BYLICA SCHMIDTA "Nana"
Artemisia schmidtiana "Nana"
https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25
Bylina płożąca, okrywowa -odmiana karłowa o ozdobnych liściach i atrakcyjnym pokroju kulistym póżniej poduszkowatym. Tworzy niskie, regularne, wypukłe,srebrzyste, zwarte kępy.
Pędy pokładające się, częściowo drewniejące, u nasady słabo rozgałęzione, wyżej silnie rozgałęzione i gęsto ulistnione. Liście ząbkowane, pachnące, silnie podzielone, miękkie, jedwabiste, srebrzyste, kutnerowato owłosione. Liście usychają nagle w jesieni, aby odnowić się wiosną. Kwiaty małe niepozorne, kredowobiałe zebrane w długie, proste grona poniżej liści - trudno zauważalne. ...."Wartość dekoracyjna bylic ogranicza się głównie do efektownych, srebrzystych liści"... 3) Odmiana "Nana" jest niższa i bardziej zwarta od typu. Rośnie umiarkowanie.
Ocena *** AGM Najpiękniejsza, najbardziej dekoracyjna roślina skalna
T-2. Łatwa w uprawie, nawet dla początkujących, przeznaczona do małych ogrodów skalnych i alpinariów.
Wysokość 8-10 cm
Szerokość 30 cm
Kwitnie VII-VIII
Kolor kredowobiały
Mrozoodporność USDA 5
Występowanie Japonia, Wschodnia Rosja, Sachalin, Kuryle, do 1500 m.npm.
Stanowisko słoneczne do półcienistego, suche. Nie toleruje stanowisk podmokłych i zacienionych. Znosi okresową suszę. Na stanowiskach słonecznych rozrasta się poziomo.
Gleba przepuszczalna, lekka, piaszczysto kamienista, uboga do żyznej, dobry drenaż. Na glebach żyznych rośnie wysoko.
Podłoże normalne 4/2/4/1/0/0
Odczyn 5,6-7,5 obojętny. Lubi lekko kwaśny.
Wymagania Dzielić co 3 lata. Liście kęp starych usychają od środka. Wiosną przycinać i nadać pożądany kształt. Nie podlewać. Delikatnie przycinać wiechy kwiatostanowe.
Zimą sucho(daszek).
Rozmnażanie Podział wiosną. Sadzonkowanie młodych, wierzchołkowych pędów latem. Siew pod szkłem
Etymologia "Artemisia" jak przy Artemisia frigida.
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych - BAZA
-
Janusz100
- Przyjaciel Forum - Ś.P.
- Posty: 1800
- Od: 2 paź 2011, o 06:05
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Sidzina k Jordanowa, Małopolska
Re: Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych
BYLICA FRĘDZLASTA Artemisia frigida Syn. A.virgata, A.freyana
https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25
Niski, rozłożysty krzew poduszkowy, częściowo zimozielony. Uprawiany z uwagi na dekoracyjne i pachnące ulistnienie.
Z kłącza wyrasta wiele łodyg miękkich, u dołu zdrewniałych, gęsto ulistnionych.Tworzy kuliste kępy.
Liście delikatne, miękkie, wełniste, głęboko podzielone, długie, pierzaste, srebrzystozielone, aromatyczne. Silnie pachnie po deszczu -kamforą. Kwiaty kuliste zebrane w koszyczki, niepozorne, bardzo małe, żółte, zwieszone. System korzeniowy dostosowuje się do wilgotności podłoża, w którym roślina rośnie. Na glebach wilgotnych system korzeniowy jest płytszy. Roślina wywołująca podrażnienia skóry i reakcje alergiczne.
Ocena * * AGM Bardzo dekoracyjna roślina skalna
T-2. Łatwa w uprawie nawet dla początkujących.
Wysokość 10-30 cm (40cm)
Szerokość 30-45 cm
Kwitnie VII-VIII
Kolor bladożółty
Mrozoodporność USDA 4
Rośnie na suchych preriach, równinach, polach, suchych łakach, kamienistych stepach i skalach na pogórzu i w górach na wysokości 900-3500 m.npm.
Występowanie USA - stany zachodnie od Kanady i Alaski, do Meksyku (Góry Skaliste), Rosja południowo wschodnia - Syberia, do Mongoli, Południowa Afryka.
Stanowisko bardzo słoneczne, suche do umiarkowanie wilgotnego. Tolerancyjna na suszę. Roślina wrażliwa na zbyt niską i zbyt wysoką temperaturę.
Gleba przepuszczalna, lekka, piaszczysto kamienista, uboga do umiarkowanie żyznej.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny : grys kamienny 1:0:1:1 lub 1:1:1:1 + drenaż + nieco torfu kwaśnego
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 4:1:2:4 + drenaż
- ziemia liściowa : perlit : torf kwaśny 1:2:5 + drenaż
Odczyn pH 6,0-7,2 lekko kwaśny, obojętny. Nie znosi ziemi zasadowej.
Wymagania Przycinać wiosną, ale ostrożnie, niezbyt nisko. Latem można delikatnie formować. Przesadzać zimą. Zimą podłoże w pobliżu korzeni okrywać-kopczykować
Rozmnażanie Podział - wiosną. Okłady. Sadzonki latem. Siew - wiosną. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina okrywowa, stosowana do kontrastu z zielonymi liśćmi roślin skalnych. Odporna na suszę, nadająca się do ogrodów kwiatowych
w zimnym klimacie.
Roślina jadalna - przyprawa Indian do kukurydzy, dodatek do win deserowych i likierów, środek do przechowywania mięsa.
Roślina lecznicza środek przeciwskórczowy, uspokajajacy, żołądkowy, przeciw krwawieniom, bólowi zębów, dolegliwościom kobiet, na kaszel, przeziębienie, zgagę.
Odstrasza owady(komary)
Liście stosowane jako ręczniki i papier toaletowy. Z liści zielony barwnik. Używana przeciw erozji i jako pasza dla zwierząt.
Etymologia Nazwa rodzajowa "Artemisia" nazwa nadana po historycznej postaci Artemisji, która była żoną władcy karyjskiego Manzolosa i żyła w IV w.pne. Zajmowała się ona medycyną i botaniką. Karia to kraina w południowo-zachodniej Azji Mniejszej na wybrzeżu Morza Egejskiego, na północ od wyspy Rhodos.
Nazwa gatunku "frigida" = zimne miejsca ; z uwagi na siedliska rośliny.
https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25
Niski, rozłożysty krzew poduszkowy, częściowo zimozielony. Uprawiany z uwagi na dekoracyjne i pachnące ulistnienie.
Z kłącza wyrasta wiele łodyg miękkich, u dołu zdrewniałych, gęsto ulistnionych.Tworzy kuliste kępy.
Liście delikatne, miękkie, wełniste, głęboko podzielone, długie, pierzaste, srebrzystozielone, aromatyczne. Silnie pachnie po deszczu -kamforą. Kwiaty kuliste zebrane w koszyczki, niepozorne, bardzo małe, żółte, zwieszone. System korzeniowy dostosowuje się do wilgotności podłoża, w którym roślina rośnie. Na glebach wilgotnych system korzeniowy jest płytszy. Roślina wywołująca podrażnienia skóry i reakcje alergiczne.
Ocena * * AGM Bardzo dekoracyjna roślina skalna
T-2. Łatwa w uprawie nawet dla początkujących.
Wysokość 10-30 cm (40cm)
Szerokość 30-45 cm
Kwitnie VII-VIII
Kolor bladożółty
Mrozoodporność USDA 4
Rośnie na suchych preriach, równinach, polach, suchych łakach, kamienistych stepach i skalach na pogórzu i w górach na wysokości 900-3500 m.npm.
Występowanie USA - stany zachodnie od Kanady i Alaski, do Meksyku (Góry Skaliste), Rosja południowo wschodnia - Syberia, do Mongoli, Południowa Afryka.
Stanowisko bardzo słoneczne, suche do umiarkowanie wilgotnego. Tolerancyjna na suszę. Roślina wrażliwa na zbyt niską i zbyt wysoką temperaturę.
Gleba przepuszczalna, lekka, piaszczysto kamienista, uboga do umiarkowanie żyznej.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny : grys kamienny 1:0:1:1 lub 1:1:1:1 + drenaż + nieco torfu kwaśnego
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 4:1:2:4 + drenaż
- ziemia liściowa : perlit : torf kwaśny 1:2:5 + drenaż
Odczyn pH 6,0-7,2 lekko kwaśny, obojętny. Nie znosi ziemi zasadowej.
Wymagania Przycinać wiosną, ale ostrożnie, niezbyt nisko. Latem można delikatnie formować. Przesadzać zimą. Zimą podłoże w pobliżu korzeni okrywać-kopczykować
Rozmnażanie Podział - wiosną. Okłady. Sadzonki latem. Siew - wiosną. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina okrywowa, stosowana do kontrastu z zielonymi liśćmi roślin skalnych. Odporna na suszę, nadająca się do ogrodów kwiatowych
w zimnym klimacie.
Roślina jadalna - przyprawa Indian do kukurydzy, dodatek do win deserowych i likierów, środek do przechowywania mięsa.
Roślina lecznicza środek przeciwskórczowy, uspokajajacy, żołądkowy, przeciw krwawieniom, bólowi zębów, dolegliwościom kobiet, na kaszel, przeziębienie, zgagę.
Odstrasza owady(komary)
Liście stosowane jako ręczniki i papier toaletowy. Z liści zielony barwnik. Używana przeciw erozji i jako pasza dla zwierząt.
Etymologia Nazwa rodzajowa "Artemisia" nazwa nadana po historycznej postaci Artemisji, która była żoną władcy karyjskiego Manzolosa i żyła w IV w.pne. Zajmowała się ona medycyną i botaniką. Karia to kraina w południowo-zachodniej Azji Mniejszej na wybrzeżu Morza Egejskiego, na północ od wyspy Rhodos.
Nazwa gatunku "frigida" = zimne miejsca ; z uwagi na siedliska rośliny.
Pozdrawiam Janusz100
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
-
Janusz100
- Przyjaciel Forum - Ś.P.
- Posty: 1800
- Od: 2 paź 2011, o 06:05
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Sidzina k Jordanowa, Małopolska
Re: Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych
BYLICA SCHMIDTA "Nana"
Artemisia schmidtiana "Nana"
Bylina płożąca - odmiana karłowa o ozdobnych srebrzysto białych liściach i atrakcyjnym kulistym pokroju, póżniej poduszkowatym. Tworzy niskie, regularne, wypukłe, srebrzyste, zwarte kępy. ..."Wartość dekoracyjna bylic ogranicza się głównie do efektownych, srebrzystych liści"... 3)
Pędy pokładające się, częściowo drewniejące u nasady, słabo rozgałęzione, wyżej silnie rozgałęzione i gęsto ulistnione. Liście ząbkowane, pachnące, silnie podzielone, palczasto klapowane, podwójnie pierzaste, miękkie, jedwabiste, srebrzyste, kutnerowato owłosione. Liście usychają nagle w jesieni, aby odnowić się wiosną. Kwiaty małe, niepozorne, żółtokredowobiałe koszyczki zebrane są w długie, proste, zwisające grona poniżej liści - trudno zauważalne, średnicy 0,5cm. Rośnie umiarkowanie. Roślina długowieczna - ok.10 lat. Może powodować reakcje alergiczne.
