CZOSNEK THUNBERGA Allium thunebergii
Syn.A .japonicum, A. taguetii, A. odorum



Górska, niska bylina cebulowa o ozdobnych, póżno kwitnących kwiatach. Tworzy małe, atrakcyjne kępy liści. Kwitnie w okresie póżno jesiennym, co jest jej cenną zaletą.
Liście podobne do trawy, ale okrągłe i puste w środku, zaostrzone na czubku, lśniące, pojawiają się wczesną wiosną z bulwkowatych kłączy i są zielone przez cały sezon. Liście obejmują łodygę do 1/3 jej długości. Podczas kwitnienia liście pokładają się i przebarwiają na czerwono brązowo. Kwiaty różowofioletowe z pomarańczowymi pylnikami. Kwiatostany powyżej liści na wyprostowanych pędach, zebrane są w wielokwiatowe baldachy. Kwiaty są odporne na jesienne przymrozki. Kwitnie długo - 4 tygodnie. Kwiaty i liście pachną czosnkiem. Wolno rośnie. W jednym miejscu 5 lat i dłużej.

Ocena * * AGM 2002 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 15-30 cm
Szerokość 15-20 cm
Kwitnie IX-X (XI)
Kolor różowofioletowe (białe)
Mrozoodporność USDA 5 lub 4

Rośnie na brzegach lasów, zboczach i pastwiskach w niskich górach do wysokości 1300 m.npm.
Występowanie Góry Chin Północno-Wschodnich, Tajwan, niskie góry Japonii i Korei Południowej.
Stanowisko bardzo słoneczne (wystawa południowa lub zachodnia) do półcienistego, umiarkowanie wilgotne. Roślina wrażliwa na wilgoć i cień a tolerancyjna na suszę.
Gleba normalna, dobrze przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasto żwirowo próchnicza, umiarkowanie żyzna do żyznej. Roślina tolerancyjna na rodzaj gleby i jej odczyn.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
-ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,0 - 7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Dzielić i przesadzać co 4 – 5 lat. Cebule sadzić wiosną na głębokość dwa razy większą niż ich średnica. Wiosna nawozić kompostem lub nawozem wolnodziałającym. Latem umiarkowanie podlewać. Przekwitłe kwiatostany usuwać. Zimą sucho.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie cebulek przybyszowych wiosną - bardzo łatwo. Siew odkryty jesienią lub kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2. Można siać wiosną do gruntu na miejsca stałe.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do małych i średnich ogrodów skalnych, alpinariów, na rabaty bylinowe i do pojemników.
Roślina jadalna w stanie surowym i gotowanym, jako zdrowy dodatek dla ułatwienia trawienia i obniżenia cholesterolu.
Sok z rośliny odstrasza owady ( mole ).
Odmiany
"Album" Kwiaty białe
"Ozawa"Kwiaty mniejsze od typu, ale liczniejsze.
Etymologia "Allium" jak przy Allium caeruleum.
Nazwa gatunku "thunebergii" na cześć Carla Petera Thunberga (1743-1828) szwedzkiego lekarza i botanika, ucznia Linneusza, autora "Flora Japonica"

SMAGLICZKA SKALNA Alyssum saxatile syn. Obecna nazwa - Aurinia saxatilis, S.Arduina, A . Arduini,, Złotka skalna.

"Campactum"

Niska krzewinka górska, hal i muraw naskalnych, zimozielona, o pokroju zwartym, wzniesionym, kępiastym oraz ozdobnych liściach i kwiatach. Tworzy poduszki. Należy do podstawowej piątki bylin wiosennych. Roślina rodzima.
Pędy ma gęste, pokładające się, rozgałęzione o drewniejącej nasadzie. Łodyga wzniesiona, rozgałęziona, ulistniona o gałązkach podnoszących się łukowato 26/z tendencją do ogołacania się od dołu. Liście odziomkowe, łopatkowatolancetowate, wąskie, wydłużone, srebrzysto zielone, pokryte szarymi, filcowatymi włoskami, zebrane w gęste rozety. Liście łodygowe są mniejsze, lancetowate i siedzące. Kwiaty ma liczne, drobne, 2-5 mm średnicy, złocistożółte, czteropłatkowe, zebrane w lużny, groniasty, rozgałęziony kwiatostan. 26/ Kwiaty mają zapach miodowy. Cała roślina gęsto owłosiona. W okresie kwitnienia kwiaty zasłaniają całą roślinę. Kwitnie dwa miesiące. Po przekwitnięciu owłosione liście stanowią ozdobę ogrodu do póżnej jesieni. Roślina długowieczna - do 10 lat. Szybko rośnie. Roślina ekspansywna z uwagi na szybki wzrost i samosiew.

Ocena * * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 3/ 8/ 9 /24/ 31/ 33/,zwłaszcza odmiana „Citrinum polecana przez 3/ i 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Należy do roślin łatwych w uprawie 31/.

Wysokość 15-30 cm
Szerokość 30-40 cm ( do 90 cm)
Kwitnie IV-V Powtarza IX
Kolor złocistożółte (rzadko białe)
Mrozoodporność USDA 4

Rośnie na górskich łąkach i w trawiastych zaroślach, w szczelinach skalnych, na urwiskach i płytkich murawach naskalnych, w miejscach suchych, ciepłych i słonecznych, wapiennych. Wg. 24/ częściej występuje na bazaltach niż na skałach wapiennych. Wg.8 i 26/ na glebach wapiennych.
Występowanie Góry Europy Środkowej i Południowo Wschodniej - Alpy, Karpaty, Bałkany, Azja Mniejsza. Polska - wyłącznie Pieniny.
Stanowisko bardzo słoneczne (wystawa południowa lub zachodnia), suche do umiarkowanie wilgotnego. Roślina ciepłolubna. Na stanowisku zacienionym słabo kwitnie. Roślina odporna na długotrwałą suszę.
Gleba mineralna, przepuszczalna, lekka, rozlużniona, piaszczysto ilasta, żwirowo kamienista, jałowa do umiarkowanie żyznej, wapienna. Tolerancyjna na typ gleby 31/.
Podłoże :
- ziemia darniowa : żwir : grys wapienny 1 : 1 : 1 + dobry drenaż + Ca
Odczyn pH 5,5-8,5 lekko kwaśny, obojętny, zasadowy. Lubi zasadowy.2/
Wymagania Nie przesadzać. Ściółkować kompostem, obornikiem, humusem lub nawozem mineralnym wolnodziałającym a wiosną dla roślin kwitnących. Podlewać tylko gdy susza, co 1-2 tygodnie - nie nadmiernie. Kwiatostany przekwitłe usuwać ( samosiew ) i obsypać dookoła ziemią. Pędy skracać o 1/3 na wysokość 10 - 15 cm dla zachowania zwartego pokroju.
W pełni mrozoodporna.
Rozmnażanie Podział - starsze rośliny dzielić delikatnie – trudno - z uwagi na budowę korzenia. Sadzonkowanie - sadzonki wierzchołkowe w VI - VII, sadzonki zdrewniałe we IX – trudno, długo się ukorzenia - 2 miesiące, ale konieczne w przypadku odmian. Siew w IV – V, VIII - dot. zarówno typu jak i niektórych odmian po stratyfikacji, wczesną wiosną lub jesienią do gruntu. Metoda siewu 1.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych i ogrodów żwirowych. Sadzić w szczelinach między kamieniami, na murkach, skarpach, tarasach i do pojemników. Nadaje się też na rabaty bylinowe w towarzystwie cebulic, szafirków i tulipanów. Ładnie wygląda z żagwinami, gęsiówkami, floksem szydlastym i mydlnicą bazyliowatą 8/. Roślina miododajna.
Odmiany
„Citrinum"15 cm, kwiaty cytrynowożółte ( Syn. "Luteum", "Sulphureum") ** AGM 1993
"Compactum" 20 cm, kwiaty jasnożółte, pokrój bardziej zwarty od typu.
"Plenum" Kwiaty pełne.
"Variegatum" Liście kremowo przebarwione, lekko poskręcane.
Etymologia "Alyssum" jak przy Alyssum montanum. Nazwa gatunku "saxatile" od słowa "saxum" = skała.

