Ja mojego Charles'a przesadzałam tej wiosny i jak na takie zmiany radzi sobie fajnie. Wypuścił kilka pędów i kwitnie, więc chyba nie jest obrażony, tym bardziej, że na poprzedniej miejscówce był mizerny. No mam nadzieję, że to jednak silna róża, która potrzebuje troszkę czasu, bo kwiaty ma przecudne i obie będziemy się nimi cieszyć 
Irenko - no muszę coś zrobić z tym potworem, ale wiem, że pęcherznice dobrze znoszą cięcie, więc pewnie jeszcze w tym roku ograniczę trochę zapędy tej mojej wariatki, bo ona cały czas rośnie! Inne (mam 7 pęcherznic) jakoś są duże, ale tak nie poszalały. Marc Chagall jest śliczny, masz go? On na żywo jeszcze zyskuje i podbija coraz więcej serc. Mój Jubile du Prince de Monaco, to róża, którą kupiłam kilka lat temu i niespecjalnie się nią przejmuję, rośnie pod wierzbą mandżurską i co roku cieszę się, że mimo braku specjalnych względów "księciunio" obdarowuje mnie swoimi ślicznym kwiatami.
Basiu - dzisiaj jakoś temperatura znośniejsza, prawda? Może odetchniemy chociaż parę dni
Moje kwitnienia jak co roku nie są spektakularne. Moje róże dozują wrażenia i kwitną po kilka kwiatów a resztę przechowują w pąkach. Może to i lepiej, zupełnie jakby chciały przedłużyć ten czas zachwytu. 
Tak jak napisałam powyżej Basi-Apus, moje róże mimo upału, nie wywalają całego arsenału na raz. Tak jest co roku. Mam takie, które jeszcze nie zakwitły wcale, lub mają np. jeden kwiat a reszta czeka w nabrzmiałych pąkach. Z jednej strony się cieszę, bo nie przekwitną za szybko, a z drugiej szkoda, bo nie mam tak kolorowych rabat jakbym sobie życzyła. Ale i te pojedyncze kwiaty u niektórych i tak powodują u mnie szybsze bicie serca.
Jak np. Crown Princess Margareta. Ma cudowne kwiaty, każdy z osobna. To prawdziwa księżniczka. Delikatna, piękna, ale ma w sobie siłę. No i ten kolor, nie sposób jej nie zauważyć. Jedna z moich ukochanych
Boscobel może się wdzięczyć do aparatu do woli. Niestety, kariery telewizyjnej nie zrobi, bo nie jest za grosz fotogeniczny. Na żywo to prześliczna róża o niezwykłym kolorze widocznym z daleka. Nie jest to róż, nie jest to koral, sama nie wiem co to jest. Jestem niezwykle wdzięczna Dorotce, że mnie na to cudo namówiła. Moje dwa krzewy dopiero zaczynają
Kolejne z serii "zdjęcia nie oddają" to duet Princess Anne, która podobnie jak Boscobel ma kolor trudny do określenia i uchwycenia a obok niej to Moonstone, który, jak nazwa sugeruje powinien być fotografowany po nocy, albo przynajmniej wieczorem, bo w słońcu nie sposób oddać ten rumieniec. Tu oboje, Princess jeszcze młodziutka, ale coś czuję, że będzie udana z nich para
Skoro pary, to dzisiejsze love story. Przytulone do siebie, oby zgrały kwitnienia bo Lavender Ice ma już więcej kwiatów a Garden of Roses ma aż.... jeden i dziesiątki pąków. Tym jednym zagadała do sąsiada i... jest ślicznie
You're beautiful wbrew nazwie do wybitnych piękności nie należy jak dla mnie. Ale dosyć niechcący posadziłam ją wśród bardziej wyrazistych róż, dla których stanowi fajny, stonowany akcent. Ma tak łagodny kolor, tak delikatną formę, że pewnie zostanie tam gdzie jest. Tym bardziej, że super przezimowała bez żadnego zabezpieczenia. A ja to szanuję
Mary Ann to róża warta posiadania. Ma grube nogi, nie jest filigranowa w żadnym calu, ciężka, mocna baba. Za to jej kwiaty to kwintesencja delikatności i wdzięku. Niejednoznaczny kolor, napakowana... sama słodycz. I proszę jaka nieśmiała - pierwszy kwiat dostrzegłam niemal przypadkiem przy pieleniu
Darcey Bussell to kolejna róża polecona mi przez naszą Dorotkę i kolejna, przy której mogę stać, trzaskać zdjęcia wykorzystując dowolne filtry, przysłony, kolorowe szkiełka i co się chce a i tak nie uchwyci się jej koloru. U mnie drugi rok, już widzę, że jest pedantką i buduje równiutki, zgrabny krzew, na którym pojawiają się równo rozmieszczone, równe kwiaty. Baletnica w równej spódniczce. Myślę nieśmiało o kolejnej, bo jest cudowna
Ta panna mieszka u mnie już czwarty chyba sezon i bezustannie mnie zachwyca. To naprawdę królowa. Blada, wyniosła, trzyma głowę sztywno do góry, wydaje się być tak delikatna, że wystarczy dotknięcie motyla a ona się rozsypie. A tymczasem jest niezmordowana, otoczona przez inne róże jest jedyna w swoim rodzaju, a kiedy przez mój ogród dwa lata temu przeszła wichura, która złamała jedno z drzew, Queen of Sweden nie straciła ani jednego płatka. Wiatr nie śmiał tknąć monarchini
Przeciwieństwem powyższej jest Chippendale. Mogę o nim powiedzieć, że jest bardzo przystojny, silny i jednocześnie poczciwy. Jeszcze nigdy mnie nie zawiódł, więc w nagrodę dosadziłam mu młodszego brata. Nie wyobrażam sobie mojego ogrodu bez tej odmiany. W tym roku kwitnąć zaczyna nietypowo jasnym kolorem. Myślę, że to przez upały. Albo zmienił image.