Ocena *** AGM 1993 Najpiękniejsza, najbardziej dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ 15/ 24/ 33/ i 34/
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.
Wysokość 8-10 cm
Szerokość 30 cm
Kwitnie VII-VIII
Kolor matowożółty
Mrozoodporność USDA 5
Rośnie na suchych kamienistych, trawiastych zboczach, piaszczystych poboczach dróg, rumowiskach, jako chwast porastający nieużytki zarówno nad morzem jaki i w górach do 1500 m.npm.
Występowanie Japonia, Wschodnia Rosja, Sachalin, Kuryle.
Stanowisko słoneczne ? wystawa południowa, wschodnia lub zachodnia,świeże, ciepłe. Nie toleruje stanowisk podmokłych i zacienionych. Znosi okresową suszę. Na stanowiskach słonecznych rozrasta się poziomo. Na stanowiskach cienistych traci srebrzyste zabarwienie.
Gleba mineralna do normalnej, przepuszczalna, lekka, ilasto piaszczysto kamienista, uboga. Na glebach żyznych rośnie wysoko, pędy pokładają się, pozostawiając otwór w środku kępy.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny : grys 1 : 0 : 1 : 1 lub 1 : 1 : 1 : 1 + bardzo dobry drenaż + nieco torfu kwaśnego
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 4 : 1 : 2 : 4 + bardzo dobry drenaż
Odczyn 5,6-7,5 obojętny. Lubi lekko kwaśny.
Wymagania Dzielić co 3 lata. Liście kęp starych usychają od środka. Wiosną przycinać i nadać pożądany kształt. Podlewać rzadko niewielką ilością wody, gdy susza, raz na tydzień. Nawozić nawozem dla roślin kwitnących lub granulowanym, wolnodziałającym. Delikatnie przycinać wiechy kwiatostanowe przed kwitnieniem dla poprawy jakości liści oraz jesienią. Zimą sucho ( daszek ), kopczykować lub przechowywać w piwnicy.
Rozmnażanie Podział wiosną IV - V - łatwo. Sadzonkowanie młodych, wierzchołkowych pędów latem - łatwo. Siew pod szkłem wiosną lub jesienią.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów - w szczelinach pionowych skałek i murków, na rabaty bylinowe, obwódki, do ogrodów japońskich, ogrodów żwirowych, na wrzosowiska, do ogrodów naturalistycznych, do pojemników na tarasy i balkony oraz na cmentarze. Ładnie wygląda w towarzystwie roślin o ciemnych liściach i traw ozdobnych. Może być stosowana jako dodatek do bukietów kwiatów świeżych lub suszonych. Roślina jadalna - gotowane łodygi. Pachnące liście odstraszaja owady.
Odmiany
"Nana" niższa i bardziej zwarta od typu. 10 cm *** AGM 1993...?idealnie pasuje na stanowisko w ogrodzie skalnym?...1/
Etymologia Artemisia żona władcy karyjskiego Manzolosa z IV w.pne. Zajmowała się medycyną i botaniką. Karia to kraina w Azji Mniejszej.
24/ 31/ 53/ poleca Artemisia nitida Bylica lśniąca Pireneje , Alpy 10-20 cm. Cała biało owłosiona
Artemisia schmidtiana "Nana"
Bylina płożąca - odmiana karłowa o ozdobnych srebrzysto białych liściach i atrakcyjnym kulistym pokroju, póżniej poduszkowatym. Tworzy niskie, regularne, wypukłe, srebrzyste, zwarte kępy. ..."Wartość dekoracyjna bylic ogranicza się głównie do efektownych, srebrzystych liści"... 3)
Pędy pokładające się, częściowo drewniejące u nasady, słabo rozgałęzione, wyżej silnie rozgałęzione i gęsto ulistnione. Liście ząbkowane, pachnące, silnie podzielone, palczasto klapowane, podwójnie pierzaste, miękkie, jedwabiste, srebrzyste, kutnerowato owłosione. Liście usychają nagle w jesieni, aby odnowić się wiosną. Kwiaty małe, niepozorne, żółtokredowobiałe koszyczki zebrane są w długie, proste, zwisające grona poniżej liści - trudno zauważalne, średnicy 0,5cm. Rośnie umiarkowanie. Roślina długowieczna - ok.10 lat. Może powodować reakcje alergiczne.
Ocena *** AGM 1993 Najpiękniejsza, najbardziej dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ 15/ 24/ 33/ i 34/
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.
Wysokość 8-10 cm
Szerokość 30 cm
Kwitnie VII-VIII
Kolor matowożółty
Mrozoodporność USDA 5
Rośnie na suchych kamienistych, trawiastych zboczach, piaszczystych poboczach dróg, rumowiskach, jako chwast porastający nieużytki zarówno nad morzem jaki i w górach do 1500 m.npm.
Występowanie Japonia, Wschodnia Rosja, Sachalin, Kuryle.
Stanowisko słoneczne ? wystawa południowa, wschodnia lub zachodnia,świeże, ciepłe. Nie toleruje stanowisk podmokłych i zacienionych. Znosi okresową suszę. Na stanowiskach słonecznych rozrasta się poziomo. Na stanowiskach cienistych traci srebrzyste zabarwienie.
Gleba mineralna do normalnej, przepuszczalna, lekka, ilasto piaszczysto kamienista, uboga. Na glebach żyznych rośnie wysoko, pędy pokładają się, pozostawiając otwór w środku kępy.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny : grys 1 : 0 : 1 : 1 lub 1 : 1 : 1 : 1 + bardzo dobry drenaż + nieco torfu kwaśnego
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 4 : 1 : 2 : 4 + bardzo dobry drenaż
Odczyn 5,6-7,5 obojętny. Lubi lekko kwaśny.
Wymagania Dzielić co 3 lata. Liście kęp starych usychają od środka. Wiosną przycinać i nadać pożądany kształt. Podlewać rzadko niewielką ilością wody, gdy susza, raz na tydzień. Nawozić nawozem dla roślin kwitnących lub granulowanym, wolnodziałającym. Delikatnie przycinać wiechy kwiatostanowe przed kwitnieniem dla poprawy jakości liści oraz jesienią. Zimą sucho ( daszek ), kopczykować lub przechowywać w piwnicy.
Rozmnażanie Podział wiosną IV - V - łatwo. Sadzonkowanie młodych, wierzchołkowych pędów latem - łatwo. Siew pod szkłem wiosną lub jesienią.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów - w szczelinach pionowych skałek i murków, na rabaty bylinowe, obwódki, do ogrodów japońskich, ogrodów żwirowych, na wrzosowiska, do ogrodów naturalistycznych, do pojemników na tarasy i balkony oraz na cmentarze. Ładnie wygląda w towarzystwie roślin o ciemnych liściach i traw ozdobnych. Może być stosowana jako dodatek do bukietów kwiatów świeżych lub suszonych. Roślina jadalna - gotowane łodygi. Pachnące liście odstraszaja owady.
Odmiany
"Nana" niższa i bardziej zwarta od typu. 10 cm *** AGM 1993...?idealnie pasuje na stanowisko w ogrodzie skalnym?...1/
Etymologia Artemisia żona władcy karyjskiego Manzolosa z IV w.pne. Zajmowała się medycyną i botaniką. Karia to kraina w Azji Mniejszej.
24/ 31/ 53/ poleca Artemisia nitida Bylica lśniąca Pireneje , Alpy 10-20 cm. Cała biało owłosiona
Pozdrawiam Janusz100
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
-
Janusz100
- Przyjaciel Forum - Ś.P.
- Posty: 1800
- Od: 2 paź 2011, o 06:05
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Sidzina k Jordanowa, Małopolska
Re: Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych
OBRAZKI WŁOSKIE Arum italicum
"Marmuratum"
Bylina bulwiasta o ozdobnych owocach, liściach i kwiatach.Owoce ą największą ozdobą tej rośliny.
Liście szerokie, strzałkowate, ciemnozielone, pokryte srebrzystym rysunkiem z wyrażnymi, białymi żyłkami, na długich ogonkach. Liście wyrastają jesienią a w naszych warunkach dopiero wiosną. Liście zwijają się, gdy temperatura spada poniżej zera i rozwijają się z nadejściem wiosny. W okresie letnim liście zamierają, nowe pojawiają się jesienią. Wczesną wiosną pojawia się pęd kwiatostanowy, jasnozielony, pokryty pochwą z żółtą kolbą umiejscowioną w środku. 1/ Kwiaty drobne, zebrane w kolbowate kwiatostany długości 10-15 cm, wsparte są wąską zielona podsadką. Kolby wyglądem przypominają palec i otoczone są dekoracyjnymi jasnożółtymi pochwami. Po przekwitnięciu kolby pokrywają się drobnymi, jasnozielonymi, przebarwiającymi się na pomarańczowo, gęstymi jagodami utrzymującymi się do póżnego lata, a liście usychają. Roślina ekspansywna ? bulwy potomne i samosiew. Wszystkie części rośliny bardzo trujące w razie spożycia. Uprawa może powodować podrażnienia skóry i reakcje alergiczne.
Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 24/. Ładniejsza od typu jest odmiana ?Marmoratum? polecana przez 33/.
T-3. Średnio wymagająca. Nie w pełni mrozoodporna.
Wysokość 20-30 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor bladożółty
Mrozoodporność USDA 6. Powyżej strefy 6 liście obumierają zimą i pojawiają się wiosną.
Rośnie na zróżnicownych stanowiskach od cienistych, mokrych lasów liściastych do miejsc suchych wzdłuż rowów, zarośli, w winnicach i gajach oliwnych, a także w terenach górzystych od 800 do 1300 m.npm.
Występowanie Rejon Morza Śródziemnego od Portugali po Bałkany i dalej po Kaukaz i Irak, Afryka Północna ( Algeria, Marokko,Tunezja ).
Stanowisko Słoneczne, ale w południe ocienione do półcienistego, stale umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Toleruje słońce. Na stanowisku słonecznym produkuje więcej kwiatów, a na mniej słonecznym więcej liści.
Gleba organiczna, przepuszczalna, próchnicza, liściowa, piaszczysto ilasta ,żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Sadzić na głębokość 8 ? 10 cm co 20- 30 cm. 30/ Przed sadzeniem nawieżć obornikiem lub nawozem granulowanym, wolnodziałającym, potem nawóz dla roślin cebulowych. Wymaga ściółkowania, by utrzymać stałą wilgoć ( np. korą ). Liście zwiędłe usuwać Podlewać regularnie niewielka ilością wody - utrzymywać stałą wilgoć. Wiosną w razie przymrozków można przykrywać butelką plastikową bez dna. Póżną jiesienią ściółkować kompostem i nawozem do pomidorów. Zimą sucho. Zimą okrywać w przypadku mrożnych zim . Bulwy można też przechowywać w chłodnym, suchym i ciemnym miejscu.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie bulwek w okresie spoczynku - po kwitnieniu w VIII. Sadzić IX - X . Produkuje mało nowych bulwek 2 - 3 rocznie. Siew jesienią bezpośrednio po zbiorze do gruntu. Kiełkują do 180 dni. Metoda siewu 3. Kwitną po 3 latach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna na miejsce cieniste w ogrodzie skalnym, do ogrodów naturalistycznych 30/, na rabaty. Ładnie wygląda pod drzewami lub krzewami lub na tle żywopłotu, bluszczu, paproci a także obok białej konwali, pierwiosnków czy funkii. Liście wykorzystywane w bukieciarstwie. Roślina jadalna - bulwy gotowane jako warzywa. Roślina lecznicza leki homeopatyczne i preparaty ziołowe np. na owrzodzenie błon śluzowych czy podrażnienie nosa przez polipy, przeciwrakowe.
