Meksyk, Afryka, Madagaskar i inne, czyli moje sucholuby

[_LeNa_]

No to bardzo się cieszę, że "pokazówka" uziemiona Ja to tak lubię sobie przysiąść i kontemplować te piękne obrazki, które Nam tu serwujesz

[piasek pustyni]

Haniu - to te właśnie drobniutkie to będzie C. commutata. One właśnie są takie milimetrowe.
Madziu - miło mi, naprawdę, to słyszeć (czytać) i zapraszam zawsze

[hanka101]

dziękuję

[piasek pustyni]

Wow, jaki soczysty buziak...Częściej proszę, bo buziaków mam niedosyt

[Fraszka_1]

żeby nie było niedosytu za piękne roślinki, które nam pokazujesz

[hanka101]

i za wiedzę, którą się z nami dzielisz

[piasek pustyni]

Zwariowały nam kobitki... Ale dziękuję najmocniej

[hanka101]

to żem zwariowana wiadomo nie od dzisiaj

[Fraszka_1]

No ja też jakby odstaję od modelowego wzorca normalnego obywatela

[przemek_pc]

Ja jako koszmar - jeszcze rozumiem, bo duch może i ochoczy, lecz reszta mdła, ale Przemek jako koszmar...? No wiesz co...

Jakbym się postarał to może i coś z tego straszenia by wyszło. Z miesiąc bez maszynki do golenia, ze trzy bez fryzjera i gotowe

Nie wiem czy wiesz, ale jak już dostałem od Ciebie tego piaranthusa, to teraz są one na all

[turpis]

Dopiszcie mnie do listy zamawiających nasiona na wiosnę! Od jakiegoś czasu myślałem o tych roślinach. A Ty, Żaneta, jak już zaczniesz siać, to zapewniam Cię, stamtąd już krótka droga do szczepienia. A ja wciąż mam ziarna T. pasacana w ilości, której nie jestem w stanie przerobić.

[piasek pustyni]

Jakże się cieszę, że tu zaglądacie.
Przemku - a ja myślałam, że już Cię nie zobaczę

Jakbym się postarał to może i coś z tego straszenia by wyszło. Z miesiąc bez maszynki do golenia, ze trzy bez fryzjera i gotowe

Dla mnie to nie straszne, ja przywykłam... Ale jak zaczynamy od offtopa, to przyznam, że wolę okołotrzydniowe ciernie i takie mi nie straszne

Nie wiem czy wiesz, ale jak już dostałem od Ciebie tego piaranthusa, to teraz są one na all

Wcale nie są. Może chwilowo pozostały, poza tym jest to na 90 procent inny gatunek niż te nasze, ale zapewniam Cię, że reszta nowowystawionych "śmierdziuszków" zniknęła w okamgnieniu

A teraz turpis (wolałabym po imieniu, bo masz takie wdzięczne, ale nie wiem, czy zgadzasz się je ujawnić ). Do listy dopisuję. Tylko to Przemek jest inicjatorem, więc jeszcze się dogadamy w kwestii organizacyjnej.
Natomiast chwilę chciałam Ci zająć - także zrób sobie kawę i poczytaj. Ja się umiem rozgadać...
Kwestia szczepienia - o ile do nasion mogę się przekonać, spóbować, o tyle szczepione rośliny wzbudzają we mnie bardzo ambiwalentne odczucia. Generalnie- nie lubię, ale wychodzę z założenia, że czasami jest to jedyny ratunek. Jeśli chodzi o kaktusy, to mam kilka szczepieńców, w tym astraczki, ale był to dla mnie po pierwsze przypadek, po drugie - kwestia jakiegoś tam doświadczenia ze szczepionymi, po trzecie: czasami łatwiejsze warunki zimowania. I jeszcze parę innnych.
Natomiast absolutnie nie neguję - jeśli ktoś lubi, to oczywiście. Ja jednak na szczepioną roślinę patrzę albo jak na kalekę, albo jak na dziwadło, chociaż np. Twój "Huljo" mnie rozbroił. Mówiąc "dziwadło" jest to u mnie bardzo pozytywne określenie, wzbudzające uśmiech, stąd to jeszcze w kwestii szczepieńców jest ten dodatkowy czynnik. I nie chodzi mi o to, że nie chcę się przekonać do szczepienia, czy spobować - to jest kwestia poglądu, kwestia estetyki również (która dla mnie jest bardzo ważna) i również parę innych czynników, które zdecydowanie mówią szczepieniom: nie.
I tu następuje wyjątek od reguły.
Pachypodia.
Uwielbiam Madagaskar. Nie jest tu ważne, dlaczego - najprościej by nie zanudzać powiem, że kocham i już. Czasami uczucia są niezrozumiałe, więc nie podlegają (jak upodobania) dyskusji.
Nawiasem - nawet serial "Pingwiny z Madagaskaru" rozbraja mnie tekstowo, i zaczynam jak moje chłopaki być jego fanką.
Moim marzeniem jest stworzyć kiedyś zbiór endemitów Madagaskaru, niestety niektóre są możliwe tylko z nasion, więc stąd w ogóle myśl o wysiewie. Im więcej roślin stamtąd mam, tym bardziej mnie w tym marzeniu utwierdzają.
I teraz właśnie dochodzę do sedna: wiele pachypodiów jest szalenie ciężkie w utrzymaniu na własnym korzeniu. Wymagają doświadczenia i prób. Niestety, są zbyt rzadkie do znalezienia, by je tak sobie testować, pomijam, że niektóre sztuki kosztują majątek. Tak na przykład: miałam w posiadaniu taki oto okaz:

