Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych - BAZA

[Janusz100]

KRWAWNIK ŻENISZKOLISTNY Achillea ageratifolia
Syn. A.geratum , A.serbica , K.serbski, K.grecki, A.decolorans,K.żeniszkowaty





Niska, zimozielona bylina górska, o pokroju kępiastym oraz ozdobnych liściach i kwiatach. Tworzy zwarte kępy o dekoracyjnym wyglądzie, również poza okresem kwitnienia.
Pędy ma zdrewniałe, wyprostowane, wyrastające z kłączy, za pomocą których się rozrasta. Liście ma naprzeciwległe, wąskolancetowate, ostroząbkowane, pierzaste, o karbowanych, podwiniętych brzegach, srebrzystoszare, pokryte białym, filcowatym kutnerem,, zebrane w rozetki, pachnące. Nad liśćmi górują, duże koszyczkowate, wielopłatkowe, pojedyncze kwiaty, średnicy ok 2 cm, podobne do kwiatów stokrotki z żółtym środkiem, osadzone na łodydze kwiatostanowej wyprostowanej, szerokorozgałęzionej, obficie owłosionej. Kwiaty zebrane są w płaskie baldachogrona złożone z drobnych koszyczków kwiatowych. 4/ Kwitnie 4 - 6 tygodni. Roślina wolnorosnąca. Gatunek górski krwawnika - bardzo zmienny.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 8/ 31/ 33/ 53/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 8-15 cm
Szerokość 20-40 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor biały
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie na glebach wapiennych, piargach i górskich zboczach na wysokości 300-2500 m.npm.
Występowanie Góry Europy Południowo Wschodniej, Alpy, Bałkany, Apeniny, Bośnia, Albania, Bułgaria, Góry północnej Grecji ? Rodopy . Endemit bałkański.
Stanowisko bardzo słoneczne (wystawa południowa lub zachodnia) 53/, umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Toleruje suszę.
Gleba mineralna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta lub gliniasto żwirowo kamienista, uboga do umiarkowanie zasobna, wapienna. Roślina tolerancyjna na każdy typ gleby.
Podłoże:
- ziemia darniowa : żwir : grys wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia liściowa : perlit : torf odkwaszony 1 : 2 : 5 + drenaż + Ca.
Odczyn pH 6,6 - 7,8 obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy. 4/
Wymagania Co 2 - 3 lata dzielić i przesadzać. Podlewać skąpo - gdy susza. Wiosną lub jesienią nawozić nawozem organicznym lub nawozem wolnodziałającym. Przycinać po kwitnieniu jesienią lub wiosną. Zimą sucho (drenaż). Zimą lekko okrywać np. liśćmi.
Rozmnażanie Podział bryły korzeniowej wczesną wiosną lub we IX - X - łatwo . Sadzonkowanie - sadzonki z piętką we IX - łatwo. Siew odkryty jesienią lub II, III po stratyfikacji - łatwo. Metoda siewu 2 - jeśli nie wykiełkuje po 4 tygodniach, poddać ponownej stratyfikacji przez 1 miesiąc.
Zastosowanie
Roślina ozdobna , do ogrodów skalnych, ogrodów naturalistycznych i żwirowych, na murki, obwódki rabat, do pojemników. Ładnie wygląda w towarzystwie przetacznika rozesłanego, mydlnicy bazyliowatej
i posłonka 8/. Nadaje się na kwiat suszony.
Etymologia Łacińska nazwa rodzajowa "Achillea" wywodzi się od imienia greckiego bohatera spod Troji Achillesa, który podobno leczył rany swoich żołnierzy za pomocą krwawnika. Krwawnik tamuje upływ krwi i działa przeciwzapalnie. Nazwa gatunkowa "ageratifolia" od "ageraton" = nigdy się nie starzeje i "folium" = liść, z uwagi na zimozielone liście.

Z innych biało kwitnących gatunków polecane są do ogrodów skalnych
Achillea clavenae Krwawnik klaweński z Alp i Bałkanów Wys. 15-25 cm. Kwiaty białe. Liście szarozielone. Polecany przez 8/ 53/ 24/.

[kocia_noga]

Januszu, czy masz jakieś nadwyżki do sprzedania?

[Janusz100]

Będę prawdopodobnie miał to co oferowałem w sierpniu http://forumogrodnicze.info/viewtopic.php?f=11&t=58907 a może coś więcej jak się okaże po zimie, że przetrwały.
Odezwij się proszę w połowie kwietnia.

http://forumogrodnicze.info/viewtopic.php?f=11&t=58907

[Janusz100]