Odmiany
"Marmoratum"(Pictus) Liście szersze od typu z szarobiałymi nerwami.**AGM 1993
Etymologia Nazwa rodzajowa "Arum" ma trudne do wyjaśnienia pochodzenie, bo może pochodzić od łacińskiego słowa "arum" = złoto, Arabskiego słowa "ar" oznacza ogień, greckiego "aron" = roślina trująca.
Nazwa gatunku"italicum" = włoski też jest trudna do wyjaśnienia, bo Włochy nie są siedliskiem rośliny, może ewentualnie chodzić o wzory na liściach podobne do wzorów na marmurach włoskich.
Wydaje się, że w naszych warunkach klimatycznych do bardziej wytrzymałych gatunków Arum należałoby zaliczyć A.maculatum Obrazki plamiste lub A.orientale Obrazki wschodnie. Oba te gatunki występują bowiem na stanowiskach naturalnych w Polsce ( A.maculatum ? jako zdziczałe) i oba posiadają mrozoodporność USDA 5.
"Marmuratum"Bylina bulwiasta o ozdobnych owocach, liściach i kwiatach.Owoce ą największą ozdobą tej rośliny.
Liście szerokie, strzałkowate, ciemnozielone, pokryte srebrzystym rysunkiem z wyrażnymi, białymi żyłkami, na długich ogonkach. Liście wyrastają jesienią a w naszych warunkach dopiero wiosną. Liście zwijają się, gdy temperatura spada poniżej zera i rozwijają się z nadejściem wiosny. W okresie letnim liście zamierają, nowe pojawiają się jesienią. Wczesną wiosną pojawia się pęd kwiatostanowy, jasnozielony, pokryty pochwą z żółtą kolbą umiejscowioną w środku. 1/ Kwiaty drobne, zebrane w kolbowate kwiatostany długości 10-15 cm, wsparte są wąską zielona podsadką. Kolby wyglądem przypominają palec i otoczone są dekoracyjnymi jasnożółtymi pochwami. Po przekwitnięciu kolby pokrywają się drobnymi, jasnozielonymi, przebarwiającymi się na pomarańczowo, gęstymi jagodami utrzymującymi się do póżnego lata, a liście usychają. Roślina ekspansywna ? bulwy potomne i samosiew. Wszystkie części rośliny bardzo trujące w razie spożycia. Uprawa może powodować podrażnienia skóry i reakcje alergiczne.
Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 24/. Ładniejsza od typu jest odmiana ?Marmoratum? polecana przez 33/.
T-3. Średnio wymagająca. Nie w pełni mrozoodporna.
Wysokość 20-30 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor bladożółty
Mrozoodporność USDA 6. Powyżej strefy 6 liście obumierają zimą i pojawiają się wiosną.
Rośnie na zróżnicownych stanowiskach od cienistych, mokrych lasów liściastych do miejsc suchych wzdłuż rowów, zarośli, w winnicach i gajach oliwnych, a także w terenach górzystych od 800 do 1300 m.npm.
Występowanie Rejon Morza Śródziemnego od Portugali po Bałkany i dalej po Kaukaz i Irak, Afryka Północna ( Algeria, Marokko,Tunezja ).
Stanowisko Słoneczne, ale w południe ocienione do półcienistego, stale umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Toleruje słońce. Na stanowisku słonecznym produkuje więcej kwiatów, a na mniej słonecznym więcej liści.
Gleba organiczna, przepuszczalna, próchnicza, liściowa, piaszczysto ilasta ,żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Sadzić na głębokość 8 ? 10 cm co 20- 30 cm. 30/ Przed sadzeniem nawieżć obornikiem lub nawozem granulowanym, wolnodziałającym, potem nawóz dla roślin cebulowych. Wymaga ściółkowania, by utrzymać stałą wilgoć ( np. korą ). Liście zwiędłe usuwać Podlewać regularnie niewielka ilością wody - utrzymywać stałą wilgoć. Wiosną w razie przymrozków można przykrywać butelką plastikową bez dna. Póżną jiesienią ściółkować kompostem i nawozem do pomidorów. Zimą sucho. Zimą okrywać w przypadku mrożnych zim . Bulwy można też przechowywać w chłodnym, suchym i ciemnym miejscu.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie bulwek w okresie spoczynku - po kwitnieniu w VIII. Sadzić IX - X . Produkuje mało nowych bulwek 2 - 3 rocznie. Siew jesienią bezpośrednio po zbiorze do gruntu. Kiełkują do 180 dni. Metoda siewu 3. Kwitną po 3 latach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna na miejsce cieniste w ogrodzie skalnym, do ogrodów naturalistycznych 30/, na rabaty. Ładnie wygląda pod drzewami lub krzewami lub na tle żywopłotu, bluszczu, paproci a także obok białej konwali, pierwiosnków czy funkii. Liście wykorzystywane w bukieciarstwie. Roślina jadalna - bulwy gotowane jako warzywa. Roślina lecznicza leki homeopatyczne i preparaty ziołowe np. na owrzodzenie błon śluzowych czy podrażnienie nosa przez polipy, przeciwrakowe.
Odmiany
"Marmoratum"(Pictus) Liście szersze od typu z szarobiałymi nerwami.**AGM 1993
Etymologia Nazwa rodzajowa "Arum" ma trudne do wyjaśnienia pochodzenie, bo może pochodzić od łacińskiego słowa "arum" = złoto, Arabskiego słowa "ar" oznacza ogień, greckiego "aron" = roślina trująca.
Nazwa gatunku"italicum" = włoski też jest trudna do wyjaśnienia, bo Włochy nie są siedliskiem rośliny, może ewentualnie chodzić o wzory na liściach podobne do wzorów na marmurach włoskich.
Wydaje się, że w naszych warunkach klimatycznych do bardziej wytrzymałych gatunków Arum należałoby zaliczyć A.maculatum Obrazki plamiste lub A.orientale Obrazki wschodnie. Oba te gatunki występują bowiem na stanowiskach naturalnych w Polsce ( A.maculatum ? jako zdziczałe) i oba posiadają mrozoodporność USDA 5.
Pozdrawiam Janusz100
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
-
Janusz100
- Przyjaciel Forum - Ś.P.
- Posty: 1800
- Od: 2 paź 2011, o 06:05
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Sidzina k Jordanowa, Małopolska
Re: Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych
KOPYTNIK POSPOLITY Asarum europaeum Syn.Hexastylis europaea.
Niska, zimozielona, płożąca bylina leśna o dywanowym pokroju i ozdobnych liściach. Tworzy gęste kobierce. ....?Cenna bylina do zadarniania cienistych miejsc?... 4/ Roślina rodzima.
Wytwarza silnie rozgałęzione, cienkie, szare, czworokątne kłącza, które pełzają po ziemi lub tuż pod jej powierzchnią i ukorzeniają się. Z nich wyrastają krótkie, okrągłe, czerwonofioletowe, owłosione łodygi i nitkowate korzenie. Pędy są grube, owłosione i gęsto ulistnione. Liście ma naprzeciwległe, nerkowate, skórzaste, sztywne, ciemnozielone, lśniące, z falistym brzegiem, spodem jaśniejsze i owłosione, długoogonkowe, z wyrażnym użyłkowaniem, aromatyczne. Liście w kształcie podobne do śladu końskiego kopyta. Liście zamierają wiosną, po wyrośnięciu nowych przyrostów pędów i liści. Kwiaty pojedyncze, dzwonkowate, trójpłatkowe w kształcie kielicha, zwieszające się, ukryte są między liśćmi, niemal nie zauważalne, bez walorów ozdobnych, nieprzyjemnie pachnące kamforą, tak jak cała roślina. Kwiaty z zewnątrz matowo brązowe, wewnątrz ciemnoczerwone, pojedyncze, zwieszone tuż przy ziemi na szczycie krótkich szypułek. Rozrasta się powoli. Roślina trująca w razie spożycia. Roślina długowieczna.
Ocena * * AGM 2007 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 24/ 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Roślina wytrzymała i długotrwała.
Wysokość 10-15cm
Szerokość 15 -50 cm
Kwitnie III-V
Kolor brązowy, purpurowy
Mrozoodporność USDA 5
Rośnie w wilgotnych, żyznych lasach liściastych, głównie bukowych i zaroślach ( w lasach iglastych jest mniejszy ). Rośnie też w górach w Polsce w Tatrach do wysokości 1500 m.
Występowanie Europa Środkowa i Południowa - Południowa Francja, Niemcy, Włochy, Bośnia, Chorwacja, Macedonia, Grecja,, Azja Północna , Syberia, Ałtaj i Azja Mniejsza. Polska - pospolity na niżu ( z wyjątkiem północnego Mazowsza ) i w Tatrach
Stanowisko półcieniste do cienistego (nawet wystawa północna), wilgotne lub umiarkowanie wilgotne, osłonięte, chłodne. Żle znosi suszę i nie lubi słońca. Roślina cieniolubna.
Gleba organiczna, przepuszczalna, lekka do średnio zwięzłej, niezbyt ciężka, piaszczysto ilasto próchniczo liściowa, żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 3 : 1 : 2 : 3 + drenaż umiarkowany + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa 1 : 2
Odczyn 6,6-7,6 obojętny, lekko zasadowy. Wg. 13/ zasadowy. Wg.Anny Mosur - zasadowy lub obojętny.
Wymagania Kępy dzielić co kilka lat - wiosną. Latem podlewać dość często i regularnie. Ściółkować kompostem lub nawozić nawozem wolnodziałającym a w razie potrzeby nawozem dla roślin kwitnących . Zimą okrywać liśćmi lub ziemią liściową.
Rozmnażanie Podział kłączy wiosną III - IV. Sadzonkowanie - sadzonki zielne - łatwo. Siew odkryty jesienią lub kryty po stratyfikacji. Kiełkują w 1 - 2 roku. Metoda siewu 3. Jeśli nie wykiełkują to kiełkowanie nastąpi w następnym roku.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, naturalistycznych, na rabaty bylinowe, pod drzewa
i krzewy. Ładnie wygląda w towarzystwie paproci, wiosennych roślin cebulowych, przytuli wonnej. Roślina jadalna jako aromatyczna przyprawa. Środek przeczyszczający, wymiotny, napotny, przyspiesza aktywność, poprawia ogólny stan zdrowia. Dawniej używany jako roślina lecznicza o dużym znaczeniu, ale okazał się toksyczny. 1/ Obecnie stosowany w homeopati oraz jako środek przeciwkaszlowy, a w medycynie ludowej jako środek poronny i odwykowy przed alkoholizmem. Z rośliny uzyskuje się barwnik jabłkowo zielony. Gatunek zagrożony, objęty częściową ochroną.
Etymologia Nazwa rodzajowa "Asarum" pochodzi od łacińskich słów "ase" = nudność, z uwagi na wymiotne właściwości rośliny i "saros" = pozbawiony gałęzi, nierozgałęziony.
Nazwa gatunku "europaeum" = europejski: występujący w Europie.
