Chociaż nie wiem, może się da.
Perła w tamtym roku też była taka że myślałam, żeby ją wyrzucić ale ta trochę przegięła i wstyd mi robi.
Dlatego podjęłam desperacki krok i ...ucięłam ją
Co innego jakby już kwitła czy owocowała, ale to dalej goły liść, tak więc z czubka zrobiłam nowego krzaczka. Myśłałam, że go zabiłam, ale przyszły chłodniejsze dni i się biedaczek podniósł. Jak dobrze pójdzie to się ukorzeni i będę o nią dbać bardziej.
Nawoziki dostają. Skończyłam butelkę biohumusu i przerzuciłam się na Florowit, bo podobno lepszy. Mam też pałeczki do warzyw, które gdzieś tam dostałam przy kupowaniu ziemi. Też je wtykam od czasu do czasu tak "pomiędzy wierszami". No i nie omieszkałam ich poczęstować obornikiem podkradniętym z działki
Fakt faktem, jestem ostrożna z nawożeniem, bo sobie już kilka roślin popaliłam ale żeby je tak głodzić to chyba nie.
Pokazywałam też w innym wątku moje cytrusy. I też mi zasugerowano niedożywienie.
Faktycznie wyglądają strasznie i karaskamy się biednie. Kolejny opadł z liści, wiecznie są uwiędnięte, a ja już nie wiem jak je ratować, bo stoją na zewnątrz i mają od rana do wieczora wypiek na całego i ziemia zasycha w kamień. Dobrze że ostatnio deszcze to trochę odżywają. Jednak dalej nie są piękne, nowe listki są zieleniutkie, ale stare wyglądają jak obraz nędzy i rozpaczy.
Przede wszystkim odkryłam, że żrą je przędziorki. I to tak konkretnie, bo wyżarły z nich całe życie.
Splotło się to z moim urlopem, więc dało im pole do popisu, ale zdążyłam je jeszcze kilka razy psiknąć preparatem olejowym i jakby ustały. Zastanawiam się teraz czy już po czy jeszcze nie, bo jako tako robali nie widzę, natomiast na zdjęciach niepokoi mnie każdy szczegół. Wszystkie niepokojące mnie rośliny są odseparowane w drugim pokoju i mam nadzieję, że to by było na tyle.
Za to walczę dalej ze szkodnikiem zjadającym koleusowe listki i ułaskawiam chyba znalezioną wcześniej gąsiennicę, a na listę podejrzanych zaczynam wpisywać zielone pasikoniki.
Najgorszy scenariusz mojego życia - MAM KONIKA W MIESZKANIU i nie mogę go znaleźć. Tak strasznie się ich boję, a taki urodzaj na nie w tym roku.
Jednego ubiłam po powrocie z urlopu. Drugiego zobaczyłam na moim bordowym koleusie podczas porannego picia kawy. Machnął do mnie bezczelnie czułkami i ...cofnął się w gąszczyk. I tyle go widzieli, jakoś się tak wtopił, że zniknął. Wyrzuciłam więc koleusa na którym siedział na zewnątrz i teraz nawet do niego nie podchodzę, bo wiem, że zło się gdzieś czai.
W atmosferze paniki i stresu jakbym rozbrajała bombę przeglądnęłam wszystkie inne roślinki i kiedy płukałam je mocnym strumieniem wody wyskoczył kolejny. Litości!
Teoretycznie powinnam być z siebie dumna, bo udało mi się go znaleźć, ale mam dziwne wrażenie, że to był jeszcze inny.
Z tego wszystkiego już straciłam orientację i sama nie wiem co gdzie i jak. Poprzestawiałam koleusy wg innego szyku, porobiłam trochę nowych sadzonek i liczę, że już nigdy się z niczym nie spotkam.
Chociaż to tylko moje złudne nadzieje. Wystawiłam na zewnątrz awokado żeby łapnęło trochę słońca i podelektowało się parującą po deszczach ziemią i bum, od razu wprowadził się na nie pająk. I to taki spory, w odcieniach seledynowych, owinął się w listku i siedzi, co gorsze złożył tam jaja więc póki co to go nie tykam, bo co będę biedaka zabijać. Może kiedyś zostanie moim sprzymierzeńcem w walce z muszkami, choć tych na szczęście - odpukać!- nie ma od dłuższego czasu.
Reszta ma się nieźle, ale już pomalutku myślę o jesiennej reorganizacji. Oddałam ostatnio jeszcze trochę koleusów, mam w zamian dostać za to akebię, która mnie zawsze fascynowała. Myślami jestem już na balkonie (którego nadal nie mam). Wybrałam sobie kilka pnączy i rączki mnie świerzbią żeby je czym prędzej nabyć/ wysiać. Jakos głowa nie chce tego przyjąć, że muszę się jeszcze kolejny rok przekisić z tysiącem sadzonek a moje 100 koleusów mi w tym nie pomoże
A jak dobrze pójdzie to jeszcze może mi przyjdzie zimować pomidory , bo jakoś z kwitnieniem to się nie śpieszą....
Taki szybki pstryk z komórki .
Begonia mi odżywa, a była już paskudna.
Ale mnie rozbawiłaś tą historyjką z konikiem 
Ty która węże i inne jaszczurki tuli na dłoni 
A córka też się go boi? A swoją drogą własne pomidorki w grudniu ( i to bez szklarni) to wspaniała sprawa! 
) ale bym bardzo nie chciała jej wyciągać. 
