Dla precyzyjnego określenia gatunku wciornastka potrzebne są badania laboratoryjne prowadzone przez specjalistów. Do podstawowych cech diagnostycznych należą, między innymi: rodzaj skulptury (urzeźbienia) na powierzchni ciała owada, liczba członów czułków, budowa skrzydeł, rozmieszczenie i liczba szczecin na przedtułowiu. Zawarte w poniższych opisach cechy rozpoznawcze można natomiast określić za pomocą lup powiększających co najmniej 10-krotnie.
Wciornastek zachodni (Frankliniella occidentalis) należy do rodzaju, który charakteryzuje się mocnymi szczecinami w każdym z kątów przedplecza. Szkodnik ten został zawleczony do Polski w 1986 r. z sadzonkami chryzantemy. Jego masowa inwazja rozpoczęła się na przełomie lat 80. i 90. ubiegłego wieku. W rezultacie, opanował wszystkie uprawy szklarniowe ? zarówno roślin ozdobnych, jak i warzyw. Jego główna szkodliwość polega na rozprzestrzenianiu wirusa TSWV, który powoduje degenerację roślin. W wielu przypadkach ? w efekcie pojawienia się wciornastka zachodniego ? likwidowano duże plantacje pomidora, gerbery (fot. 4) czy innych roślin (fot. 5). Jego samice są długości około 1,7 mm, występują w dwóch formach barwnych: wiosenna i letnia są żółto-pomarańczowe, mają żółtawo-brązową głowę, a jesienna jest ciemniejsza, z brązowym tułowiem. Czułki są 8-członowe.
http://www.ho.haslo.pl/article.php?id=1604