Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych - BAZA

[Janusz100]

TOJEŚĆ JAPOŃSKA
Lysimachia japonica var.Minutissima





Karłowa, bardzo niska bylina górska o ozdobnych liściach i kwiatach. Rośnie prawie płasko na ziemi tworząc naziemne, ścielące się gęste, bujne dywany.
Łodyżki ma cienkie, czerwonobrązowe, ulistnione. Liście naprzemienne, drobnr, owalne, soczyście zielone. Kwiaty ma siedzące, w kształcie kubków, gwiażdziste, żółte po kilka na końcach łodyg. Rozrasta sie przez rozłogi, ukorzenia się w każdym międzywężlu, ale rośnie stosunkowo wolno i nie jest zbyt ekspansywna. W naszych warunkach klimatycznych traci liście na zimę.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez Z.Rehacka
T-2 Łatwa w uprawie

Wysokość 2-5 cm
Szerokość 30-45 cm
Kwitnie (V) VI-VII (VIII)
Kolor żółty
USDA 5

Rośnie w górach na skałach krzemianowych na wysokości do 1900 m.npm na wyspie Yokushima w Japonii.
Stanowisko słoneczne, ale w godzinach od 10-16 zacienione do pstrokatego cienia drzew lub krzewów, stale umiarkowanie wilgotne do wilgotnego, chłodne. Toleruje mokrą glebę, nie lubi suchej. Wg. Z.Rehacka może rosnąć również w pełnym słońcu, o wystawie południowej lub zachodniej ? Chyba na stanowiskach bardzo mokrych, gdyż w miejscach suchych liscie usychaja.
Gleba przepuszczalna, normalna, średnio zwięzła, cięższa, gliniasto piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa, przeciętnie żyzna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny 1 : 1 : 1
Odczyn lekko kwaśny, obojętny. Lubi lekko kwaśny, bo w naturze rośnie na podłożu krzemianowym.
Wymagania Ściółkować żwirkiem. Podlewać regilarnie w czasie suszy. Ograniczać rozrost. W bezśnieżne ostre zimy przemarza. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział - W lub W/J. Odcinanie ukorzenionych pędów. Sadzonkowanie pędów wierzchołkowych.
Zastosowanie Roślina okrywowa na małe powierzchnie. Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, wzdłuż strumieni i oczek wodnych, do pojemników, do zadarniania szczelin między kamieniami np. na ścieżkach, do akcentowania innych roślin jak Primula, Bergenia, Ajuga, bonsai.
Etymologia Nazwa rodzajowa "Lysimachia" pochodzi od "lizy" = rozlużnienie, uwolnienie i "mach" = walki, kłótnie, może w nawiązaniu do właściwości kojących rośliny. Król Tracji Lysimachos (355-281 p.ne) odkrył własciwości lecznicze tej rośliny. Nazwa "Lisimachia" może też się odnosić do starożytnych generałów króla Macedoni Aleksadra Wielkiego lub do hellenistycznego, greckiego miasteczka w Tracji. Nazwa gatunkowa "japonica" od siedliska roślin w Japonii.

[Janusz100]

SKALNICA BOYDA
Saxifraga x boydii



Mieszaniec

Zimozielona roślina skalna o pokroju poduszkowym i dekoracyjnych liściach i kwiatach. Tworzy ścisłe, płaskie poduszki średniej wielkości rozetek. Należy do skalnic poduszkowych Porphyrion sekcja Kabschia.
Liście ma szarozielone, krótkie, lancetowate. Czysty mieszaniec ma kwiaty pojedyncze (czasem po 1-3), siedzące na krótkich 2-3 cm łodygach. Płatki ma faliste, zachodzące na siebie. Inaczej niż na zdjęciu mieszańca j.w. Kwiaty ma w różnych odcieniach żółci.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna Polecana przez 25/. Odmiana "Notingham Gold" nagrodzona przez RHS nagrodą AGM.
T-2 Łatwa w uprawie, nawet w ziemi ogrodowej rozluźnionej żwirem wapiennym.
Wysokość 5 cm
Szerokość
Kwitnie IV - V
Kolor biały, kremowy, różne odcienie żółci
USDA 6