KRWAWNIK WEŁNISTY Achillea tomentosa syn.A.aurea , K.kutnerowaty





Niska, rozłożysta, zimozielona bylina górska o pokroju płożącym oraz ozdobnych liściach i kwiatach. Tworzy zwarte, płaskie, niskie, miękkie, srebrzystozielone darnie?.?Roślina do ogrodów skalnych?...24/
Część podziemna składa się ze skośnych, zdrewniałych podziemnych kłączy. Płożące się łodygi pokryte są srebrzystymi, miękkimi, aromatyczneymi liśćmi. Liście drobne, szarozielone, silnie obustronnie owłosione, dekoracyjnie powcinane, pierzastodzielne, postrzępione, zebrane w rozetki podobne nieco do liści paproci w miniaturze. Pędy kwiatostanowe wyprostowane, rzadko ulistnione, nierozgałęzione, wysokości 15 - 20 cm. Kwiaty języczkowate, jaskrawo żółte zebrane w płaskie, gęste baldachogrona średnicy 5 ? 10 cm, złożone z drobnych koszyczków kwiatowych z nieco ciemniejszym środkiem, podobne do kwiatów stokrotki ( ale żółte ). Kwitnie długo. Roślina ekspansywna przez rozłogi, ale wolno się rozrasta. Długowieczna do 10 lat, chociaż może wymarzać lub wygniwać pod grubą warstwą śniegu.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 8/ 9/ 24/ 31/ 33/.
T-2. Łatwa w uprawie, ale często nietrwała .

Wysokość 10-20 cm
Szerokość 25-45 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor jasnożółty
Mrozoodporność USDA 5 lub 4

Rośnie na suchych, skalistych zboczach górskich, wzgórzach i nieużytkach do 1700 m.npm.
Występowanie Góry Europy Południowo Wschodniej - Pireneje, Alpy , Bałkany, Góry Północnej Grecji, Azja Zachodnia, Kaukaz, Syberia Południowa i Zachodnia, Japonia.
Stanowisko bardzo słoneczne (wystawa południowa lub zachodnia) 53/, suche, ciepłe. Roślina wrażliwa na nadmiar wilgoci. 9/ Toleruje suszę. Najlepiej kwitnie na suchych i słonecznych stanowiskach.
Gleba mineralna, przepuszczalna, piaszczysto gliniasto żwirowo kamienista , uboga do przeciętnej, wapienna. Toleruje każdą glebę, ale w żyznej słabiej kwitnie.
Podłoże
- ziemia darniowa : żwir : grys wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia liściowa : torf odkwaszony : perlit 1 : 5 : 2 + drenaż + Ca.
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy, ale jest tolerancyjna na odczyn.
Wymagania
Dzielić co 3 - 5 lat. Ogławiać kwiatostany po kwitnieniu. Pędy zostawić na zimę, wiosną silnie przyciąć - wskazane nawożenie. Podlewać od czasu do czasu w razie suszy, co 1 - 2 tygodnie. Zimą sucho (drenaż). Zimą lekko okrywać. Może wymarzać bez okrywy śnieżnej lub gnić pod grubą warstwą śniegu.4/
Rozmnażanie
Podział kęp wczesną wiosną lub po kwitnieniu - łatwo. Odcinanie ukorzenionych rozłogów - łatwo. Sadzonki z młodych rozetek zewnętrznych wiosną lub latem - łatwo. Siew - kwitnie w drugim roku. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do średnich i dużych ogrodów skalnych, na murki, kamieniste skarpy, na rabaty bylinowe, obwódki oraz na tzw."zielone dachy". Ładnie wygląda z Gożdzikiem sinym i kropkowanym. 8/
Odmiany
"King Edward"Syn. A. x lewisii"King Edward" Mieszaniec A.clavenae i A.tomentosa Wys.10-15 cm Kwiaty bladożółte, kremowożółte Liście srebrnoszare** AGM 1993 . Polecany przez 1/ 6/ 33/.
Etymologia Nazwa rodzajowa ?Achillea?jak przy Achillea ageratifolia. Nazwa gatunkowa ?tomentosa? od ?tomentosus? = pokryte włosem, wełną, sierścią, gdyż liście ma gęsto pokryte włoskami.

Z innych żółto kwitnących gatunków polecany jest do ogrodów skalnych również
Achillea chrysocoma syn. aurea Krwawnik złoty z Bałkanów, Grecji, Bułgarii Wys.20-40cm. Kwiaty żółte. Polecany przez 8/ 24/ 31.

[Janusz100]

SKRZYDLINKA ARMEŃSKA "Warley Rose" Aethionema armenum"Warley Rose"Syn. A. warleyense, A. pseudarmenum, A. recurvum.





Niski, rozłożysty, górski, półzimozielony półkrzew, ozdobny z uwagi na zwarty pokrój, kwiaty i liście. Tworzy zwarte, niskie kępy....?Najczęściej uprawiany gatunek?... 1/...?Roślina na miejsca słoneczne w ogrodzie skalnym?...24/
Łodygi ma liczne, wzniesione, smukłe, nierozgałęzione, często dołem drewniejące. Liście małe, podłużne, wąskie, błyszczące, niebieskawozielone, skórzaste, mięsiste, ostro zakończone. Kwiaty różowe, czteropłatkowe, pachnące, zebrane w krótkie, duże, gęste,wielokwiatowe, główkowate, groniaste kwiatostany wznoszące się ponad liśćmi na cienkich szypułkach. Płatki jajowate. Owoce nie są ozdobne. Roślina krótkowieczna - ginie czasem po obfitym kwitnieniu. 4/ W idealnych warunkach może przetrwać 10 lat. Roślina podobna do ubiorka.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 8/ 9/ 15/ 24/ 33/.
T-3. Średnio wymagająca. Roślina krótkowieczna ? może ginąć po obfitym kwitnieniu i nie w pełni mrozoodporna.

