Modraszkowa Łąka

[maryla73ab]

Witaj banana ...świetnie zaczęłaś swój wątek...zmagania z tak urokliwym miejscem to sama przyjemność,pomimo że sporo trzeba się napracować...

[anabanana]

Witaj, Marylko!
Masz rację, chociaż ja staram się mniej zmagać, a bardziej współpracować. Przyroda sama bardzo dużo mi podpowiada i pomaga. A "dzikusy" uwielbiam od zawsze, cieszę się więc, kiedy coś tu wschodzi tak samo z siebie.

Walczę tylko z perzem. Zastrzegłam sobie u Tatowego, że nie wjedzie tutaj z żadnymi Roundapami i innymi specyfikami. I teraz na wiosnę wyglądam jak elektryk, co wyciąga z ziemi dłuuuugie zwoje białych kabli. No ale - sama chciałam, sama chciałam...

[stokrotka_polna]

Dzień dobry Anabanano .
Zupełnie nie rozumiem dlaczego zwlekałaś z tym swoim wątkiem. Okolice piękne, woda, słońce i przygoda . Masz ogromne pole do popisu, dosłownie i w przenośni . Fotki, z moich ulubionych, na zbliżeniach zawsze wszystko widać tak dokładnie. A że perspektywa się zmienia, no to co, skoro efekt doskonały .
Będę Ci z chęcią sekundować .

Fiołki błotne są boskie

[Marysiek]

Pod względem kąpielowym powiadasz? To będę trzymać kciuki, żeby woda ciepła była W mojej rzeczce non stop jest lodowata, ale nawet jakby było inaczej nie wlazłabym do niej Aaa i czekam na fotkę wydry Ja podobnie jak ty wyrywam perz i na dodatek dochodzi do tego wyrywanie olch i żarnowców...ehh syzyfowa praca, ale może kiedyś się uda

[anabanana]

Kontynuując moją opowiastkę...
Mniej więcej po miesiącu odebrałam od Taty telefon. Usłyszałam między innymi: "...ale wiesz, te swoje kwiatki to będziesz musiała przesadzić w inne miejsce, bo ci to wszystko tam zarasta". Uśmiechnęłam się pod nosem i pomyślałam, że pewno troszeczkę podkręca sprawę, może ma już jakiś pomysł.

Ale nie wyolbrzymiał.

Po raz kolejny przybyłam na Kociewie z "towarzyszem M." w lipcu. Zapisaliśmy się na listę pomocników przy Wiosce Teatralnej w Węgajtach - od początku lipca do festiwalu siedzieliśmy w Starym Lesie.
Wstawiam więc zdjęcie pana M. na kajaku: to dobra skala wielkości stawu, a w tle widać, jak w ciągu dwóch miesięcy zielona trawka zamieniła się w dżunglę

[anabanana]

Och, och, witam drogie Panie, nie nadążam z pisaniem:)
Stokrotko, mówiłam - to wstydek Fiołki błotne zamierzam w tym roku implantować na teren mojego rezerwatu błotnego, który zaraz zaprezentuję Tylko najpierw muszę je troszkę oporządzić, bo trzcinek wszelakich i bez tego jest masa... Przedwczoraj przeprowadziłam taki eksperyment na złoci żółtej i ziarnopłonie wiosennym, znad trzciniska na brzegu rzeki. Wyglądają żałośnie:) Ale w do przyszłego roku na pewno się postarają utrzymać na stanowisku i wypięknieć:)

[anabanana]

Marysiu, ja się temperatury wody trochę też obawiam, ale w największy upał miałam chęć zamknąć się w zamrażarce. Od tych wspominek wreszcie się troszkę rozgrzałam:) No a wydra... cóż. Jak już pisałam w Twoim wątku, po oznakach wnioskuję, że była tu przed nami, dlatego tym bardziej mi żal, że nie możemy się zaprzyjaźnić. W sumie to my jesteśmy u niej intruzami, nie odwrotnie. Wcześniej miała swój kawałek rzeczki na wyłączność, a teraz...
Nie mam zdjęcia tej primadonny, co najwyżej ślady jej stóp i rozkopaną norę, odkrytą podczas podlewania tulipanów. Tak to się wszystko zaczęło.

A perz, to zawsze jest wyzwanie. W całkowitą wygraną nie wierzę, ale to moja porcja ćwiczeń, widły w górę - i w dół, i w górę - i w dół, i oszczędzam na siłowni czy basenie

[stokrotka_polna]

Tej wydry, to jestem bardzo ciekawa. Jeśli tylko uda Ci się uwiecznić ją na zdjęciu, to proszę wrzuć tu, daj nacieszyć oczy .

[anabanana]

A oto rzeczony "Rezerwat Błotny"
Na tym małym skrawku nie chcę eksperymentować z żadnymi cudami, tylko dosadzać rośliny, które rosną u nas w naturze, ewentualnie wyglądają na "dzikie" - czyli kaczeńce, moje małe fiołeczki, kosaćce... Tutaj ziemia i tak się osuwa, po każdej ulewie robią się głębokie bruzdy w ziemi. Mi się podoba tak, jak jest...



