Ja jednak wiem, że warunki miał fatalne i ze wstydu nie pokazałam jego drugiej strony, która jest zupełnie....łysa i pomarszczona, gdyż razem z bratem w głębokiej młodości z uporem maniaka wyskubywaliśmy mu ciernie
, A co do jego wzrostu, to jeszcze ok 3 lata temu był prawie o połowę niższy, a kiedy został przesadzony do odpowiedniego podłoża i większej doniczki to urósł w oczach, po kilka cm rocznie. Teraz już zwolnił a maluchy go gonią. Mam z nim jedynie ten problem, że traci ciernie bardzo łatwo, kiedyś było tak że wystarczyło go dotknąć i już odpadały, teraz wprawdzie są nieco mocniejsze, ale i tak muszę się z nim obchodzić delikatnie.
Za oknem mam dziś ścianę deszczu i pioruny, więc dla osłody oglądam moje maleństwa. Może zechcecie pooglądać ze mną ;)
Ja na prawdę tego kwiatka jej nie domalowałam :P telefon nie radzi sobie z taką intensywną czerwoną pomarańczą, więc lepiej nie będzie :/ w kwestii rozwinięcia kwiatu też już chyba nic lepszego nie zobaczymy, bo zbyt szaroburo na zewnątrz...
A u mammillarki jak widać też coś się zadziało:)
30 lat !!! W super kondycji, nie miał więc takich złych warunków skoro tak dobrze się prezentuje ten Eriocactus leninghausii . A to że 5 letni maluch go dogania, to nie świadczy chyba o złych warunkach nestora, ale po prostu maluchy szybciej rosną, potem przyrosty już nie są takie spektakularne - to jak z pisklętami 
te marketowce taż mam w swojej kolekcji 
Na pociechę musiałam kupić dziewięć nowych..... Poza tym wszystkie pączki mi pousychały, jedynie ten Notek? dotrzymał pąk do końca i rozkwitł:
Koniecznie pochwal się kwiatem N. saxifraga 
Neochilenia zakwitła, ale niestety nie ma mnie przy niej, bo zamieszkała w Krakowie w moim przyszłym mieszkaniu i niestety przez to też zdjęcia są nieostre i ciemne, gdyż mój A. totalnie zignorował prośby o to, żeby się przyłożył....No cóż, muszę się zadowolić tym co mam i cieszyć, że w ogóle pozwolił mi się wprowadzić razem z całym kaktusowym dobytkiem ;)
.