Wysokość 15- 20 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie V ? VI (VII)Powtarza po ogłowieniu - IX)
Kolor różowy (biały, liliowy, różowoczerwone)
Mrozoodporność USDA 7 lub 6

Rośnie na południowych, skalistych zboczach na otwartych przestrzeniach i kamienistych glebach w siedliskach górskich na wysokości 800 - 1700 m.npm.
Występowanie Turcja wschodnia, Armenia - Kaukaz.
Stanowisko bardzo słoneczne ( wystawa południowa lub zachodnia ) 53/, stale umiarkowanie wilgotne ( nie dopuścić do wyschnięcia w czasie wzrostu ), ciepłe.
Gleba mineralna do normalnej, przepuszczalna, lekka, pulchna, piaszczysto ilasto żwirowo kamienista, umiarkowanie żyzna do ubogiej, wapienna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa (z lasu liściastego) : żwir wapienny : grys 1 : 0 : 1 : 1 lub 1 : 1 : 1 : 0 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,8-7,8 obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania
Nie podlewać nawet gdy gleba sucha przez kilka dni - unikać nadmiernego podlewania. Nawozić wolno działającym nawozem wiosną, nawozem dla kaktusów lub dla roślin kwitnących. Przycinać po kwitnieniu. Zimą sucho (daszek). Zimą lekko przykrywać.
Rozmnażanie
Sadzonkowanie - sadzonki półzdrewniałe płonne w VIII - odmiany. Siew jesienią lub kryty po stratyfikacji wczesną wiosną ? tylko typ. Metoda siewu 2.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, do pojemników.
Ładnie wygląda z bertramami, głodkami, smagliczka ciernistą, rojnikami i ubiorkiem 8/
Odmiany
"Warley Rose" Kwiaty różowoczerwone ciemniejsze od typu, zebrane w duże grona. Mieszaniec A.armenum i A.grnadiflorum (A. x warleyensis). ** AGM 1993. Polecany przez 33/.
Etymologia Łacińska nazwa rodzaju "Aethionema" pochodzi od greckich słów "aethes" = nietypowy, niezwykły i "mena"= nici przędzy, ze względu na niezwykłe, nitkowate, skrzydlate owoce rozsiewane przez wiatr.
Nazwa gatunku "armenum" od Armenii historycznej krainy i państwa w Azji na Kaukazie Południowym siedliska występowania rośliny.

[Janusz100]

SKRZYDLINKA WIELKOKWIATOWA Aethionema grandiflorum
Syn .A . pulchellum




Zimozielona, górska, płożąca krzewinka o pokroju lużnym, rozłożystym, kępiastym, oraz ozdobnych kwiatach i pokroju?.? Jeden z najwartościowszych gatunków do ogrodów skalnych?.../24. Tworzy zwarte darnie za pomocą rozłogów.
Korzeń ma palowy, z którego szyjki korzeniowej wyrastają czerwonawe, wzniesione, gęsto ulistnione łodygi, u podstawy drewniejące. Liście małe, wąskie, sinozielone, lancetowate, igłowe pokryte silnym niebieskim nalotem. 4/ Kwiaty duże, liczne, czteropłatkowe, różowe z fioletowym wyrażnym żyłkowaniem, podobne do floksów, średnicy 0,5 cm, pachnące, zebrane w gęste baldachogrona. Grona kwiatowe owalne, gęste, długie zakwitają systematycznie od dołu ku górze. Obficie kwitnie. Rośnie powoli. Roślina długowieczna. Starsze rośliny nie wytrzymują zim, ale możliwy samosiew.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 8/ 9/ 15/ 24/ 33/ 53.
T-3. Średnio wymagająca. Nie w pełni mrozoodporna ? w bezśnieżne zimy przemarza.

Wysokość 15-20 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie V-VI
Kolor lilioworóżowe ( biały, różowy, fioletowy ).
Mrozoodporność USDA 6 lub 7