Mieszaniec Saxifraga aretioides i Saxifraga burseriani.
Stanowisko Słwoneczne w południe osłonięte (wystawa wschodnia lub północna, umiarkowanie wilgotna chłodna.
Gleba przepuszczalna, mineralna, kamienista.
Odczyn zasadowy.
Podłoże
ziemia darniowa : żwir wapienny : grys + Ca
Odczyn zasadowy.
Wymagania Sadzić w pionowe szczeliny skalne. Zimą sucho (drenaż).
Odmiany Posiada liczne odmiany uprawne (ok.21), m.in.
"Notingham Gold" ma kwiaty zielonożółte nagrodzony ** AGM 2012
"Faldon Side" kwiaty żółte, najpiękniejsza odmiana o największych żółtych kwiatach
"Pilatus" kwiaty żółtobiałe
"Wiliam Boyd" kwiaty cytrynowożółte.
Zastosowanie Ozdobna roślina do ogrodów skalnych, w szczeliny skalne, na skarpy, do pojemników i na murki oraz do zimnych szklarni.
Etymologia Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa gatunku "boydii" pochodzi od nazwiska hodowcy Jamesa Boyda z Melrosea.

[Janusz100]

SKALNICA FORTUNEA
Saxifraga x fortunei Syn. S. cortteisifolia var. fortunei - czasem uważany za odrębny gatunek


Wada
Beni Tsukasa

Jesienna skalnica. Jest jedną z najlepszych roślin skalnych o póżnym okresie kwitnienia. Nie przypomina wyglądem innych gatunków skalnic. Ma ozdobne błyszczące liście nieco podobne do liści klonu. Liście zebrane są wprawdzie w rozety ale złożone z długich ogonków liściowych, na których końcu znajdują się poziomo ułożone, pojedyncze, średnicy nawet do 2o cm zielone, oliwkowe lub brązowozielone, gruboszowate, mięsiste liście, dłoniasto unerwione, często na spodzie czerwonopurpurowe. W naszych warunkach klimatycznych zimą roślina traci liście. Łodygi kwiatostanowe są długie i rozgałęzione, obsypane drobnymi, gwiazdkowatymi kwiatami zebranymi w wiechy po 30-50 sztuk. Kwiaty pojawiają się nad liśćmi. Są one asymetryczne, tzn z pięciu płatków, co najmniej dwa są znacznie dłuższe od innych. Rośliny wykazują bardzo dużą zmienność gatunkową - kolor, kształt i faktura liści oraz kwiatów może być różna. Rośnie wolno, mimo, że tworzy rozłogi.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. polecana przez 25/
T-2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 10-25 cm(40cm)
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie (IX) X-XI
Kolor biały (kremowy, różowy, purpurowoczerwony)
USDA 6 lub 7

Mieszaniec Saxifraga spathularis i Saxifraga umbrosa.
Rośnie w mokrych, zacienionych szczelinach skalnych, w pobliżu strumieni w widnych lasach na wysokości 2200-2900 m.npm.we Wschodniej Azji - Chiny, Japonia, Korea, Syberia - Hutei, Liaoming, Sichuan.
Stanowisko częściowo cieniste do cienistego, stale wilgotne, chłodne. Nie znosi suchego podłoża ani stagnującej wody.
Gleba organiczna, przepuszczalna, gliniasto piaszczysta, próchniczo torfowa, bogata w humus, żyzna, bezwapienna.
Podłoże
Ziemia darniowa : ziemia liściowa 1 : 2 + drenaż
Odczyn kwaśny