Janusz,bardzo ładna lektura i fotki,notatki sobie umieściłam

NARADKA KOSMATA Androsace lanuginosa Syn.N. wełnista.



Niska, zimozielona bylina wysokogórska o pokroju rozetowym, płożącym. Tworzy rozłożyste, niskie, pokrywające podłoże poduszki, oraż malownicze nawisy na kamieniach /9. ...”cenna roślina do ogrodów skalnych”...24/
Ma czerwonawe pędy płone, płożące się, słabo ulistnione, kwiatostanowe wzniesione na szczycie, krótkie, długości 2 – 4 cm. Liście ma eliptyczne, małe, spiczaste, szarozielone pokryte gęsto jedwabistymi włoskami z delikatnym wyrostkiem na szczycie, zebrane w rozety. Kwiaty pięciopłatkowe, jasnoróżowe z zieloonkawożółtymi z czasem czerwieniejącymi oczkami, 15/ zebrane w baldachy średnicy do 10 cm, po kilka do kilkunastu sztuk. Kwiaty umiarkowanie pachnące. Rośnie wolno.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 15/ 24/ 33/ 53.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 7-15 cm
Szerokość 20-45 cm
Kwitnie V-VII Powtarza (IX)
Kolor jasnoróżowy, białe, jasnoróżowe, różowofioletowe.
Mrozoodporność USDA 4, Wg 24 - USDA 6

Rośnie na wysokogórskich trawiastych zboczach na wysokości 1800 - 3100 m.npm.
Występowanie Himalaje Północno Zachodnie do Nepalu Zachodniego, Chiny Zachodnie, Indie, Pakistan.
Stanowisko słoneczne, ale w południe osłonięte - wschodnia lub północna wystawa do półcienistego , umiarkowanie wilgotne, chłodne . Roślina wrażliwa na suszę.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa, kwaśna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + dobry drenaż + nieco zakwasić torfem kwaśnym
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 4 : 1 : 2 : 4 + dobry drenaż
Odczyn pH 4,6-6,0 kwaśny, lekko kwaśny. Roślina kwasolubna.
Wymagania
Dzielić co 2 - 3 lata. Nawozić nawozem dla roślin kwitnących lub wolnodziałającym dla roślin iglastych. W okresie wegetacji podlewać regularnie, gdy gleba sucha - raz na tydzień. Usychające pędy kwiatostanowe
i rozetki należy usuwać. Zimą sucho ( daszek ). Zimą lekko okrywać. 9/
Rozmnażanie
Sadzonkowanie – sadzonki rozetowe - latem. Siew odkryty jesienią lub kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2. Jeśli nie wykiełkuje po 4 tygodniach poddać ponownej stratyfikacji przez okres 4 tygodni.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do małych i średnich ogrodów skalnych, na murki i w szczeliny skalne, do alpinariów amatorskich, ogrodów żwirowych i pojemników.
Odmiany
"Leichtlini" 15 cm Kwiaty białe, liście szarozielone, duże. Tworzy poduszki do 90 cm średnicy.
Etymologia "Androsace" jak przy Androsace carnea.
Nazwa gatunku "lanuginosa" od "lanuginosus" = puszyste, wełniste.

Inne polecane gatunki:

Androsace lactea Naradka mlecznobiała Karpaty - Tatry, Alpy 5-15 cm Kwiaty białe. Polecana przez 8/ 9/ 24/ 31, 53/.
Androsace mucronifolia Naradka ostrolistna Himalaje, Zach.Tubet 10-20 cm. Kwiaty białe, różowe. Polecana przez 8/ 15/ 24/ 53/.
Androsace villosa Naradka kutnerowata Góry Europy 5-7 cm Kwiaty białe, różowe. Polecana przez 15/ 24/ 31/ 53/.

NARADKA ODROŚLOWA Androsace sarmentosa syn. A.studiosorum



Miniaturowa, zimozielona bylina wysokogórska, o pokroju rozetkowym, zwartym. Tworzy lużne poduszki. ...”Jedna z najładniejszych i najbardziej kolorowych naradek”... 15/
Pędy ma płożące, zakończone rozetami liści. Liście ma jajowato lancetowate, zielone, pokryte srebrnymi włoskami, zebrane w gęste rozety. Rozety ułożone gęsto i otoczone krezą, dłuższych, starych, zaschniętych liści. 15/ Boczne rozetki wyrastają na długich czerwonawych rozłogach długości do 25 cm. Kwiaty średnicy 1–2 cm, pięciopłatkowe, dzwonkowate, różowe o żółtym środku z czasem czerwieniejącym, pachnące, średnicy do 1 cm zebrane są w stosunkowo duże baldachy, po 8- 20 sztuk, na krótkich owłosionych, brązowoczerwonych łodygach. 4/

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 9/ 15/ 24/ 31/ 33/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie. „Nie jest wymagająca ani co do gleby, ani co do stanowiska” 31/.

Wysokość 5-15 cm
Szerokość 10-20 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor rózowe ( purpuroworóżowe, ciemnoróżowe )
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w widnych, wysokogórskich lasach mieszanych i na ich obrzeżach, w zaroślach, na trawiastych zboczach na wysokości 2700-4000 m.npm.
Występowanie Himalaje Zachodnie i Centralne, od Sikkim do Kaszmiru, Indie, Chiny Zachodnie.
Stanowisko słoneczne w południe ocienione - wystawa wschodnia lub północna, znosi lekki półcień, umiarkowanie wilgotne.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa, uboga.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Odczyn 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Na powierzchni wokół rośliny żwirek kamienny. Ściółkować kompostem lub nawozem granulowanym wolnodziałającym. Zimą sucho.
Rozmnażanie Podział poduszek. Okłady - oddzielanie ukorzenionych rozetek. Sadzonkowanie rozetek w jesieni w szklarni. Siew odkryty bezpośrednio po zbiorze lub kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2. Może kiełkować nawet 2 lata.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów amatorskich, do pojemników, na skarpy i tarasy, na rabaty bylinowe i obwódki.
W medycynie tybetańskiej – na leczenie nowotworów, stanów zapalnych i zaburzeń płynów surowiczych oraz jako środek na potencję.
Odmiany
"Brillant"Kwiaty karminoworóżowe.
"Chumbyi" duże rozety, jedwabiście srebrzystoszare
"Natkinsii" duże rozety
Etymologia "Androsace" jak przy Androsace carnea.
Nazwa gatunkowa "sarmentosa" = łodygi wydłużone.

Podobny do A.sarmentosa jest Androsace studiosorum ** AGM 1993 często mylony z A.sarmentosa.
Różni się tym, że ma wąski ogonek, szersze wypustki i białe owłosienie kwiatu. Sarmentosa ma owłosienie brązowe.