Rośnie na suchych, nasłonecznionych ale chłodnych, skalistych, wapiennych zboczach na wysokości ponad 1000 m.npm.
Występowanie Góry Azji Południowo - Zachodniej, Kaukaz, Góry Turcji, Północnego Iraku i Północnego Iranu.
Stanowisko bardzo słoneczne ( wystawa południowa lub zachodnia ) 53/, umiarkowanie wilgotne do suchego, chłodne, osłonięte od wiatru. Roślina nie znosi nadmiaru wilgoci.
Gleba normalna do mineralnej, przepuszczalna do bardzo przepuszczalnej, miękka, lekka, głęboka, piaszczysto ilasto żwirowo kamienista, przeciętnie żyzna, wapienna. W glebie ubogiej rośliny mają bardziej zwarty i niski pokrój.
Podłoże:
- ziemia darniowa : ziemia liściowa (z lasu liściatstego) : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 : 0 lub 1 : 0 : 1 : 1 + dobry drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa (z lasu liściastego) : żwir wapienny : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + dobry drenaż + Ca.
Zadowala się zwykłym, przepuszczalnym podłożem z dodatkiem żwiru wapiennego. 15/
Odczyn pH 6,8-7,8 obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Nie podlewać, nawet gdy gleba sucha przez kilka dni - unikać nadmiernego podlewania. Przycinać silnie po kwitnieniu pędy z owocami w celu przedłużenia żywotności. 9/ Wiosną nawozić nawozem wolnodziałającym, nawozem dla roślin kwitnących lub nawozem dla kaktusów. Zimą sucho (daszek). Zimą lekko okrywać. W bezśnieżne zimy przemarza. Starsze rośliny są mniej odporne na duże mrozy.
Rozmnażanie Siew jesienią lub kryty ? wczesną wiosną w III, po 2 miesięcznej stratyfikacji. Metoda siewu 2 jeśli nie wykiełkuje po 4 tygodniach poddać ponownej stratyfikacji przez okres 4 tygodni ? tylko typ. Samosiew. Sadzonkowanie płonych pędów pobieranych wiosną i sadzonych w inspekcie - trudniej. Sadzonki wierzchołkowe we VII-VIII.
Zastosowanie
Roślina ozdobna na rabaty mieszane i do ogrodów skalnych, między większe kamienie, na murki, do alpinariów i pojemników, na skarpy i tarasy.
Odmiany
"Pulchellum Grup" 30 cm liście niebieskozielone, kwiaty różowe. ** AGM 1993. Dostępna z nasion.
Etymologia Nazwa rodzajowa "Aethionema" jak przy Aethionema armenum. Nazwa gatunkowa "grandiflorum" od dwóch słów "grandis" = wielki, duży i "flos,Floris" = kwiat; od wielkich kwiatów.

[Janusz100]

CZOSNEK BŁĘKITNY Allium caeruleum
Syn. A azureum, Cz. niebieski, A. caerulescens, A. caeruleum azureum.






Cebulowa bylina stepowa, ozdobna z uwagi na efektowne kwiaty.
Cebule ma kuliste, 1-2 cm średnicy. Łodyga długa, cienka, prosto wzniesiona, sztywna, dołem objęta pochwami liści, wyżej bezlistna. Liście trójkanciaste, 4/ gładkie, bardzo krótkie, wąskie, aromatyczne. 1/ Liście zamierają jeszcze w czasie kwitnienia. Kwiaty dzwonkowate, gwiażdziste, sześciopłatkowe, intensywnie niebieskie zebrane są w kuliste, gęste, niewielkie baldachy na szczycie wyprostowanych łodyg. Kwiaty przed otwarciem okryte są błonkowatymi liśćmi przykwiatkowatymi. W kwiatostanie do 50 kwiatów czasem również cebulki powietrzne. Liście i kwiaty o zapachu czosnkowym. Samosiew. Żyje ok. 5 lat.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 15-30 cm (50cm)
Szerokość 15-20 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor jasnoniebieski
Mrozoodporność USDA 4 lub 5

Rośnie na stepach, równinach, na pozbawionych lasu stokach i halach, niezalesionych zbiorowiskach górskich na wysokości 1100 - 2300 m.npm, na glebach suchych i przepuszczalnych.
Występowanie Europa - krańce wschodnie po okolice Morza Kaspijskiego, Kaukaz, Syberia Południowo Zachodnia - Ałtaj, Azja Środkowa i Północna, Chiny Północno Zachodnie - Sinciang, Mongolia, Kazachstan, Uzbekistan, Tadżykistan, Kirgistan, Turkiestan.
Stanowisko bardzo słoneczne ( wystawa południowa lub zachodnia ), suche, ciepłe, osłonięte. W czasie wegetacji umiarkowanie wilgotne. Ma małe wymagania co do wilgotnosci gleby. Roślina ciepłolubna.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, miękka, głęboka, piaszczysto ilasto gliniasta, próchniczo żwirowa, żyzna.
Podłoże:
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż.
Podłoże głębokie, dobry drenaż.
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Co 2 ? 3 lata przesadzać. Sadzić wiosną przykrywając cebule warstwą dwa razy grubszą niż ich średnica. Wiosną w razie suszy podlewać. Wiosną nawóz organiczny lub granulowany, wolnodziałający potem nawóz dla roślin cebulowych. Kwiatostany przekwitłe usuwać. Zimą lekko okrywać lub przechowywać cebule w chłodnym, suchym i ciemnym miejscu.
Rozmnażanie. Podział cebulek przybyszowych wiosną lub X - XI. Siew wiosną. Metoda siewu 1.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych i alpinariów, sadzona w dużych grupach. Ładnie wygląda z roślinami stepowymi i ciepłolubnymi trawami, w ogrodach naturalistycznych i na wrzosowiskach 8/. Nadaje się na kwiat cięty i do suchych bukietów.
Roślina jadalna ( substytut cebuli ) - zdrowy dodatek do żywności, obniża poziom cholesterolu i ułatwia trawienie. Odstrasza owady i krety.
Roślina miododajna.
Etymologia Nazwa rodzajowa "Allium" pochodzi bezpośrednio od łacińskiej nazwy czosnku i wywodzi się z celtyckiego "palący, gryzący" z uwagi na jego właściwości. Nazwa rodzaju 'Allium" nadana została przez Rzymian czosnkowi jadalnemu a przez Linneusza rozciągnięta również na czosnki ozdobne. Czosnek towarzyszy człowiekowi od 5 tysięcy lat, a 2500 lat temu zapisany został w klasyfikacji roślin leczniczych przez chińskiego przyrodnika Tao Hong-Jinga.
Nazwa gatunku "caeruleum" = kolor nieba w pogodny dzień, błękitny.