-- 1 kwi 2012, o 17:24 --

Ja też chciałabym ją zobaczyć, to jest przepiękne zwierzę. Niesłychanie zwinne, nawet wędkarze - jej zaciekli adwersarze - nazywają ją baletnicą. Jest jednak równie sprytna, co urodziwa, w obecności tylu ludzisk nad stawem nie próbowała się pokazywać. Ale zawsze wraca. Zimą mieliśmy każdy jej krok wypisany... biało na białym

[anabanana]

A oto mój absolutny faworyt ubiegłego roku!
Dostałam go w prezencie od pana M., kiedy w Krakowie było jeszcze szaro-buro za oknem. Wybraliśmy się do mojej ulubionej krakowskiej szkółki i tam go zobaczyłam. Zakochałam się z miejsca - jest w nim wszystko co kocham, mnóstwo delikatnych kwiatków i ten kolor! Towarzyszył mi dzielnie na parapecie, przetrwał kilkunastogodzinną podróż pociągiem, kwitł jeszcze przez tydzień na pierwszej niby-rabatce... Zaczął usychać ze smutku, gdy wyjeżdżałam w maju, a na nasz lipcowy przyjazd się wystroił jak na święto! Zakwitł obficiej niż wiosną. Mało tego - zdążył się samodzielnie porozsiewać dookoła i te jego "dzieci" zakwitły jesienią!! Przetrwały do połowy grudnia Szaleniec!

Zdjęcie nie oddaje jego urody w pełni, robiłam go już moim małym śmiesznym aparacikiem, który Tat podarował mi na przyspieszone imieniny. To sprzęt do zdjęć podwodnych - myślę, że wręczył mi go z obawy, że jego aparat utopię Kolory oddaje wiernie, tylko ostrości nie łapie. Coś za coś. Ale kąpać się z nim nie będę, dopóki nie zaopatrzę się we własny, porządniejszy... Czyli za jakieś piętnaście lat

[stokrotka_polna]

Piękne jest to Twoje miejsce na ziemi. Masz rację, tu można dosadzać tylko te rośliny, które nie zmienią tzw. ekosystemu . Szkoda byłoby to zniszczyć, ale pomóc, jak najbardziej. .
Baletnica, symatyczna nazwa dla takiego ruchliwego zwierzątka. Trzymam kciuki, może uda się ją pstryknąć

Przepiękne są te niebieskie cudeńka .

[anabanana]

No... ale żeby nie było, że tylko hamak i kajaki. Była też praca. Mnóstwo pracy! Choć efekty nieprzystające do ilości machnięć łopatą. Oto jak powstawał mój "zielnik":

najpierw moja najlepsza koleżanka - taczka i załadowana porcja nabytków: lawenda, santolina, macierzanka cytrynowa... Jeżyna i wiciokrzew powędrowały trochę dalej. Tego samego dnia upolowałam moją mini-koneweczkę i nie rozstaję się z nią wcale. Zimą mieszkała ze mną, teraz wróciła już na swoje właściwe miejsce.



-- 1 kwi 2012, o 17:42 --

Stokrotko, cieszę się, że trafiłam w gust kolorystyczny To taki mały rewanż za radość, jaką mi dawało podglądanie Twoich wyczynów, kiedy tu jeszcze pusto i smutno było To mi pomagało nie zwariować

[anabanana]

No to zaczynamy. To co najbardziej rzuca się w oczy, to kłosowiec fenkułowy "Golden Jubilee". O istnieniu kłosowców jeszcze rok temu nie miałam pojęcia, a teraz to jedni z moich ulubieńców. Zabrałam go w zestawie, bo bardzo mi się spodobał. Pomyślałam, że przecież to mój "zielnik" i nie musi być bardzo rygorystyczny, kilka upiększaczy nie zaszkodzi (choć urody samych ziół bynajmniej nie kwestionuję). A później znalazłam go zupełnie przypadkiem w jednej z mamowych książek o ziołach Co prawda nie wersję o złotych liściach, ale jednak... Zaskoczenie. Reszta sadzonek mizerna, ja zresztą na ogół wybieram takie troszkę wybrakowane, których nikt chyba by nie wziął. One tak się cieszą, że potem rosną jak szalone Dowody na to przedstawię później...



A "to duże", na lewo od kłosowca, to nic innego jak wypasiona babka lancetowata po lekkiej obróbce. Szanowny Rodzic oświadczył, że gdyby wszystkie chwasty tak wyglądały, nie miałby nic przeciwko nim (nie toleruje nieładu w ogrodzie:). Trzymam go wciąż za słowo i konsekwentnie podrasowuję szczawie, krwawniki i resztę tej dzikiej zgrai. No i mam roślinki za friko

[stokrotka_polna]

Dziękuję za dobre słowa A to Ci jeszcze powiem, że podobnie jak Ty lokuję swoje przyjaźnie . Moją bardzo dobrą koleżanką, jest taka sama, jak Twoja taczka, taczunia. Bez niej ani rusz . Choć widziałam niedawno na forum, chyba u "zielonejjagody" świetny wózeczek, coś specjalnego dla pań.

[anabanana]

Nie omieszkam podpatrzeć Ja się w ogóle ogrodową gadżeciarą staję... Co w innych dziedzinach jakoś się u mnie nie uaktywnia ;) Zimą zakupiłam sobie taki zestaw malusieńkich narzędzi, teoretycznie do doniczkowców i balkonowców, no i do pikowania może... Ale chodzę z nimi po łące, przypięte w pasie jak kabura i puszę się jak paw! Co z tego, że prawie nie używam...
Koneweczka zresztą też jest obiektem podśmiewajek moich Panów, bo zanim coś podleję, trzy razy zakręcam do stawu po wodę... Ale ja tam się nie zrażam. Praca z nią to coś na kształt głębokiej medytacji:)