Suppa pisze:
Sam przygotowujesz te worki ze słomą? Napisz w jaki sposób.
Przygotowanie takich worków to ogromne wyzwanie logistyczne. Unia do tego stopnia zdeprawowała rolników, że ogromnie trudno o słomę. Większość współczesnych rolników nastawia się tylko na dopłaty. Ale do rzeczy - uprawą boczniaka zainteresowałem już sporo ludzi. Głównie są to ludzie mający dostęp do słomy i narzędzi, którymi tę słomę przerabia się na sieczkę. Proponuję układ, a w zasadzie handel wymienny: ja dzielę się grzybnią, wsparciem moralnym, dobrym słowem i pomocą w uprawie, a mój wspólnik dzieli się słomą odpowiednio przygotowaną (pociętą na sieczkę). Sieczkę w workach jutowych ubijamy do spółki. Jeżeli mój aktualny kooperant ma parownik (urządzenie, w którym przygotowuje się pasze dla zwierząt), na jego głowie zostaje wstawienie worków do parownika i dopilnowanie, by sieczka ubita w worku jutowym odpowiednio nasiąknęła wodą i odpowiednio długo była pod wpływem wysokiej temperatury. Jeżeli nie mamy do dyspozycji parownika, pozostaje topienie worków jutowych w gorącej wodzie. Jako naczynie można wykorzystać starą wannę lub kastrę budowlaną lub cokolwiek, co jest w stanie pomieścić worek jutowy wypchany słomą. Tutaj zwracam uwagę, że potrzebne są dwa rodzaje worków - jutowe, odporne na wysoką temperaturę i foliowe, które używam do wysiewania grzybni w sieczce.
Kiedy słoma w workach jutowych przestygnie, przekładam ją do odpowiednio przygotowanych wcześniej grubych worków foliowych. Przygotowanie worków w moim przypadku polega na zrobieniu w nich dziurek. Dziurki robię najzwyklejszym dziurkaczem biurowym. Zawijam worek i wkładam do dziurkacza. Wybijam dziurki. Składam worek 10 - 15 cm niżej i znowu dziurkacz w ruch itd. itp.
Na dno worka wrzucam kilka garści mokrej sieczki, mocno ugniatam i na to odrobina ziaren z grzybnią. Potem kolejna warstwa mokrej sieczki i znowu garstka ziaren z grzybnią. Cały czas dbam, by całość mocno ubijać. Ziarno z grzybnią staram się rozsypywać w miarę równomiernie, co sprawia, że worek przerasta równo i szybciej.
W pierwszym okresie trzymam się instrukcji - ustawiam worek tak, by zapewnić optymalną temperaturę i bardzo mało światła. Kiedy grzybnia jest gotowa do owocowania, wystawiam worek na dwór do cienia (zimą do pomieszczenia, w którym jest dużo światła i odpowiednia temperatura). Cały czas staram się nawadniać worek od środka. Dobrze przerośnięta grzybnia jest gumowata, co sprawia, że polewanie od zewnątrz nie powoduje przedostawanie się wody do środka, a zwilża jedynie grzyby. Dlatego opatentowałem system zasilania na wzór kroplówki lekarskiej - wężyk PCV wpuszczony od góry worka na tyle głęboko, by przebił gumowatą powłokę i woda mogła się sączyć na sieczkę w środku worka. Drugi koniec wężyka w naczyniu lub butelce po 5-cio litrowej wodzie umieszczonej wyżej niż worek, przez co woda spływa sobie powoli.
Obserwuję wzrost grzybków i gdy tylko zaczną wyrastać, wycinam skalpelem, żyletką lub czymkolwiek odpowiednio ostrym spory fragment folii dookoła grzybków. I to w zasadzie wszystko. Dbam tylko o to, by latem gorące powietrze i ciepłe wiatry nie wysuszały zbytnio podłoża, a zimą, by mróz nie zniszczył grzybni. Dbam również o zapewnienie sporej ilości światła dziennego, bo to przekłada się na ostateczny efekt. Bezpośrednio padające słońce na wilgotne podłoże zamknięte w folii zaparzy i zniszczy grzybnię. Za mało światła sprawia, że grzyby rosną wyższe i jest sporo odpadów (korzenie nie do zjedzenia).
Nie trzymam zbyt długo grzybów. Zbyt wielkie kapelusze są może atrakcyjne, jednak nie nadają się do każdej potrawy z boczniaka. Proponuję samemu wypraktykować. Ja trzymam grzybki w zależności od planowanej potrawy. Dzisiaj zajadałem się pysznymi flaczkami z boczniaków, wczoraj jedliśmy boczniaki smażone na masełku. Jutro też będzie boczniak, nie wiem jednak pod jaką postacią, rośnie jak na drożdżach, więc trzeba będzie zjeść.
Przy ostatnim rzucie też porozcinałem folię bo grzyby zaczęły wyrastać pod nią...
, nie to ja już wolę bez boczniaków.... 
