
Tu obrazowo jest przekrój drzewa - u góry zdrowego, z dołu - z raną.
Co roku mamy przyrost kolejnych "słoi", z kolei zielonym kolorem jest oznaczona świeża tkanka, która ma zdolność przyrastania (tkanki wewnątrz drzewa są już zróżnicowane i nie przyrastają). Na czarno zaznaczone jest drewno zdrowe a na czerwono drewno uszkodzone. Niebieskim kolorem oznaczyłem środek pnia. I teraz w zależności od tego jaka rozległa jest rana i jaka jest zdolność regeneracyjna drzewa gojenie może przebiegać na dwa sposoby. U mnie oznaczone jako ' i ''
Pierwszy sposób zazwyczaj jest przy niewielkich względem obwodu pnia uszkodzeniach. Drzewo co roku przyrasta zakrywając coraz większy obszar uszkodzonego drewna, aż po wielu latach zostaje tylko niewielka "blizna". Drugi przypadek jest trochę gorszy. Tkanka nie obejmuje uszkodzenia, za to by skompensować obszar uszkodzony reszta pnia zaczyna przyrastać mocniej. W tym przypadku po wielu latach środek pnia (rdzeń) się przesuwa na przeciwną stronę rany. Samo to w sobie nie jest specjalnie groźne, natomiast w tym przypadku ZAWSZE będzie odsłonięte drewno i dlatego ZAWSZE będzie konieczna jego ochrona przed patogenami. Inaczej drewno zacznie próchnieć bądź co gorsza stanie się pożywką groźnych grzybów jak boczniak czy huby (najpierw zjedzą chore drewno potem zakażą zdrowe - aż całe drzewo uschnie). Jasna sprawa, że po kilkunastu latach taka rana będzie i tak niewielką częścią grubszego, mocniejszego pnia (+ tak czy siak w dużej mierze się zasklepi), ale chciałem tylko koledze uzmysłowić, że jeśli drzewo się zregeneruje i będzie prawidłowo rosło to i tak nie można beztrosko zostawić go samemu sobie.