[Janusz100]

CZOSNEK ŻÓŁTY Allium flavum syn. C.złocisty, Cepa flava.




Niska bylina cebulowa, górska o pokroju kępiastym, ozdobnych liściach i kwiatach. Najbardziej atrakcyjny europejski gatunek.
Łodygi ma wyprostowane. Liście aromatyczne, zielonosrebrzystoszare, wąskie, cylindryczne, 1/ podobne do liści szczypiorka. Po kwitnieniu liście zamierają - pojawiają się ponownie jesienią. Pędy kwiatostanowe ma nagie, wyprostowane, długie i cienkie. Kwiaty dzwonkowate, pachnące cebulą, żółte, lśniące, drobne, delikatne, z widocznymi wystającymi pręcikami. Kwiaty przewieszające się, zebrane w lużne baldachy na końcach długich szypułek. Kwiatostany do 60 kwiatków. Ma ozdobne owocostany. Roślina aromatyczna.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 15-30 cm
Szerokość 7-15 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor jasnożółty ( biały, różowy, pomarańczowy, oranż)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na suchych skalistych zboczach, wzgórzach na wysokości do 2000 m.npm.
Występowanie Europa Południowo Wschodnia i Środkowa od Francji po Grecję, Alpy, Bałkany, Azja Zachodnia po Turcję, Kaukaz.
Stanowisko słoneczne lub półcieniste, suche do umiarkowanie wilgotnego. Roślina kserotermiczna.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasto ilasta, próchniczo żwirowa,żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż.
Odczyn pH 5,6 - 7,8 kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Roślina obojętna na odczyn.
Wymagania
Co 4 - 5 lat rozsadzać. Cebule sadzić wiosną na głębokość dwa razy większą niż ich średnica. Podlewać w czasie suszy, tak by podłoże było lekko wilgotne. Ściółkować kompostem lub nawozić nawozem wolnodziałającym. Usychające kwiatostany i liście usuwać. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie
Podział - oddzielanie cebul przybyszowych jesienią. Siew nasion. Metoda siewu 2.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, na rabaty mieszane w większych skupiskach, na wrzosowiska i na "zielone dachy". Ładnie wygląda z Sempervivum arachnoideum czy Thumus serphyllum.
Środek odstraszający owady w tym mole.
Nie ma zastosowania leczniczego, ale jest zdrowym dodatkiem do diety jako środek ułatwiający trawienie i obniżający poziom cholesterolu.
Nadaje się na kwiat cięty i suszone kwiaty.
Odmiany
"Album" Kwiaty białe
"Minor" Odmiana niższa od typu. Wysokość 10-20 cm.
Etymologia Nazwa rodzaju "Allium" jak przy Allium caeruleum.
Nazwa gatunku "flavum" od "flavus" = żółty.

[Janusz100]

CZOSNEK INSUBRYJSKI Allium insubricum Syn.A.narcissiflorum var.insubricum





Niska cebulowa bylina górska o pokroju kępiastym i bardzo ozdobnych kwiatach. Ma najładniejsze kwiaty gatunku Allium.Tworzy kępy.
Cebule ma podługowate zebrane w pęczki na krótkim kłączu. Liście wiotkie, wąskie, płaskie, szarozielone, lekko skręcone, otaczające pęd kwiatostanowy. 1/ Kwiaty duże w kształcie dzwonu, jasnoróżowe wiszące, zebrane w baldachy po 3 ? 5 sztuk, na wierzchołkach pędów. Kwiaty otoczone są, owinięte, żółtobiałymi błonami, wypustkami. Kwitnie długo 3 tygodnie, im chłodniej tym dłużej. Może powodować podrażnienia skóry. Roślina krótkowieczna. Mylony z A. narcissiflorum i.często pod tą nawą sprzedawany. Różnice wg.Z.Litwin:
A.insubricum ma tuniki cebulek jasne A.narcissiflorum brązowawe
A.insubricum ma do 5 kwiatów w kwiatostanie A.narcisiflorum do 10
A.insubricum ma owoce zwieszone A.narcisiflorum ma owoce na wzniesionych szypułkach.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 33/.
T-2. Łatwa w uprawie. 

