(chyba że są wybredne jak francuskie pudelki 
). (dostały mało ziemniaków z paszą, to się zabrały w końcu za ziarno z koryta 
) .
(chyba że zdarzy się cud i będzie padało, ale w to wątpię 
) .
Większy kawał mięska... 
, już myślałam o tym żeby dla hecy wyłapać nornice z wujkowego pola bo podziurawione jest doszczętnie, więc może być ich tam z kilkadziesiąt (i do mnie na wyżerkę przychodzą, bo na moim podwórku nie ma śladów ich egzystencji...chyba że w łapkach ). (strach wchodzić bez skarpetek i sięgać po miski ), przyzwyczajenie się do dziobania jest jak kłucie się igłą dla sprawdzenia poziomu cukru (po prostu nie idzie się do tego przekonać ). 
.
Moja indyczka, wczoraj nie mam pojęcia w jakich okolicznościach złamała łapkę Łapka została usztywniona, indyczka zaczęła na szczęście jeść i pić, widać że dzięki usztywnieniu łapki, może sie na niej wesprzeć i dzięki temu powoli się przemieszczać, chociaż dużo leży. Mam nadzieję, że wszystko pięknie się zrośnie, i niedługo moja śliczna będzie biegała z resztą indyków (chyba że masz jakieś wysokie miejsca i uczyła się latać ). Trzymamy kciuki za powrót do zdrowia 
.
. 
Jednak mam nadzieję, że szybciej sie zrośnie .
