Zielona ferajna cz.3

[Blueberry]

Uwaga! Przez przedłużające się problemy ze stawami muszę zrobić przerwę w pisaniu i publikowaniu na forum - ból w łokciach i nadgarstkach jest spowodowany właśnie pracą przy komputerze. Przez najbliższy tydzień będę się kurować, dając jednocześnie odpocząć stawom, mam nadzieję że skutecznie. Niestety oznacza to przerwę we wszelkiej aktywności w internecie. Na razie planuję przerwę tygodniową (do poniedziałku 21.05), napiszę wtedy czy wznawiam już aktualizacje, czy jeszcze nie. Na komentarze we własnych wątkach odpiszę również po powrocie. Ale nie martwcie się - wrócę na pewno, w czasie nieobecności planuję też nadal robić zdjęcia A więc - do zobaczenia

[bwoj54]

Witam Natalio, życzę skutecznego leczenia i szybkiego powrotu na forum. Pozdrawiam serdecznie

[clem3]

Natalko mam nadzieję, że szybko i skutecznie uporasz się z problemami Zdrówka

[Beaby]

Natalko - niech ta chwilowa rozłąka z komputerem pomoże wyleczyć te stawy.
Ja też ostatnio muszę więcej wtajemniczyć moją lewą rękę do wszelkich prac, bo prawą mam nadwyrężoną w nadgarstku. Widzę u siebie poprawę, więc na pewno Tobie też szybko ulży.
Zdróweczka i kolejnych obiecanych super fotek życzę

[Bazyla]

Natalko zdrowie najważniejsze, więc życzę Ci tego zdrowia z całego jak najwięcej

Kuruj się i wracaj do nas zdrowsza, silniejsza i szczęśliwsza

Zdjęcia

[Pelidea]

Dużo zdrowia! Mam nadzieję, że kurowanie się przebiegnie skutecznie.

[karolacha]

Ach to nasz zdrowie niestety zawsze coś nam dolega ale kurujemy się i Ty też się wykurujesz i tego Ci życzę i powrotu na łona FO

[Blueberry]

Bardzo wszystkim dziękuję po tygodniowej przerwie jest trochę lepiej, ale na razie nadal się boję pisać na komputerze, dzisiaj daję tylko znać, że żyję Zdjęcia robię, więc prędzej czy później nadrobię wszystkie zaległości, ale jeszcze trochę muszę poczekać Więc znów, do zobaczenia

[Bazyla]

Natalko wpadam tylko z pozdrowieniami i cierpliwie czekam na Twój powrót w dobrej formie , wszak zdrowie najważniejsze, wiem coś o tym.
A że zdjęcia będą z opóźnieniem, to nic nie szkodzi, wszak to będzie swoisty cr?me de la cr?me po oglądnięciu bieżących wątków.

Pozdrawiam serdecznie i życzę zdrówka

[clem3]

Natalko zdrowie najważniejsze, my poczekamy cierpliwie na twoje cudności

[Kelpie]

Nie było mnie trochę, a tu proszę nowy wątek- więc odliczam się w nim i ja, od razu mówię, że zamierzam w nim pozostać Powiedzieć, że masz pięknie rośliny i cudne zdjęcia- to nic nie powiedzieć. Nie mogę się na nie napatrzeć- każde dopracowane, zachwycające O stawy dbaj, kuruj się my poczekamy... trzymam kciuki za udaną rekonwalescencje

[Ola2310]

Jak tam kochana ze zdrówkiem? Lepiej już?

[Blueberry]

Beatko, Małgosiu, Karolinko dziękuję
Olu przedłużył się mój niebyt na forum, ale tak jak zapowiadałam w końcu wracam

Ponad pięć miesięcy, tak długo nie odwiedzałam i nie aktualizowałam obu wątków. Pięć miesięcy wyjętych z życia, pięć miesięcy po których znów muszę zbierać kawałki i układać wszystko od nowa, nie tylko w wirtualnym świecie.

Tym razem nie mam jednak zamiaru przepraszać i zapewniać: "to już się nie powtórzy". Niestety, jest duże prawdopodobieństwo że taka sytuacja nastąpi ponownie. Nie, zrobię coś lepszego - wyjaśnię.

Od jedenastu lat choruję na nieswoiste zapalenie jelita grubego. Jest to choroba przewlekła i nieuleczalna, z grupy autoimmunologicznych. W dużym skrócie: układ odpornościowy nagle głupieje, nie jest do końca jasne dlaczego, i atakuje własne komórki. Czym to się objawia? W przebiegu lekkim nie dającą się opanować zwykłymi metodami biegunką. W przebiegu ciężkim wrzodami i otwartymi ranami w zaatakowanym organie, z których leje się krew. Nieraz całkiem spore ilości.

Mnie trafiła się od razu najbardziej agresywna i na dodatek lekooporna forma choroby.



A jak w praktyce wygląda życie z zapaleniem jelit?

To tygodnie spędzone w szpitalach, ciągłe badania i niepewność, co przyniesie jutro...

To wypróbowanie najróżniejszych leków lub przeciwnie, kolejny raz tych samych, bo może w końcu zadziałają...

To restrykcyjna dieta po której ma się koszmary na temat suto zastawionego stołu...

To anemia i ciągłe osłabienie, czasem posunięte aż do problemów z oddychaniem...

To ciągły ból i strach, kiedy dosłownie wycieka z ciebie życie...

To bycie zbyt chorym, by normalnie funkcjonować, ale niedostatecznie, aby dostać najlepsze, drogie leczenie...

To wreszcie koszmar krwotoku i operacji, podczas której półtora miesiąca temu wycięto mi niemal całe jelito grube...

To teraz nowa normalność-nienormalność do której się przyzwyczajam - mimo wszystko lepsza niż ostatnie jedenaście lat, bo w końcu nie boli...



Czy w tym wszystkim są jakieś jasne strony? Oczywiście, przecież nawet po najczarniejszej nocy wychodzi kiedyś słońce...
To docenianie codziennych drobnych radości, każdej chwili, która przecież już się nie powtórzy...

To wdzięczność dla ludzi, którzy mimo wszystko są obok...

To zdrowszy tryb życia, który w przyszłości może pomóc uniknąć innych chorób...

To szkoła charakteru, po której jest się silniejszym, bo "co nas nie zabije, to nas wzmocni"...

To chwila wytchnienia, która w dzisiejszym szalonym pędzie jest na wagę złota...

To możliwość przemyślenia i wybrania własnych priorytetów, ustalenia tego, co w życiu najważniejsze...

To wreszcie wdzięczność, że po prostu ŻYJĘ, którą odczuwam każdego dnia - a ilu ludzi może powiedzieć, że w ogóle zna to uczucie?