Długo zajęło mi aby zdecydować się założyć swój wątek. Powodów było wiele, ale najważniejszy chyba to ten, że moje rabatki są takie zwyczajne i właściwie to tylko mi się podobają(co ja tam mówię kocham je!) Jednak za namową wielu przemiłych osób z forum i mojej córusi zdecydowałam sie ten watek założyć.
Jestem tu z Wami już od ponad roku. Poznałam wielu wspaniałych, mądrych, przyjacielskich i wyrozumiałych ludzi. Pragnę im podziękować za miłe słowa i za to, że pomogli mi w zasiedleniu tych rabatek. Również chcę podziękować mojej siostrze, która mi dzielnie kibicuje i systematycznie wspiera. A także mojej córce za fantastyczne zdjęcia.
Przenosiny do domu. Podcinanie. Całą zimę drżałam czy aby nie jest im za zimno. Ale jeszcze byłam pełna nadzieii i marzyłam o pięknym kwitnieniu i tym obłędnym zapachu. Wiosną okazało się, że nie ma co wysadzać do ogródka, wszystko padło. 
A razem z nimi moja miłość do datur. Wyleczyłam sie z nich całkowicie. I już wiem, że to kwiaty nie dla mnie. Podziwiam tylko jeszcze bardziej tych, którzy je hodują latami (muszą mieć zdrowe kręgosłupy!). A ja będę je podziwiać u innych. Trochę żałuje, że nie przetrwała choćby jedna najzwyklejsza, bo tak do końca to sie chyba nie wyleczyłam... 
