Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych - BAZA

[Janusz100]

JASTRZĘBIEC KOSMATY
Hieracium villosum





Górska bylina kłączowa o pokroju płaskim, płożącym, ozdobnych szarozielonych liściach i jaskrawych, żółtych kwiatach. Jeden z najbardziej dekoracyjnych jastrzębców. Tworzy kępy. ..." Gatunek...nadający się do sadzenia w ogrodach skalnych"... 1/
Występuje od piętra dolnego po hale na murawach naskalnych.
Z kłącza wyrasta rozeta liści odziomkowych i do kilku łodyg kwiatostanowych. Łodygi są wyprostowane, ulistnione, mało rozgałęzione, gęsto pokryte włoskami. Liście są lancetowate, ząbkowane, faliste, pokryte włoskami, miękkie, wełniste. Liście odziomkowe są coraz mniejsze ku górze łodygi. Kwiaty średnicy do 2,5 cm. Płatki języczkowe zebrane w koszyczki. Kwiatostany po 1-4 główek kwiatostanowych. Kwitnie długo. Rośnie szybko. Nie jest długowieczny, ale sam się rozsiewa. Gatunek zmienny. Roślina rodzima.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 4/ 11/.
T-2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 15-30 cm
Szerokość 30 cm i więcej
Kwitnie VI-VIII Powtarza
Kolor żółty
Mrozoodporność USDA 5, 6.

Rośnie na kamienistym lub trawiastym podłożu wapiennym na suchych murawach, piargach, wapiennych skałach na wysokości 1400-2500 m.npm. w górach Europy Środkowej i Południowo Wschodniej - Alpy, Apeniny, Jura, Bałkany, Karpaty i Azji do Syberii Zachodniej. W Polsce wyłącznie w Tatrach.
Stanowisko słoneczne, umiarkowanie wilgotne, umiarkowanie chłodne. Toleruje suszę.
Gleba normalna przepuszczalna, piaszczysto gliniasto próchnicza, żwirowo kamienista, umiarkowanie żyzna do ubogiej. Tolerancyjna na typ gleby.
Podłoże - ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn obojętny do zasadowego. Lubi zasadowy.
Wymagania Podlewać skąpo. Ogławiać z uwagi na samosiew. Zimą sucho.
Rozmnażanie Siew IV-VI po stratyfikacji. Kwitnie w 2 roku. Samosiew. Podział - trudno.
Zastosowanie Ozdobna roślina zadarniająca przeznaczona do ogrodów skalnych, naturalistycznych, na rabaty i obwódki. Ładnie wygląda w towarzystwie rojników.
Roślina lecznicza o działaniu gojącym, leczy rany, wykrztuśnym i moczopędnym.
Etymologia Nazwa rodzaju pochodzi z grec. "hierakion" = jastrząb. Nazwa gatunku "Villosum" = owłosienie, w związku tym, że cała roślina jest gęsto owłosiona.

[Janusz100]

FLOKS COVILLE,A
Phlox covillei Syn. P.caespitosa var. covillei





Niska, zimozielona bylina górska o ozdobnych, ciemnozielonych liściach i białych kwiatach. Kwitnie oficie. Tworzy gęste poduszki, darnie.
Łodygi ma gęsto rozgałęzione, ulistnione. Liście drobne, lancetowate, wąskie, igłowate, sztywne. Kwiaty kielichowate, małe do 1 cm średnicy, białe z długą rurką, pięciopłatkowe, zebrane po 1-2 na szczycie łodyg. Kwiaty selikatnie pachną. Rośnie wolno.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 5/ 11/ 17/.
T-1 Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 3-7 cm
Szerokość 10-20 cm
Kwitnie IV-V (VI)
Kolor biały (bladoróżowy, lawendowy)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w zaroślach krzewinkowych, miejscach suchych, otwartych skalistych na wysokości 3000-4400 m.npm. w górach Południowo zachodnich Stanów Zjednoczonych - Kalifornia, Nevada.
Stanowisko słoneczne do umiarkowanie półcienistego, umiarkowanie suche, ciepłe. W półcieniu dłużej kwitnie. Nie znosi stagnującej wody.
Gleba normalna do mineralnej, przepuszczalna, piaszczysto gliniasta, żwirowo próchnicza, niekwaśna. Rośnie w ogrodowej, przepuszczalnej, piaszczystej.
Odczyn lekko kwaśny do obojętny.
Podłoże - ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir : grys 1 : 1 : 1 : 0 lub 1 : 0 : 1 : 1 + drenaż
Wymagania Roślina ekspansywna - trzeba co jakiś czas przerzedzić. Regularnie odchwaszczać. Podlewać gdy dłuższa susza i w razie potrzeby nawozić jednorazowo, nawozem wolnodziałającym - latem. Po kwitnieniu ściąć kwiaty. Zimą sucho (drenaż). Zimą lekko okrywać. W chłodniejszych rejonach Polski może przemarzać.
Rozmnażanie Podział bryły korzeniowej po kwitnieniu. Sadzonkowanie. W naszych warunkach nasion nie zawiązuje.
Zastosowanie Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych,na murki, do pojemników, na skarpy, rabatu i do ogrodów naruralistycznych.
Etymologia Nazwa "Phlox" z greckiego "phlox" = płomień z powodu koloru czerwonych kwiatów niektórych odmian. Nazwa gatunku od nazwiska Federica Vernon Coville ( 1867-1937) amerykańskiego botanika i głównego ogrodnika Departamentu Rolnictwa USA.

