinki mają bardzo mały system korzeniowy rozłożony na powierzchni gruntu bardzo płasko..... chyba aby łapać poranna skraplającą się wodę.
Trzeba uważać na niskie temperatury bo tam gdzie rośnie bywa chłodno ale przymrozków to nie ma.
Wedle moich doświadczeń to trzeciego roku po wysiewie może zakwitnąć.

na fotce ta roślinka z tyłu to może być m.insularis ale ta z przodu to chyba nie jest ta z poprzedniego zdjęcia - ta mi wygląda na m.parkinsonii
ale to może zweryfikuje ktoś inny

[aga_zgaga]

Dzięki Marku za słowo o blossfeldianie, z tego wynika, że M. fraileana, którą mam, muszę traktować podobnie, bo to sąsiadki. Jakbyś zajrzał jeszcze kiedyś i opowiedział króciutko o M.nivosa i M.eichlamii, czy mają jakieś niezwykłe upodobania. Wiem, że to ciepłoluby .

W ogóle mógłbyś popełnić Marku jakiś poradnik. Pióro masz lekkie, wiedzę i doświadczenie ogromne.

Co do siewek, to M.parkinsonii nie siałam, a może to M.orcuttii jest, tą siałam. Mam też takie dwie jednakowe siewki, a inne niż reszta i myślę, może to M.dixanthocentron, albo odwrotnie - to jest orcuttii


No nic, kiedyś urosną, to może ujawnią swoje dane. A psica, która wdepnęła w wysiewy i namieszała w siewkach właśnie śpi jak niewiniątko

[Marek L]

wynika, że M. fraileana, którą mam, muszę traktować podobnie, bo to sąsiadki.

tak jest , nawet według mojej opini m.fraileana jest jeszcze bardziej wrażliwa na lipcowo/sierpniowe podlanie

i opowiedział króciutko o M.nivosa i M.eichlamii, czy mają jakieś niezwykłe upodobania. Wiem, że to ciepłoluby .

pewnikiem to niewielu jest chętnych czytać o tych roślinkach bo to niszowe gatunki ale -
m.nivosa pochodzi z Bucks Island z wyspy na morzu karaibskim co już daje do myślenia że to roślina wybitnie ciepłoubna z minimalnymi wahaniami temperatury zarówno w trakcie roku jak i dobowymi. Bliskość ciepłego morza niweluje wszelkie różnice.Do tego ilość opadów na wyspie jest okropaśna bo podają że to powyżej 1600mm w roku a szczyt przypada na grudzięń i to coś blisko 300mm. Styczniowa średnia temperatura to 19st C a wrześniowa to 37st C.
Jak to przeanalizować to roślinki nie powinno się dać hodować w naszych warunkach
a jednak jest częsta w kolekcjach - może nie są to ogromne rośliny ale i zamorki to też nie są.
Jak ja ją tak hoduje/morduje w kolekcji - wynoszę jak już nie ma ryzyka przymrozków i znoszę razem z parodiami przed przymrozkami , daję dość przepuszczalny substrat
bez wapienia- bo rośnie na skałkach pochodzenia wulkanicznego o pH 5,5. Stawiam je blisko drzwi aby był przepływ powietrza, słoneczka nie szczędzę bo ma wełnę w axilach
co by świadczyło że w naturze musi rosnąć na odkrytym terenie i broni się od nadmiaru światła. Podlewam dość regularnie a ponieważ jest między innymi roślinkami to ma mniejsze dawki wody w sierpniu. Kiedyś się twierdziło że są nivosy o barwie skórki zielonej i brązowawej i po siewie niby tak jest ale wraz z wzrostem wszystkie są zielonawe.
Tak ogólnie to dość trwała roślinka ale rośnie dość wolno.

