Grażynko dziękuje
i faktycznie może coś w tym jest co napisałaś. Jako dziecko miałam swój skalniaczek, z mamą pieliłam marchewki (nie powiem, że zawsze chętnie), siałyśmy różne roślinki. Wtedy nie myślałam, że można to tak pokochać. Teraz nie wyobrażam sobie życia bez kawałka ziemi, nawet mieszkając przez rok w mieście miałam tutaj swoje warzywne poletko. Mąż chował się w mieście i zdecydowanie takiego pociągu w kierunku ogrodnictwa nie czuje. Agatko no myślę, że każdy normalny człowiek tak robi. Nie sztuką jest powydawał pieniądze na głupoty i drobne zachciewanki. Sztuką jest małymi krokami robić coś z sensem i głową. A na kwiaty? Zawsze się czas znajdzie i te 10zł miesięcznie. Mi na prawdę do szczęścia wiele nie potrzeba
Hihi ganianie za małą to mi się dopiero zacznie, bo jak na chwilę obecną chodzi tylko przy meblach albo na czworaka
Bea dziękuję za informację, już odwiedzam
Dziś w podnieceniu wynikającym z przeczytania o pojawieniu się w licznych marketach oferty cebulowej, popędziłam do miasta. I co? Zdążyłam wejść do Bierdy i już musiałam wracać. Cebulek nie było, jedynie nasiona. No i piękne calie po 22 zł. Nie omieszkałam 10razy powtórzyć mojemu M. jak one mi się PODOBAJĄ. Wszakże idzie Dzień kobiet
a jeszcze jak się coś samemu zrobi, czy wyhoduje radość jest podwójna 
A propos zakupów regionalnych- widziałaś gdzieś może wrzośce?
Ja chyba takich nie mam... mówię chyba, bo czekam jeszcze na kilka krokusowych kęp, które ciagle mają zamknięte pąki 
To mówisz u Ciebie będzie kolorowo 
Jednak nie zrażam się. Kupię sobie cebulkę w tym roku, chociaż jedną, za długo czekałam 
: kosztuje wiele radości, miłych wzruszeń, wywoływanie uśmiechu na twarzy i przyjaznego błysku w oku - jednym słowem jest "droga" (czytaj: bezcenna...).
