Zielonka to raczej nazwa lokalna tej śliwki . Tak jak u mnie jabłoń Kalwilę Jesienną Czerwoną nazywano Malinowską, a jabłoń Kandil Sinap Stalinami... Jest taka stara odmiana śliwek pod nazwą Żniwka, dojrzewa koniec lipca/początek sierpnia, jest kwaśno-słodka (we wczesnej fazie dojrzałości bardziej kwaśna) o małych zielono-żółtych owocach o wadze średnio k 14 gram. Była kiedyś do kupienia w jakiejś szkółce w okolicach Krakowa, ale po 1 odmianę nie chciało mi się jechać a z tego c(pamiętam to chyba wtedy nie mieli wysyłki (tu mogę się mylić). Jest też Renkloda Zielona, ale ona smakuje jak Ulena tylko jest od niej mniejsza i trudno u niej znaleźć duże pokłady kwasowości. No i oczywiście (tak jak piszesz) ałycze, które z natury rzeczy są kwaśne tylko że odchodzenie od pestki to u nich nie jest w standardzie
No i zaczęło się. Dostałem maila z Ogrodu Botanicznego ,że jutro wysyłają do mnie zrazy. Z około 30 zamówionych odmian jabłoni dostępne (czyli takie, z których można było pobrać zrazy) jest około 20. Jak dostanę przesyłkę to napiszę jakie to odmiany. Uzupełnię to zrazami z forum ( ) i trzeba będzie zamawiać (w przyjaznej szkółce) odpowiedniej grubości podkładki, a potem już tylko zacinać.
No i zamówiłem jeszcze dostawę (na wiosnę tego roku) w szkółce w Żlobiżnie grusze: Bera Biała, Bera Diela, Dobra Ludwika oraz jabłonie: Golden Delicious, Pepina Londyńska, Grafsztynek Czerwony i Koksa Holsztyńska. Co do Koksy to będzie tak na dwa razy bo jeszcze trzeba będzie sprawdzić w sezonie czy jest dostępna, ale mam nadzieję,że będzie.
No i przyszły zrazy z Ogrodu Botanicznego, ładne (wypasione), od razu poszły do lodówki. W przyszłym tygodniu jak dotrą do mnie jeszcze zrazy od zaprzyjaźnionych forumowiczów to zamawiam podkładki (o odpowiedniej grubości) i czekam na szczepienie. Zamierzam zrobić to około 10-15 lutego, by potem po 2-3 tygodniowym kalusowaniu w temperaturze około 18 stopni przenieść je do zimnego pomieszczenia by poczekały na wiosnę. Potem tylko zbudować osłonę z agrowłókniny (zabezpieczenie przed ogrodnikami i zimą Zośką) i czekać na sadzenie do gruntu. Oto uzyskane odmiany: Akero, Alpiniszt, Bismarckapfel, Bellefleur Kitajka, Chodskie, Czarnodrzewne , Czarnoguz, Czarny Byk, Filippa, Gołąbek Natuzjusza, Kalwila Aderslebska, Kazachstanskoje Jubilenoje, Mohringer Rosenapfel, Oranje, Skirianka , Smiricke Vzacne , Spasówka , Sałtanat, Virgin Aranka, Wołoszka.
Zrazy z grusz i jabłoni skompletowane ( w sumie 40 odmian jeśli się wszystkie przyjmą). Ukłony dla moich "kontrahentów". Teraz tylko sprowadzić podkładki (zrazy pomierzone według grubości) i poczekać na odpowiedni termin szczepienia (to tak koło 10 - 15 lutego). Jeszcze tylko na początku lutego porozumieć się ze szkółkarzem, który ma mi pobrać zrazy (6 odmian) ze śliw i podesłać pod nie podkładki no i na koniec szczepak do reki.