[Janusz100]

ROZCHODNIK WłOSISTY
Sedum pilosum Syn. Prometheum pilosum, R.kosmaty





Roślina górska, dwuletnia o zimozielonych liściach tworzących rozety oraz bardzo dekoracyjnych intensywnie różowych kwiatach.
Liście ma miękkie, łopatkowate, oliwkowozielone, pokryte drobnymi włoskami, które przy intensywnym nasłonecznieniu przebarwiają się na kolor czerwonobrunatny. Liście zebrane są w gęste rozety, podobne do rozet rojników, średnicy 2-4 cm. W drugim roku uprawy z każdej rozetki wyrasta pęd kwiatostanowy wysokości ok 8 cm w górnej części rozgałęziony. Tworzy zbity, płaskokulisty kwiatostan. Kwiaty ma pięciopłatkowe, średnicy 0,5-1 cm. Kwitnie w drugim roku po wysiewie. Po kwitnieniu i wydaniu nasion cała roślina zamiera. Roślina odnawia się z licznego samosiewu.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1, 5, 11, 17.
T-3 Średnio wymagająca zwłaszcza z uwagi na konieczność corocznego odnawiania z siewu.

Wysokość 6-10 cm
Szerokość 4-10 cm
Kwitnie (IV) V-VI (VII) w zależności od pory kiełkowania i warunków pogodowych
Kolor jasnoróżowy do czerwonoróżowego (biały, żółty)
USDA 5

Rośnie na suchych skałach wapiennych i w suchych szczelinach skalnych na Kaukazie w Turcji i Północnym Iranie na wysokości 800-2400 m.npm.
Stanowisko słoneczne, suche, ciepłe .
Gleba mineralna do normalnej, przepuszczalna, skalista, jałowa, wapienna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys + drenaż + Ca 1 : 0 : 1 : 1 lub 1 : 1 : 1 : 0
Odczyn zasadowy
Wymagania Ściółkować żwirkiem kamiennym. Nie ogławiać ! Zebrać nasiona. Roślina dwuletnia, zamiera po kwitnieniu. Samosiewy dobrze jest przechowywać w zimnym pomieszczeniu do wiosny. W miejscach suchych w zimie tworzy kępy z samosiewu. Podczas deszczowej pogody kwiaty maja tendencje do pokładania się, ponieważ kwiatostany są ciężkie. Zimą sucho (daszek).
Roślina mrozoodporna.
Rozmnażanie Należy zebrać nasiona i corocznie wysiewać. Siew zimą lub wczesną wiosna po stratyfikacji. Samosiew.
Zastosowanie Ozdobna roślina skalna przeznaczona do ogrodów skalnych, Alpine house, pojemników, koryt. Nadaje się do uprawy doniczkowej w domu.
Etymologia Etymologia Nazwa "Sedum" pochodzi od łacińskiego słowa "sedare" = uspokoić, gdyż niektóre gatunki łagodzą ból ran. Wg. innej interpretacji pochodzi od łacińskiego słowa "sedere" = siedzieć, gdyż rośliny są niskie i przylegają do podłoża. Ta ostatnia interpretracja wydaje się bardziej poprawna. Nazwa gatunku "pilosum" z j.łacińskiego = owłosienie.

