Lukrecjowy ogród - po przerwie

[asia2]

Generalnie mnie tu nie ma, ale Ciebie przywitać muszę ! Nawet nie wiesz Nelu jak się cieszę, że wszystko się jakoś poukładało i nie musiałaś żegnać swojego raju! Brakowało Cię ...

[Lukrecja]

Witam Kochane ponownie. Serdecznie dziękuję za tak wiele miłych słów. Naprawdę radośniej człowiekowi na sercu kiedy spotyka się z tak ciepłym przyjęciem.
Danusiu, Ewo - rozalko, Iwonko, Pati, Reniusiu, Agnieszki , Małgosiu, Jolu, Aniu, Ewciu, Myszaida, Ewciu - Constancjo, Agatko - oczywiście, zapraszam kiedy tylko masz na to ochotę, Asiu... nie napiszę nic, bo pewnie i tak wiesz, co chciałabym Ci powiedzieć, a że upał "sprzyja" elokwencji posłużę się emotką

Kochane specjalnie dla Was moja ulubiona róża - Louis Odier, jedna z moich pierwszych... fotki nie będą rewelacyjne, bo robię je komórką

[slanka-flora]

Wpiszę się i ja,Kocimiętka
Pamięć słaba ale Cię kojarzę,NELU
Dobrze,że wróciłaś ...
Pozdrowienia,
Sławek

[juni]

Witam Lukrecję.

Całe szczęście że wszystko się ułożyło,znowu będzie można podziwiać Twoje włości.
Codziennie po godzince-zarezerwuję sobie.

[OLUNIA]

Witam Cię i ja Nelciu
Dobrze ,że postanowiłaś zostać w ojczystej ziemi ,nikt i nic nie zastąpi miejsca skąd pochodzimy.
Ogród pięknie się rozrasta i już z wielką dumą możesz go nazywać ogrodem przez duże "O"

[gajowa]

Bardzo się cieszę, ze znowu tu jesteś

[semper]

Witaj .Wspaniała niespodzianka.
Ja wiedziałem, że tak będzie.

[lulka]

Nelu, jak miło Cię widzieć, a jeszcze bardziej czytać, że problemy się pomału rozwiązują .
Twój ogród bardzo dojrzał przez ten czas w którym byłaś nieobecna, lubię patrzeć na różnorodność roślin które masz u siebie.

[x-ag-a]

Nelu, szukałam Cię długo, bardzo... cieszę się przeogromnie, że jesteś z powrotem - wszystko się ułoży, zobaczysz!
Ogród wypiękniał jeszcze bardziej, dojrzał, wymalował kolorami otaczającą przestrzeń... jest cudnie!
Głowa do góry i pierś do przodu

[mm-complex]

Neluniu od wczoraj stale wchodzę tutaj i spaceruję wirtualnie po Twoim Raju Cudowne miejsce na świecie stworzyłaś i dbasz o nie tak ,że roślinki są bujne ,dorodne i zdrowe !Cudnie
Juz sobie wyobrażam jak siedzę na ławeczce z kawka i podziwiam Twoje włości Bajecznie !!

[jola1010]

wow i ja już zaglądam kolejny raz ... proszę o kolejną fotorelację...

Pozdrowionka, pa.

[filan]

Witaj Nelu po przerwie.
Cieszę się, że sprawy zaczęły się układać oraz że wróciłaś do nas i nadal możemy podziwiać twój zadbany ogród

[MaGorzatka]

Kornelko - i ja zaglądam i witam I też czekam na nadrobienie zaległości w postaci zdjęć z ogrodu

[Lukrecja]

Witam sobotnio, Kochani nie macie pojęcia jak bardzo mnie cieszy ilość odwiedzin w moim wątku, niezmiernie mi miło widzieć i pisać z Wami znów. Wybaczcie mi, że na Wasze wpisy odpowiem nieco później. Na razie muszę się zmierzyć z wizytacją teściowej Na szczęście nie należy do osób bardzo marudnych, choć i tak wie wszystko najlepiej