Kilka zdań o sprowadzonych odmianach. Bismarck
Jabłko zostało wprowadzone do Anglii pod koniec lat 70. XIX wieku z Nowej Zelandii, gdzie nadano jego specjalną nazwę. Sprowadzone do Niemiec w 1888 roku . Po raz pierwszy opisany w miesięcznikach Pomologicznych w 1890 roku, później w wielu specjalistycznych gazetach. Opis: Owoce duże do bardzo dużych, o szerokości od 100 do 120 milimetrów i wysokości od 90 do 100 milimetrów, płaskie, bardziej zwężające się po kielichu i nieco kanciaste, bardzo podobne do jabłka Cesarz Aleksander. Kielich półotwarty, w szerokim, głębokim zagłębieniu z wyraźnymi żebrami. Pędy o różnych długościach, mocne, , lejkowate łodygi, czasem gładkie i zielone, a czasem delikatnie ordzewiałe. Skórka gładka, błyszcząca, zielonkawożółta, później jaśniejsza, jaskrawo zmatowiona po słonecznej stronie i narysowana ciemnymi szkarłatnymi paskami, . Niebieskawy nalot często leży na czerwonym kolorze podstawowym, skórka ordzawiona i z plamami. Miąższ biały, dość gruboziarnisty, kruchy, soczysty, pikantny sok. Ma przyjemny zapach. Czas dojrzewania: nie powinien być zbierany zbyt wcześnie, dojrzewa pod koniec września. jeśli jest dobrze przechowywany, potrwa do kwietnia, pozostaje świeży i soczysty w magazynie, dobrze nadaje się do transportu. Charakterystyka drzewa: W młodości rośnie silnie ale zwięźle, , a korona jest szeroka, często wisząca, ponieważ ciężkie owoce ściągają gałęzie. Odmiana płodna ale kiedy wzrost ustaje, owoce stają się mniejsze, a im biedniejsza i bardziej sucha gleba, tym bardziej drzewo mniejsze; wymaga dobrej, wilgotnej gleby i nawożenia. Nadaje się do wysokich, pół i karłowatych pni. Chodskie
Jabłoń Chodské to odmiana zimowa pochodząca z Czech. Owoce są średniej wielkości, z chrupiącym, soczystym miąższem. Smak jest delikatny, lekko aromatyczny. Zebrane w połowie października dojrzałość konsumpcyjna występuje w grudniu, a okres przydatności do spożycia do kwietnia. Owoce są odpowiednie do przechowywania, nie podatne na odleżyny i nie gniją.
A teraz trochę informacji o kolejnych starych odmianach. Czarnoguz
Synonimy: Letgalskie, Czarnaja Guś, Czarnyj Guś, Czornoguz
Pochodzenie. Odmiana pochodzenia letgalskiego (Inflanty, okolice Dźwińska i Rzeźycy).
Drzewo. Tworzy koronę szeroko piramidalną, później przechodzi w kulistą, rzadką. Gałęzie odchodzą od pnia prawie pod kątem prostym. Pędy krótkie, o krótkich międzywęźlach, średniej grubości lub cienkie, czarno czerwono bure, trochę omszone, gęsto usiane drobnymi, tępymi, szarymi przetchlinkami. Pąki kwiatowe duże, tworzące się na trzyletnich gałązkach. Liście dość drobne, jasnoszaro - zielone, z wierzchu gładkie i matowe, pod spodem biało omszone, z silnie widocznymi żyłkami, owalne, słabo zaostrzone, podwójnie ząbkowane, cienkie. W okres owocowania wchodzi w 5 ? 8 roku po posadzeniu, owocuje umiarkowanie. Wytrzymałe na mróz i odporne na choroby. Owoce. Średniej wielkości (59-80 x 53-68), zmienne, ale zawsze okrągło-stożkowe, płasko-stożkowe lub wysoko-stożkowe, gładkie, czasami tylko z silniejszymi żebrami na górnej połowie, które nigdy nie dochodzą do szypułki. Kielich średni lub mały, zamknięty, umieszczony prawie na wierzchu owocu. Zagłębienie wąskie i płytkie, żebrowane, im bardziej stożkowaty owoc, tym zagłębienie jest płytsze. Działki kielicha niebiesko zielone, delikatnie omszone, trójkątne, czasem jakby trochę zwinięte wzdłuż, nie stykające się. Szypułka średniej długości lub czasem bardzo długa, u podstawy cienka, w końcu silnie rozszerzona, czasem ze śpiącymi oczkami, prosty lub zgięty, mało omszony. Zagłębienie lejkowate, gładkie, szerokie, średnio głębokie, delikatnie ordzawione. Skórka gruba, matowa, pokryta delikatnym białym nalotem. Po dojrzeniu owocu skórka przybiera kolor żółty, czasem pomarańczowy, pokryta w całości , karminowym, prążkowanym rumieńcem. Przetchlinki dość duże, białawe, rozsiane po całej powierzchni, lekko zagłębione w skórkę. Gniazdo nasienne bardzo duże, sercowate, wysokie, otoczone zielonkawo żółtą żyłką. Komory duże, położone bliżej u podstawy gniazda, otwarte. Nasiona małe, długie, bardzo zaostrzone, brunatne, często z jednej strony zupełnie jasne, z jasnymi punkcikami.