Wymagania Podlewać co tydzień, gdy sucho. Młode rośliny przez pierwszy rok przechowywać w zimnym pomieszczeniu. Usuwać uschłe liście. Liście i kwiaty mogą być uszkadzane przez mrozy w jesieni. Zimą sucho. Zimą okrywać.
Rozmnażanie Podział starczych roślin - W/W , większe części roślin sadzić wprost do gruntu.
Odmiany[/b
"Rubrifolia" - kwiaty białe, liście spodem buraczkowe, pędy kwiatowe ciemnoczerwone
"Beni Tsukasa" - kwiaty purpurowoczerwone
"Cherry Pie" - kwiaty różowe
Zastosowanie Roślina ozdobna, okrywowa na małe powierzchnie, do ogrodów skalnych, leśnych , do doniczek i pojemników. Ładnie wygląda w towarzystwie epimediów, heleborusów i asplenium scolopendrium.
Młode liście stosowane jako dodatek do zup lub gotowane z ryżem.
Etymologia Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa mieszńca"fortunei" od nazwiska szkockiego botanika, poszukiwacza roślin w Chinach Roberta Fortune (1812-1880).

[Janusz100]

SASANKA ŻÓŁTA
Pulsatilla aurea Syn. Anitilla aurea




Kępiasta, górska bylina o ozdobnych liściach i kwiatach.
Liście ma klinowate, trzykrotne, pierzaste,grubo powcinane. Na pędzie okółek siedzących liści. Kwiaty duże, 4 - 6 cm średnicy, intensywnie żółte, otwarte. Płatki owalne. Kwiaty i liście rozwijają się równocześnie. Liście łodygowe z długimi ogonkami, jasnozielone.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna Polecana przez 9/
T-3 Wymagająca. Trudna w uprawie na nizinach. Na terenach z cieplejszym klimatem - krótkowieczna.

Wysokość 6 - 30cm
Szerokość 20cm
Kwitnie VI-VII
Kolor intensywnie żółty, złoty
USDA 5

Rośnie na stromych, skalistych, alpejskich łąkach i pastwiskach oraz w krzewach górskich do wysokości 2400 m.npm. w Gruzji, Abchazji w centralnym i zachodnim Kaukazie - gatunek endemiczny.
Stanowisko Słoneczne w południe osłonięte, wystawa wschodnia, do tzw. rozproszonego cienia, wilgotne zwłaszcza wiosną, bez stagnującej wody, chłodne.
Gleba przepuszczalna, normalna z udziałem żwiru wapiennego i piasku , piaszczysto gliniasta, próchniczo żwirowa, umiarkowanie żyzna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn zasadowy. Toleruje obojętny.
Wymagania Bezproblemowa tylko na obszarach o chłodnej zimie oraz chłodnym lecie. Podlewać zwłaszcza wiosną. Ściółkować wokół rośliny żwirkiem wapiennym. Zimą - sucho(drenaż).
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze temp 20 st C, kiełkuje 3 miesiące. Wg. m.Hoopela w naszych warunkach nie wiąże nasion. Podział.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, pojemników.
Etymologia Nazwa "Pulsatilla" pochodzi od łacińskiego słowa "pulsatus" = przetaczający wiatr, pulsujace, z uwagi na puszyste nasiona poruszane najmniejszym powiewem wiatru. Nazwa gatunku "aurea" złota, żółta od koloru kwiatów.

[Janusz100]

Sasanka żółta

SKALNICA FORTUNEA
Saxifraga x fortunei Syn. S. cortteisifolia var. fortunei - czasem uważany za odrębny gatunek


Beni Tsukasa

Jesienna skalnica. Jest jedną z najlepszych roślin skalnych o póżnym okresie kwitnienia. Nie przypomina wyglądem innych gatunków skalnic. Ma ozdobne błyszczące liście nieco podobne do liści klonu. Liście zebrane są wprawdzie w rozety ale złożone z długich ogonków liściowych, na których końcu znajdują się poziomo ułożone, pojedyncze, średnicy nawet do 2o cm zielone, oliwkowe lub brązowozielone, gruboszowate, mięsiste liście, dłoniasto unerwione, często na spodzie czerwonopurpurowe. W naszych warunkach klimatycznych zimą roślina traci liście. Łodygi kwiatostanowe są długie i rozgałęzione, obsypane drobnymi, gwiazdkowatymi kwiatami zebranymi w wiechy po 30-50 sztuk. Kwiaty pojawiają się nad liśćmi. Są one asymetryczne, tzn z pięciu płatków, co najmniej dwa są znacznie dłuższe od innych. Rośliny wykazują bardzo dużą zmienność gatunkową - kolor, kształt i faktura liści oraz kwiatów może być różna. Rośnie wolno, mimo, że tworzy rozłogi.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. polecana przez 25/
T-2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 10-25 cm(40cm)
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie (IX) X-XI
Kolor biały (kremowy, różowy, purpurowoczerwony)
USDA 6 lub 7