NARADKA ROJNIKOWATA Androsace sempervivoides Syn. Pochybek



Miniaturowa, zimozielona bylina wysokogórska o pokroju rozetowym, prawie wyprostowanym, kępiastym, zwartym. Jedna z piękniejszych roślin skalnych. ..."Bardzo cenna, obficie kwitnąca naradka"...9/.
Tworzy niewielkie płaskie kępy małych rozetek liści, średnicy do 2 cm. Młode rozety połączone są rozłogami i tworzą swoje korzenie i nowe kępy.1/ Rozłogi długie do 15 cm, czerwone pokryte włoskami. Liście skórzaste, ciemnozielone, owłosione, jajowato podługowate na wierzchołku zaokrąglone z ostrym końcem i z brązowym brzegiem okrytym szczecinkami. Kwiaty drobne, średnicy 1 cm, w kształcie miseczek, różowe, pięciopłatkowe zebrane w kuliste baldachy po ok. 4 - 10 sztuk, na krótkich bezlistnych, wyrastających z centrum rozety łodygach wysokości 1-7 cm. Kwiaty, średnicy do 1 cm, z żółtym potem czerwieniejącym oczkiem, silnie pachnące. 4/ Kwitnie obficie. Rozrasta się wolno. Po okresie kwitnienia bardzo ozdobne są rozetki liści.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 15/ 24/ 33/ 53.
T-2. Łatwa w uprawie, pomimo że jest rośliną wysokogórską.

Wysokość 7-10cm
Szerokość 10-30 cm
Kwitnie V-VI
Kolor jasnoróżowy (fiołkoworóżowe )
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na wysokogórskich, trawiastych, skalistych zboczach i halach na wysokości 3200-4270 m.npm.
Występowanie Himalaje Północno-Zachodnie, Pakistan do Indii, Kaszmir, Tybet.
Stanowisko słoneczne - wystawa wschodnia lub północna, znosi półcieniste, umiarkowanie wilgotne (latem dość wilgotne - 9/), chłodne. W pełnym słońcu wymaga więcej wilgoci. 9/
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa, przeciętnie żyzna .
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Na wierzchu wokół rośliny ściółkować żwirkiem kamiennym. Podlewać w okresie suszy, dość często, tak by podłoże było lekko wilgotne. Wiosną nawóz dla roślin kwitnących. Ściółkować kompostem lub nawozem mineralnym wolnodziałającym. Zimą sucho. Roślina dość mrozoodporna.
Rozmnażanie Podział roślin wiosną. Sadzonkowanie rozetek w jesieni. Ukorzenianie pojedynczych rozetek - wiosną. Siew po stratyfikacji. Metoda siewu 2.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do małych i średnich ogrodów skalnych, alpinariów amatorskich i pojemników.
Etymologia "Androsace" jak przy Androsace carnea.
Nazwa gatunku "sempervivoide" od "sempervivus" = zawsze żywy; zimozielony.

ZAWILEC GRECKI Anemone blanda syn. Z.wdzięczny, Z.powabny.


Blue Shades i White Splenour

Niewielka bylina kłączowa, bulwiasta o pokroju kępiastym, ozdobna z uwagi na duże, piękne kwiaty ( barwne listki okwiatu ). ..."Znany i powszechnie stosowany w większych ogrodach skalnych"... 9/
Bulwy ma grube, okrągłe guzkowate, ciemnobrązowe, średnicy ok. 2 cm. Tworzy zwarte kępy liści podobnych do liści paproci,1/ w zarysie trókątnych. Ciemnozielone liście mają po 3 głęboko ząbkowane płatki. Liście odziomkowe leżą na ziemi. Pędy kwiatostanowe z 4-10 kwiatami tworzącymi baldachy. 4/ Kwiaty pojedyncze, jasnoniebieskie, gwiazdkowate z żółtymi oczkami, podobne do stokrotki, bardzo duże, 3 – 4 cm średnicy, złożone z 9 - 14 wąskich, długich płatków. W dni pochmurne kwiaty są zamknięte, otwierają się gdy świeci słońce. Kwiaty po zewnętrznej stronie nieowłosione. 4/ Kwitnie długo, 4 do 8 tygodni. Po kwitnieniu liście usychają - pozostaje puste miejsce. Wszystkie części rośliny trujące w razie spożycia. Roślina długowieczna. Rozprzestrzenia się szybko, tworząc duże kępy. Samosiew. Roślina podobna do zawilca appenińskiego, ale płatki okwiatu ma szersze i na zewnątrz nieowłosione.

Ocena ** AGM Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 15/ 24/ 31/, 33/, 53/.
T-3. Średnio wymagająca. Wrażliwa na mróz i opady w lecie – wymaga okrycia.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie III-IV
Kolor jasnoniebieski, odmiany -biały, różowy, czerwony, niebieskofioletowy.
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na skalnych zboczach i obrzeżach lasów liściastych.
Występowanie Rejon wschodni Morza Śródziemnego, Bałkany, Grecja, Cypr, Azja Mniejsza - Liban, Turcja Zachodnia, Syria, Kaukaz.
Stanowisko półcieniste do słonecznego (w południe ocienione) - wystawa wschodnia , umiarkowanie wilgotne (wiosną ) do suchego ( latem i zimą ), dobrze osłonięte, ciepłe. Roślina ciepłolubna.
Gleba organiczna, przepuszczalna, pulchna, ilasto piaszczysta, próchniczo żwirowa, liściowa, leśna, żyzna. Nie toleruje suchych piasków.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa 1 : 2 + bardzo dobry drenaż
- ziemia darniowa: ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + bardzo dobry drenaż
Odczyn 5,6 - 7,5 lekko kwaśna, obojętna.
Wymagania Sadzić bulwki ułożone poziomo wczesną jesienią, w VIII na głębokość 2,5 – 4 cm co 15 – 20 cm. Wg.13/ nawet we IX. Przed sadzeniem moczyć 24 godziny. Podlewać regularnie w okresie wegetacji, ale nie nadmiernie. Wiosną ściółkować obornikiem, humusem lub nawozem wolnodziałającym, a po kwitnieniu nawozem dla roślin cebulowych. Bulwy trzeba latem chronić przed opadami. Latem po zżółknięciu liści w VI wykopać i przechowywać w piasku lub torfie do czasu sadzenia w VIII. W naszych warunkach roślina niezupełnie zimotrwała. Latem i zimą sucho. Zimą okrywać ( suche liście ), zwłaszcza młode rośliny, lub przechowywać kłącza przez zimę w suchym torfie. Zalicza się je do grupy bylin zimujących w gruncire pod przykryciem,
Rozmnażanie Podział kęp. Oddzielanie mniejszych bulwek w VI . Przechowywać okryte piaskiem lub torfem. Wysadzać w jesieni. Siew jesienią bezpośrednio po zbiorze, ale kwitnie po 2 - 3 latach. Metoda siewu 2 - może wzejść dopiero wiosną po przezimowaniu. Samosiew.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych i na rabaty bylinowe w towarzystwie narcyzów, tulipanów botanicznych, pierwiosnków, żółtych krokusów i hiacyntów. Ładnie wygląda w dużych skupiskach pod drzewami liściastymi i w pojemnikach.
Odmiany
var. rosea "Radar" Kwiaty różowe z białym środkiem * * AGM 1993
"White Splendour" Kwiaty białe, bardzo duże * * AGM 1993
"Blue Shades" Kwiaty jasnoniebieskie
Etymologia Nazwa rodzajowa "Anemone" jak przy A.apennina.
Nazwa gatunku"blanda" od "blando" = delikatny, łagodny.