Miąższ żółty, pod skórką nawet jaskrawo żółty, lekko pomarańczowy, przy kielichu zielonkawy, czasem lekko różowawy, soczysty, delikatny, drobnoziarnisty, słodko winkowaty, bez aromatu. Dojrzewanie owoców. Owoce dojrzewają w X i przechowują się do XII. W czasie przechowywania nie więdnie. Jest to odmiana stołowa i kuchenna. Czarnodrzewne
Syn.: Blackwood, Czarnoje dieriewo, Biel Babuszkina
Pochodzenie: Rosja, XIX wiek
Owoce: średni lub mały, kulisty, spłaszczony. Skórka na dojrzałych owocach zielono-żółta. Rumieniec złotawy, niezbyt rozległy z plamkami. Na skórce mogą występować również ordzawienia. Miąższ zielono-biały, ścisły, soczysty, kwaśno-słodki. Owoce deserowe.
Dojrzałość: Październik, trwa nawet do wiosny.
Wzrost drzew silny. Odporne na warunki zimowe. Owocuje wcześnie, niezbyt obficie.
Kolejne informacje o nabytych odmianach (zrazach do szczepienia) . Akero
Pochodzenie: Szwecja: Stara szwedzka odmiana, po raz pierwszy opisana w 1850 roku. Kolor skórki: żółty bez ordzewienia gładka, błyszcząca. Jabłko średniej wielkości. Jabłko soczyste półsłodkie ,o dobrym delikatnym korzennym smaku. Odmiana zimowa zbiór: październik , przechowuje się do marca. Zastosowanie: do bezpośredniego spożycia. Początek owocowania: do 5 lat po posadzeniu : średni zbiór, owocuje corocznie Wzrost drzewa: średni wysokość: około 8m . Rodzaj gleby: płytsze i lżejsze gleby wilgotne podłoże. Odporna na parcha. i raka bakteryjnego.
Alpiniszt
Drzewo rośnie średnio silnie, wcześnie dojrzewa. Golden Delicious jest dobrym zapylaczem dla tej odmiany. Owoce są duże, okrągłe w kształcie stożka, średnia masa wynosi 200 gr. Skóra świecąca i gładka podczas przechowywania pojawia się na niej woskowy nalot. Kolor skórki żółto-zielony z małym rumieńcem. Miąższ jest zielonkawy, średnio twardy, deserowy. Zbierana jest w październiku. Owoce można przechowywać do maja-czerwca, zachowując dobrą jędrną konsystencję miąższu. Charakteryzuje się wysoką odpornością na zimę i wysoką odpornością na parch i pleśń.
Nowe nabytki. Czarny Byk
Pochodzi z Francji z początku XVII w. Drzewo rośnie niezbyt silnie. Korona niezbyt gęsta, delikatnie rozpostarta, piramidalna, średniej wielkości. Gałęzie ciemnoczerwono-brązowe, z licznymi, okrągłym, dużymi, białymi przetchlinkami. Owocuje dość obficie, owoce małe, kuliste, spłaszczone, regularnie zaokrąglone, dojrzewanie pod koniec września. Miąższ biały, nieco zielonkawy, słodki, soczysty, lekko kwaskowaty, łagodny.Kolor skórki matowo-żółty. Rumieniec duży, ciemnoczerwony.
Bellefleur Kitajka
Synonimy: Belfleur Kitaika, Bellflower Kitaika. Bardzo wytrzymałe deserowe jabłko z Rosji.. Zapylanie: Bellefleur-Kitajka jest samosterylny i wymagałby zapylacza do wytworzenia plonu np. Antonówki.
Odmiana została wyhodowana w 1908 roku z Yellow Bellefleur x Kitaika (Malus prunifolia) przez I. V. Miczurin w Michurinsk w Rosji w ramach programu hodowlanego mającego na celu wyhodowanie odpornych odmian odpowiednich do surowego rosyjskiego klimatu. Duże, różowe, owoce. Drzewo ma szeroką kulistą koronę. Liście - duże, gęste, owalne, z biało-zielonymi krawędziami. Owoce mają miękki , soczysty biały słodki miąższ z lekką kwasowością i charakterystycznym gorzkawym posmakiem. Owoce - żebrowane, lekko spłaszczone, duże (średnio 200 gramów).
Sadzonki zaczynają owocować średnio w siódmym roku po posadzeniu. Owoce dojrzewają w połowie września przechowują się do pierwszej połowie maja. Jedną z charakterystycznych cech jest to, że owoc utrzymuje się na drzewie, a nie opada.Jabłka charakteryzują się późniejszym dojrzewaniem i po dwóch tygodniach od zbioru nadają się do jedzenia.