[Janusz100]

DZWONCZYN CZARNOGÓRSKI
Edraianthus montenegrinus Syn.E.graminifolius f.montenegrinus





Roślina górska, częściowo zimozielona ozdobna z uwagi na dzwonkowate kwiaty.
Tworzy małe kępki, równowąskich, trawiastych, sinozielonych liści do 4 cm długości. Kwiaty ma pojedyncze do 3, na krótkich łodyżkach, skierowane ku górze. Kwiaty są dzwonkowate, niebieskofioletowe, długości 3 cm, bardzo duże w stosunku do wielkości rośliny. Botanicy są skłonni do uznania go za odrębny gatunek od E.graminifolius z uwagi na krótkie liście i łodygi kwiatostanowe oraz pojedyncze kwiaty.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 11, 17.
T-3 Średnio wymagająca.

Wysokość 5-10 cm (15 cm)
Szerokość 8-10 cm
Kwitnie V-VI
Kolor niebieskofioletowy (biały)
USDA 7

Rośnie w szczelinach wapiennych skał w północnej Czarnogórze - Dumitor, Komovi do wysokości 2500 m.npm. Endemit.
Stanowisko słoneczne, wilgotne, chłodne.
Gleba mineralna do normalnej przepuszczalna, piasczcysto, żwirowo, prócznicza, wapienna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys 1 : 0 : 1 : 1 lub 1 : 1 : 1 : 0 + drenaż + Ca
Odczyn - w naturze ponad pH 8. W ogrodzie tolerancyjna na odczyn, ale w podłożu niezasadowym kwiaty ma mniej intensywnie wybarwione.
Wymagania Ściółkować wokół rośliny żwirkiem. Wymaga podłoża suchego przy szyjce korzeniowej. Podlewać od póżnej wiosny do lata. Zimą sucho (daszek).
Rozmnażanie Wysiew nasion póżną zimą lub wiosną - łatwo.(stratyfikacja). Sadzonki z bocznych pędów wiosną - trudniej.
Odmiana
ssp. dumitoreus
Zastosowanie roślina ozdobna do ogrodów skalnych, na półki skalne, w szczeliny, na suche murki, do pojemników i ogrodów
żwirowych.
EtymologiaNazwa"Edrainathus" wywodzi się z greckich słów "hedraios" = siedzi,siedzący i "anthos" kwiat, bu podkreślić, że kwiaty są blisko ziemi. Nazwa gatunku "montenegrinus" od Czarnogóry.

[Janusz100]

DZWONCZYN WĄSKOLISTNY
Edraianthus tenuifolius Syn. Wahlenbergia tenuifolia





Niska, trawiasta bylina , częściowo zimozielona o pokroju płożącym i ozdobnych kwiatach.
Tworzy kępki równowąskich, orzęsionych na brzegach liści, długości 5 cm, szerokości do 1 cm. Pędy ma długości 10-15 cm. Kwiaty wzniesione na krótkich łodygach w główkach po 5-15 kwiatów. Kwiaty dzwonkowate, jasnofioletowe z jaśniejszymi wnętrzami. Roślina krótkowieczna, nawet w naturze, ale odnawia się przez samosiew.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 17, 24, 40.
T-3 Średnio wymagająca.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 20 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor ciemnoniebieski, niebieskofioletowy (biały)
USDA 6

Rośnie w Bałkanach Zachodnich od Chorwacji po Albanię i Grecję do 1000 m.npm. na podłożach wapiennych.
Stanowisko słoneczne do umiarkowanie słonecznego, umiarkowanie wilgotne, chłodne. Roślina odporna na suszę.
Gleba mineralna do normalnej, przepuszczalna, żwirowo próchnicza, wapienna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys 1 : 0 : 1 : 1 lub 1 : 1 : 1 : 0 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,6 - 7,8 obojętny, lekko zasadowy. W naturze rośnie na wapieniach, w ogrodzie może rosnąć na glebie o odczynie obojętnym.
Wymagania Nie przesadzać (korzeń palowy) Ściółkowa wokół rośliny żwirkiem zwłaszcza wokół szyjki korzeniowej, która musi być sucha. Podlewać od póżnej wiosny do lata. Zimą sucho (daszek)
Zastosowanie roślina ozdobna do ogrodów skalnych, szczeliny skalne, suche murki, pojemniki.
RozmnażanieSiew w końcu zimy w I, II w temperaturze pokojowej, ale można i do gruntu po stratyfikacji.. Możliwy samosiew. Siewki należy wcześnie wysadzać na miejsca stałe. Krzyżuje się łatwo stąd konieczna selekcja.
EtymologiaNazwa"Edrainathus" wywodzi się z greckich słów "hedraios" = siedzi,siedzący i "anthos" kwiat, bu podkreślić, że kwiaty są blisko ziemi.