RUMIAN KARPACKI Anthemis carpatica
Syn. A.petraea, A.cretica subsp.carpatica, Rumianek




Niska bylina górska, poduszkowa o ozdobnych liściach i kwiatach.Tworzy niskie kępy….”Niskie rumiany nadają się do ogrodów skalnych”...24/
Pędy długie, silnie rozgałęzione, pokładające się, w górnej połowie bezlistne. Liście pierzaste, głęboko, finezyjnie powcinane, srebrzyste, o aromatycznym zapachu. Kwiaty pojedyncze, języczkowate, śnieżnobiałe z żółtym oczkiem, podobne do kwiatów stokrotki, pachnące, zebrane w koszyczki 1/ średnicy do 4 cm . Wewnętrzne kwiaty, żółte, rurkowate. Kwitnie długo ( 3 miesiace ) i obficie. Roślina krótkowieczna i często rośnie w „nieuporzadkowany” sposób 1/. Szybko rośnie.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Poleczna przez 1/ 24/.
T-2. Łatwa w uprawie. Roślina podobno krótkowieczna chociaż uprawiam ją już kilka lat i wg mnie krótkowieczność może być związana wyłącznie ze zbyt mokrym podłożem w zimie.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 30-45 cm
Kwitnie V-VII Powtarza w VIII
Kolor biały (beżowy, kremowy)
Mrozoodporność USDA 5 lub 6

Rośnie w górach na silnie nasłonecznionych trawiastych stokach i półkach skalnych na podłożu granitowym.
Występowanie Góry Europy Południowej i Południowo Wschodniej od Pireneji i Alp do Karpat Wschodnich, Grecja Północna, Turcja. Endemit karpacki.
Stanowisko słoneczne, umiarkowanie wilgotne do suchego ( latem ), ciepłe. Roślina wrażliwa na nadmiar wilgoci. Toleruje suszę.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto próchniczo żwirowo kamienista, przeciętna do żyznej, bezwapienna. Warunkiem trwałości jest przepuszczalna , ale żyzna gleba".../3, 13
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż + torf kwaśny
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Odczyn 5,5-6,5 lekko kwaśny. Nie znosi gleb zasadowych.
Wymagania Dzielić co 2 - 3 lata. Podlewać tylko w czasie suszy - rzadko. Wiosną nawóz granulowany, wolnodziałajacy lub nawóz dla roślin kwitnących, potem dla pelargonii. Przycinać po kwitnieniu. Może wymarzać, gdy mokre podłoże. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział po kwitnieniu - wczesna jesienią lub wiosną - łatwo. Sadzonkowanie – sadzonki pobierać póżną wiosną i w lecie - łatwo. Siew o każdej porze roku najlepiej kryty jesienią – typ.W innym terminie wymaga stratyfikacji. Bardzo łatwo. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, na rabaty bylinowe, tarasy i do pojemników.
Ładnie wygląda w towarzystwie Campanulla portenschlagiana i Eryngium varifolium.
Odmiany
"Karpatenschnee" 15 cm V-VII kwiaty białe (Powtarza z siewu , nasiona dostępne .)
Etymologia "Anthemis" od greckiego słowa "anthemon" = kwiat. Nazwany tak z uwagi na to, że grecy tak nazywali wszystkie kwiaty podobne do rumianku.
Nazwa gatunku "carpatica" = z Karpat ; siedliska rośliny.

UKWAP DWUPIENNY Antennaria dioica Syn. Kocanka czerwona, A.montana



Niska bylina leśna, okrywowa, zimozielona o pokroju poduszkowym i ozdobnych liściach. Tworzy niskie, zwarte, płaskie poduszki rozet liściowych. Roślina rodzima….”Jest to atrakcyjna roślina do ogrodów skalnych”...1/
Wytwarza nadziemne, płożące się, gęsto ulistnione, długie rozłogi. Ma wzniesione, filcowato owłosione łodygi. Liście drobne, ciemnozielone na górze, na dole srebrzystoszare, jednostronnie omszone, zebrane w rozety. Liście dołem łopatkowate, górą równowąskie. Pędy kwiatowe wyrastają wiosną z gęstego dywanu liści ( z rozet ). Są one ulistnione i każdy zakończony baldachokształtną wiechą. Kwiaty drobne, niepozorne, rurkowate zebrane w gęsto skupione małe koszyczki otoczone wypustkami, zebrane po 3 - 12 w szczytowe podbaldachy. Kwiaty przypominają z wyglądu kocie łapki. Kwiatostany męskie - białe i żeńskie większe, różowe, rosną na osobnych roślinach (dwupienność). 1/ Rozrasta się szeroko, ale niezbyt szybko. Samosiew. Roślina trująca. Może powodować alergie. Na jednym miejscu rośnie około 5 lat.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 9/ 24/ 31/, odmiana „Rosea”przez 33/.
T-1 Bardzo łatwa w uprawie. „Są to jedne z najmniej wymagających roślin skalnych” 31/.

Wysokość 5-15 cm (20 cm)
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie V-VI (VII)
Kolor białoróżowe do ciemnoróżowych, różowobordowe, jaśniejące w miarę długości kwitnienia.
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w suchych lasach iglastych ( sosna, świerk, jodła ) i liściastych, głównie bukowych, zrębach, zaroślach i na górskich, ubogich, suchych, piaszczystych i kamienistych łąkach, wydmach, suchych pastwiskach, wrzosowiskach ubogich w wapń, w górach na wysokości 600 - 3000 m.npm.
Występowanie Półkula Północna - strefa umiarkowana, Europa - Alpy, Apeniny po Syberię, Azja Zachodnia , Japonia, Mongolia, Rosja, Chiny, Ameryka Północna - Alaska, Polska na niżu i w górach - Tatry
Stanowisko słoneczne wystawa zachodnia do umiarkowanie słonecznego, umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Lubi gleby średnio wilgotne, latem przesychające. Roślina ciepłolubna. W półcieniu rośnie wyżej i ma bardziej zielone liście. Tolerancyjny na suszę. Przy nadmiernej wilgotności liście zielenieją.
Gleba normalna do mineralnej, przepuszczalna, lekka do średnio zwięzłej, ilasto piaszczysto żwirowo kamienista do piaszczysto gliniastej, nieco próchnicza, uboga do umiarkowanie ubogiej, bezwapienna.
Podłoże:
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny : grys 1 : 0 : 1 : 1 lub 1 : 1 : 1 : 0 + bardzo dobry drenaż
Odczyn pH 6,2-7,5 lekko kwaśny, obojętny. Wg.9/ -0bojętny. Znosi również kwaśne podłoże. Wg.11 i 9/ - bezwapienny.
Wymagania Podlewać tylko w czasie suszy - rzadko, raz na tydzień. Kwiatostany przekwitłe ścinać. ( samosiew ). Zimą lekko okrywać. W pełni mrozoodporna.
Rozmnażanie Podział rozrośniętych kęp po kwitnieniu w VI – b. łatwo. Sadzonkowanie - sadzonki z piętką IX - X do gruntu. Siew otwarty jesienią. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, na rabaty bylinowe, obwódki, do ogrodów skalnych, wrzosowiskowych, żwirowych, na suche murki, skarpy i w przerwach między płytami chodnikowymi oraz do pojemników. Nadaje się do obsadzania brzegów oczek wodnych. Nadaje się na kwiaty suche i cięte. Roślina lecznicza przy leczeniu chorób wątroby - żółciopędna, zaburzeniach oddychania jako środek przeciwkaszlowy, łagodzący. Zewnętrznie do płukania gardła przy anginie i przy zapaleniu pochwy.
Odmiany
"Rosea" Kwiaty różowe * * AGM 1993
"Rubra" kwiaty ciemnoróżowe polecana przez 3/.
"Nyewoods Variety" Kwiaty różowe. Pokrój zwarty.
Etymologia "Antennaria" od łacińskiego słowa "antena" forma zagęszczonych, grubych włosów w męskiej głowie. Nazwa odnosi się do wystających pręcików na niektórych gatunkach tej rośliny przypominających czułki owadów ( motyli ). Nazwa gatunku "dioica" od greckich słów "Dis" = dwa razy i "oikia" = dom; dwupienne, bo męskie i żeńskie kwiaty są na oddzielnych roślinach.