Mieszaniec Saxifraga spathularis i Saxifraga umbrosa.
Rośnie w mokrych, zacienionych szczelinach skalnych, w pobliżu strumieni w widnych lasach na wysokości 2200-2900 m.npm.we Wschodniej Azji - Chiny, Japonia, Korea, Syberia - Hutei, Liaoming, Sichuan.
Stanowisko częściowo cieniste do cienistego, stale wilgotne, chłodne. Nie znosi suchego podłoża ani stagnującej wody.
Gleba organiczna, przepuszczalna, gliniasto piaszczysta, próchniczo torfowa, bogata w humus, żyzna, bezwapienna.
Podłoże
Ziemia darniowa : ziemia liściowa 1 : 2 + drenaż
Odczyn kwaśny

Wymagania Podlewać co tydzień, gdy sucho. Młode rośliny przez pierwszy rok przechowywać w zimnym pomieszczeniu. Usuwać uschłe liście. Liście i kwiaty mogą być uszkadzane przez mrozy w jesieni. Zimą sucho. Zimą okrywać.
Rozmnażanie Podział starczych roślin - W/W , większe części roślin sadzić wprost do gruntu.
Odmiany[/b
"Rubrifolia" - kwiaty białe, liście spodem buraczkowe, pędy kwiatowe ciemnoczerwone
"Beni Tsukasa" - kwiaty purpurowoczerwone
"Cherry Pie" - kwiaty różowe
Zastosowanie Roślina ozdobna, okrywowa na małe powierzchnie, do ogrodów skalnych, leśnych , do doniczek i pojemników. Ładnie wygląda w towarzystwie epimediów, heleborusów i asplenium scolopendrium.
Młode liście stosowane jako dodatek do zup lub gotowane z ryżem.
Etymologia Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa mieszńca"fortunei" od nazwiska szkockiego botanika, poszukiwacza roślin w Chinach Roberta Fortune (1812-1880).

[Janusz100]

DZWONEK STOKROTKOLISTNY
Campanula bellidifolia Syn. C.adami, C.tridentata var. belidifolia, Dz. kaukaski





Górski gatunek dzwonka. Zwarte rozety liści odziomkowych tworzą niską darń. Korzeń ma głęboki, rozgałęziony.
Liście ma długoogonkowe, eliptyczne, jajowate, płytko ząbkowane, zielone, prawie nagie, zebrane w rozetki. Łodygi kwiatostanowe, krótkie, wyprostowane, długości 10-15 cm. Kwiaty pojedyncze, dzwonkowate, pięciopłatkowe, w kształcie gwiazdy, średnicy ok 1,5 cm długości do 3 cm, wzniesione ku górze. Kwitnie 3 - 4 tygodnie. Rośnie wolno.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 11/ 24/ .
T-3 Wymagająca.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 15 - 30 cm
Kolor fioletowy, niebieski
Kwitnie VI - VII
USDA 5

Rośnie na skałach, piargach w szczelinach skalnych po piętro alpejskie do 2500 m.npm. w Centralnym Kaukazie, Turcji, Iranie Półn.
Endemit kaukaski.

Stanowisko słoneczne do półcienistego, świeże, umiarkowanie ciepłe. Wystawa obojętna. Roślina ciepłolubna. Odporna na suszę.
Gleba przepuszczalna, normalna piaszczysto żwirowo próchnicza, świeża.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir 1 : 1 : 1
Normalna gleba ogrodowa, przepuszczalna, zdrenowana.
Odczyn od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. Zalecany odczyn obojętny.

