Witam, pora coś napisać bo dawno mnie tu nie było...
Przepraszam ale wyszło jak wyszło, nadal hoduje kaktusy, co prawda trochę zaniedbałem ale mam powód. Jestem chory, niestety nieuleczalnie, początkowo ciężko mi było mi się do tego przyzwyczaić ale po czasie się nauczyłem, zaakceptowałem to. Zawsze myślałem że mnie się choroby czy wypadki "nie tyczą" ale jak widać Pan Bóg nie wybiera. Teraz w sumie ciesze się z tego że jestem chory bo zupełnie zmieniłem postrzeganie na życie i zdrowie, zięki temu się diametralnie zmieniłem, na szczęście na lepsze
Może to nikogo nie interesuje ale jak się tak człowiek wyżali to jakoś lepiej na sercu

Dopiero co trafiłem na Twój wątek a tutaj taka informacja Szczerze mówiąc to nie wiem co mam napisać ....

Nie jestem pewien czy już odwiedzałem wcześniej ten wątek, ale po tym co przeczytałem w Twoim ostatnim wpisie, króciutko napiszę; nie wolno się w takiej sytuacji załamywać, dobrze że :

- piszę to z własnego doświadczenia. Z pewnymi bardzo poważnymi dolegliwościami sercowymi "walczę" od ponad 24 lat, nie powiem że jest łatwo, lekko - jest ciężko, a nieraz bardzo ciężko, ale opiekuję się moimi zielonymi "przyjaciółmi", którzy wspierają mnie w ciężkich chwilach i wspólnie dajemy radę. O moich dolegliwościach jeszcze oficjalnie na Forum nie pisałem. Napisałem dlatego, żebyś poczuł, że bardzo Ciebie wspieram w walce z Twoimi dolegliwościami, bądź dobrej myśli. Wymieniałem jedynie prywatną korespondencję z jednym Forumowiczem o moich dolegliwościach, którego bardzo cenię za jego wiedzę o roślinach i rzeczowe podpowiedzi.
Napisałeś:
- ale może również wszystko odwrócić.
- masz rację, że robi się lżej, ale zapewniam Ciebie, że masz wielkie wsparcie wśród nas, Użytkowników tego Forum.
Serdecznie pozdrawiam.

Trzymaj się, jesteśmy z Tobą

Jak tam te lofki, ściągnąłeś je z podkładek, przędziorki nie wróciły? Pokaż jak teraz wyglądają.

Bartku

Skąd ja to znam?
Też tak kiedyś myślałam... dlatego trudno mi było zaakceptować fakt urodzenia niepełnosprawnego dziecka- pogodzenie się z tym to był najtrudniejszy i najbardziej bolesny etap.
Przyjąć do wiadomości, że zawsze pomimo najbardziej nawet zaawansowanej terapii i rehabilitacji pozostanie "inna" i jej przeznaczeniem jest być jak to ktoś pięknie określił "aniołkiem z jednym skrzydełkiem"...i jeszcze to...że czasami nasza rodzicielska miłość będzie tak potwornie trudna... i wielokrotnie wystawiana na próbę.

Pogodzenie się (ale nie rezygnacja!!!) to krok w bardzo dobrym kierunku i to, że potrafisz się "wyżalić" już świadczy, że jesteś dojrzalszy niż ja byłam przeszło 12 lat temu.
A to, że system wartości i priorytety w takiej sytuacji przetasowują się radykalnie to fakt, czasem nasze wcześniejsze "problemy" stają się po prostu... śmieszne i nic nie znaczące.
Tułając się po różnych szpitalach i poradniach niejednokrotnie potwierdziło mi się spostrzeżenie, że przez to co nas dotyczy żyjemy jakby częściowo "w innym wymiarze"

Nie dawaj się i wyżalaj... to oczyszcza a ja znam ten stan.
I pamiętaj, że masz wsparcie

No i oczywiście pokazuj swoje kolczaki

Cóż pisać... Wszystko zabrzmi nie tak.

W każdym razie wiem jedno: wśród nas są różni ludzie bo łączy nas tylko wspólne zainteresowanie. Ale to "tylko" jest też "aż". Z czasem więc nigdy się nie widząc i nie spotykając zaprzyjaźniliśmy się ze sobą tworząc dobrze rozumiejącą się grupę wzajemnego wsparcia - i to bynajmniej nie tylko dotyczy to naszych ulubionych roślin.
Ty też masz tu swoje miejsce więc pisz, pokazuj co hodujesz, odzywaj się!

Mieczysławie, ja się nie załamuję, po prostu miałem parę ciężkich dni po dotarciu tej informacji do mnie ale szybko przywykłem. W sumie pierwsze objawy miałem już 3 lata temu ale dopiero w październiku ub. roku mi to stwierdzono.
Skoro walczysz już 24 lata to cie podziwiam Musisz być twardy, i tak trzymać Teraz już rozumiem co czują chorzy ludzie, kiedyś jakoś nie dostrzegałem czegoś "innego" w tym że ktoś ma chore serce czy cukrzyce ale teraz staram się z nimi o tym porozmawiać i pokazać że nie są sami. Wychodzę z założenia że i tak mam szczęście ogromne bo wykryto mi to wcześnie i funkcjonuje na razie jak normalny człowiek, mam z tego powodu trochę problemów ale jakoś się przyzwyczaiłem do bólu czy innych dolegliwości.
Sebastianie jedna lofka nadal żyje, przędziorki wytępiłem ale narobiły na niej sporo szkód, jest cała żółta, parę odnóg musiałem usunąć, nadal jest na podkładce ale nie wiem czy przetrwa zimę