Wysokość 15-25 cm
Szerokość 10-20 cm
Kwitnie V-VI
Kolor jasnoróżowy(różowofioletowe)
Mrozoodporność USDA 6 lub 7

Rośnie na obszarach skalistych, piargach, skałach, wapiennych wzgórzach na wysokości 1200 - 2100 m.npm. w pełnym słońcu. 
Występowanie Alpy Południowo - Zachodnie, Północne Włochy - Lombardia, Francja, Szwajcaria. Endemit alpejski.
Stanowisko bardzo słoneczne ( wystawa południowa lub zachodnia ), suche do umiarkowanie wilgotnego, ciepłe. Roślina kserotermiczna.
Gleba normalna, przepuszczalna, miękka, ilasto gliniasta , żwirowo kamienista, bogata w próchnicę, żyzna, wapienna. 
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1:1:1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4:1:4 + drenaż + Ca.
Odczyn 6,6-7,5 obojętny. Lubi zasadowy, bo w naturze rośnie na podłożu wapiennym.
Wymagania  Co 4 ? 5 lat dzielić i przesadzać. Cebule sadzić wiosną na głębokość dwa razy większą niż ich średnica. Podlewać tylko w czasie suszy, by gleba była lekko wilgotna.Wiosną nawozić nawozem wolnodziałającym, dla roślin kwitnących lub kompostem. Przekwitłe kwiatostany i uschnięte liście ścinać. Zimą sucho( daszek ). Zimą lekko okrywać lub przechowywać w chłodnym, ciemnym i suchym pomieszczeniu.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie cebulek przybyszowych w jesieni lub II-V. Siew otwarty bezpośrednio po zbiorze - jesienią lub kryty po stratyfikacji - wiosną. Metoda siewu 2.
Zastosowanie 
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, stepowych i do pojemników.
Nadaje się na kwiat cięty.
Roślina rzadka zgrożona wyginięciem.
Etymologia Nazwa rodzaju "Allium"jak przy Allium caeruleum.
Nazwa gatunku "insubricum" od Insubrii, starożytnego, północnego regionu Mediolanu wzdłuż doliny rzeki Ticino.

[Janusz100]

CZOSNEK POŁUDNIOWY Allium moly Syn.Cz.złocisty, Cz.zółty





Niska, cebulowa bylina górska, o pokroju zwartym, wzniesionym i ozdobnych liściach i kwiatach. Tworzy małe kępy. Opisana przez Jelitto i Schachta jako "najbardziej atrakcyjny gatunek" Allium.
Z jednej kulistej, szarej cebuli wyrasta kilka sztywnych bezlistnych łodyg kwiatostanowych. Liście ozdobne, wąskie, lancetowate, aromatyczne, niebieskozielone, zwężajace się u nasady, ułożone są płasko przy podłożu i otaczają pędy kwiatostanowe. Liście po kwitnieniu usychają. Kwiaty sześciopłatkowe o szpiczastych płatkach, w kształcie gwiazdek, błyszczące, intensywnie żółte, zebrane w półkuliste, płaskie baldachy złożone z ok. 8 ? 15 (40) kwiatów, na długich bezlistnych szypułkach. 1/ Kwitnie 2 - 3 tygodnie. Kwiaty lekko pachnące czosnkiem. Roślina długowieczna. Samosiew. Rośnie szybko.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 8/ 31/ 33/. Bardziej dekoracyjna od typu jest odmiana ?Jeannine?
T-1 Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 15-25 (30) cm
Szerokość 10-25 cm
Kwitnie (V) VI-VII
Kolor złotożółty(jaskrawy)
Mrozoodporność 6

Rośnie na zacienionych skałach i piargach w górach, na glebach wapiennych, na wysokości 1000 - 2000 m.npm.
Występowanie Europa Południowo Zachodnia - basen Morza Śródziemnego, Pireneje, Hiszpania Wschodnia, Francja Południowo Zachodnia, Północna Afryka (Algeria, Maroko).
Stanowisko umiarkowanie słoneczne, znosi półcieniste ale słabiej kwitnie - wystawa południowa lub zachodnia, umiarkowanie wilgotne, ciepłe, osłonięte. Roślina wrażliwa na nadmiar wilgoci. Wilgoć tylko do lata.
Gleba normalna, dobrze przepuszczalna, lekka, miękka, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa , żyzna, wapienna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż + Ca.
Podłoże miękkie, lekkie, drenaż bardzo dobry. Rośnie w przeciętnej glebie ogrodowej.
Odczyn pH 5,8-6,8 lekko kwaśny, obojętny. Wg. innych żródeł od pH 7,2 zasadowy (7), w lekko kwaśniej słabiej kwitnie .
Wymagania Co 3 - 4 lata dzielić i przesadzać. Cebule sadzić wiosną na głębokość 8 cm. Nawozić nawozem wolnodziałającym do czasu pojawienia się pąków kwiatowych. Podlewać wiosną od czasu do czasu bardzo skąpo, tylko w czasie suszy, co 1 - 2 tygodnie. Przekwitłe kwiatostany usuwać. Zimą lekko okrywać korą lub słomą lub przechowywać cebule w chłodnym, suchym i ciemnym miejscu.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie cebul przybyszowych VIII - IX lub wiosną. Siew odkryty jesienią lub wiosną kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2. Siewki kwitną po 3 latach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, do małych i średnich ogrodów skalnych i na rabaty, do tworzenia dużych grup z innymi roślinami cebulowymi a także w grupach na trawniku, pod drzewami lub krzewami i do pojemników. Ładnie wygląda z roślinami stepowymi i ciepłolubnymi trawami, w ogrodach naturalistycznych i na wrzosowiskach 8/. Nadaje się na kwiat cięty. Roślina jadalna jako zdrowy dodatek do diety ułatwiający trawienie i obniżający cholesterol, bulwy jadalne, kwiaty do sałatek jako ozdoba. Sok z rośliny stosuje się do odstraszania moli.
Odmiany
"Jeannine" Ma większe kwiaty, wcześniej niż u typu.** AGM 1993
Etymologia "Allium" jak przy Allium caeruleum. Nazwa gatunku "moly" to w mitologi greckiej magiczny biały pachnący kwiat o czarnym korzeniu zwany "moly" podany przez Boga Hermesa Odyseuszowi, by pomóc mu odwrócić zaklęcie rzucone przez Circe.

