Ja nauczona doświadczeniem sadziłam późno, efekt taki, że kilka sobie dotąd smacznie śpi. 
W tamtym roku połamała mi się begonia z kwiatuszkami jak różyczki. Była nimi wprost obsypana i to okazało się za ciężkie dla łodyżek. Odbiła później od korzenia (bo to kupiona na ryneczku z in vitro), ale jesienią była jeszcze zbyt malutka i nie zdążyła wykształcić bulwy. Całą zimę się z nią cackałam na parapecie, ale pędy ma bardzo wiotkie i kruche. Gdy teraz przesadzałam do skrzynki balkonowej, część się złamała. Porobiłam z nich sadzonki i włożyłam do skrzyneczki. Spokojnie poczekam, czy będą miały ochotę na życie.
)Nadzieja umiera ostatnia...
cz. 3