ZAWILEC APENIŃSKI Anemone apennina Syn.A.caerulea



Bylina kłączowa, o pokroju wzniesionym, kępiastym i ozdobnych kwiatach ( listkach okwiatu ).
...”Większość zawilców to cenne rośliny do ogrodów skalnych”...24/
Kłącza ma grube, przypominające bulwy , wydłużone, bardzo ciemne. 30/ W III tworzy kępki liści odziomkowych, które podzielone są na 3 segmenty, które następnie same się dalej dzielą na wiele palczasto rozłożonych listków, 1/ podobnych do liści pietruszki. Liście odziomkowe są trójwrębne, pierwsze trzy ząbkowane, następne klapowane, pod spodem owłosione. Liście pojawiaja się często później niż kwiaty i zamierają kilka tygodni po kwitnieniu w VI - VII - po roślinie pozostaje puste miejsce. Kwiaty ma gwiazdkowate, pojedyncze, 2,5-3 cm średnicy, 12 - 16 płatkowe ( barwne listki okwiatu ), niebieskie na krótkich łodygach od spodu owłosione i otoczone krezą liści podkwiatowych, podobne do kwiatów zawilca gajowego, tylko większe i błękitne. Kwiaty otwierają się w słońcu, zamykają wieczorem. Kwitnie około 4 tygodni. Roślina krótkowieczna do 3 lat. Rośnie wolno. Wszystkie części rośliny trujące w razie spożycia. Może podrażniać skórę. Podobny do A. blanda tylko większy. 30/

Ocena ** AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 3/ 15/,24/ 31/, 33/.
T - 2. Łatwa w uprawie

Wysokość 10 – 15cm
Szerokość 15 - 20 cm
Kwitnie IV - V
Kolor fioletowoniebieski ( biały, różowopurpurowy także pełne)
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie w lasach liściastych, zaroślach i na górskich łąkach i skalistych murawach na wilgotnej, humusowej leśnej glebie.
Występowanie Europa Południowa - rejon Morza Śródziemnego od Korsyki do Grecji, Apeniny, Bałkany, Bułgaria, Azja Mniejsza. Naturalizowana w innych krajach Europy m.in. w Wielkiej Brytani.
Stanowisko półcieniste do słonecznego ( w południe zacienione - wystawa wschodnia ), umiarkowanie wilgotne do wilgotnego (wiosną). Wiosną i latem w cieniu. 30/
Gleba organiczna, przepuszczalna, niezbyt ciężka, piaszczysto ilasta, próchnicza, liściowa, leśna, żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa (leśna) 1 : 2 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa (leśna) : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż
Odczyn pH 5,6 - 7,5 lekko kwaśny, obojętny.
Wymagania Sadzić wczesną jesienią na głębokość 3 cm co 15-20 cm. Rośliny zbyt zagęszczone rozsadzać w VI, bulwy do czasu sadzenia przechowywać w suchym pomieszczeniu. Podlewać umiarkowanie. Wiosną ściółkować obornikiem lub nawozem granulowanym, wolnodziałającym. W czasie kwitnienia nawóz dla roślin kwitnących. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie bulw w VI , sadzić w jesieni. Sadzonkowanie - sadzonki kłączowe z 1 pąkiem - jesienią i wiosną. Siew bezpośrednio po zbiorze.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do dużych ogrodów skalnych - efekt dekoracyjny przynosi posadzona w dużych, zwartych grupach , pod drzewami i krzewami liściastymi oraz do ogrodów naturalistycznych. Ładnie wygląda w towarzystwie epimedium i hepatica. Nadaje się do pędzenia i na kwiat cięty.
Odmiany
var. albiflora Kwiaty białe
"Petrovac" Kwiaty ciemnoniebieskie. Odmiana bardziej żywotna od typu.1/
Etymologia Nazwa rodzaju "Anemone" wg Oxford English Dictionary pochodzi od słów greckich i oznacza "córkę wiatru". Wg. innych żródeł pochodzi z języka semickiego i ma ludową etymologię. Nazwa gatunku "apennina" wywodzi się od nazwy gór Apeniny - siedliska rośliny.

ORLIK BERTOLONIEGO Aquilegia bertoloni
Syn. A.pyrenaica var. Bertolonii, A. reuteri




Niska bylina kępiasta o bardzo dekoracyjnych, lekko zbudowanych kwiatach i liściach....”gatunki karłowe i górskie są dobrymi roślinami do ogrodów skalnych”... 1/
Posiada poziome kłącze pełzające po ziemi, z którego wyrastają cienkie, proste, słabo rozgałęzione łodygi. Liście sinociemnozielone złożone, podwójnie trójdzielne, mają karbowaną krawędż,na dolnej części owłosione. Liście podobne są do liści paproci i są atrakcyjne przez cały okres wegetacji. Kwiaty na cienkich wyrastających ponad liście łodygach zakończonych 2 - 4 kwiatami. Kwiaty dzwonkowate z rozchylonymi płatkami, przewieszające się z ostrogami zakrzywionymi do wewnątrz. Kwiaty bardzo oryginalnego kształtu mają 5 płatków bezostrogowych i 5 zakończonych ostrogami. Ostrogi ma krótkie 1 – 1,5 cm, często zgięte na końcu (hakowate). Kwitnie krótko - do 4 tygodni. Roślina krótkowieczna - należy ją regularnie wysiewać. Samosiew. Roślina trująca. Różni się od innych gatunków bardziej zakrzywionymi do wewnątrz ostrogami, niepowtarzalnym niebieskim kolorem płatków i jaskrawo żółtymi pręcikami.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 15/ 24/ 33/ 53/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 15-25 cm
Szerokość 15-40 cm
Kwitnie V - VI
Kolor niebieskofioletowy, biały.
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie na stokach górskich, stromych zboczach, skałach wapiennych, piargach, łąkach górskich i brzegach lasów bukowych i sosnowych na wysokości 800-1800 m.npm. 
Występowanie Europa Południowa od Alp Południowo Zachodnich francusko włoskich i słoweńskich po Apeniny. Gatunek endemiczny dla Alp Julijskich.
Stanowisko  półcieniste do słonecznego - zacienionego w godzinach południowych ( wystawa południowa lub zachodnia), umiarkowanie wilgotne.
Gleba normalna do mineralnej, bardzo przepuszczalna, lekka piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa, umiarkowanie żyzna, wapienna.
Podłoże : 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 : 0 lub 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy, bo w naturze rośnie na skalach wapiennych.
Wymagania Nie przesadzać. Odnawiać co 2 - 3 lata z siewu. Po kwitnieniu uciąć wszystko 10 cm nad podłożem. Jesienią uciąć pędy po przymrozku i usunąć z ogrodu. Zimą sucho. Zimą - okrywać.
Rozmnażanie Podział 3 letnich roślin - wiosną ( wartościowe odmiany ) - trudno, bo ma palowy korzeń. Siew odkryty. Łatwo się krzyżuje - daje mieszańce.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów, na rabaty bylinowe i do pojemników, koryt.
Jadalna jako przyprawa w małych ilościach.
Dawniej stosowana jako roślina lecznicza w leczeniu owrzodzeń i jako środek uspokajający i moczopędny, ale jest toksyczna.
Nadaje się na kwiat cięty.
Etymologia Nazwa rodzaju "Aquilegia" pochodzi od łacińskiego słowa "aquila" = orzeł, gdyż kształt ostróg przypomnina szpony orła. Takie tłumaczenie jest jednak wątpliwe. Wg innych pochodzi od łacińskiego "aquilegus" = ciągnąć na wodzie , bo gdy deszcz pada roślina zbiera wodę na liściach i kwiatach.Nazwa gatunku "bertolonii" nadana na cześć włoskiego botanika Antonio Bertoloni (1775-1869) profesora botaniki w Bolonii, autora "Flora Włoch".
8/ i 53 poleca ponadto gatunek A.discolor Orlik dwubarwny Pireneje 10-15 cm Kwiaty bladoniebieskie , a 15/ i 53/ - A.pyrenaica Orlik pirenejski Pireneje 25 cm Kwiaty ciemnoniebieskie i A.saximontana Orlik wysokogórski Colorado,USA 10-20 cm Kwiaty ciemnnolawendowe

