Baza - róże angielskie - Austin

[Alania]

The Pilgrim - cytryneczka Zaczyna kwitnienie takim właśnie kolorkiem, aby w miarę przekwitania wyjaśnieć aż do ecru. Kwiaty ma piękne, rozetowe, dość duże, pachnące. Jest zdrowa, obficie kwitnie bukiecikami. Mrozoodporność średnia w moim rejonie - muszę okrywać kopcem i igliwiem, żeby nie ciąć do samego kopca. Ogólnie bardzo polecam. Ja sama dokupiłam kolejne krzaczki tej odmiany, bo tworzy naprawdę piękne akcenty w ogrodzie.






Warwick Castle - mało kto ją chwali, a ja bardzo lubię tę różę Dlaczego ma niewielu zwolenników? Bo lubi złapać plamki pod koniec jesieni, ale czy tylko ona? U mnie w ciągu sezonu nie choruje, mimo, że nie stosuję oprysków, nie pożera jej ogrodnica niszczylistka, która kocha inne angielki zwłąszcza Sharifę Asma i Mary Rose. Kwitnie bardzo obficie, powtarza przez cały sezon. Kwiaty różowe z zabarwieniem koralowym, do złudzenia podobne do Leonardo da Vinci. Dobrze zimuje, wystarczy jej kopiec. Liście ma ciemnozielone, błyszczące.

[Alutka102]

Wspaniały wątek. Niestety u mnie angielki są dopiero od wiosny 2011 więc nie mogę wypowiadać się za wiele na ich temat. Graham Thomas kwitł u mnie całe lato i wypuścił cztery pędy naokoło 1,8 m, nie chorował w ogóle.
Mary Rose wyrosła na zgrabny krzaczek. Kwitła kilkoma kwiatkami a pod koniec lata dostała kilka plamek i dopadł ją mączniak.
Falstaf, to totalna porażka u mnie. Prawie całe lato łysy i tylko jeden mizerny kwiat. Jak tak będzie w tym sezonie, to zrobię mu pa,pa.
Gertrude Jekyll, młodziutka, zakwitła dwoma kwiatkami i nie za dużo podrosła, ale najważniejsze, że nie chorowała w ogóle, chociaż rośnie w sąsiedztwie Falstaffa.
O reszcie moich angielek będę mogła wypowiedzieć się dopiero w następnym sezonie, gdyż są u mnie od jesieni i kilka przybędzie jeszcze na wiosnę.

[Alania]

Alutko, ja mam Falstaffa 3 sezony i jest to samo, co u Ciebie. Jeden dwa kwiaty na sezon i łysiutki. Duże miałam nadzieje co do niego, zmieniłam mu ub.wiosny miejsce, ale nic to nie zmieniło. Ten sezon jest dla niego szansą, bo jeśli się nie poprawi, to zastąpię go inną

[oliwka]

Pillgrim to moja ulubienica za ten prześliczny kolor, a właściwie jego tonalne przejścia. No i zapach. I jeszcze formę kwiatu.
Minusem jest to, zresztą podobnie z innymi austinkami, że kwiaty się zwieszają.
No i deszcze je niszczą, co widać zresztą na zdjęciach.

[Alania]

A Shropshire Lad
Piękne, duże, bardzo pełne kwiaty o zmiennej barwie - początkowo bardziej morelowe, ale już na drugi dzień różowieją - są śliczne. Niestety u mnie (moze coś jej nie pasuje, a może ta odmiana już tak ma) nie szaleje ze wzrostem. Od dwóch sezonów wypuściła niewiele pędów, kwitła ładnie, ale liczyłam na szybszy wzrost biorąc pod uwagę, że to spora róża, zaliczana do pnących. Dobrze zimuje, ale profilaktycznie opróćz kopca okrywałam też gałązkami jodły. Nie choruje. Powtarza kwitnienie tak samo pięknymi kwiatami. Mam nadzieję, że w trzecim sezonie pokaże na co ją stać. Jestem bardzo ciekawa opinii innych osób na temat tej odmiany.

