Witajcie kochani
Taka paskudna pogoda, że nic się nie chce.
Pogoda nie potrafi się określić, a już wczoraj to się wściekałam i wyraziłam to na głos kierując inwektywy w stronę właściwą. No bo ileż można....rano obudziło mnie słoneczko, wypiłam kawusię na tarasie, złapałam za sprzęty i do warzywnika, bo czas buraczki siać, słonecznik też już się domagał i inne takie też. Jak tylko zaczęłam pracować, pojawiły się chmury, zaczął padać grad, potem deszcz i tak cały dzień.
Dzisiaj nie pada, ponurzasto, ale da się znieść, więc powsadzałam dalie, mieczyki ( takie bidy zeszłoroczne), dokończyłam prace w warzywniku i mam wolne.
Miłeczko - Moje narcyzy też bidaki,nie mogę się dochować pola żonkilowego. Rosną, ale jakieś pojedyncze sztuki, reszta pewnie w brzuchach nornic.
Przypomnę Ci o bukszpanach.
Soniu - Uwielbiam klony. Zdobią ogród cały rok, a najładniejsze są oczywiście jesienią.
Przymrozki były spore, ale o dziwo ogród nie ucierpiał. Roślinki wiedzą same jak się obronić, no może nie wszystkie, ale to jeszcze powód przemawiający za tym, żeby sadzić żelazne rośliny. Ba, łatwo powiedzieć, prawda?
Pogoda w sobotę, czyli w urodziny syna pozostawiała wiele do życzenia, ale popołudniu słoneczko pokazało buźkę, więc mała rekompensata była. Idzie ciepło, tak mówi mi mój nadworny synoptyk, czyli lewy bark.
Dorotko - Jeśli chodzi o piwonie, to najlepiej zna ich potrzeby
Marta Koziorożec. Ja mam kilka sztuk, ale w ich uprawie też ponosiłam klęskę. Marta wyjaśniła mi, że po primo za głęboko posadzone, po drugie primo, za dużo azotu. Dlatego dostały kompost i potasowy nawóz wiosną. A sekretem bujnego kwitnienia piwonii jest...kromka chleba położona pod jej korzeniami. Nie wiem, nie pytaj dlaczego, moja koleżanka tak mówi i tak mi kazała robić. Ja oczywiście zapomniałam o tym, więc jednak liczę na te rady z tym potasem.
I kolejne piwonie posadzę z chlebem. Coś w tych radach babcinych musi być. Ja w nie wierzę.
Mateusz- Palmowe dopiero się zbierają, ale dobrze im idzie, lada dzień pokażą swoje listeczki.
Ja też je uwielbiam, klony znaczy się, bo są piękne. Nie są jednak popularne, mało ich w okolicy. Z okna mojej pracy mam przyjemność oglądać kilka ogromnych klonów, ale nie znam nazwy. Pięknie się wybarwiają na jasny zielony kolor liści, a jesienią mienią się złotem. Wśród znajomych panuje przekonanie, że palmowe wymarzają, więc nie sadzą. Ja mam trzy palmowe, jeden najbardziej wrażliwy rośnie już kilka lat, okrywałam go tylko pierwszą zimę.
Aniu - No cóż, teraz 500 w plusie bardzo popularne. :lol:Szkoda klona. Dużych drzew zawsze mi szkoda jak muszą ulec człowiekowi. Do dzisiaj pamiętam te cztery piękne drzewa czereśniowe które musieliśmy wyciąć, bo rosły na naszej obecnej drodze wjazdowej do domu.
Aniu Anabuko - Liście palmowych są fikuśne, zgadzam się bo i ja je uwielbiam.
Aniu Wsiania - Klony palmowe lubią zaciszne miejsca, najlepiej rosną nad jakąś wodą. Ja nie mam ani oczka, ani jeziorka, to rośnie sobie na rabacie. I nie najgorzej sobie radzi. Masz sporą powierzchnię, to możesz sadzić większe okazy drzew. A klonów masz do wyboru, do koloru. Jak chcesz, podam namiar na fajną i niedrogą szkółkę z ciekawą ofertą.
Marysiu - I takie okazy cieszą najbardziej.
Mój tulipanowiec z siewki przezimował i cieszę się jak dziecko. A nasionko znalazłam w parku pod Poznaniem. Radocha niesamowita.
W ogrodzie znalazłam dwa maleńkie klony, nie wiem z których moich się wysiały, w okolicy nie ma dorosłych drzew, więc się im bacznie przyglądam.
Psy wyżarły mi moje wióry rogowe. Ich radość, że pańcia w końcu pomyślała o nich nie miała granic. W przeciwieństwie do mnie. Ale czy można na nie się gniewać?
Mika ma minę w typie
ale o co chodzi?
Za to z Lulci mam jakiś pożytek. Pilnuje moich młodych rozsad a nawet je dogrzewa własnym ciałem, jak szybka zasunięta. A jak położyłam tam koc, żeby uchronić przez mrozami moją młodzież, no to radość Lulci była przeogromna.
I dalej w temacie drzew.
Wierzba, która powstała z patyczka, który służył za dekorację wielkanocną kilka lat temu. Corocznie strzygę jej koronę trzykrotnie podczas sezonu. M chce usunąć, ale ja bronię bo mam taki sentyment do tych wszystkich roślin, które mają własną historię w moim ogrodzie.
Do popisania.
Widziałaś gdzieś koło nas jakieś większe zagęszczenie ich? Bo ja tyle co mam koło domu i młode, osamotnione sztuki gdzieniegdzie, w sumie pamiętam o jednym przy drodze, ścięty, jeden w lesie... A, jeden czerwony rośnie duży okaz, super ma liście jesienią, o ile ciepło jest 
Klon ten pospolity pamiętam z dzieciństwa rósł przed domem cudny, robiliśmy noski ale likwidono w mieście ogródki i w miejsce klonu powstał parking 
Za to Lulcia, jak mówisz, wzorowa 
