Witam serdecznie ,
jak wielu z Was również ja jestem zarażona tą nieuleczalną chorobą jaką jest "ogrodo-roślino-mania" Prawdopodobnie została ona przekazana mi w genach przez moją mamę i towarzyszy mi niezmiennie przez całe życie. Mam taką przypadłość, że gdzie nie osiądę na dłużej niż tydzień, tam natychmiast pojawia sie jakaś "zielenina domowa" W ten sposób kilka miejsc nieźle zarosło . Oczywiście w moim domu trudno znaleźć miejsce na jakąkolwiek nową roślinę (mnie się jednak ciągle to udaje, ku rozpaczy mojego M ) i dlatego moim ogromnym marzeniem było posiadanie ogrodu zimowego czy też oranżerii. Nie sądziłam, że to kiedyś nastąpi, ale wiosną roku 2011 stał się cód
Minęło już trochę czasu i powinnam nieco ochłonąć, zwłaszcza, że jak sie okazało nie są to same przyjemności , ja jednak ciągle sie cieszę i jest to moje najnajulubieńsze miejsce w domu i nie tylko. Tą właśnie wielką radością chciałabym się podzielić z kimś, kto jest w stanie w pełni ją zrozumieć i jestem pewna, że właśnie tu osoby takie znajdę
W następnych postach postaram się pokazać i opowiedzieć o moich zielonych podopiecznych.

Tak było na początku, czyli wiosną 2011r.

[url=http://www.fotosik.pl][img]

wtedy był to raczej magazyn roślin wszelkich pochodzących z różnych miejsc i o różnej historii. Raptem okazało się, że mam znajomą, która zaczęła mi znosić różne rośliny przeznaczone na śmietnik (pracowała w hurtowni kwiatów). Zazwyczaj były one w opłakanym stanie i przychodziły do mnie w celu przeprowadzenia tzw. reanimacji. Oczywiście robiłam co mogłam, aby je ratować - nie zawsze z pozytywnym skutkiem niestety. Innym razem koazywało sie, że ktoś sie czegoś chce pozbyć, bo jest za duże albo sie znudziło albo...ja oczywiście "łykałam" wszystko

W październiku już wyglądało inaczej



i już nawet można było spokojnie napić się kawki , choć powoli zaczynało brakować miejsca na stolik

Ku przerażeniu całej rodziny ilość roślin ciągle sie zwiększała



Znalazło się miejsce nawet dla pomidorka

Co o tym myślicie ?

Gratuluję spełnienia marzeń i pokazuj częśćiej nam swój kącik i wszystkie roślinki razem i z daleka, stworzyłas przytulny cudowny zakątek dla ciebie i twej rodziny

Bajeczny...

Dziękuję Filigranowa

A więc dalej było tak:

pierwsza zima była super - za oknem mróz a wewnątrz przytulnie zielono i kwiatowo.
W lutym szczególnie pięknie zakwiło cymbidium (pierwszy raz po trzech latach)



trochę później acacia armata (parę lat męczyłam ją w zimnym przedpokoju)



-- 29 sie 2013, o 20:04 --

Dzięki crazydaisy

A w marcu zakwitła moja ulubiona kliwia (uratowana ze śmietnika)

Łał! nie dziwię się, że to spełnienie marzeń - dla mnie też by było! Świetnie mieć takie miejsce, zwłaszcza tak jak piszesz - zimą, jak za oknem paskudnie, a tu pięknie...

Dobra, kojarze clivie i to by bylo tyle... Cymbidium (jeśli dobrze przepisalam) niesamowicie efektownie kwitnie.

Co dalej?

Wow, usiadłam i dalej nie idę , cudnie u Ciebie, jedno pytanie jak masz rozwiązane ogrzewanie tej oranżerii? Ja marzę o takim zakątku, niestety u mnie pozostaną tylko marzenia, chyba że wygram w lotto

Moje marzenie, które bardzo długo/nigdy się nie spełni
Coś pięknego, właśnie marzy mi się zielone miejsce do posiedzenia podczas gdy na dworze mróz i śnieg, niesamowite!

Przepiękne miejsce stworzyłaś

Wspaniale dbaszo roślinki, dlatego odwdzięczają się cudownymi kwitnieniami....