ORLIK WACHLARZOWATY Aquilegia flabellata va. pumila


"Ministar"....................................................f kurilensis

Wysokogórska bylina kępiasta o pokroju wzniesionym, rozgałęzionym i bardzo dekoracyjnych , lekko zbudowanych kwiatach oraz ładnych liściach. ..."Bardzo piękne kwiaty mają gatunki górskie"... / 3..."Należy ...do cenniejszych bylin ogrodowych, ze względu na oryginalne , lekko zbudowane kwiaty".../3 Tworzy kępy.
Liście sinozielone, dłoniaste, złożone, trójdzielne, okrągławe, niebieskawozielone, miękkie, przypominające liście paproci, osadzone na długich ogonkach. Liście nieliczne`, gładkie, jaśniejsze od spodu. Łodygi kwiatostanowe niezbyt wysokie, nisko rozgałęzione, drewniejące dołem. Kwiaty duże, średnicy 3 - 4 cm, zwisłe, z białą koroną i liliowoniebieskim kielichem, ze zgiętymi , haczykowatymi krótkimi ostrogami, długości 1 – 1,5 cm. Kwiaty pięcioczęściowe , pojedyncze lub zebrane po kilka w rozgałęziony kwiatostan /15. Kwiaty oryginalnego kształtu. Po kwitnieniu część nadziemna obumiera i wygląda nieefektownie. Roślina krótkowieczna, ale może się sama rozsiewać. Rośnie umiarkowanie. Roślina trująca.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Do ogrodów skalnych najbardziej nadają się odmiany niskie - var.pumila. Polecana przez 1/ 2/ 8/ 9/ 15/ 24/ 33/, 53/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 15-20 cm
Szerokość 25-30 cm
Kwitnie V-VI
kolor biały, beżowy, różowy lub niebieski
Mrozoodporność USDA 4 lub 3

Rośnie w górach na murawach i skraju lasów piętra alpejskiego i subalpejskiego.
Występowanie Góry Japoni, Korea, Rosja Wschodnia– Kuryle, Sachalin.
Stanowisko półcieniste do słonecznego w południe osłonięte ( wystawa południowa lub zachodnia ) , stale umiarkowanie wilgotne ( nie podmokłe ). Na stanowiskach półcienistych dłużej kwitnie.
Gleba normalna, bardzo przepuszczalna, lekka lub cięższa, pulchna, ilasto piaszczysto gliniasto próchnicza, liściowa, żyzna . Toleruje różne typy gleby, z wyjątkiem ciężkich, nieprzepuszczalnych.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Odczyn pH 5,6-7,8 lekko kwaśny, obojętny , lekko zasadowy. Roślina tolerancyjna na pH. Wg.E.Radziula odczyn obojętny 9/.
Wymagania Nie znosi przesadzania. Wysiewać co 2 – 3 lat. Wiosną - nawozić nawozem wieloskładnikowym. Po kwitnieniu nie podlewać. Kwiatostany przekwitłe ścinać. Póżną jesienią przyciąć bardzo nisko. Obcinać też uschłe liście. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział jesienią lub wiosną - wartościowe odmiany - trudno. Siew jesienią do gruntu lub siew III - VI po stratyfikacji. Niektóre odmiany powtarzają z siewu np "Ministar". Kwitną w następnym roku. Metoda siewu 3. Jeśli nie wykiełkują - nie wyrzucać przetrzymać dłużej stale wilgotne.
Zastosowanie
Roślina ozdobna - gatunki niskie - do małych i średnich ogrodów skalnych, alpinariów, ogrodów naturalistycznych i na rabaty bylinowe.
Ładnie wygląda w towarzystwie pięciorników, kuklików i anemonów 8/.
Roślina jadalna jako przyprawa - w małych ilościach.
Roślina lecznicza p-ko owrzodzeniom, pasożytom ( wszawicy ). Kwiaty nietoksyczne - herbata. Liście stosować - po przegotowaniu.
Odmiany niskie botaniczne A.flabelata var.pumila USDA 5
var.pumila .15-25 cm V-VI niebieskobiałe * * AGM 1993 - typ
var. pumila "Alba" (f. alba) 20 cm IV-VI Kwiaty białe * * AGM 1993
var .pumila "Ministar" 20 cm V-VI Kwiaty niebieskie
var. pumila f. kurilensis "Rosea" 20 cm V-VI Kwiaty różowe
Etymologia "Aquilegia" jak przy Aquilegia bertoloni. Nazwa gatunku "flabellata" = wentylator, wachlarz; z uwagi na kształt liści.

GĘSIÓWKA ORZĘSIONA Arabis blepharophylla

Spring Charm"

Niska, zimozielona bylina o pokroju zwartym, wzniesionym, kępiastym. Cenna z uwagi na niski i zwarty wzrost i kolor kwiatów. Tworzy gęste, zwarte kępy.
Rozrasta się dzięki krótkim kłączom..."Liście ostro ząbkowane, orzęsione na brzegach"...(4), skórzaste, łyżeczkowate, zielone. Liście zebrane w rozety z których wyrastają nieco wyższe, cienkie, słaboulistnione, proste, zdrewniałe u nasady, łodygi kwiatostanowe. Liście są owalne, grubo, ostro ząbkowane, orzęsione na brzegach. Kwiaty średnicy 1-2 cm, czteropłatkowe, pachnące, karminoworóżowe zebrane w gęstych, krótkich gronach" /4. Grona kwiatowe wydłużają się w miarę kwitnienia. Wszystkie części rośliny umiarkowanie owłosione. Kwitnie obficie i długo - kilka tygodni. Roślina krótkowieczna, niezbyt trwała. Wg innych żródeł w jednym miejscu 8 lat. Tworzy rozłogi, ale rośnie umiarkowanie.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 15/ 24/ 53/ . Odmiana Fruhlingszauber – polecana przez33/.
T-3. Średnio wymagająca. Krótkowieczna i niezbyt odporna na mróz.

