. Kwitnie tylko egzemplarz po szklarni - mama mi takie przyspieszenie różanego sezonu sprezentowała. Wypatrzyłam pana, który handluje takimi na własnych korzeniach, więc sobie coś dokupię. Co prawda ma niedużo odmian, ale ja również, więc na pewno coś wypatrzę.Aniu (anabuko1), z pewnością zawilce u Ciebie czują się jak w domu. Pierwszy raz w naturze zobaczyłam je na wzniesieniu w Chęcinach. To była miłość od pierwszego spojrzenia, ale one są chronione, a to był dodatkowo rezerwat, więc tylko wzdychałam do nich. Zapadły mi w serce do tego stopnia, że specjalnie tam jeździłam z Kielc na przełomie maja i czerwca, żeby podziwiać łan zawilców i dąbrówek w brzozowym zagajniku oraz maki, ostróżki polne i dzikie róże obok.
Madziu, wstyd mi trochę
, ale się przyznam, że bywam u Ciebie nieregularnie. Nie zostawiałam śladu, bo według mnie, to zobowiązuje, a ja ciągle mam zaległości na FO. Już się poprawię, obiecuję 
. Hortensje masz piękne i rzadko spotykane odmiany. Podziwiam Twoje starania o kolejne kwitnienia w naszym niezbyt sprzyjającym klimacie.
Oj tak, Aniu (Pulpa222), wszystkiego nie można, przynajmniej bez nadmiernego wysiłku
. Dlatego ograniczam sadzenie kwaśnolubnych. Najpierw niech mi ogród trochę okrzepnie, podrośnie, nacieszy oczy kolorami. Później będę się bawić eksperymentami i modyfikacją podłoża. To, co kocham najbardziej już posadziłam i nawet te mizerne kwiatki cieszą, jak nic innego.Teresko, chętnie przyjmę niebieską trzykrotkę (nie podpisałam zdjęcia, bo zapomniałam nazwę
). Niech się wysiewa, ja się nie pogniewam. Zawsze to przyjemniej kiedy zarasta siewkami kwiatów, niż mleczem polnym, czy podagrycznikiem. Przywiozę Ci hyzop, a czym jeszcze mogę sprawić Ci przyjemność?
Tylko nie pisz, że swoją obecnością - to ustalimy dopiero po podliczeniu szkód wyrządzonych przez moją nieliczną, lecz energiczną trzódkę
.Gosiu (gohape), właśnie dzisiaj zobaczyłam, że Gender sobie zrobiła z funki drapaczkę, zamiast na nornicach ostrzyć pazury. Jak to kobietka dba o pazurki
. Dzikie koty również okupują moją działkę, ale im tylko zaloty w głowie 
. Oj, psa Tofika jej przywiozę do towarzystwa, to sobie pobiega, a później z czereśni nie zejdzie - taka z niej bohaterka 
. Jestem miłośniczką krzewów, więc powinnam być bardziej cierpliwa 
. Świadomość, że za parę lat będzie ładnie, trochę poprawia mi humor.
Krzewy szybko rosną, nawet się nie obejrzysz, jak wystrzelą w górę. Ja nie myślałam, że 20 cm hortensje urosną w ciągu trzech lat na 1,5 m krzewy. Kot i pies to mogą być przyjaciele. Miałam owczarka niemieckiego, który jadł z jednej miski z kotem, a spali przytuleni do siebie. 
Nana Purpurea bardzo się stara choć taka malutka i ostróżka już Ci zakwitła, moje dopiero pączkują. 
. 
. Kiedyś siałam i przetrwał jeden - niebieskofioletowy, jak dziki. Podobnie miałam z orlikami. Z nasion od Ciebie już mam trochę malutkich żurawek, a niedawno wysiałam na zewnątrz (do donicy) drugą turę. Orliki i łubiny już ładnie powschodziły. 
. Nie ma to, jak moje kochane widełki 
