Za oknem cienka biała pierzynka, rabatki przysypane śpią w najlepsze. Zaczynam powoli odliczanie dni do wiosny. To chyba najgorszy moment w roku, kiedy człowiek zmęczony jest już krótkim dniem, brakiem słońca i depresyjną pogodą do granic możliwości. Zbliża się już jednak powoli okres radosnego wyczekiwania. Przynajmniej ja, kiedy tylko poczuję kilka ciepłych promieni na twarzy, od razu odzyskuję cały wigor. Zawsze powtarzam, że działam na bateryjki słoneczne 
Róż tej wiosny nie będę zamawiała, powiedziałam już pas. Jesienią posadziłam 33 nowe róże. Jeżeli wszystko co posadzone ruszy wiosną, to mój stan posiadania zamknie się póki co na 76 sztukach. Więcej nie planuję póki co sadzić, bo i miejsca już nie ma. Smutno mi trochę, że nie ma wybierania z wypiekami na twarzy w ofertach szkółek, ale nadrobię jeszcze liliami, na pewno kupię jeszcze jakieś byliny, a może i wpadnie w ręce jakaś ładna dalia?
Dorotko, Salamanca była najobficiej kwitnącą lilią posadzoną w zeszłym roku. Bardzo polecam, na zdjęciach tego nie widać, ale płatki błyszczą, jakby były zrobione z atłasu.
Tu jeszcze jedno zdjęcie:
Witaj Teresko, w takim razie życzę Ci, aby w tym roku Twój Charles był zachwycający i wykorzystał daną mu szansę
Oby i mój krzaczek Emilien Guillot pokazał na co go stać, bardzo mi się ta różyczka spodobała. Iryski kocham i będę propagować gdzie się da 
Iwonko, również Ciebie serdecznie witam, moje różyczki w większości również liczą sobe trzy lata. No i ubiegły rok też był u mnie kiepski, bo drugim kwitnieniem nie udało mi się nacieszyć. Choć w większości posadziłam odmiany odporne na deszcz, to takiej ilości prawie żadna nie dała rady wytrzymać. Miejmy nadzieję, że ten nadchodzący sezon będzie dla różyczek i innych roślinek pomyślny
W moich letnich wspominkach jestem wciąż na lipcu, mało pokazuję tytułowych bylinek, więc pora to nadrobić.
W kolejnym wpisie będzie następna porcja róż
Będę stałym gościem 
Latem dobrał się do niej z kolei przędziorek, który również najbardziej zagustował właśnie w niej. Ciężkie miała więc życie, a na koniec rosnąca obok koleżanka sprzedała jej plamistość. Niestety, straciła prawie wszystkie listki, ale piękne kwiaty, zapach i za wolę życia i walki dostanie ode mnie szansę.
Dieter Müller kwitła u mnie po raz pierwszy i mimo, że nie miała jeszcze tak wielu kwiatów jak Twoja, to również rzuciła mnie na kolana 
I na koniec Candlelight, pięknie kwitnąca od pierwszego sezonu i absolutnie zdrowa. Szkoda, że Flamingo się nie sprawdziła, bo kwiaty ma zupełnie w moim stylu.
Tutaj czuję się jak w domu, wśród ludzi równie zakręconych jak ja 
, a Candlelight baardzo bym chciała, by zachwyciła mnie tak jak Twoja. 
W ostatnich latach jakoś ta wiosna nigdy nie mogła dotrzeć na czas. W innych wątkach widzę, że cebulowe już wychylają główki, moje póki co grzecznie siedzą jeszcze w ziemi. Ciekawa jestem, jak to będzie w tym roku z wiosną. Nie ukrywam, że jestem już lekko zniecierpliwiona tą burą pogodą, a przecież do wiosny jeszcze sporo czekania.
Nie mam mu za złe, przeciwnie, nie lubię, kiedy ktoś mi wchodzi w paradę, czy to w kuchni, czy w ogrodzie. Dla mnie zresztą prace w ogródku to miła forma spędzania czasu, a i dodatkowa porcja ruchu 
