Poprzedni znajdziecie TUTAJJuż najwyższy czas rozpocząć nowy wątek
Tamten, nie wiadomo kiedy, za bardzo się już rozciągnął. Poprzedni rok jaki był, każdy wie, nawet nie ma co go wspominać. Czy ten okaże się lepszy? Oby.....
Zaczął się nie najlepiej i póki co, zmiany na lepsze są niewielkie. Pandemia co prawda przystopowała, a może jedynie przyczaiła się czekając na lepszą okazję, a wiosna pozostawia bardzo dużo do życzenia. Generalnie ciągle jest zimno, dzisiaj na działce pracowałam w ciepłej bluzie i nie było mowy, żeby przysiąść do odpoczynku, bo wtedy ząb na ząb nie trafiał
Jedyna korzyść to taka, że nareszcie trochę popadało i działeczkę mam solidnie podlaną. Musiałam to wykorzystać i wzięłam się za ciągle zalegające pielenie i chociaż częściowo uszczupliłam ilość czekających na posadzenie jednorocznych roślin. Gdybym chociaż miała wszystko popielone, to wolne miejsca bardziej rzucałyby się w oczy, a tak to krążę z obłędem w oczach i wciskam gdzie się da. Aktualnie uważam, że już się nie da, tymczasem na posadzenie czekają nie tylko cynie, aksamitki, czy też pysznogłówki, ale również dalie, jeżówki i jeszcze kilka innych, których już nawet nie kojarzę. O, jeszcze mieczyki, ismeny i eukomisy i na pewno coś jeszcze, coś, co umknęło mojej pamięci
Spracowałam się dzisiaj okropnie, chociaż za dużo wcale nie zrobiłam, ale myślę, że do tego stanu przyczyniła się również pogoda. Rozpoczęłam dzień wczesnym rankiem od filiżanki ulubionej kawy
Taka kawusia z samego rana, smakuje mi najbardziej. O ósmej już pedałowałam zawzięcie na rowerku, żeby zdążyć na rehabilitację i co tu dużo mówić, znowu dostałam solidny wycisk i to na własne życzenie. Skończyłam już rehabilitację biodra, tzn. dalej ćwiczę, ale we własnym zakresie, teraz zaczęłam ćwiczenia na proste plecy. Moja Mama się garbi, siostra się garbi, ja się garbię, nie chcę tak, chcę chodzić prosto i właśnie teraz nad tym pracuję. Po rehabilitacji pojechałam na działkę, a to był już rzut beretem. Zjadłam szybciutko śniadanie i zabrałam się pielenie. Musiałam skorzystać z mokrej ziemi, bo w tym roku nie zdarza się to zbyt często i powyciągać chociaż część chwastów. Z przerażeniem patrzyłam, jak wiatr niesie ze sobą tumany latających nasion mniszka. Oczywiście sąsiadka mleczy nie skosiła i szykuje mi się powtórka z rozrywki, a przecież jeszcze nie zdążyłam usunąć tych z ubiegłego roku. Będę jak ten Syzyf zaczynać ciągle od początku, a mleczy wcale nie będzie mniej. Nasiało mi się jeszcze jakiegoś chwastu w ogromnej ilości, siewki są niewielkie, ale na całe szczęście w miarę dobrze się wyciągają. W odsłonięte miejsca powtykałam część cynii, heliotropy, rudbekię i pysznogłówkę i jakoś nie zauważyłam, żeby znacząco sadzonek ubyło. Pracowałam do piętnastej, a potem ruszyłam do jednej Mamy, z drugą jesteśmy umówieni na jutro
Lucynko, na żółto kwitnie wilczomlecz, on bardzo długo tak się żarzy na rabacie
Większość tulipanów już przekwitła, ale skłamałabym, gdybym powiedziała, że wszystkie. Kilka jeszcze całkiem dobrze się trzyma, a kwitną już całkiem długo. Za chwilę zacznie się przerwa w kwitnieniach, jedynie chyba kamasja i pierwiosnki przez jakiś czas dotrzymają mi towarzystwa, na resztę kwiatków trzeba będzie trochę poczekać. Pomidory dobrze zniosły wysadzenie do gruntu, może być im jedynie troszkę chłodno, bo pogoda znowu nie rozpieszcza. W nocy było zaledwie sześć stopni
, to biedne na pewno telepały się z zimna. Słońce potrzebne jest od zaraz, tylko gdzie je znaleźć?
Jadziu, złocień czerwonawy od Ciebie niestety w tamtym roku zginął mi od razu po posadzeniu. Nie wiem, czy to ślimaki go zeżarły, czy co innego go wykończyło. Dopóki rósł w doniczce, to trzymał się dzielnie, a gdy zwiększył mu się metraż, to wziął i tego nie wytrzymał
Dalie ślimaki mi wtranżalają aż się kurzy, ale Amistad na razie nie ruszają. Dzisiaj, po deszczu oślizgła menażeria tłumnie wyległa na żer, zupełnie się nie spodziewając, że czekam na nich z solanką. Nazbierałam tałatajstwa całkiem sporo, ale wszędzie jest go pełno. Odchyliłam pokładające się liście przebiśniegów i tylko z tego jednego miejsca, wybrałam kilkanaście. Prawie sam młodziutki narybek, starych zbyt wiele nie widać, ale maluchów jest mnóstwo.Takie proste mydełka wychodzą mi niezłe, ale już wymyślniejsze wzory nie bardzo. Ale jestem zawzięta, kiedyś wyjdzie mi takie, jakie miało wyjść. Bo na razie ja swoje, a mydło swoje
Ale z tego sosnowego i mniszkowego jestem bardzo zadowolona 
Aniu, kamasję mam w dwóch miejscach, ta na słonecznym miejscu zakwita szybciej, w cieniu ciut później, ale też już kwitnie. Tulipany tylko botaniczne podpisane, reszta w większości już nieznana. Cebulki się wymieszały, znaczniki poginęły, już tego nie ogarniam.
