"Początek"
Miłością do wszystkiego co zielone i kwitnące (oprócz chwastów ) zaraziła mnie moja siostra
Najpierw z dużą rezerwą i sceptycyzmem przyglądałam się jej poczynaniom (bo kto przy zdrowych zmysłach lubi łamać paznokcie grzebiąc w ziemi, rozpaczać nad niewdzięcznością niektórych kwiatków czy walkę z wiatrakami yy, tzn. z chwastami ), później z coraz większym zaciekawieniem (no przecież musi być w tym coś fajnego skoro jej tyle frajdy sprawia...), a wkrótce ryłam w ziemi z nie mniejszym zaangażowaniem niż ona sama

Kiedy kupiliśmy z mężem (wtedy jeszcze przyszłym) dom na rynku wtórnym, podwórko wokół niego było już częściowo zagospodarowane. Jako gratis do domu otrzymaliśmy trochę kwiatków, kilka krzewów kwitnących, parę drzew i całe mnóstwo tuj i innych jałowców
Każdy kwiatuszek przyjęłam z ogromną radością, krzewy kwitnące z zachwytem, o drzewa stoczyłam prawdziwą bitwę z mężem , który zaczajał się na nie z siekierą , a z iglakami postanowiłam się rozstać bez większych sentymentów...
Część frontowa wyglądała tak:

Najbardziej ucieszyłam się z takiego mieszkańca ogrodu:

Wiem, wiem teraz jest już niemal w każdym ogrodzie, ale wtedy zobaczyłam ją u kogoś i nawet nie wiedziałam jak się nazywa , a tu proszę - już rosła w moim przyszłym ogrodzie

Będe odwiedzać To coś to juka

"Tajemniczy ogród"
Skąd ten tytuł?
Ponieważ nigdy nie zapomnę pierwszej wiosny w już moim ogrodzie ( pozwolę sobie używać tego szumnego słowa )
Domek kupiliśmy co prawda latem, ale zaraz wyjechaliśmy i wróciliśmy dopiero późną jesienią, gdy wszystkie roślinki ułożyły się już do zimowego snu. Planując generalny remont postanowiliśmy skorzystać jeszcze z gościnności naszych rodziców i poczekać z przeprowadzką jak już wszystko będzie gotowe. Na nową działkę jeździliśmy tylko od czasu do czasu, żeby uporządkować ogród, coś pomierzyć itd., itp.
Podczas każdej takiej wizyty czułam się właśnie jak w takim tajemniczym ogrodzie, bo za każdym razem odkrywałam coś nowego...
A to tulipany wyrastające niespodziewanie pod krzewami, drzewami lub w trawniku:


A to całe mnóstwo konwalii


Wspaniałe piwonie, które pamiętałam jeszcze z ogródka mojej babci


Goździki


Kilka kęp irysów




Niektóre roślinki znałam, dużą część zidentyfikować pomogła mi moja siostra, resztę "puzzli" mozolnie układałam dzięki ulubionemu miesięcznikowi "Mój piękny ogród". W każdej gazetce z radością rozpoznawałam jakąś roślinkę z mojego ogrodu.
I tak oto dowiedziałam się np., że to coś podobne do akacji tylko kwitnące na żółto to złotokap


A ta biała piana kwiatów to nic innego jak hortensja pnąca


Jednak największy kawał zrobiła mi aktinidia...

-- 21 maja 2015, o 18:29 --

mati witam serdecznie pierwszego gościa Bardzo mi miło gościć, tym milej, że obawiałam się, że nikt do mnie nie zajrzy...
Teraz to już wiem, że to białe kwiecie to juka Trochę od tamtego czasu się "podszkoliłam" m.in. dzięki temu forum

Już nie mogę doczekać się dalszego ciągu ........ Pokaż jakie skarby skrywa jeszcze twój tajemniczy ogród .