Niska, zimozielona, płożąca bylina leśna o dywanowym pokroju i ozdobnych liściach. Tworzy gęste kobierce. ....?Cenna bylina do zadarniania cienistych miejsc?... 4/ Roślina rodzima.
Wytwarza silnie rozgałęzione, cienkie, szare, czworokątne kłącza, które pełzają po ziemi lub tuż pod jej powierzchnią i ukorzeniają się. Z nich wyrastają krótkie, okrągłe, czerwonofioletowe, owłosione łodygi i nitkowate korzenie. Pędy są grube, owłosione i gęsto ulistnione. Liście ma naprzeciwległe, nerkowate, skórzaste, sztywne, ciemnozielone, lśniące, z falistym brzegiem, spodem jaśniejsze i owłosione, długoogonkowe, z wyrażnym użyłkowaniem, aromatyczne. Liście w kształcie podobne do śladu końskiego kopyta. Liście zamierają wiosną, po wyrośnięciu nowych przyrostów pędów i liści. Kwiaty pojedyncze, dzwonkowate, trójpłatkowe w kształcie kielicha, zwieszające się, ukryte są między liśćmi, niemal nie zauważalne, bez walorów ozdobnych, nieprzyjemnie pachnące kamforą, tak jak cała roślina. Kwiaty z zewnątrz matowo brązowe, wewnątrz ciemnoczerwone, pojedyncze, zwieszone tuż przy ziemi na szczycie krótkich szypułek. Rozrasta się powoli. Roślina trująca w razie spożycia. Roślina długowieczna.
Ocena * * AGM 2007 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 24/ 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Roślina wytrzymała i długotrwała.
Wysokość 10-15cm
Szerokość 15 -50 cm
Kwitnie III-V
Kolor brązowy, purpurowy
Mrozoodporność USDA 5
Rośnie w wilgotnych, żyznych lasach liściastych, głównie bukowych i zaroślach ( w lasach iglastych jest mniejszy ). Rośnie też w górach w Polsce w Tatrach do wysokości 1500 m.
Występowanie Europa Środkowa i Południowa - Południowa Francja, Niemcy, Włochy, Bośnia, Chorwacja, Macedonia, Grecja,, Azja Północna , Syberia, Ałtaj i Azja Mniejsza. Polska - pospolity na niżu ( z wyjątkiem północnego Mazowsza ) i w Tatrach
Stanowisko półcieniste do cienistego (nawet wystawa północna), wilgotne lub umiarkowanie wilgotne, osłonięte, chłodne. Żle znosi suszę i nie lubi słońca. Roślina cieniolubna.
Gleba organiczna, przepuszczalna, lekka do średnio zwięzłej, niezbyt ciężka, piaszczysto ilasto próchniczo liściowa, żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 3 : 1 : 2 : 3 + drenaż umiarkowany + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa 1 : 2
Odczyn 6,6-7,6 obojętny, lekko zasadowy. Wg. 13/ zasadowy. Wg.Anny Mosur - zasadowy lub obojętny.
Wymagania Kępy dzielić co kilka lat - wiosną. Latem podlewać dość często i regularnie. Ściółkować kompostem lub nawozić nawozem wolnodziałającym a w razie potrzeby nawozem dla roślin kwitnących . Zimą okrywać liśćmi lub ziemią liściową.
Rozmnażanie Podział kłączy wiosną III - IV. Sadzonkowanie - sadzonki zielne - łatwo. Siew odkryty jesienią lub kryty po stratyfikacji. Kiełkują w 1 - 2 roku. Metoda siewu 3. Jeśli nie wykiełkują to kiełkowanie nastąpi w następnym roku.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, naturalistycznych, na rabaty bylinowe, pod drzewa
i krzewy. Ładnie wygląda w towarzystwie paproci, wiosennych roślin cebulowych, przytuli wonnej. Roślina jadalna jako aromatyczna przyprawa. Środek przeczyszczający, wymiotny, napotny, przyspiesza aktywność, poprawia ogólny stan zdrowia. Dawniej używany jako roślina lecznicza o dużym znaczeniu, ale okazał się toksyczny. 1/ Obecnie stosowany w homeopati oraz jako środek przeciwkaszlowy, a w medycynie ludowej jako środek poronny i odwykowy przed alkoholizmem. Z rośliny uzyskuje się barwnik jabłkowo zielony. Gatunek zagrożony, objęty częściową ochroną.
Etymologia Nazwa rodzajowa "Asarum" pochodzi od łacińskich słów "ase" = nudność, z uwagi na wymiotne właściwości rośliny i "saros" = pozbawiony gałęzi, nierozgałęziony.
Nazwa gatunku "europaeum" = europejski: występujący w Europie.
Pozdrawiam Janusz100
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
-
Janusz100
- Przyjaciel Forum - Ś.P.
- Posty: 1800
- Od: 2 paź 2011, o 06:05
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Sidzina k Jordanowa, Małopolska
Re: Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych
ZANOKCICA SKALNA Asplenium trichomanes
Niska, delikatna, kępiasta paproć o ozdobnych, często zimozielonych liściach i pokroju zwartym, krzaczastym do zwisającego. Tworzy kępki...."Wartościowa, długowieczna paproć do ogrodów skalnych"...7/...."Wdzięczna, obowiązkowa na każdym skalniaku"... 9/ Roślina rodzima.
Kłącze ma grube i kruche, rozgałęzione, spłaszczone, pokryte ciemnymi łuskami. Z kłącza wyrastają kępkami, delikatne, prawie czarne łodygi a wzdłuż nich dwa rzędy małych, prawie okrągłych liści. Liście pojedynczo pierzaste, grubawe, skórzaste, matowozielone osadzone na osi ciemnoczerwonej lub brązowoczerwonej. Liść składa się z 20 - 30 par okrągłych całobrzegich listków. Liście długie i wąskie, stopniowo zwężające się ku dołowi. Na spodzie liści w VII - IX ukazują się gęste kupki zarodni. Gatunek zmienny. Roślina długowieczna.
Ocena * * AGM 1997 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 9/ 24/ 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie . ..."Jeden z łatwiejszych do uprawy gatunków paproci"...4/
Wysokość 5-20 cm
Szerokość 15-20 cm
Mrozoodporność USDA 3 lub 2
Rośnie w skalnych, zacienionych siedliskach zarówno na nizinach jak i w górach na odsłoniętych skałach wapiennych, w szczelinach skalnych, na piargach, zboczach, od poziomu morza do 3000 m.npm.
Występowanie W skalistych siedliskach na całym świecie - w strefie subarktycznej, umiarkowanej i w tropikach w terenach górzystych z wyj. Antarktydy. Polska Południowa - masyw Śnieżnika i Babiej Góry, Pieniny, Jura Krakowsko-Częstochowska, w Tatrach rzadko.
Stanowisko półcieniste, cieniste do umiarkowanie słonecznego - wystawa wschodnia lub północna, w południe ocienione, umiarkowanie wilgotne do wilgotnego.Toleruje krótkotrwałą suszę. W słońcu liście przebarwiają się na żółtozielono.
Gleba organiczna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, próchniczo kamienisto żwirowa, wrzosowa, umiarkowanie żyzna
Podłoże
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony : perlit 2 : 1 : 2 : 3 : 2 + drenaż + Ca . Ziemia wrzosowa, torf wysoki (sfangowiec), ziemia kompostowa.4/
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy, bo w naturze rośnie na skalach wapiennych 4/.
Wymagania Wierzchnią warstwę podłoża ściółkować wokół rośliny wiórkami kory wymieszanej z suchymi liśćmi. Podlewać regularnie, codziennie. Ściółkować kompostem liściowym z niewielką ilością dolomitu, jesienią i wiosną.
Rozmnażanie Podział rozrośniętych kęp wiosną - łatwo. Wysiew zarodników latem lub we IX. Samosiew.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, do ogrodów skalnych, w szczeliny, na murki, między kamieniami, w wilgotnych zagłębieniach, na obrzeża drzew, do pojemników i na cmentarze. Ładnie wygląda nad brzegami oczek wodnych.
Liście używano jako substytutu herbaty.
Składnik leków wykrztuśnych, przy dolegliwościach oddechowych, środek przeciwkaszlowy, antyseptyczny, przeciwpasożytniczy, środek przeczyszczający i wywołujący miesiączkę. Ale równocześnie środek rakotwórczy i pozbawiający organizm witaminy B.
Odmiany
"Incisum Group" Liście strzępiaste, mocno ząbkowane, a nie okrągławe jak u typu.**AGM 2012
"Cristatum" Liście na wierzchołku grzebieniasto rozgałęzione.
Etymologia "Asplenium" jak przy asplenium scolopendrium.
Nazwa gatunku "trichomanes" od słów greckich "trikhos" = włosy i "manos" = kubek, puchar: w odniesieniu do kształtu zarodników.
Niska, delikatna, kępiasta paproć o ozdobnych, często zimozielonych liściach i pokroju zwartym, krzaczastym do zwisającego. Tworzy kępki...."Wartościowa, długowieczna paproć do ogrodów skalnych"...7/...."Wdzięczna, obowiązkowa na każdym skalniaku"... 9/ Roślina rodzima.
Kłącze ma grube i kruche, rozgałęzione, spłaszczone, pokryte ciemnymi łuskami. Z kłącza wyrastają kępkami, delikatne, prawie czarne łodygi a wzdłuż nich dwa rzędy małych, prawie okrągłych liści. Liście pojedynczo pierzaste, grubawe, skórzaste, matowozielone osadzone na osi ciemnoczerwonej lub brązowoczerwonej. Liść składa się z 20 - 30 par okrągłych całobrzegich listków. Liście długie i wąskie, stopniowo zwężające się ku dołowi. Na spodzie liści w VII - IX ukazują się gęste kupki zarodni. Gatunek zmienny. Roślina długowieczna.
Ocena * * AGM 1997 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 9/ 24/ 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie . ..."Jeden z łatwiejszych do uprawy gatunków paproci"...4/
Wysokość 5-20 cm
Szerokość 15-20 cm
Mrozoodporność USDA 3 lub 2
Rośnie w skalnych, zacienionych siedliskach zarówno na nizinach jak i w górach na odsłoniętych skałach wapiennych, w szczelinach skalnych, na piargach, zboczach, od poziomu morza do 3000 m.npm.
Występowanie W skalistych siedliskach na całym świecie - w strefie subarktycznej, umiarkowanej i w tropikach w terenach górzystych z wyj. Antarktydy. Polska Południowa - masyw Śnieżnika i Babiej Góry, Pieniny, Jura Krakowsko-Częstochowska, w Tatrach rzadko.
Stanowisko półcieniste, cieniste do umiarkowanie słonecznego - wystawa wschodnia lub północna, w południe ocienione, umiarkowanie wilgotne do wilgotnego.Toleruje krótkotrwałą suszę. W słońcu liście przebarwiają się na żółtozielono.
Gleba organiczna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, próchniczo kamienisto żwirowa, wrzosowa, umiarkowanie żyzna
Podłoże
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony : perlit 2 : 1 : 2 : 3 : 2 + drenaż + Ca . Ziemia wrzosowa, torf wysoki (sfangowiec), ziemia kompostowa.4/
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy, bo w naturze rośnie na skalach wapiennych 4/.
