Moje Ukochane Kobitki: Mama Ani, Agapa, Aszka, gohna,
dziękuję za odwiedziny, miłe i sympatyczne słowa. To wspaniale jak się ma wokół siebie tylu przyjaciół (pamietam jak w 5-klasie szkody podstawowej powiedziałam "przyjacieli" i pani dała mi pałę., a to był po prostu inny rodzaj przyjaciół-poloniści czasami nie znają się na rodzajach), trudno. Te rozczochrane kwiaty to pysznogłówki. Nie wiem jak się je rozmnaża, ale mam ich tyle, że podzielę się sadzonkami (musimy poczytać, jak się to robi). II-sprawa, jak nie chcecie mnie obrazić, to proszę nigdy nie mówić o pieniądzach. Ja wszak kupiłam małą sadzonkę ale na alle..., to co innego. Teraz w ogrodzie mam dużo pysznogłówki , i chętnie się nimi podzielę. Czytałam w google, że są białe, ale nie potrafię znaleźć białych sadzonek. W ostateczności kupię nasionka i zobaczymy. Ostatnio z torebki wzeszła mi 1 roślineczka! Ale.... widziałam pysznogłówkę o chabrowym kolorze, piękność. Te kwiaty są bardzo odwiedzane przez owady i to przez moje ulubione: trzmiele. Mogę tak się im przypatrywać, że nie potrafię potem wstać z kolan. Chciałam wziąć do reki takiego bączka, ale w ostatniej chwili się wystarszyłam. Ale ze mnie tchórz. A miałam prawie, prawie. Ale "prawie" robi dużą różnicę. Żaby się coś w sklepach pochowały, czyżby już na zimę? Za synusiem jeszcze tak bardzo nie płaczę, na razie przyzwyczajam się do ciszy. W ostatnich dniach Pietrek był tak głośny, że jak chciałam coś mu powiedzieć to próbowałam go przekrzyczeć, a on jeszcze bardziej przekrzykiwał mnie. Decybele ostateczności. Teraz to mi w uszach dzwoni cisza. Raz chciałam go walnąć, a on nastawił swoje długie, chude szczudła (więc nie mogłam go dosięgnąć) i mówi: "mamuśka, z czym do ludzi?" Myslałam, że mnie szlak trafi. Wzięłąm miotłę, tą z którą latam po mieszkaniu, chwycił za kij i zrobiło się dwa kije. I masz tu babo placek. Ale kiedyś zrobiłam synkowi, z moją córusią tak:
Nie pytajcie, co się działo potem. Synuś mył się benzyną, ja schowana w pokoju bo mi groził, że wrzuci mnie do studni. Córusia dała nogę, wsiadła do samochodu i pojechala do domu. A mężuś Henry z Tatuniem-Teściuniem tylko się chichrali (mało się nie posikali) i nie chcieli mi pomóc. Oj zycie, moje, zycie mooooje....
Na koniec taki malutki kawalik:
Mamo, jak wyjdę za mąż , będę żyła tak jak ty i tata?
- tak.
A jak nie wyjdę za mąż, to będę żyła, tak jak ciocia Wanda?
- tak.
Ale k..... perspektywy!
No to na razie, pa stasia. Miłego dnia!
cały Twój wątek i koniecznie chciałam Ci napisać, że mi strasznie imponujesz swoim poczuciem humoru i zdrowym podejściem do życia 
. Oczywiście jak wszyscy zakochałam się w Twoich żabkach, psiska też masz wspaniałe. Ja mam 5 (słownie: pięć 
Ale z drugiej strony: ciężko mi się ruszyć z domu. Tak to jest z Bliźniakami: natura dwoista.
