Dziękuję za liścik na PW, ja też do Ciebie napisałam kilka zdań.
Pięknie opisujesz swoje ptaszki. I masz takie rarytasiki jakich u nas, w Polsce się nie spotyka. Ale i my też mamy ich sporo i możemy je podglądać i podziwiać. Zazdroszczę widoku pięknych wiewiórek a masz je na co dzień i to w takiej ilości. Karmisz je orzeszkami? Blisko podchodzą? A może jedzą z ręki?
Ja w minionym roku "podglądałam, jak para rodziców sikorek pobierała ziarna z karmnika, siadała na gałęzi, miętosiła ziarno w dziobie a potem podlatywała do domku i karmiła młode. Fascynujący widok. :P
dzięki i pozdrawiam coraz bardziej wiosennie...śliczne te twoje skrzydlate ozdoby 
u mnie na podwórku najbardziej kolorowy to spaceruje kogut moich sąsiadów..dobre i to 
Cudownie opisujesz ptaki ,może ludzie powinni uczyć się od nich zachowań 
. Jest ich mnóstwo, mnożą się na potęgę i wykopują wszystko, co tylko mogą wykopać w ogrodzie. Jeśli w Polsce wrogiem ogrodnika jest nornica, tutaj jej odpowiednikiem jest wiewiórka 
. Znam osobiście Polkę, która odbyła specjalne szkolenie i zdobyła pozwolenie na broń po to, żeby móc strzelać do wiewiórek. Brzmi okrutnie, ale z drugiej strony ją rozumiem - ma piękny, ogromny ogród na północ od Toronto, wiele rzadkich roślin, aż serce się kraje, kiedy człowiek widzi, że znowu wiewiórki narobiły szkód 
. My z mężem nie jesteśmy aż tak okrutni, posypuję ziemię z sadzonkami specjalnym śmierdzącym nawozem, którego zapachu wiewiórki nie lubią i do pierwszej ulewy pomaga... Staramy się nie karmić wiewiórek, ale to trudne, kiedy się dokarmia ptaki, bo te wariatki są bardzo inteligentne i tak długo próbują, aż uda się im zdobyć karmnik i wyżerać ptakom 
.
.
, co stwierdziliśmy wielokrotnie. Karmnik dla dzięciołów to belka z przewierconymi na wylot czterema otworami. Eksperyment był taki: jeden typ "pasty" do jednej pary dziurek, drugi do drugiej. Efekt: z dwóch otworów zjedzone wszystko, z dwóch innych - dziobnięte kilka razy. Taki to ptasi światek 
- od wczoraj przez cały tydzień ma być od 11 do 15 stopni! 
Teraz tylko modlić się, żeby nie przyszedł srogi mróz.