[oliwka]

Heritage - bardzo ją sobie chwalę. Jedyne, czego mogłabym się przyczepić, to obfitość kwitnienia, która pozostawia sporo do życzenia.
Natomiast odmiana ta ma u mnie bardzo dobrą odporność na mróz, bujnie rośnie - gdybym wiosną nie skracała pędów o połowę, to byłaby już jakimś monstrum.
Nie choruje, może w tym sezonie złapała jakieś grzyby jesienią, ale naprawdę niewiele.
Podobają mi się te subtelne różowe kwiaty i to, że krzew jest gęsty i spory.

[Alania]

James Galway
U mnie jeszcze młodzik, ale z obserwacji wynika, że to będzie zdrowa, mocna i piękna róża. Kwiaty utrzymują się chyba najdłuzej ze wszystkich angielek, jakie mam. Są bardzo mocno wypełnine falistymi płatkami w kolorze różu. Kwiat duży, pachnący. Cały sezon była bardzo zdrowa. Nie wiem jak zimuje, bo jest u mnie dopiero pierwszą zimę.

[oliwka]

Mam podobne odczucia co do A Shopshired Ladd - ma paskudny, drapakowaty pokrój. Wypuszcza 2 lub 3 długaśne, sztywne pędy i kwitnie na ich końcówkach.
Zero bocznych rozgałęzień.

[Alania]

Sharifa Asma
Jedna z pierwszych moich angielek. Kwiaty bardzo ładne, choć średnio się trzymają jeśli chodzi o trwałość. Kolor kwiatu porcelanowy, bardzo piękny, inny niż w klasycznych bledziuchach. Łapie plamistość, ale do opanowania. Liscie jasnozielone, matowe. Jest niewysoka - u mnie dorasta do metra, ale może dlatego, że co roku ją mocno przycinam ze względu na pomarznięte pędy. Rosła na zbyt zimnym stanowisku. Przesadzona jesienią na cieplejsze miejsce powinna się lepiej sprawować. Warto ją mieć ze względu na kolor kwiatów i ich niesamowity zapach, jakiego nie ma chyba żadna róża.

[Aszka]

Ja nie nad wszystkimi angielkami się zachwycam a dotychczasowe problemy trochę mnie zniechęciły.Bo niby robię wszystko jak trzeba a one jakoś nie doceniają moich starań.
Charles Austin -nie przeżył poprzedniej zimy.Z 4 Wawick Castle został jeden a i on Otello przeszedł już do historii,Szekspira i Fishermana męczy plamistość .jedynie nisko cięta po zimie Mary Rose zadowoliła moje oko.Szekspir również kwitł ładnie.Reanimowane Pilgrimm i Golden Celebration zakwitły na zakończenie lata.Graham Thomas kupiony już kwitnący też cieszył oko.A najbardziej to cieszyłam się z Glamis Castle i Queen of Sweden kupione wiosną u Kamili.I one przywróciły mi wiarę w angielki.
Abraham Darby miał ładne kwitnienie pierwsze a potem już nie było tak ładnie



Dodam,że wszystkie rosną w pełnym słońcu,pogodę miały w tym roku iście angielską czyli warunki dobre,Większość rośnie w jednym miejscu już 3 lata [część jesienią przesadziłam].
Podejrzewam,że w przypadku angielek ważne są sadzonki i ich jakość.Te kupowane przypadkowo padają To są moje obserwacje.Zastanawiam się tylko jaki wpływ może mieć całodzienne nasłonecznienie dla tych ciemnych

[Aszka]

Fishermann Friend-jego przesadziłam .Będzie trochę ocieniany przez inne krzewy i liczę ,że za jakiś czas może być pociechą


Ten pomimo oprysków choruje no i to niewielki krzaczek a właściwie trudno nazwać kilka pędów krzaczkiem Zadjęcia oddają kolor ale te robione przy lampie błyskowej wieczorem.W dzień mój aparat nie daje rady

