Jestem na tym forum już od ... dawna i dopiero teraz, po skutecznym dopingu kilku przemiłych forumowiczek, odważyłam się pokazać swój ogród. Jestem tzw. dziecko z wielkiej płyty i oprócz tego, że pradziad miał "hektary" nic nie wskazywało na to, że zapadnę kiedykolwiek na ogrodowego świra. Jak widać baaardzo się myliłam.
Początek był taki, że po zakupie działki wpadliśmy na mały spacer po nowych włościach i w miejscu gdzie miał stanąć dom zobaczyliśmy sarenkę z młodymi, wtedy naprawdę ogarnęło mnie przedziwne uczucie, że to miejsce to nie przypadek. Później był czas budowy, przeprowadzka i wreszcie czas na zieleń wokół domu. Na początku plan był taki: tylko trawka i iglaki. Bo praca zawodowa, wyjazdy służbowe, spotkania towarzyskie i takie tam? I już pierwszej wiosny zachwyt mojej sąsiadki: ?pani Asiu, jak u pani ładnie, schludnie, ani jednego listka na trawniku, żadnych uschniętych badyli?. W odpowiedzi usłyszała: ? No tak, ale nawet nie wiadomo jaka jest aktualnie pora roku bo wciąż taki sam widok za oknem i wcale mnie to nie cieszy. Chcę krokusów i magnolii wiosną, lilii i róż latem, wrzosów i marcinków jesienią, dywanu kolorowych liści na trawniku i zamrożonych owoców jarzębiny, kiwających się na zimowym wietrze. Nie wiem tylko czy dam radę pogodzić to z moją pracą ale muszę spróbować?. Zrobiłam więc plan i ruszyłam z pomocą niejakiego Leona do rewolucji ogródkowej.
Nowe założenie było takie, że przez cały rok ogród ma być ciekawy ale jednocześnie prosty w obsłudze (o ja naiwna). W trakcie tych 3 lat pierwotna koncepcja ulegała różnym zmianom i myślę, że nie powiedziałam jeszcze ostatniego słowa. Ogród to żywy organizm i przemiana jest wpisana w cykl jego życia. Tak to sobie tłumaczę.
Na początek nie będę przynudzać więc teraz kilka zdjęć
W czasach szkolnych jak ognia unikałam chodzenia z rodzicami na działkę w celach pomocniczych - zawsze znalazła się jakaś wymówka - najlepiej naukowa typu sprawdzian lub klasówka 
. Teraz ciężko mnie wygonić z ogrodu i najchętniej spędzałabym tu każdą wolną chwilkę.
