Sięgnęłam do starszej książki niż Seneta. Według 'Drzewoznawstwa' z 1955 r. powszechnie uprawiane lilaki pochodzą od lilaka pospolitego (S. vulgaris) i wczesnego (S.oblata). Dalej opisany jest S. vulgaris jako lilak zwyczajny, l. turecki. Wychodziłoby na to, że to jednak ten najzwyklejszy. Piszą jednak, że zajmuje dużą powierzchnię wydając liczne odrośla korzeniowe. Do Europy środkowej lilak zwyczajny sprowadzony został z Konstantynopola (dlatego zwany także lilakiem tureckim) około roku 1563.
Dalej piszą, że lilak chiński jako naturalny mieszaniec S. persicaxS.vulgaris niesłusznie nazywany jest lilakiem perskim, od którego wyraźnie się różni. Krzewy wys. do 5m, o cienkich i wiotkich gałązkach zwisających pod ciężarem okazałych kwiatostanów. Lilak perski opisany jest jako krzew wysokości do 2m. Znacznie mniej ozdobny niż poprzedni gatunek i rzadko u nas spotykany.
Lilak ottawski ma miećliście pod spodem owłosione. Znane są liczne odmiany ogrodowe tego mieszańca. Wszystkie odznaczają się nadzwyczaj obfitym kwitnieniem. Kwitną tydzień później niż odmiany lilaka pospolitego.
Myślę, że ciężko będzie nam dociec który dawniej nazywany był tureckim. W tej książce o odrostach wspominają jedynie przy pospolitym.
Ostatecznie można skontaktować się z prof. Siewniakiem
Z tym 'bzem tureckim' może być tak, jak ze smolinosami, którymi nazywano często liliowce rdzawe (także u mnie), a w rzeczywistości jest to prawidłowa nazwa dla lilii (tygrysiej bodajże?).