Wymagania Nie dzielić i nie przesadzać. Podlewać gdy sucho. Zimą lekko okrywać. Zimą sucho (drenaż).
Rozmnażanie Siew - P/J, W/W po stratyfikacji. Sadzonkowanie.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, do pojemników, koryt i wiszących koszy.
Etymologia Nazwa rodzaju "Campanulla" od łacińskiego "mały dzwon" z uwagi na dzwonkowaty kształt kwiatów. Nazwa gatunku
bellidifolia = stokrotkolistna od wyglądu liści zbliżonego do wyglądu liści stokrotki.

[Janusz100]

KOZŁEK NISKI
Valeriana supina Syn. V.naine, V. sdraiata

https://www.wrightmanalpines.com/all-pl ... ana-supina

Niska roślina górska. Tworzy lużne darnie wysokości 2-7 cm.
Roślina kłączowa, kłącza ma rozgałęzione, pełzające, poziomo rosnące. Wyrastają z nich liczne omszone łodygi. Liście ma niepodzielne, krótko orzęsione, omszone na krótkich ogonkach, odziomkowych. Liscie są łopatkowate, w górnej części szersze, dołem węższe, jasnozielone.
Kwiatostany główkowate, gęste. Kwiaty ułożone w gęste główki, o bok siebie, zwarte. Kwiaty pięciopłatkowe. Kwiaty pachnące. Kwitnie kilka tygodni. Roślina dwupienna.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 11/25/.
T- 2 Łatwa w uprawie.

Wysokośc 3 - 10 cm
Szerokość 30 cm
Kwitnie VI - VII (VIII)
Kolor różowy, jasnofioleowy
USDA 5

Rośnie na wapiennych piargach, wyleżyskach i łąkach, nad brzegami potoków i w lasach po piętro alpejskie i sybsalpejskie na wysokości 1500 - 2900 m.npm. w górach Europy Południowo Wschodniej- Alpy, ale również w Azji i Ameryce Póln. i Połudn.

Stanowisko słoneczne ale nie upalne, pstrokaty cień lub półcień, świeże, chłodne.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysta lub kamienista, wapienna. Roślina mrozoodporna.

Podłoże
z.darniowa : z. liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1
Odczyn zasadowy

Wymagania Zimą sucho (daszek).
Rozmnażanie Podział W/W lub P/L. Siew.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych i na murki kwiatowe.
Lek przeciwskórczowy, uspokajający, przeciwwirusowy, przeciwpadaczkowy, na bóle głowy i stany lękowe.
Etymologia Nazwa rodzaju "valeriana" z łac. "valere" = być zdrowym i silnym (energicznym) z uwagi na zastosowanie w medycynie
ludowej. Nazwa gatunku "supina" z grec. w pozycji leżącej, przylegająca do ziemi z uwagi na pokrój rośliny.

[Janusz100]

TOWNSENDIA PIĘKNA
Townsendia formosa Syn. T. pinetorum





Roślina wysokogórska, wyglądem przypominająca miniaturowego astra alpejskiego. Tworzy szarozielone kępy liści. Najwyższy gatunek z rodzaju townsendii.
Liście ma łopatkowate do odwrotnie lancetowatych, skąpo owłosione, zebrane w odziomkowe rozetki. Wyrastają w nich nierozgałęzione, niskie łodygi kwiatostanowe po kilka z każdej rozety. Kwiaty języczkowe, podobne do złocieni otaczają żółty środek osadzone są na łodygach pojedynczo. Koszyczki kwiatowe średnicy 2 cm. Liście ma małe, a kwiaty niewspółmiernie duże w stosunku do wielkości rośliny. Roślina krótkowieczna, ale łatwa do rozmnażania z nasion.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 8/ 15/ 25.
T-3 Wymagająca. Wymaga corocznego wysiewu z uwagi na krótkowieczność.

