Foto newka
Znaleziona w stanie naturalnym na Filipinach na wyspie Luzon, w 1837 r. przez hiszpańskiego księdza.Występuje także w Apayao, La Union, Riedel, Bataan, Laguna, Mindoro, Palawan, Negros, Panay i Leyte.
hoja ta, zwana niegdyś "białą carnosą" ( H. carnosa Blanco 1845), jest mistrzynią przeżycia
w trudnych warunkach.
W uprawie, równie niewymagająca, jak carnosa; lepiej toleruje podsuszenie, niż przelanie, ale ani ciepłe, ani zimne mieszkania nie zniechęcają jej do bujnego wzrostu. Temperatury uprawy w granicach 15-25 C, z tym, że im chłodniej, tym mniej należy podlewać, bo w chłodzie roślina zwalnia procesy życiowe.
W okresie wegetacji, przepada za rozcieńczoną gnojowicą, po której rośnie, jak na drożdżach.
IX.2009
I.2010
Meliflua ma grube, skórzaste liście(często mają, aż 1,5 - 2 mm!), bez widocznego unerwienia.
Liście mają rożne kształty -raz, przypominają wiszące języki,
innym razem mają kształt owalny lub eliptyczny, ze szpicem lub okrągłym końcem.
Ich długość może wahać się od 5 - 13 cm a szerokość pomiędzy 5 - 6 cm .
W warunkach ochrony przed słońcem, liście mają kolor nasycony, ciemnozielony, są błyszczące i gładkie, często mocno nakrapiane srebrzystymi plamkami. Im więcej światła, tym jaśniejszy odcień liści wpadający w limonkę i żółcienie (reakcja, jak u carnosy).
Pędy są grube, sztywne, mało elastyczne, ale przecież muszą utrzymać ciężkie liście hoi.
Rośnie szybko, osiąga długość 3 - 4 m, łatwo i obficie kwitnie.
Kwiaty pojawiają się w czerwcu, są różowe do pomarańczowo-różowych, a na baldaszku jest ich 5 - 10 sztuk. Wydzielaną ciemny, niemal czarny nektar, podobny do nektaru H. kerrii.
W uprawie istnieje również podgatunek zwanyhoja meliflua ssp. fraterna, który ma węższe liście.
PIP 00286 - H. meliflua
PIP 00273 - H. aff meliflua.
