Do wczoraj większość towarzystwa stała jeszcze w koszach za oknami, ale wracając z pracy tak zmarzłam, że zaczęłam się zastanawiać - zabrać już, czy nie ? I zaczęło się nerwowe przyglądanie się, ale myśli przypominały bajkę o czapli i żurawiu:
Patrzę i tak myślę sobie:
Czy na pewno dobrze robię?
Jak mi zmarznie mój gymnolek
To już teraz chyba wolę
Wynieść całe towarzystwo,
Niźli martwić się o wszystko.
Ale może coś zostawić
Eksperyment sobie sprawić,
Bo podobno i saglionis ....
Myśl za myślą w głowie goni:
Czy lobivki, czy rebutki?
Wykaz robi się króciutki,
Bo chamaki już są w koszu
I o wyniesienie proszą.
Przekładała, wykładała,
Dodawała, wyjmowała.
Aż się pomieszało wszystko
I wyniosła towarzystwo.
.... Lecz nie całe,
Bo co nieco się zostało.
Ten na zimowisku kwitnie w najlepsze, a G. saglionis został bez decyzji i tak tkwi między młotem, a kowadłem. Ale chyba powędruje na górę, bo żal by było stracić tak dorodnego już gościa.
Grudniowe towarzystwo zbiera się do kwitnienia, Crassula cała obsypana pąkami - dosłownie na każdej końcówce pędu.
Jest bardziej podobny do twojego. Ten co miałam wcześniej ma mniejsze, gładsze i ciemniejsze liście, nowy nabytek za to listki ma bardzo zbliżone wyglądem do twojego.
w wygodnych koszyczkach będzie im doskonale 
fajnie wyglądają ?tematycznie? pogrupowane i bardzo to praktyczne 
Ależ będzie widok, gdy większość kwiatuszków będzie otwarta 
.