Wymagania Wierzchnią warstwę podłoża ściółkować wokół rośliny wiórkami kory wymieszanej z suchymi liśćmi. Podlewać regularnie, codziennie. Ściółkować kompostem liściowym z niewielką ilością dolomitu, jesienią i wiosną.
Rozmnażanie Podział rozrośniętych kęp wiosną - łatwo. Wysiew zarodników latem lub we IX. Samosiew.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, do ogrodów skalnych, w szczeliny, na murki, między kamieniami, w wilgotnych zagłębieniach, na obrzeża drzew, do pojemników i na cmentarze. Ładnie wygląda nad brzegami oczek wodnych.
Liście używano jako substytutu herbaty.
Składnik leków wykrztuśnych, przy dolegliwościach oddechowych, środek przeciwkaszlowy, antyseptyczny, przeciwpasożytniczy, środek przeczyszczający i wywołujący miesiączkę. Ale równocześnie środek rakotwórczy i pozbawiający organizm witaminy B.
Odmiany
"Incisum Group" Liście strzępiaste, mocno ząbkowane, a nie okrągławe jak u typu.**AGM 2012
"Cristatum" Liście na wierzchołku grzebieniasto rozgałęzione.
Etymologia "Asplenium" jak przy asplenium scolopendrium.
Nazwa gatunku "trichomanes" od słów greckich "trikhos" = włosy i "manos" = kubek, puchar: w odniesieniu do kształtu zarodników.
Pozdrawiam Janusz100
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
-
Janusz100
- Przyjaciel Forum - Ś.P.
- Posty: 1800
- Od: 2 paź 2011, o 06:05
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Sidzina k Jordanowa, Małopolska
Re: Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych
ASTER ALPEJSKI Aster alpinus syn. A.pulchellus
"Goliath"
var dolomiticus
Bylina górska od regla dolnego po hale, poduszkowa o zwartym, rozłożystym, odwrotnie stożkowatym pokroju, dekoracyjna głównie z uwagi na kwiaty. Tworzy małe kępy. To wyjątkowo piękna roślina górska, powinna być podstawowym gatunkiem w każdym ogrodzie skalnym. 9/ Roślina rodzima.
Kłącze ma silne, ukośnie rosnące. Cała roślina szorstko owłosiona. Kępy liści tworzą przyziemne rozety.
Z rozet liści wyrastają pojedyncze łodygi kwiatostanowe. Łodygi wyprostowane, wysokości do 20 cm, dość grube, słabo ulistnione, miękko owłosione, zakończone koszyczkiem kwiatostanowym. 4/ Liście zielone, szaro owłosione, dolne łopatkowate, ogonkowe, górne lancetowate, mniejsze, siedzące. Kwiaty ma
w kształcie podobne do kwiatów stokrotki. Koszyczki kwiatowe fioletowoniebieskie, duże, średnicy 4-5 cm, z żółtymi lub pomarańczowymi oczkami osadzone pojedynczo na wierzchołku łodygi. Kwitnie obficie. Rośnie umiarkowanie. Roślina krótkowieczna - gdy rośnie w ciężkim i żyznym podłożu. Gatunek bardzo zmienny.
Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 3/ 8/ 9/ 15/ 24/ 31/ 33, 53 /Odmiany ogrodowe są ładniejsze od typu. 11/
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Roślina mało wymagająca.
Wysokość 20-25 cm (30cm)
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie V-VI
Kolor fioletowoniebieski( biały, różowy, trójkolorowy).
Mrozoodporność USDA 3
Rośnie na skalnych półkach, w szczelinach skał częściej po ich południowej stronie, ale i u ich podnóża na halach i niskich suchych murawach o podłożu wapiennym 26/ na wysokości od 1400- 3200 m.npm.
Występowanie Półkula Północna, Góry Europy, Alpy, Pireneje, Bałkany, Karpaty, Góry Azji Zachodniej po Ural i Środkowej od Iranu do Syberii, Ameryka Północna-zachodnia część od Alaski do Colorado. W Polsce w Tatrach do 2000 m.npm. i Pieninach.
Stanowisko bardzo słoneczne 53/ ( chociaż będzie rósł w półcieniu ) - wystawa południowa, wschodnia lub zachodnia, umiarkowanie wilgotne, osłonięte przed wiatrem, ciepłe. Roślina ciepłolubna.
Gleba normalna, przepuszczalna, miękka, głęboka, piaszczysto ilasto gliniasta, próchniczo żwirowa, umiarkowanie żyzna, wapienna. Na glebie mineralnej rośnie bardziej zwarcie.
Podłoże : ,
-ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + dobry drenaż + Ca
Odczyn 6,6-7,8 obojętny, zasadowy. Roślina wapniolubna - bo w naturze rośnie na wapiennym podłożu 4/ 45/. Toleruje odczyn obojętny 9/ 2/
Wymagania Co 3 lata dzielić i przesadzać używając tylko zewnętrznych rozet - wczesną wiosną lub jesienią. Podlewać w czasie suszy, ale nie nadmiernie. Ściółkować kompostem - jesienią. Wiosną nawóz dla roślin kwitnących lub wolnodziałający. Po kwitnieniu łodygi kwiatostanowe i dłuższe łodygi przyciąć nisko.1/ Przed zimą lekko okrywać starsze rośliny kompostem z piaskiem, gdyż mogą przemarzać.
W przypadku grubej pokrywy śnieżnej może wygniwać. 4/. Zimą sucho ( drenaż ).
Rozmnażanie Podział - po kwitnieniu w VII - VIII? bardzo łatwo. Okłady - kopczykować pionowo - oddzielać ukorzenione rozety. Sadzonkowanie zdrewniałych pędów z piętką w III lub IX - X. Siew do gruntu w VII lub w IV. Siew bezpośrednio po zbiorze nasion - dotyczy zarówno typu jak i odmian. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów, ogrodów żwirowych, na suche murki i nasłonecznione skarpy, strome zbocza, a także na rabaty bylinowe, obwódki, pojemniki. Ładnie wygląda w towarzystwie pierwiosnka łyszczaka, goryczki bezłodygowej, krwawnika wełnistego, łyszczca rozesłanego 8/. Najatrakcyjniej wygląda posadzony w wąską szczelinę między kamieniami. Nadaje się na kwiaty cięte.
Odmiany W uprawie należy stosować wyłącznie odmiany ogrodowe, gdyż są ładniejsze od typu .
"Albus" 20-25 cm V-VI Kwiaty białe
"Goliath" Kwiaty niebieskofioletowe
"Dark Beauty" Kwiaty fioletowe
Etymologia Nazwa rodzajowa "Aster" od greckiego słowa "aster" = gwiazda z uwagi na kształt kwiatu.
Nazwa gatunku "alpinus" = z Alp: z uwagi na siedlisko.
"Goliath" var dolomiticusBylina górska od regla dolnego po hale, poduszkowa o zwartym, rozłożystym, odwrotnie stożkowatym pokroju, dekoracyjna głównie z uwagi na kwiaty. Tworzy małe kępy. To wyjątkowo piękna roślina górska, powinna być podstawowym gatunkiem w każdym ogrodzie skalnym. 9/ Roślina rodzima.
Kłącze ma silne, ukośnie rosnące. Cała roślina szorstko owłosiona. Kępy liści tworzą przyziemne rozety.
Z rozet liści wyrastają pojedyncze łodygi kwiatostanowe. Łodygi wyprostowane, wysokości do 20 cm, dość grube, słabo ulistnione, miękko owłosione, zakończone koszyczkiem kwiatostanowym. 4/ Liście zielone, szaro owłosione, dolne łopatkowate, ogonkowe, górne lancetowate, mniejsze, siedzące. Kwiaty ma
w kształcie podobne do kwiatów stokrotki. Koszyczki kwiatowe fioletowoniebieskie, duże, średnicy 4-5 cm, z żółtymi lub pomarańczowymi oczkami osadzone pojedynczo na wierzchołku łodygi. Kwitnie obficie. Rośnie umiarkowanie. Roślina krótkowieczna - gdy rośnie w ciężkim i żyznym podłożu. Gatunek bardzo zmienny.
Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 3/ 8/ 9/ 15/ 24/ 31/ 33, 53 /Odmiany ogrodowe są ładniejsze od typu. 11/
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Roślina mało wymagająca.
Wysokość 20-25 cm (30cm)
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie V-VI
Kolor fioletowoniebieski( biały, różowy, trójkolorowy).
Mrozoodporność USDA 3
Rośnie na skalnych półkach, w szczelinach skał częściej po ich południowej stronie, ale i u ich podnóża na halach i niskich suchych murawach o podłożu wapiennym 26/ na wysokości od 1400- 3200 m.npm.
Występowanie Półkula Północna, Góry Europy, Alpy, Pireneje, Bałkany, Karpaty, Góry Azji Zachodniej po Ural i Środkowej od Iranu do Syberii, Ameryka Północna-zachodnia część od Alaski do Colorado. W Polsce w Tatrach do 2000 m.npm. i Pieninach.
Stanowisko bardzo słoneczne 53/ ( chociaż będzie rósł w półcieniu ) - wystawa południowa, wschodnia lub zachodnia, umiarkowanie wilgotne, osłonięte przed wiatrem, ciepłe. Roślina ciepłolubna.
Gleba normalna, przepuszczalna, miękka, głęboka, piaszczysto ilasto gliniasta, próchniczo żwirowa, umiarkowanie żyzna, wapienna. Na glebie mineralnej rośnie bardziej zwarcie.
Podłoże : ,
-ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + dobry drenaż + Ca
Odczyn 6,6-7,8 obojętny, zasadowy. Roślina wapniolubna - bo w naturze rośnie na wapiennym podłożu 4/ 45/. Toleruje odczyn obojętny 9/ 2/
Wymagania Co 3 lata dzielić i przesadzać używając tylko zewnętrznych rozet - wczesną wiosną lub jesienią. Podlewać w czasie suszy, ale nie nadmiernie. Ściółkować kompostem - jesienią. Wiosną nawóz dla roślin kwitnących lub wolnodziałający. Po kwitnieniu łodygi kwiatostanowe i dłuższe łodygi przyciąć nisko.1/ Przed zimą lekko okrywać starsze rośliny kompostem z piaskiem, gdyż mogą przemarzać.
W przypadku grubej pokrywy śnieżnej może wygniwać. 4/. Zimą sucho ( drenaż ).
Rozmnażanie Podział - po kwitnieniu w VII - VIII? bardzo łatwo. Okłady - kopczykować pionowo - oddzielać ukorzenione rozety. Sadzonkowanie zdrewniałych pędów z piętką w III lub IX - X. Siew do gruntu w VII lub w IV. Siew bezpośrednio po zbiorze nasion - dotyczy zarówno typu jak i odmian. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów, ogrodów żwirowych, na suche murki i nasłonecznione skarpy, strome zbocza, a także na rabaty bylinowe, obwódki, pojemniki. Ładnie wygląda w towarzystwie pierwiosnka łyszczaka, goryczki bezłodygowej, krwawnika wełnistego, łyszczca rozesłanego 8/. Najatrakcyjniej wygląda posadzony w wąską szczelinę między kamieniami. Nadaje się na kwiaty cięte.
Odmiany W uprawie należy stosować wyłącznie odmiany ogrodowe, gdyż są ładniejsze od typu .