M.eichlami - roślinka południowego meksyku , z okolic Rio Grijalva , Chiapas. Często opisywana jako odmiana m.voburnensis.
A jeszcze dalej zaglądąjac jej w metryczkę to można znaleźć powinowactwo z m.karwinskiana - bardzo upraszczając to chyba najdalej na południe
wysunięta forma karwinskiany. Roślina śliczna ale dopiero po kiku/kilkunastu latach hodowli. Jako siewka jasno zielona i rośnie dość wolno, dopiero gdy dostanie
wełny w axilach a to robi w wieku kilku lat zaczyna pięknieć a jak się rozkrzewi po kolejnych kilku to piekności.
Największego uroku jej dodaje wełna która jest seledynowa - i z mojej obserwacji to jej kolor zmienia się w zależności od warunków, tak więc jednego roku może być blada ale gdy przestawię ją w inne miejsce to tworzy piękny seledynek.
Co chodzi o hodowlę to trzeba uważać aby nie przechłodzić- niby w naturze najniższe spadki temperatur ma do +5 st C ale pod folią wytrzymywała temperatury około 0 st C.
Tam gdzie rośnie skały są pochodzenia wulkanicznego z dodatkiem humusu i tego się trzymam - wapna nie dodaję a troszkę ziemi liściowej zawszę dorzucę . pH ma być koło 6,5. Tam gdzie rośnie klimat jest prawie tropikalny bo opad to 1200mm a średnie temperatury zimowe to 22st C a letnie tylko 27 st C do tego dość wysoka wilgotność powietrza - pada w środku roku od maja do grudnia. Jak to ma się do praktyki - nie zagniła mi m.eichlami ale mimo to trzymam w podłożu przepuszczalnym w małą ilością ziemi liściowej. Znacząco nie zwiększam ilości podlań tych roślin ale też nie robię wielkich przerw w podlewaniu, stoją na pełnym słońcu bo wtedy mają ładną wełnę, podobnie jak nivosę wyjmuję na stanowisko później niż wszystkie rośliny i jako pierwsze zbieram.

a może to M.orcuttii jest,

ta może być a te kolejne siewki to niestety są zbyt małe aby coś określić

[aga_zgaga]

Dzięki Marku za wspaniałe opisy, tych wg mnie bardzo ciekawych kaktusów. Kurczę, to je przeniosę do salonu, bo się przeziębią. Mam je obie i kupiłam je w marketach. Tak, wiem, wstyd. No ale jak je można było tam zostawić. Tym Holendrom, to nie wystarczy męczenie spinossim, hahnian i backebergian, wzięli się za bardziej niezwykłe. Dlatego moja nivosa ma dziwny czubek, bo tam miała przylepione hotglutem suszki
M.nivosa i M.eichlamii (doniczki 7cm)

M.nivosa na tym zdjęciu przed przesadzeniem do normalnego podłoża. I jest brązowa na razie

Jeśli jeszcze nie zniknąłeś Marku, jak to miasto z opowieści tysiąca i jednej nocy (pojawiało się raz na sto lat), to jeszcze Cię zapytam o mammillopsisy. Mam dwa nieduże, ja sobie oczywiście o nich czytałam ale wiedza praktyka, jest bezcenna.

Cóż mammillarie zrobiły się niszowe, choć statystycznie pewnie są najpopularniejszymi kaktusami w handlu..... a nie, zapomniałam o grusonach

[aga_zgaga]

Nowy Rok to nowe nadzieje na nowy sezon i na nowe kwitnienia.
Życzę więc sobie i wszystkim kochającym sucholuby, żeby niezawodne kwiatkoroby nadal nie zawodziły, a uparciuchy, żeby zapączkowały dla odmiany
Wspomnienie wiosny - niezawodny Notocactus curvispinus

[hen_s]

Śliczny kwiatuszek.

Takich i wiele ładniejszych w Nowym Roku wraz ze zdrowiem i pomyślnością Ci życzę. Na pewno będą bo roślin doskonale rokujących u Ciebie dużo.

[aga_zgaga]

Zima-niezima się dłuży. U nas na Mazowszu jeszcze nie było śniegu. Za miesiąc budzę notokaktusy, a co chyba, że się same pobudzą w tych temperaturach..

Pokażę trochę nowinek.
Dwie, które chciałam zawsze mieć:
Mammillaria marksiana i Mammillaria schwarzii


Marketowce:
kamyki z przeceny, bo mnie zawsze ciekawiły i Matucana madisoniorum.


Jeszcze przytargałam Graptopelatum bellum i gęściutką M.polifera.

A to zakup ratunkowy, choć nie wiadomo, ćzy pacjent przeżyje, bo stracił korzenie
Echinocereus longisetus


I uratowana z echinocereusem, choć nie upragniona mammillaria, chyba M.eriacantha (jak zakwitnie na żółto, to będzie ona):


Rosły w zgniłym kaktusowym ogródku w fajnej doniczce, która będzie w sam raz na moją agawę. Bardzo bym chciała, żeby echinocereus przetrwał, bo to ładna roślina, choć ponoć niechętnie kwitnąca. No ale ta fryzura...