Dwa lata temu posadziłam sobie clowna. Nie przeczę, że najpierw ujęła mnie nazwa tej dziwnej róży - Oh Wow. Chyba mi się nudziło jak ją kupowałam, bo to róża kompletnie nie w moim stylu. Ale teraz jak patrzę na tę rabatę z dalszej perspektywy, to jednak fajny jest taki przedziwny akcent wśród jednokolorowych róż. No i ten akcent fajnie odbił po zimie i zaczyna kwitnąć. Kolor oczywiście nie jest taki jak na zdjęciach katalogowych czyli fioletowo biały. To bardziej taki... eee.... buraczek ze śmietaną?
Ogólnie na rabatach robi się nieco bardziej kolorowo. U niektórych róże już przekwitają a moje się zaczynają brać do roboty. Wreszcie
Ech, gdyby moje róże chciały tak rosnąć jak na przykład te dwie olbrzymki. Pęcherznica Diabolo i czarny bez Eva stworzyły nieco monochromatyczną całość. Na żywo naprawdę robią wrażenie.
Chipendale wspaniała róża ,ale u Ciebie ma dużo pąków 
Dzisiaj po pracy chyba pojadę choćby na godzinę zobaczyć co zakwitło.Czas róż, czerwiec wyczekiwany ach 
. Twoja Królowa Szwecji jeszcze młodziutka, moja to już weteranka w ogrodzie 
. Twoja też będzie wielka 
. Lubię jak róża ma takie piękne liście, bo podbijają wręcz urodę kwiatów i cały krzew robi wrażenie. Queen of Sweden tak uroczo wygląda z dzwonkiem brzoskwiniolistnym. Bardzo efektowna z nich para i na szczęście zakwitły w tym samym czasie. U mnie dzwonki szamają te wstrętne nagie ślimole. 
.
W przyszłym roku nakarmię ją solidnie wczesną wiosną, bo w tym roku nieco się spóźniłam z nawożeniem 
Mary Ann ma super kwiaty, bardzo je lubię, bo mają niesamowity kolor i są super mocno napakowane. Ona jest podobna do Chippendale, to ponoć jego siostra i trudno byłoby się im siebie wyprzeć 
Dzisiaj więc dałam moim różom w żyłę. Czyli podlewałam z pistoletem od wody wepchniętym w ziemię. I tak leję dobrą chwilę, potem uklepuję z powrotem ziemię, żeby zasklepić wydrążony otwór, polewam jeszcze z wierzchu, żeby się wszystko pozamykało i mam nadzieję, że na tydzień upałów będą lepie przygotowane 
. Mocno się zagęściła, kilka pędów nie wyglądało najlepiej, więc wpuściłam im więcej słoneczka i powietrza. Teraz stoją takie nagie kikuty i sama się przestraszyłam 
, Gardenki też wygolone, teraz tylko wypada mieć nadzieję 
Na Madame popatrzę u Ciebie 
Jej kwiaty są dość specyficzne i stąd ta pewność.
Dame Judi Dench jest prześliczna. Mandarynkowa landrynka - bardzo trafne 
Co do Alexandry masz rację - na zdjęciach to po prostu różowa róża a na żywo cieniowane, delikatne cudo 
Wystarczyło jednak, że tylo przeleciałam się po Twoich rabatach, a już widzę, że daleko minęłaś się z prawdą. Chociażby taka Lady of Shalot, zgodzę się z Tobą, że cudna, pokazała jak na razie zaledwie ze cztery kwiatki i to każdego z osobna 