[Janusz100]

PEŁNIK ALPEJSKI
Trollius altissimus Syn. T.europaeus ssp.transilvanicus, P.siedmioogrodzki





Bylina wysokogórska,niezimozielona o ozdobnych pierzastych liściach i jaskrawych kwiatach.
Wyrasta z krótkiego kłącza. Liście odziomkowe ma na długich ogonkach z blaszkami podzielonymi na pięć odcinków, głęboko rozciętych na kilka klap (z reguły 3). Łodygę ma nierozgałęzioną, ulistnioną. Liście łodygowe są mniejsze i słabiej podzielone, zmniejszające się ku górze łodygi. Na szczycie łodygi wytwarza pojedynczy, duży, kulisty kwiat średnicy do 3 cm złożony z 10-15 płatków (działek kielicha). Płatki zachodzą na siebie stwarzając wrażenie pełnych, stąd polska nazwa rośliny. Kwiaty są wyglądem podobne do róży, lekko pachnące. Pojedyncze kwiaty kwitną krótko, ale sukcesywnie rozwijają się nowe kwiaty. W czasie deszczu, niepogody kwiaty zamykają się. Bardzo podobnym gatunkiem jest T.europaeus, ale jest wyższy i ma mniejsze kwiaty. Roślina trująca. Roślina rodzima.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 7/ 11/ 25/ 26/.
T-2 Łatwa w uprawie.

Rośnie na łąkach, halach górskich, wilgotnych półkach, szczelinach i piargach, w ziołoroślach nad potokami na podłożu zarówno wapiennym jak i granitowym w górach Europy Środkowej i Południowej - Kaukaz. W Polsce w Sudetach, Karpatach- Tatry, Pieniny, Bieszczady na wysokości 940-2100 m.npm.

Wysokość 20-30 cm (35cm)
Szerokość 30-50 cm.
Kwitnie (V) VI-VII
Kolor złocistożółty, cytrynowożółty
USDA 4
do
Stanowisko słoneczne w południe ocienione (od 10-16 tej) lub "pstrokaty" cień rzadkiego drzewa lub krzewu , mokre, stale wilgotne, chłodne. Roślina tolerancyjna na stanowiska bardziej suche, ale rośnie wówczas słabo.
Gleba cięższa z domieszka gliny i torfu, zasobna w próchnicę.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny 1 : 1 : 1
Odczyn pH 6,1 - 7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy
Wymagania Ogławiać. Podlewać w lecie nawet codziennie. Młode pełniki ściąć przy ziemi, co spowoduje ich rozkrzewienie i obfite kwitnienie w następnym roku.
Rozmnażanie Siew wiosna lub jesienią (stratyfikacja) - łatwo. Podział wczesną wiosną lub póżnym latem.
Odmiany W uprawie ogrodowej rzxadko występują czyste formy tego pełnika. Najczęściej są to krzyżówki zwane wpólną nazwą
Trollius x cultorum.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, naturalistycznych, przy brzegach oczek cieków i wodnych, na rabaty bylinowe. Nadaje sie na kwiat cięty. Roślina lecznicza. Roślina objęta ścisłą ochroną. Motyw dekoracyjny góralski.
Etymologia Nazwa rodzaju"trollius" z języka greckiego = pełnik, z uwagi na "pełne", wielopłatkowe kwiaty. Nazwa gatunku "altissimus" od "altus" = najbardziej wysoki.