Pachypodium brevicaule


Jakże był słodki i fascynujący. Był - właśnie jedną z tych trudniejszych w uprawie na własnym korzeniu. Wymagał innego trochę traktowania, mniejszego a częstszego podlewania. Teraz to wiem. Aby jednak mieć roślinę, czyli kolejny ważny element mojej układanki, a jej ponownie nie stracić, zdecydowałam się na zakup tej samej, ale szczepionej:

Pachypodium brevicaule


Była również dostępna na własnym korzeniu, ale już nie chciałam ryzykować. Widzę różnicę i wiem, że pewnie kiedyś jeszcze się skuszę na ten sam okaz na własnym korzeniu. Teraz jeszcze nie.

Podobnie wygląda sprawa z Pachypodium lamerei. Tak wygląda mój "normalny", którego wzrost staram się kontrolować:



Istnieje jego forma grzebieniasta, jednak jak wiele cristów, tak i ta również jest trudna w utrzymaniu na własnym korzeniu. Ponownie więc zdecydowałam się na szczepioną, ale mam: Pachypodium lamerei cristata



i kolejny przypadek: Pachypodium succulentum. Straszny ślimak, rośnie sobie jak chce, albo i nie rośnie, ale jest piękny. Wydał wiele odrostów, które już poszły w świat, a na kolejne muszę poczekać. W każdym razie latem wyglądał tak:



I ponownie tutaj również jest forma grzebieniasta. Uparłam się, mam, i tyle, że... oczywiście szczepioną.



Jest jeszcze strasznie zmierzwiona po transporcie, ale powoli wszystkie już gubią liście na zimę.

I jak wspomniałam: w kwestii szczepień poczucia bardzo mieszane. Ze względów poglądowych i estetycznych sama szczepić nie będę, jednak wiem, że w wielu przypadkach inaczej się na razie nie da. W moim przypadku: potrzeba praktyki i znacznie większej wiedzy, by utrzymać niektóre z tej grupy roślin na własnym korzeniu. I tylko dlatego te szczepieńce są u mnie.

I absolutnie nie jestem przeciwna szczepieniom, gdy ktoś to robi. To też bardzo trudna sztuka. Ja jednak pozostaję przy swoim.
Wolę kombinować z nasionami - tu jednak w większym stopniu natura ma coś do powiedzenia
Ale przynudziłam... Efekt uboczny urlopu i dzieci w przedszkolu. O mężu na wyjeździe służbowym nie wspomnę... Także wybaczcie

[Fraszka_1]

Fajne Pachypodia

[turpis]

Absolutnie rozumiem Twój stosunek do szczepień, bo mam podobny. Jednak bardzo często wchodzę w tryb "eksperyment", a wtedy już nie ma przebacz. Huljo najlepszym przykładem. Dzięki niemu przekonałem się, że od pewnego Czecha nasion już nigdy nie zamówię, i że jeśli coś jest napisane na etykiecie, to jest napisane na etykiecie.

Siewki wyglądają tak:
Astrophytum asterias OOIBO nudum wysiany w połowie maja, szczepiony początkiem czerwca.
1. 17.06.2013
2. 07.07.2013
3. 18.07.2013
4. 03.08.2013

5. 30.10.2013



Taki z niego OOIBO jak ze mnie Eskimos - frutarianin...

[piasek pustyni]

Ale dzieci już ma
I tak ładnie wyrósł. Bardziej rzeczywiście do Hulja podobne niż do normalnego człowieka (kardazjanin jakiś... ), ale jest i rośnie, a to najważniejsze. Mnie tam by ucieszył. A ściągniesz go z tej podkładki?