To właśnie jest życie... niekiedy naprawdę daje w kość. Wspieraj swoją córkę, uwierz mi że rodzice w takich sytuacjach są chyba najważniejsi. Mam nadzieje że nie spotka twojej córki żadna nieprzyjemność z tego powodu np. w szkole... każdy wie jakie sa teraz dzieci, mówią czasem coś co krzywdzi inne dziecko a dzieci biorą sobie negatywne komentarze mocno do siebie.
Masz racje że dotychczasowe problemy stały się śmieszne, tym bardziej że mam 18 lat, miałem jakieś problemy ale patrząc z perspektywy czasu były to zwykłe drobnostki.
Henryku Narazie niestety nie ma co pokazywać, jak mówiłem zaniedbałem kolekcje, a mało to jeszcze mróz wpadł do mnie trochę za wcześnie i duża część kaktusów poszła na kompost, zostały praktycznie tylko siewki i parę szczepionych które były już na parapecie.
Ale przynajmniej mam okazje zbudować kolekcje w kierunku moich ulubionych rodzai a nie taki miszmasz jak był kiedyś. Dla chcącego nic trudnego

A właśnie, napisz proszę jakie teraz rodzaje Cię najbardziej interesują?
Bo skoro miszmasz się nie podoba to jakiś plan pewnie powstał.

Planuje iść głównie w rodzaje takie jak Lobivia, Acanthocalycium, Echinopsis i Rebutia. Pewnie jakieś drobnonasienne Parodie.
Większość będę starał sie głównie uzyskać z własnych wysiewów, czyli znowu będzie wojna w domu o parapety

Z nami pewnie w niedługim czasie na nowo zbudujesz kolekcję Zawsze można odwiedzić południowych sąsiadów w celu dokonania 'przemyślanych' zakupów choć przy takiej mnogości roślin jest to dość trudne lub tak jak piszesz, wznowić zabawę z wysiewami Poza tym, jako, że mróz spustoszył ci kolekcję to może warto pomyśleć o zbudowaniu mniejszej lub większej grupy złożonej z mrozaków (opuncje, echinocereusy, eskobarie, pediaki, skleraki etc.) Zawsze to coś zostanie na balkonie/szklarni gdy wszystkie inne kaktusy pójdą na zimowanie i nie trzeba się będzie martwić przymrozkami. Ja właśnie powoli tworzę własną, skromną ze względów metrażowych grupę mrozaków ale na chwilę obecną koncentruje się głównie na echinocereusach.
Bywaj częściej na forum bo grupie to zawsze raźniej

TO mi się podoba!

Mnie też się to podoba

Cztery pierwsze rodzaje to rozumiem, że z siewu ale...ciekawią mnie szczególnie te drobnonasienne parodie bo plan pioruńsko ambitny ale superowy

Wszelkim siewom kibicuję (to już maniakalne u mnie ) i od razu proszę o zdawanie relacji ze szczególnym uwzględnieniem parodii... niecałkiem bezinteresownie ale nie chodzi o wyłudzenie tylko o odgapienie...to tak na uspokojenie.
Ja z kurzowych wysiałam mieszańce co mi się same uprodukowały... i nawet coś już zaczyna wyłazić ale czy coś się uchowa to czas pokaże. To był próbny siew bo po pierwsze muszę przetestować lampki na noworodkach(boszeee jak to brzmi ) a po drugie chciałam mieć jakiekolwiek własne doświadczenie w sianiu takiego pyłu.

Bartosz ,pokaż co Ci zostało po ataku wełnowców,ja też straciłem dwie piękne Rebucje przez te robactwo,ale w zamian,
kupiłem 10 szt i zaraz po zakupie lepiej mi się na sercu zrobiło jak na nich patrzę

Było tego tyle a tu trzeba od nowa... to bywa faktycznie dołujące. Widziałem na wcześniejszych stronach ze już malutka Lobivia arachnacantha daje kwiata. Sam mam taka (i jak większość Lobivi dopiero od roku) i chyba ona jedyna mnie pozytywnie zaskoczyła taka mała a chętnie kwitnie. Jak idzie odbudowywanie? Echinopsis multiplex też się zmarnował?

Myślisz pozytywnie a to daję siłę
Odbudowuj kolczaste a my będziemy wsparciem i razem z Tobą,trzymaj się

Rzeczywiście dawno cię tu nie było, ale wróciłeś, dobrze, że jesteś, bo nie miałem z kim o szczepieniu gadać .

A skoro zostajesz przy rodzaju lobiwia, to jakbyś był zainteresowany, prawdopodobnie będę miał w tym roku na wydaniu parę siewek, bo rosną dość solidnie. (a jakbyś chciał, mam też nasiona E. subdenudata x E. eyriesii, co na podkładki chcę przeznaczyć - ale z taką ilością nasion, jaka mi została, obsiałbym chyba z 15m^2 ; no chyba, że już nie szczepisz).
Trzymaj się, rozwijaj kolekcję