[Janusz100]

ROJNIKOWIEC CIERNISTY
Orostachys spinosa





Roślina górska ozdobna z uwagi na okazałe rozety liściowe podobne do rojników, średnicy od 1 do 10 cm. ..."cenna roślina do ogrodów skalnych ...i kolekcji sukulentów"...25/
Tworzy kolonie licznych, skupionych rozet liściowych. Liście ma szarozielone, lancetowate, mięsiste z kolczastymi końcami zebrane w rozety.Dorosła rozeta wydłuża się w smukły kwiatostan. Pędy kwiatostanowe wysokości 10-20 cm są nierozgałęzione, ulistnione. Kwiatostan kłosokształtny. Po kwitnieniu rozeta usycha. Roślina tworzy wiele rozetek potomnych na rozłogach.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 11, 14, 17, 25.
T-3 Średnio wymagająca

Wysokość 5-20 cm
Szerokość 15 cm
Kwitnie VII-VIII
Kolor zielonkawy, żółtozielony, białożółty
USDA 5

Rośnie w szczelinach skalnych i na suchych skalistych zboczach w Azji Centralnej i Wschodniaj od Ałtaju, Tybetu, Mongolii do Korei na wysokości 900-2900 m.npm.
Stanowisko słoneczne, umiarkowanie wilgotne, ciepłe.
Gleba przepuszczalna, mineralna, kamienisto piaszczysto gliniasto żwirowa, uboga.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn obojętny
Wymagania Nawozić wiosną nawozem wolnodziałającym. Zimą sucho (daszek)
Rozmnażanie Podział oddzielanie rozetek przybyszowych - łatwo. Siew nasion.
Zastosowanie roślina ozdobna do ogrodów skalnych, na słoneczne półki, ukośne szczeliny, pojemniki, zielone dachy. Ładnie wygląda w towarzystwie innych sukulentów.

[Janusz100]

SZACHOWNICA PIRENEJSKA
Fritillaria pyrenaica





Roślina cebulowa o pokroju wzniesionym i ozdobnych, interesująco wybarwionych kwiatach. Tworzy kępy.
Liście odziomkowe ma lancetowate, wąskie, niebieskozielone, długoogonkowe. Łodygi kwiatowe, wzniesione, nierozgałęzione, ulistnione.
Liście łodygowe siedzące. Kwiaty pojedyncze, szerokodzwonkowate, zwisłe, długości 3-4 cm, sześciopłatkowe o wywiniętych płatkach.
Kwiaty z wierzchu są czekoladowe z niezbyt wyrażną kratką, wewnątrz zielonkawożółte. Wszystkie części rożliny, zwłaszcza cebule są trujące.

Wysokość 15-30 cm(40cm)
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie IV-VI
Kolor czekoladowy
USDA 5

Ocena ** AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna Polecana przez 6, 17, 24 .
T-2 Łatwa w uprawie

Rośnie na podgórskich łąkach, górskich skalistych zboczach, jasnych lasach, polanach na glebach wapiennych na wysokości 450-2000m.npm. w Pirenejach - Hiszpanii, Francji.
Stanowisko słoneczne w południe osłonięte do umiarkowanie zacienionego, umiarkowanie wilgotne (latem - suche), ciepłe.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysto ilasto gliniasta, próchnicza, żyzna. Łatwa w uprawie na przeciętnej glebie ogrodowej.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny 1 : 1 : 1
Odczyn obojętny do zasadowy. Lubi lekko zasadowy.
Wymagania Sadzić jesienią na głębokość równą trzykrotnej wysokości cebuli w odległości czterokrotnej jej średnicy. Co 4-5 lat dzielić i przesadzać. Podlewać w okresie wzrostu, po kwitnieniu zaprzestać. Nawozić słabym nawozem organicznym jesienią oraz gdy pojawią się liście. Ogławiać. Liście usuwać dopiero gdy uschną.
Rozmnażanie Podzial - cebule przybyszowe - latem co kilka lat - łatwo. Siew - jesienią. Kwitnie po 4-5 latach.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, między krzewami. Nadaje się na kwiat cięty.
Etymologia Nazwa rodzaju z języka łacińskiegoi od "fritillus" prawdopodobnie pochodzi od szachownicy. Nazwa gatunku "pyrenaica"
od siedliska roślin w Pirenejach.

[Janusz100]

GOŻDZIK LODOWCOWY
Dianthus glacjalis Syn.G. lodnikowy





Bylina wysokogórska, zimozielona z mocnym korzeniem palowym. Tworzy niskie, gęste kępki. ..."Najmniejszy, najbardziej wysokogórski spośród naszych gożdzików"...
Liście ma bardzo wąskie, sztywne, soczyściezielone, zebrane w gęste rozetki. Łodygi krótkie w zasadzie ukryte w rozetkach liści. Kwiat zwykle pojedynczy, siedzący, różowoczerwony, średnicy 1,5-1,8 cm. Kwiat pięciopłatkowy. Płatki kwiatowe na szczycie płytko ząbkowane, z pięcioma ząbkami. Roślina rodzima.Hale, murawy naskalne, piargi, brzegi potoków.

