Który z berberysów nabardziej nadaje się na miejsca półcieniste i cieniste, gleby gliniaste (pare-parenaście cm czarnoziemu z wierzchu), mało wymagający co do wody (odporne na suszę) no i osiągnie min. 2m wysokości.
Czy dobrze słyszałem, że najbardziej odporny na suszę i zacienienie jest B.T. [gatunek]?
A może B. ottawski 'Superba'?
Który z berberysów nabardziej nadaje się na....
-
Nalewka
- Przyjaciel Forum
- Posty: 6501
- Od: 30 paź 2006, o 12:42
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Działka na Warmii
Glina i susza? Latem tak, owszem, ziemia na glinie szybko wysycha, ale... Mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę z tego, że glina jest kiepską gąbką i jesienne czy wiosenne deszcze mogą spowodować, że roślina posadzona w cienkiej warstwie dobrej ziemi nasypanej na glinie po prostu się topi. A zimą stojąc w zamarzniętej kostce lodu (jesienna woda zamarza, zanim się przesączy przez glinę) korzonki też jej zamarzną. To w wersji sadzenia w wykopanym w glinie dołku bez odpływu z dosypaną dobrą ziemią np. z worka. Wersja płaska z dosypaną warstwą czarnoziemu nie pozwala z kolei penetrować korzeniom kamiennej gliny, roślina rośnie dotąd, dopóki jej korzenie przerastają lekką, czarną ziemię, kiedy dojdą do gliny - roślina zamiera. A latem wyschnięta już glina odciąga wilgoć z podlanej warstwy czarnoziemu, a wtedy rzeczywiście może tam być sucho.
Podsumowując: kilka - kilkanaście cm dobrej ziemi na glinie jest świetne, ale dla roślinek jednorocznych, albo takich, które korzenią się niemal płasko. Są to albo bylinki rosnące nisko, albo większe rośliny, które nie mając możliwości zakotwiczyć się w glebie odpowiednio głęboko, przy pierwszym solidnym wietrze mogą się wywracać. Tak źle, i tak niedobrze
Czy jest jakieś wyjście z tej sytuacji? Jasne, że jest. Należałoby przekopać gliniastą ziemię z dodatkiem piachu i kompostu czy dobrej ziemi próchnicznej na głębokość łopaty albo i dwóch (min. 40 - 60 cm), pozwolić jej skruszeć w ostrej skibie na mrozie, a wiosną, kiedy leciutko obeschnie lekko zagrabić (żeby na wierzchu zostały grudki, a nie na gładko jak stół, bo się zaskorupi), a dopiero potem sadzić w niej cokolwiek. W czasie wegetacji należy spulchniać taką ziemię, napowietrzać ją, ale i tak nie każda roślina w takich warunkach chce rosnąć.
A teraz wracamy do berberysu. Odpowiedź brzmi - nie wiem. Berberys u mnie rośnie na skarpie, a więc w innych warunkach, ale cała reszta działki to glina do wypalania cegieł, czy garów, stąd moja praktyka poparta teorią
Podsumowując: kilka - kilkanaście cm dobrej ziemi na glinie jest świetne, ale dla roślinek jednorocznych, albo takich, które korzenią się niemal płasko. Są to albo bylinki rosnące nisko, albo większe rośliny, które nie mając możliwości zakotwiczyć się w glebie odpowiednio głęboko, przy pierwszym solidnym wietrze mogą się wywracać. Tak źle, i tak niedobrze
Czy jest jakieś wyjście z tej sytuacji? Jasne, że jest. Należałoby przekopać gliniastą ziemię z dodatkiem piachu i kompostu czy dobrej ziemi próchnicznej na głębokość łopaty albo i dwóch (min. 40 - 60 cm), pozwolić jej skruszeć w ostrej skibie na mrozie, a wiosną, kiedy leciutko obeschnie lekko zagrabić (żeby na wierzchu zostały grudki, a nie na gładko jak stół, bo się zaskorupi), a dopiero potem sadzić w niej cokolwiek. W czasie wegetacji należy spulchniać taką ziemię, napowietrzać ją, ale i tak nie każda roślina w takich warunkach chce rosnąć.
A teraz wracamy do berberysu. Odpowiedź brzmi - nie wiem. Berberys u mnie rośnie na skarpie, a więc w innych warunkach, ale cała reszta działki to glina do wypalania cegieł, czy garów, stąd moja praktyka poparta teorią
"Wyrzuciłem telewizor na śmietnik, a w radiu urwałem gałkę, tak aby nikt z rodziny nie mógł zmienić stacji i teraz jest tylko wasze radio u mnie w domu. I jestem naprawdę wolnym człowiekiem."
