Ogród Wendy

[sweety]

Strasznie mi się podobaja Twpje zdjęcia obrazujące nie tylko rośliny, ale i zwierzęta. I te z pajeczynami... Piękny ogród i na takiej powierzchni tyle róż Muszę jeszcze konieczne zajrzeć do Twojego wątku różanego!

[wielkakulka]

Wandzia tak pieknie opowiada o przyrodzie, az człowiek i czas przystaja koło siebie i oglądają co sie dzieje w ogródku

[Wendy]

Margo, o swoim kloniku już sporo pisałam, zapewniając, że on jest ledwie maluchem, nabytym chyba w 2008 roku. Może przydaje mu cm sposób sportretowania go z pozycji Hortensji. U mnie w sobotę tylko śniegiem postraszyło, ale za chwilę nie było po nim śladu. Za to niedziela ucieszyła słońcem dobywając na jeszcze troszkę koloru

Sweety, witaj. Utrwalam to co ulotne, co zauważę, otulę, a co chciałabym na dłużej w sobie i w Gościach moich zatrzymać. Zaraz szarość zakróluje, ustępując potem zimnej bieli... Róże przeżywają chandry, globusy, ciągi... słowem - w niedyspozycji tymczasowej. Nie godzi mi się je teraz utrwalać. Przesadzam więc je, spisuję ich życzenia - by nie zapomnieć.

Aniu, dziękuję. Tak pięknie powiedziałaś, bo sama tak pięknie widzisz ten czas, ten świat - przecież z bólem, przemijaniem, czasowym brakiem nawet nadziei... Czasowym - powtarzam - by nie zapomnieć...

- dym z komina smuga promienie spomiędzy olchowych prześwitów


- w ramie podpory z milinem pozuje perukowiec z dereniem i Perennial Blue


- w stronę cienia olch




- pod słońce perukowiec, pęcherznica... - Firletko, dziękuję Ci za t e n płomienny widok


- trawy i zeschłe łodyżki liatrii, monardy, stale w pąkach Moniki spóźnialskie

[daffodil]

Wandzia tak pieknie opowiada o przyrodzie, az człowiek i czas przystaja koło siebie i oglądają co sie dzieje w ogródku

Bardzo to trafnie ujęłaś Aniu, podpisuję się pod tym stwierdzeniem obiema rękami . Tym bardziej, że ja cały czas w biegu i mało co, lub mało kto potrafi mnie zatrzymać....
A tutaj zawsze zwolnię.... przeczytam....obejrzę... i wrócę, żeby jeszcze raz przeczytać.....obejrzeć.... pomyśleć....

[Wendy]

Dziękuję, Joanno - gdyby tak można było za rękaw choćby zatrzymać...

[sweety]

Trafna personifikacja I ja nie chciałabym bym ktos mi robił zdjęcia, jak jestem w niedyspozycji...

[Wendy]

Sweety - udowodnij

[sweety]

A co mam udawadniać?

[Wendy]

- już nic - ta pozycja z Twego wpisu srogo wygląda

[sweety]

A już miałam wytoczyć poważne argumenty

[Wendy]

To coś może przeciw chorobom grzybowym?

[sweety]

Ja używam Amistar i Score naprzemiennie - ale w ostateczności... Wcześniej zawsze warto spróbować naturalnych środków

[Wendy]

- a ten piękny, ale pewnie świadomy urody, bo taki jakiś napuszony, krok tanecznie sprężysty.

A ja na rzeczone używam kropiwa - jak mawiają wschodni sąsiedzi - w ostateczności tylko wymienionych.

[daffodil]

No i wróciłam raz jeszcze... jakaś mnie melancholia dopadła..... A u Ciebie w wątku zawsze mnie spokój ogarnia idusza mi się uśmiecha
A propos' a co to rzeczone "kropiwa"?

[Wendy]

hmmmmm - pokrzywa przefermentowana - pokrzywa obrasta mój ogród poza żywopłotem wkoło, traktuję ją jak dar nie do przecenienia - zapach pominę, bo ulotny, więc w tym miejscu dobrze, że nietrwały...
Joanno, otworzyłam książkę... i myśl poszybowała na skróty do Ciebie. Jest w niej tak: "Dzisiaj przesadzaliśmy hortensje - słońce świeciło, dmuchał wiatr, a jezioro było dzikim pofałdowanym srebrem. Stałem nad jeziorem, kochana, i było inaczej niż we wszystkie poprzednie lata. Wszystko było inaczej. Wszystko stało się ruchliwsze, wszystko jest przepełnione szczęściem i rozstaniem, bo ty jesteś obecna w każdej mojej myśli". Na pewno nie do mnie się zwracał? Pewna jestem, że tak. To słowa kogoś, kogo obie lubimy - wymieniałaś go