[Alania]

Princess Alexandra of Kent
Ma u mnie dopiero roczek. Kupiona w niemieckiej szkółce, które chwalę za jakość sadzonek zarówno pod względem dojrzałości sadzonki, dobrej podkładki, jak i samego zaszczepienia. Szkoda, że nie mam zdjęcia całego krzaczka, żeby pokazać jak pięknie urosła w ciągu jednego sezonu, jak mocno się rozkrzewiła, ile wypuściła pędów i kwiatów. No nic, poobserwuję w kolejnym sezonie, czy moje przeczucia się sprawdzą, ale jestem niemal pewna, że te kupowane w zagranicznych szkółkach są znacznie lepszej jakości niż kupowane u nas.
Sama zaś Princess Alexandra of Kent jest przepiękną różą, o niezwykłej barwie kwiatów, którą trudno oddać fotografując moim aparatem. Jak tylko się uda, to na pewno dokupię jeszczę tę odmianę. Kwiaty, oprócz pięknego koloru, który widać z daleka, są duże, pełne, dość ciężkie, ale ładnie prezentujące się. Jest zdrowa, ma ciemnozielone liście. Kwitnie obficie w bukiecikach, czyli to, co każdy lubi. Przekwita pierwszy kwiat i natychmiast rozwijają się kolejne. Kwiaty utrzymuje kilka dni i myślę, że z wiekiem będzie jeszcze lepiej. Dobrze zimuje, ale jest u mnie zbyt krótko, aby stwierdzić to na pewno. Krzaczek rośnie do sredniej wysokości, ale wydaje mi się, że raczej na szerokość będzie chciała się rozpychać. Bardzo polecam - jak dla mnie, póki co, ma same plusy.

[oliwka]

Crocus Rose - dość nowa austinka, o której w sumie niewiele jeszcze mogę powiedzieć, bo mam ją tylko sezon.
Zachwyciły mnie te pastelowe kwiaty w niedopowiedzianym kolorze i to, że jest polecana na półcieniste stanowiska.
Nie jest też zbyt wysoka. Na razie po pierwszym sezonie mogę tylko powiedzieć, że zrost ma raczej umiarkowany, pod koniec złapała trochę plamistości.
Bardzo delikatna i subtelna róża o ładnym zapachu.
No i zmora austinek, czyli przewieszające się kwiaty.

[dodad]

W tym roku kwitły u mnie dwie angielki.
James Galway - zgadzam sie z opinia Moniki. Bardzo wigorna, zdrowa róża o pięknych kwiatach. Jesienia wypuścił u mnie kilka ponad dwumetrowych pędów. Zobaczymy co będzie w przyszłym roku. Będę go próbowała rozpinać na płocie






Druga, sadzona jesienią 2010r. L.D. Braithweit
Ładnie sie rozgałęził, kwitł właściwie cały czas z niewielką przerwą. Niestety dopadła go plamistośc i oberwałam do gołych gałezi. Odrósł i kwitł do mrozów.
Ładny kolor kwiatów opisywany jako czerwony, ale przekwitając zmienia się w amarant. Ciężko jej zrobic dobre zdjęcie. Kwiaty trzyma stosunkowo długo, same się osypują.
Słońce od 10-18.

[Grzesiu]

Munstead Wood-jedna z tych ciemnych, które mają wielu wielbicieli
Ja ją uwielbiam.Rośnie u mnie od jesieni 2010, wysokość około 60-70cm ale to roczniak.I tak jestem zadowolony z jej kwitnienia.
Zimę 2010/2011 spędziła tylko pod kopczykiem z ziemi.Kwiat dość duży, ciemny,purpura-karmazyn, liście niewielkie, bez plamek do września, powtarza ładnie kwitnienie.Pędy pokryte wieloma, ogromniastymi kolcami, które to swoją drogą również są bardzo efektowne.