Witajcie!
Dałam się namówić na własny wątek. To już mój trzeci rok na forum, a trzy to moja ulubiona cyfra. To chyba znak, że czas najwyższy ;)
Do tej pory o moich roślinach pisałam na blogu i nie przestanę. Ale uznałam, że wątek tutaj może być ciekawym uzupełnieniem blogowej twórczości. Tym bardziej, że tutaj łatwo o odzew gdy mam jakieś pytania. Mam nadzieję, że nie raz mi pomożecie, doradzicie i zwyczajnie coś napiszecie

Moja sucholubna historia zaczęła się od klasycznego grubosza jakim jest Crassula Ovata. Miałyśmy z mamą takiego od listka/małej sadzonki, datuję to na rok 2001. Urósł tak wysoko, że się w końcu połamał. Zrobiło się go dwa. Z czasem po moich zabiegach powstały ''słynne'' Trojaczki. W zeszłym roku rozczłonkowałam Trojaczki i powstały Pięcioraczki. Oczywiście wszystkie od lat w jednej doniczce, jak mała rodzinka. *
Na początku nie miałam pojęcia o warunkach jakie należy zapewnić krasulom. Mając tą jedną podlewałam ją jak resztę kwiatków - raz w tygodniu. Gdy już nieco więcej wiedziałam ograniczyłam nieco podlewanie. Z czasem nagromadziłam wiedzę a wraz z nią rośliny. Wciąż się uczę i czekam na kwitnienia. Jedynie w tym temacie nie zawodzi mnie "Grudnik" ale on każdemu pokaże kwiatki, więc to nie wyczyn

Moje roślinne zainteresowania głównie skupiały się na gruboszowatych. Z czasem doszło Adenium. Po nieudanych wysiewach skończyło się na kupnie roślinki. **
Wraz z Adenium wzięłam się też za wysiew Plumerii. Tutaj mi się udało. Ale obecnie roślinę traktuję bardzo po macoszemu. Jest bo jest. Może po zimie zadecyduję ostatecznie czy ją zachowam. Nie wierzę, że mi zakwitnie bez wypasionych lamp jak u niektórych, a w takie bawić się nie chcę.

W kolekcji mam też Aeonium, Pachyphytum, grudniki, eszewerie, Rhipsalis, epifita, Lithops (do którego ostatnio mi mocniej zabiło serce), Portulacarię, Kalanchoe, niesucholubnego bluszcza , Senecio oraz C. capitella "Flame" i C. americana "Flame". I przy tych dwu ostatnich bardzo prosiłabym o pomoc w ich identyfikacji:
viewtopic.php?p=4816099#p4816099

A na dniach stanę się posiadaczką nowych roślinek. Czekajcie więc na zdjęcia
Jak mi się zachce walnę też jakieś zbiorcze zdjęcia. Moje rośliny nie są imponujące bo większość to jeszcze młodziaki lub porażki hodowlane w moim wykonaniu. Ale na pewno pokażę, tylko musi mi się chcieć przekładać fotki z aparatu na dysk, z dysku na wątek

Więc obecnie czekamy na moje nowości.

Pozdrawiam,
Marlena



____________________

* O historii Trójaczków pisałam co nieco tutaj. Pięknie też widac jak od tamtej pory zrobiłam postępy w słowie pisanym ;)
** O Adenium było tutaj.

Informuję, że nie mam korzyści materialnych z prowadzonego bloga. Mam więc nadzieję, że mogę wstawić tutaj te linki, droga moderacjo.

Niezły wstęp, teraz czekam na c.d.

Wow! Jest już pierwszy komentarz
Faktycznie odzew tutaj może być imponujący.
I ma to wyglądać mniej więcej tak:

I w końcu jesteś na FO!
Będę stałą bywalczynią i czekam na zdjęcia!
Pochwal się, cóż za nowości do Ciebie przybędą?