Wysokość 3-10 cm
Szerokość 10 cm
Kwitnie (VI) VII-VIII
Kolor ciemnoróżowy do purpurowoczerwony
USDA 5

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 7/ 8, 11, 24, 26.
T-3 Średnio wymagająca. Wg. Z.Rehacka - trudna w uprawie.

Rośnie na murawach naskalnych zarówno na podłożu wapiennym jak i granitowym na wysokości 1400-2900m.npm. w Alpach Wschodnich, Karpatach. W Polsce wyłącznie w Tatrach.
Stanowisko słoneczne w południe osłonięte - wystawa wschodnia lepiej północny stok skalniaka. Roślina światłolubna ale nie ciepłolubna. Stanowisko dość wilgotne, chłodne do zimnego.
Gleba przepuszczalna, normalna do mineralnej, próchniczo żwirowo kamienista, zasobna w humus.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny : grys 1 : 1 : 1 : 0 lub 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Roślina tolerancyjna na odczyn. Wg. innych żródeł lekko kwaśna.
Wymagania Roślina nie znosi wysokich temperatur, w lecie należy ją chronić przed upałem. Zimą sucho (daszek)
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze nasion do gruntu na miejsca stałe. Łatwo. Podział kępek.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych i alpinariów. Podlega ścisłej ochronie gatunkowej w Polsce rośnie tylko w Tatrach tylko na ok. 50 stanowiskach.
Etymologia Nazwa "Dianthus" pochodzi od greckich słów "Dios" = bóg oraz "anthos" = kwiat. Inaczej - kwiat boga, niebiański kwiat , kwiat Jowisza. Nazwa gatunku z.łac. glacies = lód, z uwagi na siedliska w których występuje, kojarzonych z lodem.

[Janusz100]

ZROSTKA SIEDMIOGRODZKA
Symphyandra wanneri Syn. C.wanneri, Z. Wannera

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Bylina górska, niezimozielona o pokroju kępiastym i ozdobnych kwiatach. Roślina kwrótkowieczna, zazwyczaj uprawiana jako roślina dwuletnia. W pierwszym roku wytwarza rezetę liści odziomkowych, z niej w roku następnym wyrasta łodyga kwiatostanowa. Kwitnie bardzo obficie i po kwitnieniu zamiera, ale pozostawia bardzo wiele nasion a w sprzyjających warunkach wysiewa sie sama. Łodygi ma wyprostowane, przebarwione czerwonawo, rozgałęzione, ulistnione. Liście są ciemnozielone, owłosione, lancetowate, ostro ząbkowane, dolne ogonkowe osadzone w odziomkowych rozetach, łodygowe, mniejsze, siedzące. Kwiaty, długości 2 - 3,5 cm są w kształcie wydłużonych, rurkowatych dzwonków, koloru fioletowoniebieskiego, zwisające. Kwiaty zebrane są w szczytowe lub boczne rozgałęzione wiechy złożone z wielu zwisających kwiatów. Roślina wywołująca alergiczne podrażnienia skóry. Rozmnaża się przez obfity samosiew.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1, 10, 11, 25.
T-1 Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 10-25 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie V-VII (VIII)
Kolor fioletowoniebieski (biały)
USDA 6

Rośnie w górach w cienistych górskich lasach i na skałach na wysokości ponad 1000 m.npm. w Północnych Bałkanach w Serbii, Bośni, Macedonii, Rumunii i Bułgarii.
Stanowisko słoneczne w południe osłonięte lub lekko ocienione z rozproszonym światłem, umiarkowanie wilgotne.
Gleba przepuszczalna, normalna do mineralnej, piaszczysto próchniczo żwirowa, żyzna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir : grys 1 : 1 : 1 : 0 lub 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn pH 6 - 7 obojętny
Wymagania Nie przesadzać. Zbierać nasiona i wysiewać corocznie lub chronić samosiew. Nawozić kompostem lub nawozem wolnodziałającym wiosną. Zimą lekko okrywać, zwłaszcza w bezśnieżne zimy.
Rozmnażanie Siew do gruntu jesienią lub III-IV po stratyfikacji. - łatwo. Samosiew.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów, pojemników.
Etymologia Nazwa rodzaju od dwóch greckich słów "symphio" = rośnie razem i "andros" = pylniki. Pylniki zrośnięte w rurkę z pręcikami.