Mydełka nie są trudne, szczególnie te bez szczególnych wzorów, albo te wlewane do foremek. Najtrudniej jest utrafić z gęstością masy. Nie sposób tego przewidzieć, a przynajmniej ja tego jeszcze nie nie potrafię. Zawsze mam przygotowaną dużą formę i małe foremki i w zależności co mi wyjdzie, to wlewam albo tu, albo tu. A czasami i tu i tu
Za życzenia ślicznie dziękuję
Halinko, z chęcią usiedziałabym w jednym miejscu, tylko czasu na to nie mam
Tulipany już niestety zdziesiątkowane, w wielu miejscach tylko liście, w innych pojedyncze kwiaty, a kilka w tym roku wyrosło cudacznych, mimo iż w ubiegłych latach były normalne. Ale mam i takie, które od lat kwitną tak samo pięknie ciągle w tym samym miejscu.Za życzenia pięknie dziękuję
Dorotko, nie martw się, na pewno mnie poznasz
Mydła do twarzy póki co, jeszcze nie robię, chociaż kto wie, może takie kiedyś też powstaną. Na razie bawię się tymi do ciała, pozostałe to dla mnie jeszcze wielka tajemnica, ale i tę w końcu zgłębię.Doczekałam się deszczu i ja, chociaż padało tylko dzisiejszej nocy. Ale podlało solidnie, na pewno na najbliższy czas to wystarczy. Rośliny nareszcie odetchną, napoją się do syta, bo ostatnio dostawały wody tylko po odrobinie. Nie mam czasu na przekładanie węża, a właściwie to może nawet bym znalazła, ale jak się zapomnę w robocie, to woda leje się tylko w jedno miejsce
Buziaczki za życzenia
Danusiu, no to się dogadałyśmy w sprawie zawilców
Z notesu już wykreśliłam, żeby mi nie wisiały.Za życzenia bardzo dziękuję
Martuś, nie jestem przekonana, że to na pewno ślimaki, te zostawiają oczywiste ślady. A te dziurki są inne, malutkie. Chyba, że to małe ślimaki tak je dziurkują, bo rzeczywiście jest ich ogrom. Trudno je zbierać, takie są drobne. Nie lubię sypać im granulek, zawsze się martwię o jeże i żaby. Ale w tym roku chyba jednak ulegnę, bo sama sobie z nimi nie dam rady. W ubiegłym roku zupełnie ich nie zbierałam, to rozmnożyły się ponad miarę. Zawsze ich było pełno, ale w tym roku jest od nich aż gęsto
Dopiero ostatni deszcz na coś się przydał, po tym poprzednim ślad zginął zanim przyjechałam na działkę. Dzisiaj nareszcie wszystko było podlane, roślinki odetchnęły pełną piersią, a ja mogłam się wyżyć na rabatkach
Saperka na pewno czasami by mi się przydała, a właściwie dopiero będzie się przydawać. Teraz na korzenie jest już za późno, następne będą dostępne dopiero na jesieni. Do tego czasu muszę znaleźć co mi potrzebne, tylko czy mi się uda? Łąki poznikały nie wiadomo gdzie, nie wiem gdzie ich szukać. W ostateczności będę kupować w sklepie, ale wolałabym tego uniknąć. Ale już np. kwiatów kasztanów sama nie zbiorę. Kasztanowce są wielkie, kto mi się wespnie na takiego potwora? Już z kasztanami będzie lepiej, bo te spadną na ziemię i sama będę mogła je pozbierać. To jest temat rzeka, mogę tak długo, to lepiej ze mną nie zaczynać
Dobranoc
Trafi się jeden, dwa dni bez deszczu, to chcemy jak najwięcej zrobić.
Nowe plany i ich realizacja. 
Nowe spojrzenie na otaczającą rzeczywistość. 
Nawet się nie obejrzysz, a chwasty znikną, zostawiając coraz więcej miejsca dla nowych pożytecznych nasadzeń. 
Tak się stało u mnie. Po ostatnim oczyszczeniu rabat sporo miejsca znalazłam na roślinki, które przyjechały od Ciebie i jeszcze mam malutki zapasik. 
Z pieleniem mamy podobnie...W jednym miejscu skończę, przechodzę do następnego, by za kilka dni zobaczyć, że znów jest pełno tego świństwa. Kiedy to wszystko rośnie? 
U mnie co prawda ten sezon bardzo obfity w deszcze i powiem szczerze, że mam już dość wilgoci, bo na glinie zbyt dużo opadów, to katastrofa. Dopóki nie posiejemy trawy, to po każdej ulewie będzie błoto. Ale mam nadzieję, że już niedługo...
.
W tym miejscu miałam inny, prześliczny i go straciłam. Podzieliłam się nim z Mamą i niestety biedak tego nie przeżył. Będę musiała zobaczyć, jak się ma na maminej działce, może uda mi się go sprowadzić z powrotem? Większość roślin już przekwitła, ale rosną już kolejne i niedługo powinny być widoczne nowe kwitnienia 
A dzieciaki jak broiły, tak broją. Koleżanka zlikwidowała wszystkie ozdobne rośliny przy siatce, przeniosła maliny, których nawet nigdy nie zdążyła spróbować i zasiała tam trawę. Jednak pisków i wrzasków nie dała rady się pozbyć, a rodzinka jest niemal codziennie na działce. 
