Wydaje mi się, że posłonek i rogownica trafione, ale ubiorek już chyba nie.Tomku, no właśnie, jak na mój gust to one są zbyt soczyste.
Mam na myśli pędy. Trzymam je w pokoju nie tylko dla ostatniego widoku kwiatów i identyfikacji "żółtej", ale również po to, by pędy zdrewniały trochę bardziej. Zastanawiam się nad dodaniem do ziemi odrobinę nawozu jesiennego, może on przyspieszy ten proces, bo chciałabym przy cięciu zostawić "ygreki", które są jeszcze zielone. A jak wygram miliony, to znajomi z forum mają ode mnie po kwiatku. I mógłbyś liczyć na jakąś małą szklarenkę, a co. 
I nie powiem teraz co mi wykiełkowało, bo nie ma jeszcze o czym mówić, siewki się nawet nie wyporstowały... Jak podorsną i minie niebezieczeństwo, że coś spartolę, to pochwalę sie osiągnięciami. Kosodrzewina:
M.in. z niej wieczorami wychodzą ślimaki.
Kupiłam dwa pnącza na mój trejaż, wiciokrzew "Dropmore Scarlet" i powojnik "Błękitny Anioł":
Czytałam, że od razu po posadzeniu powinno się je przycinać, celem rozkrzewienia chyba. Ja tego nie zrobiłam, mogę jeszcze zrobić to wiosną? Ten powojnik należy do późno kwitnacych, więc wiosną i tak powinnam go przyciąć, a wiciokrzew?
A teraz wstrząsająca opowieść...
Historia pewnego jałowca...
Gdybym zrobiła zdjęcie z tej samej perspektywy w maju, nie byłoby widać nic poza wielkim jałowcem. Postanowiłam go jednak uszczuplić, bo zajmował swoją osobą rozległą słoneczną powierzchnię, a tej u mnie mało... Znęcałam się nad nim przez jakieś dwa tygodnie, cięłam go wszystkim, co miałam, zaczynając od sekatora, a kończąc na pile łańcuchowej... Miał tworzyć coś jak "bonsai" w kształcie parasola na podwyższonym fragmencie rabaty. I owszem, tworzył, ale po krótkim czasie zaczął usychać, bo przy pozostawionym przeze mnie kawałku został jeden mały korzeń, który w dodatku nie był nawet w stanie utrzymać jałowca w pozycji stojącej. Ściągnęłam go więc z rabaty, a wygląda tak:
To jest widok trochę od spodu. Póki co go nie wyrzucam, postaram się znaleźć mu jakieś miejsce, gdzie odnajdzie się jako "martwa natura".
Na poprzednim zdjęciu widać "schodki", na nich rosły w tym roku pomidorki cherry, mieczyki i trochę jednorocznych. Po zrobieniu tych schodków stwierdziłam jednak, że mi się nie podobają i na wiosnę je rozbiorę.Chciałam na koniec wszystkim, którzy nie widzieli, polecić film "Microcosmos: Le peuple de l'herbe". Niesamowite ujęcia, świat, który ogladamy chociażby w ogrodzie na codzień z zupełnie innej perspektywy. Polecam.
Datura w gruncie jest dorodniejsza i nie wymaga tyle troski.Wysadzałam w sezonach,kiedy z góry wiedziałam że w donicach nie dopilnuję.Ale jesienią to wykopywanie 
Też staram się odwiedzać ogród botaniczny co roku, ale ten sezon był bardzo pracowity i czasu nie starczyło. 
Powstrzymałam się przed komentarzem, ale mój luby już nie. 
Teraz przynajmnej będę wiedzieć, że pleśń nie przesądza sprawy. Właśnie mijają 24 godziny od wrzucenia ich do termosu, jeszcze troszkę i powsadzam je do ziemi.