"Albus" 20-25 cm V-VI Kwiaty białe
"Goliath" Kwiaty niebieskofioletowe
"Dark Beauty" Kwiaty fioletowe
Etymologia Nazwa rodzajowa "Aster" od greckiego słowa "aster" = gwiazda z uwagi na kształt kwiatu.
Nazwa gatunku "alpinus" = z Alp: z uwagi na siedlisko.
Pozdrawiam Janusz100
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
-
Janusz100
- Przyjaciel Forum - Ś.P.
- Posty: 1800
- Od: 2 paź 2011, o 06:05
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Sidzina k Jordanowa, Małopolska
Re: Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych
ASTER KARŁOWY Aster dumosus
syn.Symphyotrichum dumosum - obecna nazwa, A.krzaczasty- Odmiany karłowe.
Niska bylina o krzaczastym, kulistym, zwartym pokroju. Roślina dekoracyjna z uwagi na pokrój, kwiaty
i póżny termin kwitnienia..."Uważana za jedną z najbardziej wartościowych bylin ogrodowych."...(13).
Rozrasta się na znacznych przestrzeniach dzięki podziemnym rozłogom. Pędy nadziemne wyprostowane, gęsto ulistnione i silnie rozgałęzione w górnej części. Liście wąsko lancetowate, zielone do ciemnozielonych, siedzące, całobrzegie. 4/ Kwiaty koszyczkowe, języczkowate zebrane w bardzo rozgałęzione wiechy po 15-30 kwiatów. Koszyczki kwiatowe osadzone na długich ulistnionych szypułkach. Kwiaty odmian w kolorach od białego poprzez odcienie różu do fioletowego z żółtym oczkiem. Kwitnie obficie i długo. Rośnie umiarkowanie.
Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 31/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Gatunek niewybredny- jedna z najmniej wymagających roślin 31/.
Wysokość 20-30 cm
Szerokość 20-60 cm
Kwitnie VIII-X
Kolor jasnofioletowy ( biały, różowy, czerwony, niebieski, fioletowy)
Mrozoodporność USDA 4
Rośnie na miejscach słonecznych i piaszczystych, wilgotnych i żyznych, na obszarach otwartych ale i zalesionych, na bagnach, łąkach, w zaroślach i w lasach sosnowych lub sosonowo bukowych, nad brzegami jezior i stawów.
Występowanie Ameryka Północna- część wschodnia.
Stanowisko słoneczne (toleruje półcieniste), stale umiarkowanie wilgotne, chłodne. W miejscu ocienionym słabiej kwitnie - Anna Musur.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, miękka, piaszczysto gliniasta, próchnicza, umiarkowanie żyzna do żyznej. Toleruje każdy typ gleby, na stanowiskach uboższych kwitnie mniej bujnie.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek drobnoziarnisty : torf odkwaszony 4:1:2:4 + dobry drenaż
Odczyn pH 5,6-7,6 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy 2/.
Wymagania Co 3-4 lata dzielić i przesadzać. W czasie upałów od czasu do czasu obficie podlewać. Wiosną nawóz granulowany, wolnodziałający, latem nawóz dla roślin kwitnących. Po kwitnieniu przycinać nisko, do ziemi i ściółkować kompostem.
Rozmnażanie Podział rozrośniętych kęp przez cały sezon- najlepiej wiosną (IV-VI)-łatwo. Sadzonkowanie-sadzonki wierzchołkowe IV-V. 4/ Siew otwarty jesienią lub kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych, na murki, skarpy, do ogrodów naturalistycznych, na rabaty bylinowe, obwódki, żywopłoty do pojemników na tarasy i balkony a także w grupach na trawnikach. Ładnie wygląda w towarzystwie nachyłka okółkowego, liliowców ogrodowych oraz traw ozdobnych.
Kwiaty nadają się na kwiat cięty. Roślina miododajna.
Odmiany
W uprawie należy stosować wyłącznie odmiany niskie, karłowe ze skrzyżowania A.dumosus i A. novi-belgi.
"Niobe" 20 cm IX Kwiaty białe. Wg.3/ - najlepsza odmiana karłowa.
"Blue Baby" 30 cm IX Kwiaty półpełne,niebieskie
"Schneezicklein" 25-30 cm IX-X Kwiaty białe , odmiana zwarta
"Nancy" 25 cm IX-X Kwiaty liliworóżowe
"Alice Haslam" 25 cm IX-X Kwiaty różowoczerwone
"Starlight" 30-40 cm IX-X Kwiaty czerwonorożowe
"Mariorje" 15-30 cm IX-X Kwiaty jasnoróżowe
"Andrey" 30 cm IX Kwiaty liliowe
"Prof.Anton Kippenberg" 30-40 cm VIII-IX Kwiaty lawendowoniebieskie , karłowy. Pokrój kulisty.
Etymologia "Aster" jak przy Aster alpinus.
Nazwa gatunku "dumosus" = krzak, krzaczasty z uwagi na pokrój rośliny.
syn.Symphyotrichum dumosum - obecna nazwa, A.krzaczasty- Odmiany karłowe.
Niska bylina o krzaczastym, kulistym, zwartym pokroju. Roślina dekoracyjna z uwagi na pokrój, kwiaty
i póżny termin kwitnienia..."Uważana za jedną z najbardziej wartościowych bylin ogrodowych."...(13).
Rozrasta się na znacznych przestrzeniach dzięki podziemnym rozłogom. Pędy nadziemne wyprostowane, gęsto ulistnione i silnie rozgałęzione w górnej części. Liście wąsko lancetowate, zielone do ciemnozielonych, siedzące, całobrzegie. 4/ Kwiaty koszyczkowe, języczkowate zebrane w bardzo rozgałęzione wiechy po 15-30 kwiatów. Koszyczki kwiatowe osadzone na długich ulistnionych szypułkach. Kwiaty odmian w kolorach od białego poprzez odcienie różu do fioletowego z żółtym oczkiem. Kwitnie obficie i długo. Rośnie umiarkowanie.
Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 31/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Gatunek niewybredny- jedna z najmniej wymagających roślin 31/.
Wysokość 20-30 cm
Szerokość 20-60 cm
Kwitnie VIII-X
Kolor jasnofioletowy ( biały, różowy, czerwony, niebieski, fioletowy)
Mrozoodporność USDA 4
Rośnie na miejscach słonecznych i piaszczystych, wilgotnych i żyznych, na obszarach otwartych ale i zalesionych, na bagnach, łąkach, w zaroślach i w lasach sosnowych lub sosonowo bukowych, nad brzegami jezior i stawów.
Występowanie Ameryka Północna- część wschodnia.
Stanowisko słoneczne (toleruje półcieniste), stale umiarkowanie wilgotne, chłodne. W miejscu ocienionym słabiej kwitnie - Anna Musur.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, miękka, piaszczysto gliniasta, próchnicza, umiarkowanie żyzna do żyznej. Toleruje każdy typ gleby, na stanowiskach uboższych kwitnie mniej bujnie.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek drobnoziarnisty : torf odkwaszony 4:1:2:4 + dobry drenaż
Odczyn pH 5,6-7,6 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy 2/.
Wymagania Co 3-4 lata dzielić i przesadzać. W czasie upałów od czasu do czasu obficie podlewać. Wiosną nawóz granulowany, wolnodziałający, latem nawóz dla roślin kwitnących. Po kwitnieniu przycinać nisko, do ziemi i ściółkować kompostem.
Rozmnażanie Podział rozrośniętych kęp przez cały sezon- najlepiej wiosną (IV-VI)-łatwo. Sadzonkowanie-sadzonki wierzchołkowe IV-V. 4/ Siew otwarty jesienią lub kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych, na murki, skarpy, do ogrodów naturalistycznych, na rabaty bylinowe, obwódki, żywopłoty do pojemników na tarasy i balkony a także w grupach na trawnikach. Ładnie wygląda w towarzystwie nachyłka okółkowego, liliowców ogrodowych oraz traw ozdobnych.
Kwiaty nadają się na kwiat cięty. Roślina miododajna.
Odmiany
W uprawie należy stosować wyłącznie odmiany niskie, karłowe ze skrzyżowania A.dumosus i A. novi-belgi.
"Niobe" 20 cm IX Kwiaty białe. Wg.3/ - najlepsza odmiana karłowa.
"Blue Baby" 30 cm IX Kwiaty półpełne,niebieskie
"Schneezicklein" 25-30 cm IX-X Kwiaty białe , odmiana zwarta
"Nancy" 25 cm IX-X Kwiaty liliworóżowe
"Alice Haslam" 25 cm IX-X Kwiaty różowoczerwone
"Starlight" 30-40 cm IX-X Kwiaty czerwonorożowe
"Mariorje" 15-30 cm IX-X Kwiaty jasnoróżowe
"Andrey" 30 cm IX Kwiaty liliowe
"Prof.Anton Kippenberg" 30-40 cm VIII-IX Kwiaty lawendowoniebieskie , karłowy. Pokrój kulisty.
Etymologia "Aster" jak przy Aster alpinus.
Nazwa gatunku "dumosus" = krzak, krzaczasty z uwagi na pokrój rośliny.
Pozdrawiam Janusz100
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
-
Janusz100
- Przyjaciel Forum - Ś.P.
- Posty: 1800
- Od: 2 paź 2011, o 06:05
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Sidzina k Jordanowa, Małopolska
Re: Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych
TAWUŁKA CHIŃSKA odmiana karłowa Astilbe chinesis var. pumila
syn. A.chiensis"Pumila"
Niska bylina o pokroju krzaczastym, wzniesionym, tworząca gęste kępy. Wartościowa, karłowata odmiana ogrodowa o ozdobnych kwiatach i liściach.
Ma silnie rozwiniętą karpę korzeniową z podziemnymi rozłogami. Pędy wyprostowane. Liście jajowate, złożone, podwójnie lub potrójnie trójdzielne, pierzaste, ząbkowane, zielone lub ciemnozielone, kontrastujące z kolorem kwiatów. Liście podobne do liści paproci. Liście i łodygi pokryte są brązowymi włoskami. Kwiaty liczne, drobne, gwiazdkowate, białe, zabarwione na różowo, zebrane w gęste, zwarte, pachnące piuropuszowate, spiczaste wiechy, wyrastają wysoko ponad liście. Wiechy szerokie, puszyste, rozgałęzione
o prawie poziomych odgałęzieniach, złożone z wąskich kłosów, osiągają 25 cm długości i pozostają dekoracyjne nawet po przekwitnieniu. Kwiatostany bardzo efektowne. Rośnie umiarkowanie. Roślina długowieczna.
Ocena ** AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 8/ 24/ 33/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie.
Wysokość 15-25 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie VII-VIII (IX)
Kolor lilioworóżowy ( biały, różowy, czerwony, karminowy)
Mrozoodporność USDA 5
Rośnie w wilgotnych lasach i na ich skraju, na łąkach, brzegach rzek, strumieni i w wąwozach, w masywach górskich na wysokości 400-3600 m.npm.
Występowanie Chiny Północne, Korea, Rosja, Syberia Wschodnia, Japonia. Odmiana var. pumila pochodzi z Tybetu.
Stanowisko półcieniste do umiarkowanie słonecznego w południe osłonięte, stale wilgotne ( nawet podmokłe). Jako jedyna odmiana astilbe odporna na suszę i rosnąca także w słońcu . W miejscu słonecznym wymaga jednak więcej wilgoci, ale słabiej rośnie, w cieniu słabiej kwitnie.