Wysokość 10 - 30 cm
Szerokość 15 cm
Kwitnie V - VI Powtarza
Kolor jasnofioletowy, lawendowy, biały, różowy, niebieski
USDA 5

Rośnie na suchych, kamienistych murawach, łąkach i w lasach sosnowych na wysokości 2400 - 2600 m.npm. w zachodnich stanach USA w Arizonie i Nowym Meksyku.
Stanowisko bardzo słoneczne do lekko zacienionego, latem wilgotne, zimą suche, ciepłe.
Gleba przepuszczalna, mineralna ale niezbyt uboga w próchnicę, próchniczo żwirowa, gliniasto piaszczysta lub ilasto piaszczysta.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir : grys kamienny 1 : 1 : 1 : 1 lub 1 : 0 : 1 : 1 + nieco torfu kwaśnego + drenaż
Odczyn pH 5,5 - 6,5 lekko kwaśny do obojętnego
Wymagania Nie lubi przesadzania (korzeń palowy). Sadzić w szczelinach wypełnionych żwirkiem, miedzy kamieniami. Wokół rośliny
ściółkować 2 cm warstwą żwirku kwaśnego. Każdej wiosny nawozić świeżym kompostem. W pierwszym roku ogłowić usuwając pąki kwiatostanowe, w latach następnym corocznie zbierać i wysiewać nasiona (krótkowieczność). Zimą sucho drenaż i daszek.
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze. Kiełkuje po 4 - 6 tygodniach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do miniaturowych ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych i pojemników, koryt.
Etymologia Nazwa rodzaju "Townsendia" to nazwa nadana przez Williama Hookera na cześć bankiera Dawida Townsend (1787-1858), który był amatorem ogrodnikiem. Nazwa gatunku "formosa" = piękna.





+

[Janusz100]

TOWNSENDIA GÓRSKA
Townsendia alpigena Syn. T. montana





Roślina wysokogórska. Tworzy niskie kępy gęstych rozetek liściowych.
Liście ma szrozielone, wąskie, podłużnie lancetowate o zawinietych do góry brzegach i z reguły owłosione. Koszyczki kwiatowe, niemal siedzącelub na łodygach 5 cm długości,języczkowate po 20 - 3- płatków, 3 - 4 cm średnicy. Jest bardziej długowieczna od innych gatunków townsendi, ale przeżywa 2 - 3 lat.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 10/ 11/.
T- 3 Wymagająca.

Wysokość 5 - 12 cm
Szerokość 10 cm
Kwitnie V - VI
Kolor fioletowo różowy, biały, niebieskawy
USDA 5

Rośnie na suchych, górskich zboczach, na klifach wśród skał na wysokości 2000 - 3100 m.npm. w Górach Skalistych - USA i Kanada.
Stanowisko słoneczne do półcienistego, świeże, umiarkowanie ciepłe.
Gleba piaszczysto żwirowa.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir : grys kamienny + torf kwaśny + drenaż
Odczyn pH 6 - 7 lekko kwaśny do obojętnego.
Wymagania
Wymagania Nie lubi przesadzania (korzeń palowy). Sadzić w szczelinach wypełnionych żwirkiem, miedzy kamieniami. Wokół rośliny
ściółkować 2 cm warstwą żwirku kwaśnego. Każdej wiosny nawozić świeżym kompostem. W pierwszym roku ogłowić usuwając pąki kwiatostanowe, w latach następnym corocznie zbierać i wysiewać nasiona (krótkowieczność). Zimą sucho drenaż i daszek.
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze. - P/J, W/W. Kielkuje po 6 - 12 tygodniach Poddać ponownej stratyfikacji jak nie wykiełkuje.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do miniaturowych ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych i pojemników, koryt.
Etymologia Nazwa rodzaju "Townsendia" to nazwa nadana przez Williama Hookera na cześć bankiera Dawida Townsend (1787-1858), który był amatorem ogrodnikiem.

[Janusz100]

TOWNSENDIA HOOKERA
Townsendia hookeri Syn.T. nuttallii





Wysokogórska roślina poduszkowa. Tworzy zwarte niskie kępy wysokości ok 8 cm.
Liście ma srebrzysto jedwabiste, o podwiniętych do góry brzegach, zebrane w odziomkowe rozetki. Łodygi krótkie.Koszyczki kwiatowe języczkowe, o białych płatkach, spodem nieco zaróżowienionych. Kwiatostany 1-1,5 cm średnicy, koszyczki 3-4,5 cm.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ 10/, 11/, 25/.
T- 3 Wymagająca.

