hoja Loheri/ Locher

[hanka55]

hoja Loheri/ Locher

W naturze, jest to bujnie rosnące pnącze, zasiedlające wyspy Filipin ( duża wilgotność powietrza, stała, umiarkowana wilgotność podłoża i umiarkowana temperatura).
Odkryta stosunkowo późno w 1991r, przez Cloppenburga, który nazwał ją na cześć zmarłego poszukiwacza i botanika A. Locher (A. Loher), który od 1907 do 1915 roku prowadził na Filipinach badania nowych gatunków hoy (na przykład, odkrył i opisał H. darwinii).

Liście H. loheri są grube, mięsiste, jasnozielone do ciemnozielonych, stosunkowo długie, ok. 5 -7 cm i wąskie na ok. 2 cm.
Zwykle mają kształt zwiniętej rurki, tym mocniej zwiniętej wokół nerwu, im mniej wilgoci w powietrzu.
W warunkach optymalnych liście loheri, wyglądają jak odwrotnie wygięte liście waymaniae.
Pędy i ogonki liściowe mają barwę czerwono-brązową, a mocno kontrastujące żywą zielenią liście,
są ustawione na pędach, niemal pionowo.
Szybki i chętny przyrost loheri, z niewielkiej nawet rośliny, szybko tworzy mocno rozgałęzione, żywotne pnącze.

Kwitnie w lecie ( na Filipinach) baldachami złożonymi z wielu małych ok.10-ciu, bardzo pachnących, pomarańczowych kwiatków, których silnie odgięte płatki, pokryte są gęstym kunetrem.
Kwiaty wydzielają nektar, który nie upada na ziemię i nie brudzi.
Poszczególne kwiaty są drobne, z ostro wygiętymi płatkami korony.

H. loheri nie ma wysokich wymagań uprawowych.
Sadzonki ukorzeniają się szybko w temperaturze 20 do 25 ° C, która jest także temperaturą optymalną do uprawy pokojowej, na jasnym ale nie nasłonecznionym, stanowisku.
Roślina nie jest podatna na choroby, a tym bardziej na ataki szkodników ssących,
bo pionowo ustawione i zamknięte blaszki liściowe ograniczają dostęp do wnętrza.
Podobnie, jak wszystkie filipińskie rośliny, H. loheri potrzebuje stałej wilgotności przepuszczalnego podłoża i wysokiej wilgotności powietrza.