[Janusz100]

CZOSNEK MODRY Allium cyaneum Syn.A. hugonianum, A. beesianum



Karłowata, cebulowa, bulwiasta bylina górska o pokroju kępiastym i silnym zapachu, ozdobna z uwagi na kwiaty. Tworzy poprzez krótkie rozłogi kępy podobne do kęp trawy.
Liście ciemnozielone, nieliczne, drobne, wąskie, trawiaste. Liście usychają po kwitnieniu i pojawiają się na nowo jesienią. Pąki kwiatowe białe. Kwiaty sześciopłatkowe, złożone z wąskich płatków, gwiazdkowate, niebieskofioletowe z ciemnoniebieskimi paskami środkowymi 1/ i niebieskimi pręcikami. Kwiaty zebrane po 10 - 12 kwiatków, w wiszące, półkuliste, lużne baldachy na bezlistnych łodygach. Roślina ma zapach i smak cebuli. Kontakt z kwiatami może podrażniać skórę. Gatunek zmienny. Rośnie wolno.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna 
T ? 1 Bardzo łatwa w uprawie. Gatunek szczególnie trwały.

Wysokość 15 - 25 cm
Szerokość 15 - 20 cm
Kwitnie V ? VI (VII)
Kolor niebieskofioletowy ( rzadko biały )
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na niezalesionych murawach górskich, obrzeżach lasów, pagórkach i łąkach na wysokości 2100 - 5000 m.npm.
Występowanie Chiny Północno ? Zachodnie - Himalaje, Syczuan,Yunan, Tybet, Korea.
Stanowisko  słoneczne, umiarkowanie wilgotne, osłonięte, ciepłe.
Gleba normalna, przepuszczalna, piaszczysto gliniasto ilasta, próchniczo żwirowa, żyzna.
Podłoże 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż. 
Odczyn pH 5,6 - 7,5 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania 
Co 2 ? 3 lata dzielić i przesadzać.Cebule sadzić wczesną wiosną na głębokość dwa razy większą niż ich średnica. Wiosną nawozić nawozem wolno działającym, dla roślin cebulowych lub nawozem organicznym. Wiosną podlewać. Usychające kwiatostany i liście usuwać. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie
 Podział - oddzielanie cebulek przybyszowych. Siew otwarty jesienią lub kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, na rabaty i do uprawy pojemnikowej. Ładnie wygląda z roślinami stepowymi i ciepłolubnymi trawami, w ogrodach naturalistycznych i na wrzosowiskach 8/ oraz w ogrodach ziołowych. 
Nadaje się na kwiat cięty.
Etymologia Nazwa rodzajowa "Allium" jak przy Allium caeruleum.
Nazwa odmiany ?cyaneum? z łac. ?cyanos? = niebieski; z uwagi na kolor kwiatów.

[Janusz100]

CZOSNEK KAZACHSTAŃSKI Allium oreophilum syn. C.Ostrowskiego , A.ostrovskianum.


Zwanenburg

Bylina cebulowa, typowo wysokogórska, tworząca kępy, o ozdobnych liściach i kwiatach. Najcenniejszy gatunek kaukaski. ?Należy do najpiękniejszych czosnków? 31/?.?Słoneczne miejsca w ogrodzie skalnym?...24/
Z cebuli wyrastają zwykle dwa wąskie, długie, płaskie szarozielone liście z czerwonym obrzeżeniem. Liście błyszczące, delikatne. Liście zaczynają usychać już w czasie kwitnienia. Łodyga kwiatostanowa sztywna, obła, prosto wzniesiona, do połowy objęta pochwami liści. Kwiaty liczne, dzwonkowate, błyszczące, zebrane w lużne, ozdobne baldachy na szczycie łodygi. 1/ Kwiaty sześciopłatkowe, fioletoworóżowe z ciemniejszym paskiem w środku każdego płatka . Kwitnie 2 - 3 tygodnie. Roślina długowieczna. Samosiew. Kontakt ze skórą może wywołać zjawiska alergiczne.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 8/ 24/ 31/.Bardziej dekoracyjna od typu jest odmiana ?Zwanenburg? polecana przez 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Gatunek bardzo trwały.

