A ja nie śpię i witam Was serdecznie znad szklaneczki dźinu z tonikiem!
Włączyłam się dziś aktywnie w program ochrony rysia, firmowany przez WWF i to jest jedyne osiągnięcie dnia dzisiejszego. Upłynął mi on bowiem na snuciu się po pięknym mieście Gdańsku i moim ogrodzie.
A propos ogrodu. Tak mnie zewsząd atakują bujne kształty i kolory, że dostaję zawrotów głowy. Okazuje się, że barokowy przepych może zmęczyć. Marzy mi się biało - zielone uspokojenie, a tu tyle różowości, fioletów, żółci, wiech, trąb, kołtunów... I jak tu żyć, panie premierze
?Alicjo, ci, których nazywasz H, to w istocie Ch, czyli państwo Chodunowie. Nie bardzo zrozumiałam, jest u nich wybór, czy nie? Ja jednak poczekam do jesieni, a może nawet do wiosny.
Wolę podziałać z większym namysłem, no i zawczasu znaleźć miejsce nowym różom, bo tej wiosny za bardzo poszłam na żywioł
.No tak, Asiu, wyżej płotów własnego ogrodu nie podskoczysz
.A gdyby tak wyrzucić coś, co się znudziło...
Ewo Ave, w zasadzie akant, to chwast, rośnie gdzie popadnie i bardzo trudno się go pozbyć. Jednak, żeby bujnie kwitnąć, potrzebuje żyznej, wilgotnej gleby. Anegdotyczna już jest historia z moim, którym podzieliłam się ze swoją przyjaciółką, mieszkającą na tej samej ulicy, ale z gliną w ogrodzie. Mój kawałek kilka lat ociągał się z kwitnieniem, za to u niej stworzył takie widowisko, że ludzie stawali przy płocie zdumieni. Mój dopiero w tym roku, po łagodnej zimie kwitnie, jak należy. A rośnie w piasku na bardzo słonecznym stanowisku.
Lisico
Toż Wy gorsi jesteście, niż rosyjscy separatyści
Oni tylko Krym zajęli, a Wy 
.Chwała Bogu, że nie wszyscy kiszą. Lato ( i to jakie!) im nie wybaczy, jeśli je na kiszeniu spędzą
.Mój summer time nie jest taki znowu easy. Wykopuję w pocie czoła różne krzaki, no i głowa boli ( a czasem dymi) od kombinowania, co gdzie i dlaczego przemieścić
.Wznoszę za Was szklaneczkę chłodnego trunku
.Dziękując Wam za wizytę, zapraszam dziś do Teatrzyku Jednego Aktora, a właściwie Aktorki.
Oto spektakl pod tytułem "Summer time, and the living is easy...", czyli "Wygibasy Ibrakadabry".
Kłaniamy się
- Ibrakadabra i ja.
, jak oglądam te Twoje koty i patrzę na moją kocicę, to im zazdroszczę. 
nikt nie potrafi obijać się z takim wdziękiem jak koty 
summer-timewo
.
.
. Ale żeby za tym zatęsknić, to chyba lipcowy przepych trzeba przeżyć 
, to już wolałabym, żebyś kisiła...