[Janusz100]

ZROSTKA ZWISŁA
Symphyandra pendula Syn. C.antyqua, C.ossetica





Bylina górska, niezimozidelona o pokroju kępiastym i ozdobnych kwiatach. Krótkowieczna, zazwyczaj uprawiana jako dwuletnia. W pierwszym roku wytwarza odziomkowe rozety liści, w następnym łodygi kwiatostanowe. Kwitnie bardzo obficie, że często po kwitnieniu zamiera pozostawiając dużo nasion a w sprzyjających warunkach samosiew. Korzenie ma mięsiste. Łodygi są wyprostowane,nieco rozgałęzione, ulistnione. Liście ma owalne w kształcie serca, jasnozielone, owłosione, powcinane, drobne. Dolne liście są długoogonkowe im
wyżej tym sa bardziej lancetowate, ząbkowane Kwiaty długości 3-5 cm, dzwonkowate, pojedyncze, wyrastające z kątów liści, podobne do kwiatów dzwonków. Kwiaty pięciopłatkowe zebrane są w wiechowate, zwieszone kwiatostany kwitną na całej długości pędu. Roślina toksyczna, wywołuje alergie.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1, 11, 25.
T-2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 30- 50 cm
Szerokość 50 cm
Kwitnie VI-VII (VIII)
Kolor biały (kremowobiały, bladoniebieski)
USDA 5, 6

Rośnie na obszarach górskich, wzgórzach, lasach, na łąkach i innych suchych miejscach w Bałkanach po Kaukaz i Zakaukazie.
Stanowisko słoneczne do światła rozproszonego (wystawa wschodnia lub zachodnia) , umiarkowanie wilgotne. W półcieniu kwitnie mniej obficie.
Gleba przepuszczalna, normalna do mineralnej, piaszczysto próchnicza, żyzna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir : grys 1 : 1 : 1 : 0 lub 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn pH 6,5 - 7,8 obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Nie przesadzać. Wiosną nawozić kompostem lub nawozem dla roślin kwitnących. Zimą w bezśnieżne zimy okrywać.
Rozmnażanie Siew jesienia na miejsca stałe lub wiosną w V po stratyfikacji - bardzo łatwo. Samosiew.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, naturalistycznych, na obwódki, rabaty bylinowe. Nadaje się na kwiat cięty.
Etymologia Nazwa rodzaju od dwóch greckich słów "symphio" = rośnie razem i "andros" = pylniki. Pylniki zrośnięte w rurkę z pręcikami. Nazwa gatunku "pendula " = wisi, z uwagi na zwisające kwiaty.

[Janusz100]

SKALNICA DŁUGOLISTNA
Saxifraga longifolia





Niska, zimozielona roślina górska ozdobna z uwagi na duże rozety liściowe i nietypowy kwiatostan. Należy do grupy skalnic inkrustowanych z sekcji Lingulatae. Często nazywana królem skalnic z uwagi na to że ma największe rozety z wszystkich skalnic.
Liście ma zielonopurpurowe, posrebrzane, inkrustowane wapnem, długie, wąskie, sztywne, bardzo liczne, zebrane w odziomkową pojedynczą, symetryczną płaską i dużą rozetę średnicy do 15 cm (w uprawie ogrodowej nawet do 30 cm). W odróżnieniu do wszystkich innych gatunków skalnic, nie tworzy ona rozet potomnych. Pojedyncza rozeta rozrasta się przez kilka lat, 3- 4 rech, zanim zakwitnie. Wówczas z rozety wyrasta łodyga, łukowato wygięta, silnie rozgałęziona, złożona z setek kwiatów średnicy do 1,5 cm, zebranych w stożkowatą wiechę. Na jednej gałązce wiechy kwiatostanowej usytuowanych jest 5-15 kwiatów. Kwitnie dłudo - 2 miesia. Po przekwitnieniu rozeta zamiera. Jest to roślina monokarpiczna.
Łatwo krzyżuje się z innymi skalnicami dlatego trzeba ją izolować, by uzyskać z siewu czysty gatunek. Mieszańce mogą być również bardzo wartościowymi roślinami skalnymi, bo chociaż mają mniejsze rozety, ale tworzą rozety przybyszowe - nie są roślinami monokarpicznymi.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1, 5, 10, 11, 17. Mieszaniec "Tumbling Waters" unawany jest przez RHS za bardzo dekoracyjną roślinę skalną.
T-3 Średnio wymagająca.