Wysokość 10-20 cm
Szerokość 15 - 20 cm
Kwitnie IV - V
Kolor różowy( wszystkie odcienie), karminowy.
Mrozoodporność USDA 6 lub 7

Rośnie w górach na niskich wysokościach poniżej 200 m.npm. w pobliżu wybrzeża, na murawach i skalistych zboczach na glebach piaszczystych i kamienistych.
Występowanie USA, Kalifornia Północno - Zachodnia. Endemit Kalifornijski.
Stanowisko słoneczne w południe osłonięte (wystawa wschodnia), umiarkowanie wilgotne , ciepłe, osłonięte.
Gleba normalna, bardzo przepuszczalna, lekka, piaszczysto próchniczo żwirowa , przeciętnie żyzna. Nie toleruje gleb cięższych.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir 1 : 1 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,5-7,5 obojętny.
Wymagania Podlewać rzadko, tylko gdy sucho. Po kwitnieniu silnie przycinać. Zimą sucho ( daszek ). Zimą lekko okrywać. ..." Gatunek średnio odporny na mróz"...(1)
Rozmnażanie Podział wczesną wiosną lub po kwitnieniu - łatwo. Sadzonkowanie odciętych latem rozetek. Siew wiosną. Metoda siewu 1 - tylko typ.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych, alpinariów na niskie rabaty, skarpy, murki, obwódki, nad brzegi zbiorników wodnych i do pojemników. Ładnie wygląda w towarzystwie roślin wiosennej "piątki".
Roślina miododajna.
Odmiany
"Fruhlingszauber" 15-20 cm III-V Kwiaty karminoworóżowe. Odmiana wyższa od typu. * * AGM 1993
"Spring Charm" 25 cm III-V Kwiaty różowe
"Rose Delight" 20 cm IV Kwiaty duże, karminoworóżowe
"Chase Delight"20 cm IV-V Kwiaty czerwone
"Red Sensation" 15-20 cm, IV-V, kwiaty karminoworóżowe .
Etymologia Nazwa rodzajowa "Arabis" oznacza z łaciny nazwy roślin z Arabii.
Nazwa gatunku "blepharophylla" od greckich słów "blepharis" = rzęsy i "phyllon" = liść; orzęsiony liść.

GĘSIÓWKA KAUKASKA Arabis caucasica syn. A.albida , A.alpina ssp.caucasica

"Rosea"

Niska, zimozielona, górska bylina o pokroju płożącym, poduszkowatym i ozdobnych liściach oraz kwiatach.
Tworzy płaskie, duże, gęste, poduszki i nawisy na kamieniach….” Najbardziej znana i najczęściej uprawiana gęsiówka, sadzona w ogrodach skalnych”...24/ Zaliczana do podstawowej piątki bylin wiosennych.
Ma pędy rozgałęzione, gęsto ulistnione, zdrewniałe u podstawy i wyrastające z kłączy. Cała roślina szaro owłosiona. Liście odwrotnie jajowate, rzadko ząbkowane, grube, szarozielone z szerokim białokremowym obrzeżeniem, pokryte włoskami i zebrane w rozety. Pędy kwiatostanowe nieulistnione. Kwiaty, średnicy 1,5 cm, czteropłatkowe, promieniste, białe początkowo w zwartych gronach, potem w miarę kwitnienia rozlużniających się. Grona kwiatowe duże i gęste. Kwitnie bardzo obficie. Kwiaty ma pachnące. Może być ekspansywna. Czasem mylnie sprzedawana jako Arabis alpina. Roślina długowieczna.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 3/ 8/ 9/ 15/ 24/ 53/. Bardziej dekoracyjne są niektóre odmiany polecane przez 33/
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Roślina niewybredna - mało wymagająca 31/.

Wysokość 10-25 cm
Szerokość 35-50 cm
Kwitnie IV-V Powtarza w IX
Kolor biały, różowy, żółty.
Mrozoodporność USDA 4

Rośnie na piargach, skałach i stromych słonecznych zboczach na wysokości do 2900 m.npm.
Występowanie Góry Kaukazu, Krymu i wschodniego rejonu Morza Śródziemnego do Iranu, Afryka Północna ( Algeria, Maroko )
Stanowisko słoneczne - w południe zacienione ( wystawa południowa do zachodniej ) do półcienistego, umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Roślina światłolubna.
Gleba normalna, bardzo przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, nieco próchniczo żwirowa, umiarkowanie żyzna.Tolerancyjna na każdy typ gleby, nie lubi jednak gleby ciężkiej. Na glebie żyznej rośnie zbyt bujnie i traci typowy wygląd rośliny skalnej 8/.
Podłoże
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + bardzo dobry drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + bardzo dobry drenaż
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny. Wg. 2/ - tolerancyjna na odczyn gleby.
Wymagania Nie znosi przesadzania. Podlewać rzadko - tylko gdy sucho, raz na tydzień. Przekwitłe kwiatostany ścinać. Ograniczać rozrost - może być ekspansywna. Dość mrozoodporna. Zimą cenne odmiany lekko przykryć. Typ nie wymaga okrycia.
Rozmnażanie Odmiany - przez podział - wiosną lub po kwitnieniu. Sadzonkowanie we IX - sadzonki pędowe ze szczytowych pędów po kwitnieniu. Ukorzeniają się 2 miesiące - trudno. Gatunek - z siewu IV-V - łatwo. Wiele odmian powtarza z siewu. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów, ogrodów żwirowych, na rabaty bylinowe, skarpy, murki, obwódki, do pojemników, na groby, tarasy. Ładnie wygląda z smagliczką górską i skalną, skrzydlinką, floksem szydlastym, omiegiem kaukaskim, żagwinem, miniaturowymi irysami i posłonkiem 8/, oraz niskimi tulipanami. Czasem używana do podsadzania wiosennych roślin cebulowych . 1/ Roślina jadalna jako ozdoba i warzywo. Może być stosowana na kwiat cięty. Roślina miododajna.
Odmiany
"Flore Pleno"( syn. "Plena" ) 20 cm IV-V kwiaty pełne, białe w dużych gronach * * * AGM 1993
"Schneehaube"15 cm IV-V Kwiaty duże, białe, zwarty pokrój. Powtarza z nasion ** AGM 1993
„Spring Charm”'(Syn. „Fruhligszaube”) 15 cm IV-V Kwiaty różowokarminowe ** AGM 1993
"Sulphurea" Kwiaty jasnożółte
"Pixie Cream"10 cm IV-V Kwiaty kremowożółte, zwarty pokrój
Etymologia "Arabis" jak przy Arabis blephyrophylla.
Nazwa gatunku "caucasica" = z Kaukazu, siedliska roślin.