Wysokość 10-20 cm
Szerokość 10 cm
Kwitnie V (VI)
Kolor różowawy, karminowy
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na pozbawionych lasu stokach górskich, w rzadkich zaroślach w piętrze alpejskim i subalpejskim, na zboczach skalnych i piargach na wysokości 2500 - 3800 m.npm.
Występowanie Góry Azji Środkowej i Centralnej, Kaukaz, Kazachstan, Afganistan, Pakistan, Kirgistan, Turkiestan ( Ałtaj, Pamir, Tien-szan ) Chiny Północno-Zachodnie ( Sinciang).
Stanowisko bardzo słoneczne - wystawa wschodnia lub zachodnia do półcienistego, suche do umiarkowanie wilgotnego w czasie wegetacji, ciepłe, osłonięte. Roślina ciepłolubna, wrażliwa na nadmiar wilgoci.
Gleba normalna, bardzo przepuszczalna, lekka piaszczysto gliniasta, próchniczo żwirowa, przeciętna do żyznej, wapienna.
Podłoże:
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,6 - 7,8 obojętny, lekko zasadowy. Lubi odczyn zasadowy, toleruje obojętny.
Wymagania Przesadzać i dzielić co 2 - 3 lata.Cebule sadzić wiosną na głębokość dwa razy większą niż ich średnica. W czasie wegetacji umiarkowanie podlewać gdy susza, po przekwitnięciu - sucho. Przekwitłe kwiatostany usuwać. Nawozić nawozem wolnodziałającym lub ściółkować kompostem. Zimą sucho.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie cebulek przybyszowych wiosną, kwitnie po 1 - 2 latach. Siew odkryty jesienią lub kryty po stratyfikacji, bezpośrednio po zbiorze - łatwo. Metoda siewu 2. Kwitnie po 3 latach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do małych i średnich ogrodów skalnych i alpinariów, na rabaty mieszane i trawniki, oraz do pojemników. Sadzić w niewielkich grupach. Ładnie wygląda z roślinami stepowymi i ciepłolubnymi trawami, w ogrodach naturalistycznych i na wrzosowiskach 8/.
Nadaje się na kwiat cięty i do suchych bukietów.
Odmiany
"Zwanenburg" Ma kwiaty ciemniejsze od typu, szkarłatne. ** AGM 1993
Etymologia "Allium" jak przy Allium caeruleum.
Nazwa gatunku "oreophilum" od "oreos" = góra i "philos" = przyjaciel; kochający góry.

[Janusz100]

CZOSNEK THUNBERGA Allium thunebergii
Syn.A .japonicum, A. taguetii, A. odorum

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Górska, niska bylina cebulowa o ozdobnych, póżno kwitnących kwiatach. Tworzy małe, atrakcyjne kępy liści. Kwitnie w okresie póżno jesiennym, co jest jej cenną zaletą.
Liście podobne do trawy, ale okrągłe i puste w środku, zaostrzone na czubku, lśniące, pojawiają się wczesną wiosną z bulwkowatych kłączy i są zielone przez cały sezon. Liście obejmują łodygę do 1/3 jej długości. Podczas kwitnienia liście pokładają się i przebarwiają na czerwono brązowo. Kwiaty różowofioletowe z pomarańczowymi pylnikami. Kwiatostany powyżej liści na wyprostowanych pędach, zebrane są w wielokwiatowe baldachy. Kwiaty są odporne na jesienne przymrozki. Kwitnie długo - 4 tygodnie. Kwiaty i liście pachną czosnkiem. Wolno rośnie. W jednym miejscu 5 lat i dłużej.

Ocena * * AGM 2002 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 15-30 cm
Szerokość 15-20 cm
Kwitnie IX-X (XI)
Kolor różowofioletowe (białe)
Mrozoodporność USDA 5 lub 4

Rośnie na brzegach lasów, zboczach i pastwiskach w niskich górach do wysokości 1300 m.npm.
Występowanie Góry Chin Północno-Wschodnich, Tajwan, niskie góry Japonii i Korei Południowej.
Stanowisko bardzo słoneczne (wystawa południowa lub zachodnia) do półcienistego, umiarkowanie wilgotne. Roślina wrażliwa na wilgoć i cień a tolerancyjna na suszę.
Gleba normalna, dobrze przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasto żwirowo próchnicza, umiarkowanie żyzna do żyznej. Roślina tolerancyjna na rodzaj gleby i jej odczyn.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
-ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,0 - 7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Dzielić i przesadzać co 4 ? 5 lat. Cebule sadzić wiosną na głębokość dwa razy większą niż ich średnica. Wiosna nawozić kompostem lub nawozem wolnodziałającym. Latem umiarkowanie podlewać. Przekwitłe kwiatostany usuwać. Zimą sucho.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie cebulek przybyszowych wiosną - bardzo łatwo. Siew odkryty jesienią lub kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2. Można siać wiosną do gruntu na miejsca stałe.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do małych i średnich ogrodów skalnych, alpinariów, na rabaty bylinowe i do pojemników.
Roślina jadalna w stanie surowym i gotowanym, jako zdrowy dodatek dla ułatwienia trawienia i obniżenia cholesterolu.
Sok z rośliny odstrasza owady ( mole ).
Odmiany
"Album" Kwiaty białe
"Ozawa"Kwiaty mniejsze od typu, ale liczniejsze.
Etymologia "Allium" jak przy Allium caeruleum.
Nazwa gatunku "thunebergii" na cześć Carla Petera Thunberga (1743-1828) szwedzkiego lekarza i botanika, ucznia Linneusza, autora "Flora Japonica"