Gleba normalna, cięższa, ilasto próchniczo liściowa, żyzna, bezwapienna. Tolerancyjna na typ gleby, ale nie znosi ciężkiej gliniastej.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż umiarkowany + nieco torfu kwaśnego
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 3 : 1 : 2 : 3 + drenaż umiarkowany
Odczyn pH 5,6-7,5 lekko kwaśny 2/, obojętny. Nie lubi zasadowego.
Wymagania Dzielić wiosną co 3 - 4 lata i przesadzać. Wiosną nawozić kompostem lub nawozem granulowanym, wolnodziałającym, potem w razie potrzeby, nawozem dla roślin kwitnących. W lecie podlewać dość często i regularnie. Kwiatostany można ogławiać lub zostawić z uwagi na ozdobne owocostany. Po pierwszych przymrozkach lub wiosną ściąć nisko i zasilić kompostem. Zimą sucho.
Rozmnażanie Podział wiosną IV - V lub jesienią. Sadzonkowanie - sadzonki z podziemnych rozłogów w ciągu zimy - łatwo. Siew jesienią lub w V. Metoda siewu 2. Jeśli po okresie 4 tygodni nie wykiełkują należy stratyfikować ponownie przez okres 4 tygodni. Kwitnie w następnym roku po wysiewie.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, na miejsca cieniste do ogrodów skalnych, naturalistycznych, japońskich, na rabaty bylinowe, obwódki a także pomiędzy drzewami ( zwłaszcza w dużych grupach ) i nad brzegiem oczek wodnych, strumieni,. Ładnie wygląda z ułudką wiosenną, waldsteinią. 8/
Kwiaty nadają się na kwiat cięty i suszony i do doniczek w domu. 1/
Odmiany
var. pumila Odmiana karłowa bardziej odporna na suszę i cięższe podłoże, niż typ. ** AGM 1993
Etymologia Nazwa "Astilbe" od grec. "a"= nie, bez i "stilbos = jasność; prawdopodobnie aluzja do nie błyszczących liści lub matowych nie jaskrawych kwiatów. Stilbe w mitologi greckiej to także nimfa córka Penusa boga rzeki. Nazwa gatunku "chinensis" = chiński z uwagi na siedliska rośliny.
syn. A.chiensis"Pumila"
Niska bylina o pokroju krzaczastym, wzniesionym, tworząca gęste kępy. Wartościowa, karłowata odmiana ogrodowa o ozdobnych kwiatach i liściach.
Ma silnie rozwiniętą karpę korzeniową z podziemnymi rozłogami. Pędy wyprostowane. Liście jajowate, złożone, podwójnie lub potrójnie trójdzielne, pierzaste, ząbkowane, zielone lub ciemnozielone, kontrastujące z kolorem kwiatów. Liście podobne do liści paproci. Liście i łodygi pokryte są brązowymi włoskami. Kwiaty liczne, drobne, gwiazdkowate, białe, zabarwione na różowo, zebrane w gęste, zwarte, pachnące piuropuszowate, spiczaste wiechy, wyrastają wysoko ponad liście. Wiechy szerokie, puszyste, rozgałęzione
o prawie poziomych odgałęzieniach, złożone z wąskich kłosów, osiągają 25 cm długości i pozostają dekoracyjne nawet po przekwitnieniu. Kwiatostany bardzo efektowne. Rośnie umiarkowanie. Roślina długowieczna.
Ocena ** AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 8/ 24/ 33/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie.
Wysokość 15-25 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie VII-VIII (IX)
Kolor lilioworóżowy ( biały, różowy, czerwony, karminowy)
Mrozoodporność USDA 5
Rośnie w wilgotnych lasach i na ich skraju, na łąkach, brzegach rzek, strumieni i w wąwozach, w masywach górskich na wysokości 400-3600 m.npm.
Występowanie Chiny Północne, Korea, Rosja, Syberia Wschodnia, Japonia. Odmiana var. pumila pochodzi z Tybetu.
Stanowisko półcieniste do umiarkowanie słonecznego w południe osłonięte, stale wilgotne ( nawet podmokłe). Jako jedyna odmiana astilbe odporna na suszę i rosnąca także w słońcu . W miejscu słonecznym wymaga jednak więcej wilgoci, ale słabiej rośnie, w cieniu słabiej kwitnie.
Gleba normalna, cięższa, ilasto próchniczo liściowa, żyzna, bezwapienna. Tolerancyjna na typ gleby, ale nie znosi ciężkiej gliniastej.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż umiarkowany + nieco torfu kwaśnego
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 3 : 1 : 2 : 3 + drenaż umiarkowany
Odczyn pH 5,6-7,5 lekko kwaśny 2/, obojętny. Nie lubi zasadowego.
Wymagania Dzielić wiosną co 3 - 4 lata i przesadzać. Wiosną nawozić kompostem lub nawozem granulowanym, wolnodziałającym, potem w razie potrzeby, nawozem dla roślin kwitnących. W lecie podlewać dość często i regularnie. Kwiatostany można ogławiać lub zostawić z uwagi na ozdobne owocostany. Po pierwszych przymrozkach lub wiosną ściąć nisko i zasilić kompostem. Zimą sucho.
Rozmnażanie Podział wiosną IV - V lub jesienią. Sadzonkowanie - sadzonki z podziemnych rozłogów w ciągu zimy - łatwo. Siew jesienią lub w V. Metoda siewu 2. Jeśli po okresie 4 tygodni nie wykiełkują należy stratyfikować ponownie przez okres 4 tygodni. Kwitnie w następnym roku po wysiewie.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, na miejsca cieniste do ogrodów skalnych, naturalistycznych, japońskich, na rabaty bylinowe, obwódki a także pomiędzy drzewami ( zwłaszcza w dużych grupach ) i nad brzegiem oczek wodnych, strumieni,. Ładnie wygląda z ułudką wiosenną, waldsteinią. 8/
Kwiaty nadają się na kwiat cięty i suszony i do doniczek w domu. 1/
Odmiany
var. pumila Odmiana karłowa bardziej odporna na suszę i cięższe podłoże, niż typ. ** AGM 1993
Etymologia Nazwa "Astilbe" od grec. "a"= nie, bez i "stilbos = jasność; prawdopodobnie aluzja do nie błyszczących liści lub matowych nie jaskrawych kwiatów. Stilbe w mitologi greckiej to także nimfa córka Penusa boga rzeki. Nazwa gatunku "chinensis" = chiński z uwagi na siedliska rośliny.
Pozdrawiam Janusz100
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
-
Janusz100
- Przyjaciel Forum - Ś.P.
- Posty: 1800
- Od: 2 paź 2011, o 06:05
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Sidzina k Jordanowa, Małopolska
Re: Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych
TAWUŁKA KĘDZIERZAWA Astilbe x crispa "Perkeo" Syn."Piotruś Pan", Peter Pan.
Mieszaniec A.chinensis i A.simplicifolia.
Niski, mały, ogrodowy, karłowy mieszaniec o ozdobnych kwiatach, liściach i ciekawym pokroju. Tworzy kępy, głęboko ząbkowanych, kędzierzawych liści. ...?Doskonałe do ogrodów skalnych?? 24/
Liście wyrastają z grubych, brązowych podziemnych kłączy. Liście są sztywne, błyszczące, ciemnozielone, pomarszczone i głęboko powcinane ( wiosną czerwonawo-brązowe ), podobne do liści paproci. Liście pokładaja się nisko nad podłożem. Pąki kwiatowe ma zielonkawe, młode przyrosty brązowe 1/. Kwiaty ciemnoróżowe zebrane w piuropusze drobnych, wąskich wiech. Wiechy ma wyprostowane o piramidalnym kształcie i osadzone na cienkich łodygach. Kwitnie około 2 tygodnie, ale atrakcyjne są również uschnięte, brązowe wiechy - jesienią. Wzrost powolny. Roślina długowieczna.
Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna . Polecana przez 8/ 9/ 24/ 33/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie.
Wysokość 15-25 cm
Szerokość 20-25 cm
Kolor ciemnoróżowy (biały, różowy, purpurowy)
Kwitnie VII-VIII
Mrozoodporność USDA 5 lub 6
Mieszaniec ogrodowy A.chinensis i A.simplicifolia.
Stanowisko słoneczne w południe osłonięte - wystawa wschodnia lub półcieniste, stale umiarkowanie wilgotne. Im więcej słońca tym więcej wilgoci. W słońcu obficiej kwitnie.
Gleba normalna, przepuszczalna, ilasto próchnicza, żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż + nieco torfu kwaśnego
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 3 : 1 : 2 : 3
Odczyn pH 5,6-7,5 lekko kwaśny, obojętny.
Wymagania
Dzielić co 3 - 4 lata wczesną wiosną i przesadzać. Wiosną - kompost lub nawóz. Podlewać regularnie. Liście uschnięte i przekwitłe kwiaty usuwać ( kwiatostany można zostawić - bo uschnięte są dekoracyjne ). Zimą sucho. Zimą lekko okrywać. Wg. RHS toleruje temperaturę do ? 15 st C .
Rozmnażanie
Podział lub sadzonkowanie - sadzonki korzeniowe.
Zastosowanie
Roślina ozdobna ( z uwagi na niski wzrost ), okrywowa, głównie do ogrodów skalnych rzadziej na rabatach bylinowych. Ładnie wygląda w grupach nad wodą. Pozostałe zastosowania jak przy Astilbe chinensis.
Nadaje się na kwiat cięty.
Etymologia
Nazwa "Astilbe" od grec. "a"= nie, bez i "stilbos = jasność; prawdopodobnie aluzja do nie błyszczących liści lub matowych nie jaskrawych kwiatów. Stilbe w mitologi greckiej to także nimfa córka Penusa boga rzeki.
Nazwa mieszańca "crispa" = kręcony, falowany : z uwagi na liście.
Mieszaniec A.chinensis i A.simplicifolia.
Niski, mały, ogrodowy, karłowy mieszaniec o ozdobnych kwiatach, liściach i ciekawym pokroju. Tworzy kępy, głęboko ząbkowanych, kędzierzawych liści. ...?Doskonałe do ogrodów skalnych?? 24/
Liście wyrastają z grubych, brązowych podziemnych kłączy. Liście są sztywne, błyszczące, ciemnozielone, pomarszczone i głęboko powcinane ( wiosną czerwonawo-brązowe ), podobne do liści paproci. Liście pokładaja się nisko nad podłożem. Pąki kwiatowe ma zielonkawe, młode przyrosty brązowe 1/. Kwiaty ciemnoróżowe zebrane w piuropusze drobnych, wąskich wiech. Wiechy ma wyprostowane o piramidalnym kształcie i osadzone na cienkich łodygach. Kwitnie około 2 tygodnie, ale atrakcyjne są również uschnięte, brązowe wiechy - jesienią. Wzrost powolny. Roślina długowieczna.
Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna . Polecana przez 8/ 9/ 24/ 33/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie.
Wysokość 15-25 cm
Szerokość 20-25 cm
Kolor ciemnoróżowy (biały, różowy, purpurowy)
Kwitnie VII-VIII
Mrozoodporność USDA 5 lub 6
Mieszaniec ogrodowy A.chinensis i A.simplicifolia.
Stanowisko słoneczne w południe osłonięte - wystawa wschodnia lub półcieniste, stale umiarkowanie wilgotne. Im więcej słońca tym więcej wilgoci. W słońcu obficiej kwitnie.