ZŁOCIEŃ ARKTYCZNY Arctantheum arcticum syn. Dendranthema arcticum , Chrysanthemum arcticum, Arktyczna chryzantema, D. yezoens, Arktantema



Niewysoki półkrzew o krzaczastym pokroju, ozdobnych liściach i bardzo póżno kwitnących kwiatach. Jedyny dostępny na rynku gatunek z grupy tzw. chryzantem górskich. Tworzy kępki….”Roślina do ogrodów skalnych, atrakcyjna ze względu na póżny okres kwitnienia”...24/
Ma kłącze podziemne, twarde, mięsiste, rozgałęzione, płożące. Łodygi wzniesione, rozgałęzione, gęsto ulistnione, czerwieniejące, podkładające się. 4/ Liście ozdobne, soczyście zielone, łopatkowe, mięsiste, błyszczące, grubo wcinane, nagie, zebrane w rozety. Liście zimą opadają. Kwiaty duże, pojedyncze, kredowobiałe z zielonożółtym oczkiem, podobne do dużych stokrotek. Kwiatostany koszyczkowe średnicy 6-8 cm na szczytach pędów, zebrane po 2 - 3 na wierzchołku pędu. Kwiaty z czasem różowieją. 4/ Cała roślina pachnie jak złocień ogrodowy (chryzantema). Bardzo cenna z uwagi na późnojesienny okres kwitnienia. Rozrasta się rozłogami - szybko. Roślina krótkowieczna.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 24/
T-1 . Bardzo łatwa w uprawie. Roślina trwała i odporna.

Wysokość 15-25 cm ( 30 cm )
Szerokość 30 - 50 cm
Kwitnie IX-X Kwitnie gdy innych kwiatów już nie ma - nawet do XI.
Kolor biały ( kremowy, łososiowy, różowy, siarkowożółty ).
Mrozoodporność USDA 2

Rośnie w strefie arktycznej na otwartych przestrzeniach kamienisto piaszczystych lub brzegach lasów oraz wzdłuż trawiastych wybrzeży do wysokości 100 m.npm.
Występowanie Arktyczna strefa północna, Euroazja północna, Rosja - Daleki Wschód, Azja do Japoni, Ameryka Północna - Alaska, Kanada.
Stanowisko półcieniste do umiarkowanie słoneczne, umiarkowanie wilgotne, ciepłe, osłonięte. W miejscu słonecznym gleba musi być bardzo wilgotna.
Gleba normalna, przepuszczalna, pulchna, głęboka, piaszczysto gliniasto próchniczo żwirowa, średnio żyzna do żyznej, bezwapienna. Toleruje przeciętną ogrodową. Nie toleruje suszy.
Podłoże:
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + nieco torfu kwaśnego
- ziemia liściowa : perlit : torf kwaśny 1 : 2 : 5 .
Odczyn pH 6,6-7,2 obojętny. Lubi kwaśny - nie znosi zasadowego.
Wymagania Co kilka lat dzielić i przesadzać. Wiosną N i K. Po kwitnieniu przycinać na 10 cm nad podłożem. Pod koniec zimy ściółkować próchnicą lub granulowanym nawozem wolnodziałającym.
Rozmnażanie Podział karp w VIII. Sadzonkowanie sadzonki kłączowe - jesienią, sadzonki wierzchołkowe – wiosną, II-V. Siew nasion. Metoda siewu 3. Jeśli nie wykiełkują nie wyrzucać tylko przechowywać w wilgoci - nierównomiernie wschodza w długim czasie.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych i na rabaty bylinowe, do ogrodów naturalistycznych, parków i do pojemników na tarasy. Ładnie wygląda z astrami jesiennymi, zawilcami japońskimi lub tojadami.
Kwiaty nadają się na kwiat cięty.
Odmiany
"Roseum"Kwiaty jasnoróżowe
"Schwefelglanz" Kwiaty siarkowożółte.
Etymologia Nazwa rodzajowa "Arctantheum" wywodzi się od greckich słów "arktikos" = północny i "anthos" = kwiat; północny kwiat. Nazwa z uwagi na arktyczną strefę występowania.
Nazwa gatunku"arcticum" = arktyczny.

PIASKOWIEC GÓRSKI Arenaria montana syn. Pustynnik górski



Niska, częściowo zimozielona bylina górska o pokroju zwartym, kępiastym i ozdobnych kwiatach. ..."Kwiaty najpiękniejsze spośród piaskowców"...9/. ...”idealna roślina do ogrodów skalnych”...1/ Tworzy bardzo niskie, niewielkie, zwarte kępy, poduszki i nawisy na kamieniach. Porasta chropowate kamienie.
Pędy ma wznoszące się, cienkie, krótko owłosione, brązowe, w górnej części rozgałęzione, ulistnione.Liście osadzone są na pędzie parami. Liście ciemnozielone z szarym odcieniem, błyszczace, miękkie, długie, trawiaste, lancetowate, owłosione. Pędy kwiatowe proste wyrastają ponad kępę liści. 1/ Kwiaty białe, duże, średnicy 2 cm, największe i najpiękniejsze wśród piaskowców, białe z zielonymi środkami. Kwiaty ma pojedyncze, pięciopłatkowe zebrane w grona tuż ponad liśćmi po 2 - 10 kwiatów na krótkich łodyżkach. Kwiaty pachnące. Kwitnie obficie i długo, ponad miesiąc. Roślina długowieczna - ok. 5 lat. Rośnie wolno. Samosiew.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ 15/ 24/ 33/ 53/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 8-15 cm
Szerokość 12-30 cm
Kwitnie V-VI Powtarza VIII
Kolor biały
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na górskich terenach na wysokości 800 - 2000 m.npm na skalach, w zaroślach i na wrzosowiskach na skalistych, kamienistych miejscach.
Występowanie Góry Europy Południowo - Zachodniej, Alpy, Pireneje, od Północnej Francji do Portugali, Góry Maroka.
Stanowisko słoneczne do półcienistego, umiarkowanie wilgotne (szczeliny skalne). Roślina wrażliwa na suszę. W słońcu obficiej kwitnie pod warunkiem odpowiedniej wilgoci.
Gleba mineralna, przepuszczalna, lekka, ilasto piaszczysto próchniczo żwirowo kamienista, uboga do przeciętnej, kamieniste podłoże z grysu wapiennego.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż + Ca
Odczyn pH 5,6-7,5 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy 4/ 9/.
Wymagania Wiosną i latem podlewać w czasie suszy, co 1-2 tygodnie z uwagi na płytki system korzeniowy. Nawozić nawozem dla pelargoni lub dla roślin kwitnących w kilku małych dawkach bez N. Po kwitnieniu przycinać i ściółkować kompostem. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać. Mrozoodporna ale podczas mokrych zim może wygniwać.
Rozmnażanie Podział kęp wczesną wiosną ( III – IV ) lub po kwitnieniu w VIII - łatwo. Okłady - odcinanie ukorzenionych pędów - łatwo. Sadzonkowanie w VIII płonych pędów wierzchołkowych - trudno. Siew do gruntu jesienią lub kryty po stratyfikacji( XII – III ). Metoda siewu 2 - łatwo.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, na niewielkie powierzchnie, do ogrodów skalnych, alpinariów, ogrodów żwirowych, na niskie podwyższone rabaty bylinowe, na obwódki i murki, w szczelinach między kamieniami i do pojemników. Ładnie wygląda przy kamieniach o żółtawym zabarwieniu 9/.
Odmiany
"Blizzard" 10-15 cm V-VIII Kwiaty białe, duże.
"Avalanche" 10-15 cm V-VI Kwiaty większe od typu, białe. Zwarty pokrój.
Etymologia Nazwa rodzajowa "Arenaria" wywodzi się z łacińskiego słowa "arena" = piasek i dotyczy wymagań rośliny dotyczących gleby. Nazwa gatunku "montana" od "mons" = gór, górski, z uwagi na siedliska rośliny.
Polecany przez 9/ 15/ 24/ 53/ jest gatunek Arenaria balearica Piaskowiec balearski Wyspy Morza Śródziemnego 5 cm Kwiaty białe.