Będzie wyglądać tak: - jak będziesz się migać z fotkami

Witam się u Ciebie i czekam na wszelakie nowinki

No! Jak nie przestaniesz kręcić, że Ci się nie chce przekładać tego z tamtego, to będzie problem
Fotki potrzebne od zaraz
Twój blog oglądałam kilka razy, wiesz o tym, ale miło, że się dałaś namówić na wątek tutaj. Tu przynajmniej jesteśmy na bieżąco z wszelkimi wiadomościami. Teraz już jesteś nasza na całego

Wcześniej nie byłam? Siedzę tu prawie 4 lata a jednak dopiero teraz mnie uznano

Nowości to niespodzianka.

Onetico, spokojnie spokojnie. Ja leniwy jeż ale się przemogłam i chwilo wstawię moje niby-zbiorówki.
Zdjęcia świeżutkie bo sprzed max 15 minut.


Plumeria rośnie sobie na pełnym słońcu po sąsiedzku z surfiniami mamy. Długo była w kiepskim stanie po przędziorkach. Po 10 dniach urlopu zobaczyłam ją zieloną, rozbudzoną. Ostatnio tylko niespodziewane gradobicie trochę poharatało liście.


Moje nówki od Żanety (Piasek Pustyni). Właściwie każda roślinka jest od Żanety, oprócz ukorzeniających się Aeounium (dwa się właśnie rozkrzewiają po ciachnięciu wierzchołków) i wskazanego strzałką ripsalisa. Póki co wszystkie rosną tak jak widać na zdjęciu. Po zimie porozsadzam. Nie są na bezpośrednim słoneczku, ale mają jasno. Doniczka po lewej stała bliżej słońca ale w końcu pies mi ją strącił i wróciła na ten parapet.





Strzałką zaznaczyłam Hummels' sunset, których mam 3. Rosną niesamowicie wolno. Baaardzo wolno. Wkurzają mnie z tym.

Ooo...no i są zdjęcia widzę że z gruboszowatymi to nie był żart, naprawdę bardzo je lubisz i dobrze. Wszystkie są piękne

No! I od razu lepiej

I już wiadomo do czego się przyczepić
A tak serio - co tam masz za żwirek u litopsa? Marmurowy?


Któregoś dnia okaże się, że to nie żadna wada, tylko ich duża zaleta

Już są nowości od Pana Henryka

Moje nowe maleństwa:

Porównanie wraz z litopsowym.








Wystawiłam na słońce. Długo tam nie postały bo znowu idą burze i mżawki. Czy mżawek może jednak się nie bać? Nie będzie na nie padało ciurkiem bo nie są kompletnie pod gołym niebem tylko w pionie balkonu. Kilka kropel je nie zabije? Takie małe, toż to jeszcze dzieci!

Onetico, tak to marmurowy. Nie martw się, planuję zmianę na żwirek kwarcowy jak u reszty. Póki co marmurowy mu nie zaszkodził. Naprawdę to taki zły wybór?
Czy ja wiem czy zaleta? Mają pójść na te moje upragnione 120 cm. To będzie trwało wiekami przy ich tempie

Agnieszko, dziękuję za miłe słowa. Ja jeszcze nie jestem w pełni zadowolona z grubków. Jedynie Hobbit jakoś się prezentuje. Robię go na typowe bonsai, po amatorsku oczywiście.

Doskonały początek wątku - aż miło popatrzeć.

Dla mnie nie wiedzieć czemu te ostatnie maluchy najładniejsze...

Można je w największym skwarze i słońcu hodować bo choć niewielkie to zahartowane i dziarskie!

Panie Henryku, a jak z ewentualnymi opadami uważać?
Mogę wiedzieć ile one już mają miesięcy? Zapomniałam o to spytać na priw.

Aylostery wysiew zima 2011.
Weingartia ok. 5 lat.

Żadne słońce czy opady im nie straszne - stały na odkrytym balkonie.

Żeby Pan widział teraz moją minę. To coś pomiędzy tym , tym oraz tym Pan mówi o latach, a ja stawiałam na miesiące. To dobrze, bardzo dobrze! Świadczy to o tym, że roślinki szybko mi nie zarosną.

Daję więc je na docelowe miejsce. Ale przy mocniejszym deszczu w miarę możliwości będę chować. Wolę osobiście im porcjować wodę, niż żeby robiła to za mnie natura. Potem mi się wszystko rozreguluje. Czy może to błędna technika?