Gołąbek Natuzjusza
Drzewo rośnie silnie, jest wytrzymałe na mróz i mało wrażliwe na choroby. Owoce są średniej wielkości, charakterystycznie wydłużone, w dużej części pokryte rumieńcem. Miąższ biały, soczysty, winno słodki, czasem z gorzkawym, migdałowym posmakiem. Owoce zbiera się pod koniec września, dojrzewają w listopadzie, niezbyt długo się przechowują.
Kalwila Aderslebeńska
Odmiana odkryta w 1830 roku w Hedersleben przez Meyera z Amtsrat jako skrzyżowanie Białej Zimowej Kalwili z Grafsztynkiem . Drzewa średniej wielkości, plonują dość regularnie, szczególnie dobrze nadaje się do małych form drzew, ale także wysokiej szczepu.
Zapylacze: Kronselska Żłota Reneta, Reneta Baumanna. Owoce średniej wielkości czasami duże, płaskie sferyczne do sferycznie stożkowych. Skórka matowo żółta, pokryta wyblakłym czerwonym rumieńcem, ma silne, brązowe plamy na słonecznej stronie; gdzieniegdzie ślady rdzy, szczególnie wokół kielicha Miąższ białawy, soczysty, początkowo zwarty, później kruchy, łagodny, aromatyczny, bardzo smaczny. Dojrzałość zbiorcza w połowie października, dojrzałość konsumpcyjna od grudnia do kwietnia. Podatność na choroby: mniej podatne na parcha, podatna na mączniaka.
Kolej na następne opisy których zrazy udało mi się tym roku zdobyć
: Różanka z Mohringen
Syn. Mohringer Rosenapfel. Odmiana pochodzi z Mohringen niedaleko Getyngi. Zostało znalezione i rozprzestrzenione jako przypadkowa sadzonka w połowie XIX wieku. Dziś występuje głównie w północnych i środkowych Niemczech. W pełni dojrzałe jabłko ma kolor jasnożółty z wieloma czerwonymi paskami na podstawowym kolorze.. Jabłko jest lekko ordzawione. Jego miąższ jest soczysty białawo-żółty i chrupiący o słodkim smaku i aromacie. Jabłka są dojrzałe od połowy września . Przechowują się do listopada. Pierwsze zbiory rozpoczynają się wcześnie, a następnie są regularne i wysokie.
W okresie dojrzewania jabłoń tworzy wiele pionowych gałęzi. Stają się one poziome wraz z wiekiem i tworzą piramidalną koronę drzewa. Jest dobrze rozgałęziona i pokryta aksamitnie zielonymi liśćmi. Jabłko Różanka z Mohringer jest bardzo wytrzymałe i odporne.
. Kazachstańskie Jubileuszowe
Pochodzenie: odmiana z Kazachstanu. Owoce: średnie lub duże, szeroko-stożkowate lub stożkowate, skórka żółta, z dużym rozmytym różowoczerwonym rumieńcem, pokryta szarym nalotem, zagłębienie szypułkowe płytkie i wąskie, ogonek długi, cienki, kielich otwarty. Miąższ: biały, kruchy, soczysty , winno-słodki, bardzo smaczny. Dojrzewanie owoców: dojrzałość zbiorczą osiągają w październiku, dobre do jedzenia prosto z drzewa, przechowują się do listopada. Drzewo rośnie słabo, tworzy koronę kulistą, gęstą. Jest średnio wrażliwe na parch, owocuje obficie, przemiennie. Jest to odmiana deserowa i na przetwory.
Jest taka stara odmiana śliwek pod nazwą Żniwka, dojrzewa koniec lipca/początek sierpnia, jest kwaśno-słodka (we wczesnej fazie dojrzałości bardziej kwaśna) o małych zielono-żółtych owocach o wadze średnio k 14 gram. Była kiedyś do kupienia w jakiejś szkółce w okolicach Krakowa, ale po 1 odmianę nie chciało mi się jechać a z tego c(pamiętam to chyba wtedy nie mieli wysyłki (tu mogę się mylić). Jest też Renkloda Zielona, ale ona smakuje jak Ulena tylko jest od niej mniejsza i trudno u niej znaleźć duże pokłady kwasowości. No i oczywiście (tak jak piszesz) ałycze, które z natury rzeczy są kwaśne tylko że odchodzenie od pestki to u nich nie jest w standardzie 
) i trzeba będzie zamawiać (w przyjaznej szkółce) odpowiedniej grubości podkładki, a potem już tylko zacinać. 
