A zakręcona to na dobre jestem widzę.
Specjalnie dla Henryka, ale i oczywiście dla Was wszystkich - historia jednej roślinki o nazwie Uncarina perrieri. Właściwie trzech.
Wysiałam sobie te cuda w 2013 roku, w grudniu. Pierwszy wysiew, ten co męczyłam Was całą zimę. Wykiełkowało mi dość dużo tych uncarin, i bardzo się z tego cieszyłam. Ciekawostką dla mnie był fakt, kiedy nadeszło lato, trzy które miałam i które wytrwały jednocześnie zaczęły gubić liście. Nie wiedziałam, dlaczego, ale gdzieś tam czytałam o spoczynku letnim, to patrzyłam i obserwowałam, co się dzieje - może to "to". Jednak po lecie podlałam - a tu nic. Góra u jednej zaczęła czernieć. Obciachałam i nie ma co, jesienią wstawiłam pod lampy.
Były... o takie łyse:
I systematycznie podlewane, patrzę, rosną. Bardzo się ucieszyłam. Dziś wyglądają tak:
Uwielbiam ich unerwione liście:
Ale żeby nie było tak dobrze, to dwie tak się rozrosły, a trzecia śpiąca królewna dalej taka łysa pozostała. Nie wiem, dlaczego. Stan korzeni - piękny wręcz, a ani drgnie. Zobaczymy, z wyrzuceniem się nie spieszę.
Wobec powyższego, wysiałam w październiku roku kolejne uncariny. No niestety, ogólnie nie jest już tak dobrze jak za tym pierwszym wysiewem, ale nie jest i źle, jednak wykiełkowały mi tylko dwa gatunki:
Uncarina roeoesliana:
i
Uncarina perrieri :
I tak dla porównania mała zbiorówka - najmłodsze z przodu, dalej te starsze o rok, świeżo wyspane:
Tych innych śpiących z całą resztą na parapecie i półkach nie pokażę, bo łyse są
Dziękuję Henryku za miłe słowa oczywiście i postaram się nie znikać, tylko u mnie niewiele tego ciekawego, co by mogło Was interesować 
Ale wiosna idzie, się zacznie coś dziać mam nadzieję 
Ja ich jak na razie nie przelałam tylko dlatego, że tej zimy dużo za dużo o tym zapominałam 
dziękuję 
Młoda Uncarina perrieri i nie tylko,to kolejne ogromny sukces a do tego ta Twoja wiedza na temat ich pochodzenia,potrzeb itd.dosłownie powala,jestem dla Ciebie i Twoich zdolności pełen podziwu 
.