Jolu witam serdecznie kolejnego jakże miłego gościa

" Psikus Aktinidii"
Po poprzedniej właścicielce została taka oto konstrukcja obsadzona krzewami:

Spodobała mi się, bo oddzielała część frontową od tej bardziej "gospodarczej", więc postanowiłam ją w całości zachować. W bocznym krzewie rozpoznałam hortensję pnącą, jednak jej środkowa część długo pozostawała dla mnie zagadką Ale że ładnie zakrywała murek wybaczyłam jej bycie ostatnią nn w moim ogrodzie
Aż tu przyjeżdżam pewnego razu i co widzę???? Niemal wszystkie jej listki pokryte jakimś białym nalotem, ni to pleśnią, ni to nie wiadomo czym Serce mi się ścisnęło z żalu, bo już tak ładnie było zielono, a tu jakieś choróbsko... I jak tu jej pomóc? Pójść do ogrodniczego i zapytać o nieznaną chorobę nieznanej rośliny?... Zadzwoniłam do siostry, jednak i ona nie wiedziała co począć. Pobiadoliłam sobie więc nad nią i smutna wróciłam do domu.
Potem siostra podpowiedziała, żeby uciąć gałązkę i pokazać w ogrodniczym Za nim miałam czas upłynęło trochę czasu. Zajeżdżam znowu do nowego domku i eeeee ręce opadły, szczęka uderzyła o ziemię, bo oto moja roślinka jest różowa
Cała w szoku wróciłam do domu.
Pewnego pięknego dnia czytam sobie jak zwykle "Mój piękny ogród" od deski do deski, a tam na malutkim zdjęciu widzę coś mi znajomego... Gdy dotarłam do słów,że charakterystyczne dla tej rośliny jest przebarwianie się liści, które wiosną pokrywają się niby białym nalotem, który z czasem staje się różowy parsknęłam śmiechem do samej siebie, a jeszcze bardziej z siebie samej

Dzisiaj moja psotnica wygląda tak:


i ciągle wywołuje uśmiech na mojej twarzy

Witaj! Ciekawie tak czytać o odkrywaniu ogrodu Pewnie jeszcze nie raz coś Cię zaskoczy. Życzę powodzenia

Emilia witam serdecznie No niestety czas odkryć mam już za sobą... Jednak masz rację - roślinki potrafią naprawdę zaskoczyć

"Pozostałe skarby"
W różnych zakątkach odkryłam jeszcze takie cudeńka:
zwykły niezwykły bez




jej kwiecista wysokość mahonia


piękna przez cały sezon tawuła japońska


jaśmin - klasyk


ogromna i kwitnąca do pierwszych przymrozków róża


po takie drobiazgi jak:
krwawnik kichawiec (chyba )


samorozsiane fiołki rogate


słoneczniczek?


liliowiec "rudasek"


i całe mnóstwo stokrotek w trawie, których za każdym razem żal mi gdy mąż kosi trawę i które po każdym koszeniu "powstają z popiołu jak Feniks"

Motulku zatkało mnie !!! Piękne i dorodne krzewyn
Róż to Westerland

mati naprawdę? Wielkie dzięki za nazwę róży
Ale zatkało to mnie gdy zobaczyłam twoje róże Wow, ile ty ich masz... I co jedna to piękniejsza W tamtym roku posadziłam sobie m.in. Chopina, niestety nie zechciał zamieszkać w nowym domu. Do tej pory nie dał znaku życia
A gdzie masz aktualny wątek? Z przyjemnością pooglądam chociaż u ciebie te piękności

viewtopic.php?f=59&t=86754
Muszę uzupełnić ... Na razie słaboo tylko 35 odmisn
Tak to Westerland ! Widać z daleka

Chopina mam zobacz w starym to na 1 stronie jest jak mi kwitł a ten zapach ! Mimo wszystko okropnie mocno polecam !!!
Mi kiedyś chopin zmarzł ale -30 ... I w tamtym roku znowu się skosiłem

mati to on jeszcze pachnie??? Tym głębsza moja rozpacz i chęć posiadania

Zapach dobrze pamiętam , mocny ciężki taki mydlany

"Goście, goście"
Moim pierwszym gościem był taki oto śliczny rudasek:

Zdjęcie nie jest mojego autorstwa, niestety...
Poprzedni właściciele przyjeżdżali sporadycznie, nic więc dziwnego, że moje podwórko uznała za swoje włości, a kilka rosnących orzechów za prywatną plantację
Jednak jest tak śliczna, że wybaczam jej nawet kradzież orzechów (które sama uwielbiam) jak i sprowadzenie sobie kompana... I tylko jedna rzecz mnie nurtuje - co rusz znajduję w różnych miejscach malutkie sadzonki orzechów. Mąż rozkopując kretowiska w każdym znajdował zakopane orzechy i tak się zastanawiam, czy ona tam sobie chowa zapasy (ale w takim razie czemu po nie nie wraca?), czy jest aż tak przewidująca, że sadzi sobie drzewka na przyszłość?