Kochani, muszę o tym napisać, gdyż wczoraj stała się rzecz straszna! Wyszłam wreszcie na rabatki, aby poobcinać zeschłe kwiaty różom. Niby nic specjalnego, ale tnę te kwiaty i słyszę szelest wysuszonej kory, kieruję wzrok w miejsce skąd dochodzi, a tam widzę moją zaprzyjaźnioną ropuchę i uciekającego węża. Mam nadzieję, że był to zaskroniec, a nie żmija nizinna (podobno pojawiły się w okolicy). To coś uciekło bardzo szybko, przyprawiając mnie niemal o zawał serca! Biedna ropucha, najpierw uciekła niezgrabnie pod iglaczek, ale potem wyszła na środek ścieżki, biedna z uszkodzonym bokiem, przez ranę ok 0,5 cm widać było wnętrzności. Złapałam ją i zaniosłam na drugi koniec ogródka pod gęste gałązki tawułki. Wydarzenie strząsnęło mną okropnie, bo ropucha mieszkała u nas początku, najpierw w skalniaku, kiedy wokoło nie rosło nic innego, a potem przeniosła się pod betonowy płot w najbardziej zacienione miejsce i tam ją dopadło. Jest mi tak strasznie smutno, bo lubiłam ją, a przyroda... wiem, że jest okrutna, jednak czy to coś nie mogło zapolować w lesie tuż za płotem? Pies jej nie ruszał, kotka akceptowała, a tu masz, przylezie nie wiadomo skąd i ... ech szkoda gadać, bo nie spałam przez to całą noc. Nie wiem co powinnam zrobić w takiej sytuacji, bo w soboty (z tego co pamiętam) dyżur ma lecznica oddalona jakieś 60 km.... zresztą... kto by się tam przejmował ropuchą? Potem myślałam bardzo długo, czy ma szansę jakoś to przeżyć? A może trzeba było oszczędzić jej cierpień? Tylko jak? Nigdy jeszcze niczego nie zabiłam (oprócz komarów). Z rana poszłam zobaczyć pod tawułkę, ale nie było jej tam. Wciąż o niej myślę...

Wszystkim życzę udanej soboty! Mam nadzieję, że jeszcze wieczorem uda mi się tu zajrzeć i Wam odpisać

[survivor26]

Witam sobotnio, Kochani nie macie pojęcia jak bardzo mnie cieszy ilość odwiedzin w moim wątku, niezmiernie mi miło widzieć i pisać z Wami znów. Wybaczcie mi, że na Wasze wpisy odpowiem nieco później. Na razie muszę się zmierzyć z wizytacją teściowej Na szczęście nie należy do osób bardzo marudnych, choć i tak wie wszystko najlepiej

Kochani, muszę o tym napisać, gdyż wczoraj stała się rzecz straszna! Wyszłam wreszcie na rabatki, aby poobcinać zeschłe kwiaty różom. Niby nic specjalnego, ale tnę te kwiaty i słyszę szelest wysuszonej kory, kieruję wzrok w miejsce skąd dochodzi, a tam widzę moją zaprzyjaźnioną ropuchę i uciekającego węża. Mam nadzieję, że był to zaskroniec, a nie żmija nizinna (podobno pojawiły się w okolicy). To coś uciekło bardzo szybko, przyprawiając mnie niemal o zawał serca! Biedna ropucha, najpierw uciekła niezgrabnie pod iglaczek, ale potem wyszła na środek ścieżki, biedna z uszkodzonym bokiem, przez ranę ok 0,5 cm widać było wnętrzności. Złapałam ją i zaniosłam na drugi koniec ogródka pod gęste gałązki tawułki. Wydarzenie strząsnęło mną okropnie, bo ropucha mieszkała u nas początku, najpierw w skalniaku, kiedy wokoło nie rosło nic innego, a potem przeniosła się pod betonowy płot w najbardziej zacienione miejsce i tam ją dopadło. Jest mi tak strasznie smutno, bo lubiłam ją, a przyroda... wiem, że jest okrutna, jednak czy to coś nie mogło zapolować w lesie tuż za płotem? Pies jej nie ruszał, kotka akceptowała, a tu masz, przylezie nie wiadomo skąd i ... ech szkoda gadać, bo nie spałam przez to całą noc. Nie wiem co powinnam zrobić w takiej sytuacji, bo w soboty (z tego co pamiętam) dyżur ma lecznica oddalona jakieś 60 km.... zresztą... kto by się tam przejmował ropuchą? Potem myślałam bardzo długo, czy ma szansę jakoś to przeżyć? A może trzeba było oszczędzić jej cierpień? Tylko jak? Nigdy jeszcze niczego nie zabiłam (oprócz komarów). Z rana poszłam zobaczyć pod tawułkę, ale nie było jej tam. Wciąż o niej myślę...

Wszystkim życzę udanej soboty! Mam nadzieję, że jeszcze wieczorem uda mi się tu zajrzeć i Wam odpisać

Miałam parę tygodni temu rannego pisklaczka, dopadły go moje koty:( Pól dnia się zżymałam jak i czy ratować, ale dobić nie byłam w stanie, a zawieźć do lecznicy też nie bardzo miałam jak z dwoma dzieciakami na głowie....w końcu mąż wrócił, zawiózł go do lecznicy i tam go pani niestety uśpiła. Ale absolutnie nie uważała, że to coś głupiego czy śmiesznego próbować takie dzikie zwierzę ratować. Twoja ropucha albo oddaliła się w zacisze dokonać żywota, albo (oby!) poczuła się lepiej i poszła dochodzić do siebie...Mój wniosek na przyszłośc jest taki, że jeśli tylko jest możliwość to ratować, albo zawieźć do uśpienia. No i rozumiem, Twoje odczucia...za mną ten biedny maluch parę dni chodził i nie mogłam przestać o nim mysleć