Wysokość 20-30 cm (60 cm)
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie V-VI (VII)
Kolor biały, kremowy
USDA 5 wg. innych żródeł 6

Rośnie na stromych klifach, urwiskach w pozycji pionowej, w szczelinach skał wapiennych na wysokości 700-2400 m.npm. w Pirenejach, Południowej i Wschodniej Hiszpanii oraz w Afryce w górach Atlas. Endemit Pirenejski.
Stanowisko słoneczne ale w południe osłonięte do umiarkowanie cienistego (wystawa wschodnia lub pólnocno wschodnia), umiarkowanie wilgotne, chłodne.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysto ilasto żwirowa, umiarkowanie żyzna, wapienna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaz + Ca
Wymagania. Sadzić w szczelinie między kamieniami, najlepiej z rozetą w pozycji pionowej. Kwitnie wówczas od samej podstawy. Podlewać, tak by podłoże było stale umiarkowanie wilgotne w czasie wegetacji. Roślina nieodporna na suszę, ale nie znosi stagnującej wody. Czysty gatunek wymaga corocznego wysiewu nasion dla zapewnienia ciągłości kwitnienia (roślina monokarpiczna).
Rozmnazanie Gatunek wyłącznie przez siew jesienią do gruntu lub wczesną wiosną po stratyfikacji. Kiełkuje 1- 3 miesiace. Kwitnie po 3-4 latach. Mieszańce - również przez podział.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów i pojemników.
Odmiany
"Tumbling Waters" - jest mieszańcem z S.calosa i nie jest monokarpiczny, ma więcej niż jedną rozetkę nieco mniejszą od gatunku.
Nagrodzony AGM RHS.
Etymologia Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa logifolia = długolistna.

[Janusz100]

ANAFALIS GÓRSKI
Anaphalis alpicola Syn. A.





Niska bylina górska o pokroju krzaczastym, ozdobnych szarozielonych liściach i efektownych kwiatach podobnych do kocanek. Tworzy kępy.
Liście ma lancetowate, miękkie, srebrzystoszare, filcowate, siedzące zebrane w odziomkowe rozety. Z kęp wyrastają krótkie, owłosione łodygi kwiatostanowe. Kwiaty średnicy do 1 cm, dzwonkowate, zebrane są w gęste, płaskie główki usytuowane na szczycie łodyg.Kwiaty
otoczone są łuskowatymi podkwiatkami koloru białoróżowch do czerwonobrązowych. Rośnie bardzo powoli. Samosiew.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna
T-2 Łatwa w uprawie

Wysokośc 10-20 cm
Szerokość 15 cm
Kwitnie (VI) VII-VIII (IX)
Kolor białoróżowy
USDA 5

Rośnie na zboczach gór na podłożu skalistym w Japonii na Hokaido i Honsiu.
Stanowisko słoneczne do lekko ocienionego. Pół dnia w słońcu ale w południe ocienione. Stanowisko suche do umiarkowanie wilgotnego, Roślina odporna na suszę. Nie lubi nadmiernej wilgotności.
Gleba przepuszczalna, normalna, lekka, piaszczysto żwirowa, przeciętna, wapienna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn zasadowy do obojętnego.
Wymagania Kępy dzielić co kilka lat i przesadzać. Ściółkować wokół rośliny żwirkiem. Nawozić nawozem wolnodzialającym lyb kompostem. Ogławiać (samosiew). Przycinać nisko.
Rozmnażanie Podział IV/V lub VIII/IX - łatwo. Siew jesienią lub III-V po stratyfikacji. Samosiew.
Zastosowanie Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych, na kwiat cięty i suche bukiety, do pojemników. Ładnie wydląda w towarzystwie Aster dumosus, Campanula glomerata, Nepeta lub na tle paproci.
Etymologia "Anaphalis" nazwa grecka oznaczająca nieśmiertelność. "Alpicola" z łacińskiego Alp i colo= górska, alpejska.