Tych gości po prostu uwielbiam:
















Pewnego razu odkryliśmy, że mieszka u nas mały zajączek Stwierdziłam, że to cudowne i nie pozwoliłam go wyprosić. No cóż, nasza "rajska" przyjaźń skończyła się dość szybko, gdy okazało się, że szaraczkowi znudziła się trawa i drzewka męża i jako przysmak upodobał sobie moje kwiatki Wtedy przyznałam rację mężowi, że jednak lepiej mu będzie w lesie...

Miałam jeszcze gdzieś zdjęcia jeża, który też sobie do nas przytuptał, ale nie mogę znaleźć

"Zmiany"
Gdy opadł poremontowy kurz, a myśli przestały mi zaprzątać takie rzeczy jak wybór kafelków, mebli, firan etc., etc... zapragnęłam zmian również w ogrodzie.
Na ucho powiem wam, że sporą część tego pragnienia zawdzięczam również siostrze, która postanowiła podzielić się ze mną każdą roślinką ze swojego ogrodu i konsekwentnie mi o tym przypominała (nie aż tak często - tylko przy każdym spotkaniu i w międzyczasie jeszcze telefonicznie , a jej koronnym argumentem było "miałabym miejsce na nowe kwiatki" ).
Trzeba więc było zakasać rękawy i zapoznać się bliżej z panem
Na pierwszy ogień poszła rabata pod domem:


Krzaczki, już i tak nadwerężone przez ekipy remontowe, usunął mąż, tata przywiózł mi próchnicznej ziemi, siostra dostarczyła zielone, ja przekopałam i powstało to:


W następnym roku było już tak:


Co roku byłam zachwycona pnącą różą w ogrodzie siostry, zrobiła jej stelaż na ścianie domu i w lato oszałamiała wręcz ilością kwiatów.
Oczywiste więc było, że i w moim ogrodzie nie może zabraknąć dla niej miejsca. Był to bodajże mój pierwszy zakup


Rabata od strony domu sąsiada porośnięta takimi samymi ilościami kwiatków, chwastów i trawy była raczej oczywistym kolejnym celem...

W tym samym roku spędzaliśmy urlop w Mielnie, rzut beretem był ogród Hortulus, zobaczyłam całą ścianę pokrytą takimi olbrzymami ... i przepadłam z kretesem...
Wszyscy znad morza wieźli muszelki, a ja kwiatki , wszyscy na stacjach benzynowych poili dzieci albo psy, a ja podlewałam kwiatki
Jednak pomysł na rabatę już miałam i w ten oto sposób powstała rabata powojnikowa:

i wkrótce moje oczy cieszyły takie widoki:


Jednak strumień kwiatków od siostry wcale nie zamierzał wysychać ani na chwilę, więc znów poszedł w ruch

Tym razem postanowiłam obsadzić kwiatami taras:




I był to strzał w dziesiątkę, ponieważ nie ma nic przyjemniejszego niż wieczór na tarasie otulonym zapachem np. takich ślicznotek:


Byłam pewna, że teraz mogę już osiąść na laurach... Jakże się myliłam

Pięknie opowiedziałaś o tworzeniu swojego ogrodu. Zdolna z Ciebie narratorka. Czytałam z zapartym tchem, a tu tylko jedna strona, mam nadzieję że niedługo będą następne.
Imponującą rabatę przygotowałaś dla powojników. To będzie cudna, kolorowa ściana. Nowe rabatki też ślicznie wyglądają. Ciekawa jestem co oprócz lilii będzie rosło przy tarasie. Rudasek słodki, moją działkę odwiedzają czarne wiewiórki, ale tylko wtedy, gdy dojrzewają orzechy na leszczynie.
Z przyjemnością będę śledzić ciąg dalszy opowieści o ogrodzie.

Liczę na ciąg dalszy opowieści ;)

slila dziękuję za tyle komplementów Ja bardzo ci zazdroszczę własnego jeża Nas odwiedziły dwa, ale były to niestety tylko pojedyncze wizyty Rabata przy tarasie niestety ciągle czeka na reorganizację, część roślinek jest już posadzona na stałe, ale ciągle nie wygląda to tak jakbym chciała...
Jurek bardzo mi miło, fajnie pisać nie tylko dla siebie