Drzewo na początek ma zbudować korzenie, odpowiednio do stanowiska, i lepiej go nie szturchać.
Jak już, dodajmy że będzie może kłopot jeśli ten ił trzyma wodę, ogleja się. Poznać po sino-zielonym kolorku, że o zapaszku nie wspomnę. O ile wiem w naturze rośnie na glebach przepływowych. W razie czego zadbaj by przy nim nie stawała woda po deszczu, niech odpływa gdzie w bok.
Dereń korzeni się poziomo, płytko, a jak tam w głębi coś nie teges to będzie jeszcze płycej, i tyle. Tu może być ból, że korzenie podeschną latem albo podmarzną. Najprościej wyściółkować pod nim - szeroko - przewiewną ściółką a grubo (ja preferuję zrębki drewniane). Raczej nie trawa i liście, bo te potrafią odciąć powietrze i zakisnąć (zafermentować beztlenowo), a tego dereń nie lubi. Takie rzeczy można na wierzch tej przewiewniejszej ściółki. Możesz ewentualnie spróbować mojej metody radykalnej: poukładać na ziemi grube gałęzie i na nie zasypać czymkolwiek. Oczywiście tego już nie da się ruszyć przez lata - co istotną jest zaletą
Sprawdzone, również niegdyś pod dereniami, ale te były na przepuszczalnym.
Co jeszcze warto, to wapno. Gliny rozluźnia, a derenie łase. Jak pH 7 to najsprawniejszy jest gips (nie robi żadnych kłopotów lecz i nie odkwasza), jak nie to najszybsze wapno gaszone (hydratyzowane/budowlane) względnie kreda mielona. A najlepszy nawozowo dolomit.
Dla pocieszenia: ostatnio dosadziłem kilka dereni, lepsze odmiany, w glinie z wykopu pod domem. Bo już brak wolnych miejsc. Czysta skała macierzysta, iły krakowieckie, gliny pęczniejące, przewarstwienia gipsowe; jakby kto pytał.
Żadne tam że "wierzchnia czarna warstwa", żółciutko, tłuściutko, i cegły wypalaj...
Nie wzbogacałem, nie ściółkowałem (jeszcze). Sypnąłem azofoską, boć jałowe.
Podrosły należycie i zaowocowały, nic nie kaprysząc.