Wysokość 7 cm
Szerokość 12 cm
Kwitnie V - VI
Kolor biały
USDA 4

Rośnie na piaszczystych lub trawiastych zboczach gór, na miejscach suchych skalistych, żwirowych półkach skalnych na wysokości 700 - 2700 m.npm w zachodnich stanach USA, Kanadzie.
Stanowisko słoneczne lub lekko ocienione, suche, umiarkowanie ciepłe. Miejsce zawsze suche na szczycie skalniaka lub pod krzewem.
Gleba przepuszczalna, mineralna próchniczo żwirowa, lekko kwaśna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa: żwir : grys kamienny 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż + torf kwaśny
Odczyn lekko kwaśny
Wymagania Nie lubi przesadzania (korzeń palowy). Sadzić w szczelinach wypełnionych żwirkiem, miedzy kamieniami. Wokół rośliny
ściółkować 2 cm warstwą żwirku kwaśnego. Każdej wiosny nawozić świeżym kompostem. W pierwszym roku ogłowić usuwając pąki kwiatostanowe, w latach następnym corocznie zbierać i wysiewać nasiona (krótkowieczność). Zimą sucho drenaż i daszek.
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze. - P/J, W/W.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do miniaturowych ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych i pojemników, koryt.
Etymologia Nazwa rodzaju "Townsendia" to nazwa nadana przez Williama Hookera na cześć bankiera Dawida Townsend (1787-1858), który był amatorem ogrodnikiem.

[Janusz100]

SKALISTRÓJ PIRENEJSKI
Petrocallis pyrenaica Syn. Draba pyrenaica, P. lagascae, Crucifera petrocallis

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Wysokogórska, niska, zimozielona bylina ozdobna z uwagi na kwiaty i pokrój. Tworzy płaskie poduszki.
Korzeń ma mięsisty palowy. Łodygi rozesłane i rozgałęzione, cienkie i drewniejące, długości 12 cm. Liście trójdzielne, na brzegach owłosione
Liście zebrane w liczne, zwarte rozety, szarozielone. Kwiatostanem jest baldachogrono na bardzo krótkiej łodyżce złożone z 3-5 kwiatów.
Kwiaty czteropłatkowe , 6-8 mm średnicy, pachnące wanilią. Kwitnie ok 3 tygodni. Rośnie wolno.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 11/ 15/ 25/.
T-3 Wymagająca.

Wysokość 4 - 8 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie V - VI
Kolor fioletowo różowy, lawendowy, liliowy, biały
USDA 4 Roślina mrozoodporna.

Rośnie na wapiennych skałach i piargach piętra subalpejskiego i alpejskiego na wysokości 1700 - 3400 m.npm. w Pirenejach, Alpach i Karpatach - Tatry Bielskie. Relikt polodowcowy.
Stanowisko - wystawa wschodnia lub północna, jasne w południe osłonięte, pstrokaty cień do półcienistego, świeże do umiarkowanie wilgotnego, chłodne. Nie wysychajace latem.
Gleba przepuszczalna, normalna do mineralnej, piaszczysto żwirowa, wapienna, uboga.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 : 0 lub 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn zasadowy
Wg. E. Radziula - kompost + chuda glina + żwir + mielony dolomit.
Wymagania Sadzić w pionowej szczelinie skalnej lub między dwoma kamieniami. Ściółkować żwirkiem wapiennym warstwą 3-4 cm.
Nawozić wiosna kompostem. W upalne dni dobrze jest po południu spryskać liście letnią wodą. Zimą sucho (daszek).
Odmiana
"Alba" Kwiaty białe.
[/b]Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych , ogrodów żwirowych, na tufy, kryta, w szczeliny skalne.
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze P/J, W/W. Stratyfikacja 4 tygodnie. Podział dużych kęp.
Etymologia Nazwa rodzaju "Petrocsallis" z jęz. grec od "petros" = kamień i "kallos" = piękny; piękny kamień. Nazwa gatunku "pyrenaica" od siedziby rośliny w Pirenejach.

