Chasselas to sztandarowa odmiana śląskiego Nadodrza, od Zielonej Góry po Kędzierzyn-Koźle i wzdłuż całego Przedgórza Sudeckiego. W tym sezonie moja kolekcja Chasselas to Chasselas Blanc w ilości 20 szt. i 3 szt. Chasselas Rose, jak ładnie nazywają Chrupkę Różową Francuzi. Ponadto mam również kilkanaście krzewów pochodzących z kultywarów rosnących w moim podbrzeskim rejonie od ponad 80 lat. Co już mogę napisać o tej szlachetnej odmianie. Z moich obserwacji w rozwoju Chasselas na piachu i glinie zauważam brak chorób u Chasselas na piachu. Owocowanie, jak u tych na glinie lub glebie piaszczysto-gliniastej. Zimą nie przemarza (kopczykowane na wys. 15 cm, aby chronić miejsce szczepienia i korzenie). Z niekopczykowanych ramion wypuszcza łozy z każdego pąka. W formie wysokiego kordonu na dwa ramiona (1,80m) pąki wystawione zimą na działanie zimnych wiatrów startują bez strat, wypuszczając wiosną latorośle. W tym sezonie jedna winorośl Chasselas Blanc kończy swoje prowadzenie w stronę niskiego kordonu, a 16 szt. Ch. B. i 1 szt. Ch. R. wyprowadzam w formę gobelet. Luźne grona Chasselas są tym bardziej wskazane w uprawie o zwiększonej wilgotności, gdzie wrześniowe mgły to już codzienność, jak w moich widłach dużych dolin rzecznych,czyli Doliny Nysy Kłodzkiej i Doliny Odry. Do owocowania na wino muszę poczekać do przyszłego sezonu ( w ubiegłych latach lokalne klony, jak i owoce krzewów ze szkółek niemieckich, nie przekroczyły odmianowej wartości 20-21 Brix), a w tym roku mam możliwość pozyskania owoców z naszego regionalnego kultywaru liczącego ca. 100 lat, ale o tym innym razem.
P.S.
Na francusko-niemieckich stronach można poczytać, że Chasselas pojawiła się we Francji w XVI w. w Niemczech w wieku XVII. Dotychczas myślałem, że ta odmiana znana była w Europie od czasów wypraw krzyżowych. Upadła zatem moja teoria, że joannici z pobliskiego Łosiowa, którzy mieli swoją winnicę na wzniesieniach za wsią (do których należały m.in. Oldrzyszowice nadane im w XIII w. przez biskupa wrocławskiego, a w której mieszkam obecnie), mogli uprawiać Chasselas. Hm... w wiekach średnich, na ziemiach zachodnich sąsiadów (u Flamandów, Walonów i nad Renem), stosowano na określenie winorośli dwie nazwy: heunisch i franken lub weiss i rot.
Flamandowie i Walonowie, ale i przybysze z Frankonii, zachęcani przez książąt śląskich, stanowili trzon kolonizacji na Śląsku od XIII w. i wraz z zakonnikami przynieśli do nas metody uprawy winorośli. Przepraszam, winorośl to historia, zatem nie da się mówić i pisać o nich osobno. No i dopiszę jeszcze, że mamy plany odnośnie Chasselas, ale o tym...innym razem
). Taki napój uprzyjemnia pracę w ogrodzie w tak wspaniały dzień. Dzisiejszy szprycer jest z własnego Pinot Blanc, ale wkrótce spróbuję z mojego Rieslinga 2018. Można dodać cytrynę i lawendę. Polecam.
Jak oceniasz kiedy będzie zbiór? Fajnie że sporo się uratowało 