[Janusz100]

NARADKA KUTNEROWATA
Androsace villosa Syn. ma 17 synonimów





Wysokogórska, okrywowa roślina zimozielona o ozdobnych kwiatach. Tworzy niskie półkuliste, niespłaszczone poduszki złożone z okrągłych roztek liści. Liście ma łopatkowate, podłużne, jedwabiste, pokryte białawymi włoskami na gołych pędach. Pędy ma czerwonawe, zdrewniałe.
Kwiaty średnicy 6 - 10 mm, białe z żółtym oczkiem, w miarę przekwitania kwiaty różowieją a oczko staje się czerwone. Są one osadzone po 3-6 sztuk w małych baldachach na 3 cm łodyżkach. Kwiaty sa pięciopołatkowe.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna Polecana przez 1/ 9/ 10/ 11/ 24.
T- 2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 4 - 10 cm
Szerokość 10-20 cm
Kwitnie IV - V (VI)
Kolor biały
USDA 4

Rośnie na wapiennych skałach, piargach, suchych murawach, w szczelinach skalnych na wysokości 1200 - 3000 m.npm. w górach Europy Zachodniej po Azję Zachodnią - Himalaje.
Stanowisko słoneczne ale w południe osłonięte do półcienistego (wystawa wschodnia lub północna), świeże zwłaszcza wiosną i latem, chłodne.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysto, kamienisto, próchnicza
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia lisciowa : żwir wapienny + drenaż + Ca
Odczyn zasadowy
Wymagania Ściółkować wokół rośliny żwirkiem. Pędy uschnięte i zamierające należy systematycznie usuwać. Zimą i jesienią sucho (daszek)
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, żwirowych, koryt, bloków tufu.
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze - jesienia w inspekcie. Sadzonki wierzchołkowe w gruboziarnistym piasku. Okłady.
Podział rozłogów.
Odmiany
var. chamaejasme kwiaty białe
var. arachnoidea ma bardziej zwarty pokrój i liście gęściej owłosione
var. taurica kwiaty różowawe z czerwonym oczkiem
var. jacquemantii kwiaty fioletowo czerwone.
Etymologia Nazwa rodzaju "Androsace" z łac. słów "andros" = człowiek, "sakos" = tarcza zgodnie z formą liści, rozetek. "Villosa" z łac. = włochaty z uwagi na owłosione łodygi i liście.

[Janusz100]

MYDLNICA DARNIOWA
Saponaria ceaspitosa Syn. M. rozesłana

http://kallima.sk/species.php?plant=938

Gęsta, niska bylina poduszkowa. Roślina górska
Łodygi ma wysokie 5-15 cm , nierozgałęzione, często półleżące, nagie. Liście ma szarozielone, równowąskie, lancetowate, naprzeciwległe, mięsiste. Kwiaty o rurkowatym kielichu, pięciopłatkowe po kilka na łodydze, najczęściej 3 kwaty na końcu pędu. Nasiona trujące w raziew spożycia.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 8/ 9/ 15/ 25/.
T-2 Łatwa w uprawie

Wysokość 5 - 8 cm (20cm)
Szerokość 25 cm.
Kwitnie VI - VII
Kolor różowy, biały
USDA 5

Rośnie na górskich, wapiennych skałach, piargach, kamienistych łąkach na wysokości 1500 - 2500 m.npm. w Zachodnich i Centrsalnych Pirenejach.
Stanowisko słoneczne ale w południe ocienione do częściowo cienistego. (wystawa wschodnia lub północna), umiarkowanie wilgotne do suchego, umiarkowanie ciepłe.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysto kamienisto żwirowa.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,6 - 7,8 obojętny do lekko zasadowego
Wymagania Zimą sucho (drenaż)
Rozmnażanie Siew P/J lub W/W po stratyfikacji. Podział W lub J. sadzonkowanie W/L.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, koryt. Używana do prania ubrań (korzeń) - zawiera saponiny zachowujące sie jak detergenty - usuwają tłuszcz i brud. Substancja jadalna - dodatek do piwa dla uzyskania grubej warstwy piany.
Etymologia Nazwa rodzaju "Saponaria" od łac. "sapo" mydło. Nazwa gatunku "caespitosa" z łac. cespitose" =