Gleba normalna, przepuszczalna, ilasto próchnicza, żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż + nieco torfu kwaśnego
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 3 : 1 : 2 : 3
Odczyn pH 5,6-7,5 lekko kwaśny, obojętny.
Wymagania
Dzielić co 3 - 4 lata wczesną wiosną i przesadzać. Wiosną - kompost lub nawóz. Podlewać regularnie. Liście uschnięte i przekwitłe kwiaty usuwać ( kwiatostany można zostawić - bo uschnięte są dekoracyjne ). Zimą sucho. Zimą lekko okrywać. Wg. RHS toleruje temperaturę do ? 15 st C .
Rozmnażanie
Podział lub sadzonkowanie - sadzonki korzeniowe.
Zastosowanie
Roślina ozdobna ( z uwagi na niski wzrost ), okrywowa, głównie do ogrodów skalnych rzadziej na rabatach bylinowych. Ładnie wygląda w grupach nad wodą. Pozostałe zastosowania jak przy Astilbe chinensis.
Nadaje się na kwiat cięty.
Etymologia
Nazwa "Astilbe" od grec. "a"= nie, bez i "stilbos = jasność; prawdopodobnie aluzja do nie błyszczących liści lub matowych nie jaskrawych kwiatów. Stilbe w mitologi greckiej to także nimfa córka Penusa boga rzeki.
Nazwa mieszańca "crispa" = kręcony, falowany : z uwagi na liście.
Pozdrawiam Janusz100
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
-
Janusz100
- Przyjaciel Forum - Ś.P.
- Posty: 1800
- Od: 2 paź 2011, o 06:05
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Sidzina k Jordanowa, Małopolska
Re: Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych
TAWUŁKA POJEDYNCZOLISTNA Astilbe simplicifolia
Syn. T. całolistna, Zatawułka.
https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25
Niska bylina o pokroju krzaczastym, wzniesionym. Tworzy kępy. Cenny karłowy gatunek Astilbe sprawiający wrażenie zwiewnej i lekkiej rośliny....?Jedna z ładniejszych, średnio wysokich tawułek?... 10/
Liście proste, niezłożone, pojedyncze, jajowate, głęboko wcięte, ostro ząbkowane, zaostrzone, ciemno zielone, bardzo błyszczące, postrzępione, ale nie pierzaste jak u innych tawułek. 1/ Liście wiosną brązowawe. Kwiaty białe na krótkich szypułkach w wąskich, piramidalnych, przewieszających się, małych, puszystych wiechach. 4/ Kwiaty pachnące. Jesienią atrakcyjne rdzawe owocostany.
Ocena ** AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 24/. Ładniejsze od typu są odmiany ?Sprite? i ?Bronze Elegance? polecane przez 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.
Wysokość 20-25 cm
Szerokość 45 cm
Kwitnie VII-VIII
Kolor biały (jasno różowy)
Mrozoodporność USDA 5
Rośnie w wilgotnych wąwozach górskich i lasach.
Występowanie Japonia, Chiny.
Stanowisko półcieniste do umiarkowanie słoneczne, stale wilgotne, chłodne. Roślina wrażliwa na suszę. W cieniu kwitnie mniej obficie.
Gleba normalna, przepuszczalna, ilasto próchnicza, średnio żyzna do żyznej.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + nieco torfu kwaśnego
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 3 : 1 : 2 : 3
Odczyn pH 5,6-7,2 lekko kwaśny, obojętny.
Wymagania Co 4 lata dzielić i przesadzać. Ściółkować obornikiem lub kompostem. Podlewać regularnie. Nawozić póżną wiosną nawozem dla roślin kwitnących. Przycinać zwiędłe liście wiosną, a przekwitłe kwiatostany po kwitnieniu. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział części karpy z jednym pąkiem jesienią lub wczesną wiosną (IV). Dołuje się w miejscu zabezpieczonym przed mrozem. Wysadza wiosną. Sadzonkowanie - sadzonki korzeniowe wiosną.
Zastosowanie Roślina ozdobna, okrywowa, do cienistych ogrodów skalnych, ogrodów naturalistycznych, ogrodów japońskich, pod drzewami i nad brzegami wód oraz na rabaty bylinowe i do pojemników.
Odmiany
"Sprite" 20-30 cm VII-VIII Kwiaty jasnoróżowe, liście brązowozielone, pokrój zwarty **AGM 1993
"Bronze Elegance" 30-40 cm VII-VIII Kwiaty łososioworóżowe * *AGM 1993
"Buchanan Witt" 10-20 cm Kwiaty jasnoczewone
Etymologia Nazwa "Astilbe" od grec. "a"= nie, bez i "stilbos = jasność; prawdopodobnie aluzja do nie błyszczących liści lub matowych nie jaskrawych kwiatów. Stilbe w mitologi greckiej to także nimfa córka Penusa boga rzeki.
Nazwa gatunku"simplicifolia" od "simple" = prosty i "folium" = liść ; liście proste nie złożone.
Inne gatunki Astilbe do ogrodów skalnych
Astilbe glaberrima var saxatilis 15-30 cm Liście ciemnnozielone, kwiaty jasnoróżowe ** AGM 1993. Polecana przez 33/, 53/.
Syn. T. całolistna, Zatawułka.
https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25
Niska bylina o pokroju krzaczastym, wzniesionym. Tworzy kępy. Cenny karłowy gatunek Astilbe sprawiający wrażenie zwiewnej i lekkiej rośliny....?Jedna z ładniejszych, średnio wysokich tawułek?... 10/
Liście proste, niezłożone, pojedyncze, jajowate, głęboko wcięte, ostro ząbkowane, zaostrzone, ciemno zielone, bardzo błyszczące, postrzępione, ale nie pierzaste jak u innych tawułek. 1/ Liście wiosną brązowawe. Kwiaty białe na krótkich szypułkach w wąskich, piramidalnych, przewieszających się, małych, puszystych wiechach. 4/ Kwiaty pachnące. Jesienią atrakcyjne rdzawe owocostany.
Ocena ** AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 24/. Ładniejsze od typu są odmiany ?Sprite? i ?Bronze Elegance? polecane przez 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.
Wysokość 20-25 cm
Szerokość 45 cm
Kwitnie VII-VIII
Kolor biały (jasno różowy)
Mrozoodporność USDA 5
Rośnie w wilgotnych wąwozach górskich i lasach.
Występowanie Japonia, Chiny.
Stanowisko półcieniste do umiarkowanie słoneczne, stale wilgotne, chłodne. Roślina wrażliwa na suszę. W cieniu kwitnie mniej obficie.
Gleba normalna, przepuszczalna, ilasto próchnicza, średnio żyzna do żyznej.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + nieco torfu kwaśnego
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 3 : 1 : 2 : 3
Odczyn pH 5,6-7,2 lekko kwaśny, obojętny.
Wymagania Co 4 lata dzielić i przesadzać. Ściółkować obornikiem lub kompostem. Podlewać regularnie. Nawozić póżną wiosną nawozem dla roślin kwitnących. Przycinać zwiędłe liście wiosną, a przekwitłe kwiatostany po kwitnieniu. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział części karpy z jednym pąkiem jesienią lub wczesną wiosną (IV). Dołuje się w miejscu zabezpieczonym przed mrozem. Wysadza wiosną. Sadzonkowanie - sadzonki korzeniowe wiosną.
Zastosowanie Roślina ozdobna, okrywowa, do cienistych ogrodów skalnych, ogrodów naturalistycznych, ogrodów japońskich, pod drzewami i nad brzegami wód oraz na rabaty bylinowe i do pojemników.
Odmiany
"Sprite" 20-30 cm VII-VIII Kwiaty jasnoróżowe, liście brązowozielone, pokrój zwarty **AGM 1993
"Bronze Elegance" 30-40 cm VII-VIII Kwiaty łososioworóżowe * *AGM 1993
"Buchanan Witt" 10-20 cm Kwiaty jasnoczewone
Etymologia Nazwa "Astilbe" od grec. "a"= nie, bez i "stilbos = jasność; prawdopodobnie aluzja do nie błyszczących liści lub matowych nie jaskrawych kwiatów. Stilbe w mitologi greckiej to także nimfa córka Penusa boga rzeki.
Nazwa gatunku"simplicifolia" od "simple" = prosty i "folium" = liść ; liście proste nie złożone.
Inne gatunki Astilbe do ogrodów skalnych
Astilbe glaberrima var saxatilis 15-30 cm Liście ciemnnozielone, kwiaty jasnoróżowe ** AGM 1993. Polecana przez 33/, 53/.
Pozdrawiam Janusz100
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
-
Janusz100
- Przyjaciel Forum - Ś.P.
- Posty: 1800
- Od: 2 paź 2011, o 06:05
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Sidzina k Jordanowa, Małopolska
Re: Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych
BERBERYS WĄSKOLISTNY "Corallina Compacta" Berberis x stenophylla "Corrallina Compacta"
Mieszaniec B.darwinii i B.empetrifolia.
Niski, zwarty i gęsty krzew zimozielony (karłowa odmiana), efektowna z uwagi na kwiaty, owoce i liście.
Krzew kolczasty ( krótkie trójdzielne ciernie), o pokroju rozłożystym i gałązkach zdrewniałych, łukowato wygiętych. Ma żółtawozielone, wąskie liście i jagodowe, kuliste owoce. Liście ma lancetowate, sztywne, skórzaste, ząbkowane, lekko zakrzywione ciemnozielone i błyszczące. Kwiaty ma złocistożółte, w kształcie miseczki, zebrane po 2-6 w liczne, gęste baldachogrona. Kwiaty sześciopłatkowe wyrastają z czerwonawych pąków na długiej łodydze. Jagody ma kuliste, srebrno matowe, niebiesko czarne. Rośnie bardzo powoli. Roślina długowieczna 10-20 lat. Wszystkie części rośliny lekko trujące w razie spożycia.
Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Ładniejsza od typu jest odmiana ?Corallina Compacta? polecana przez 9/ 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.
Wysokość 15-25 cm
Szerokość 15- 40 cm
Kwitnie IV-V
Kolor jasnożłółtopomarańczowy
Mrozoodporność USDA 6
Mieszaniec ogrodowy międzygatunkowy B.darwini i B . empetrifolia. Typy pochodzą z Chile i Argentyny i rosną w pobliżu morza na skalach do wysokości 1300 m.npm.
Stanowisko bardzo słoneczne (w południe osłonięte) do półcienistego, umiarkowanie wilgotne do suchego, ciepłe, zaciszne. Toleruje suszę.
Gleba organiczna, przepuszczalna, miękka, lużna, ilasto piaszczysto gliniasta, próchniczo torfowa, żyzna. Roślina tolerancyjna na typ gleby, za wyjatkiem podmokłych. Znosi okresy suszy. 17/
Podłoże :
- ziemia liściowa : torf odkwaszony : perlit 1 : 5 : 2 + drenaż
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Roślina tolerancyjna na odczyn gleby.
Wymagania W razie upałów podlewać regularnie - unikać nadmiernego podlewania. Nawozić wczesną wiosną. Nie wymaga przycinania, ale toleruje formowanie. W celu zagęszczenia krzewu konieczne jest coroczne przycinanie a co kilka lat należy go odmłodzić całkowicie usuwając stare pędy. Zimą lekko okrywać - kopczykować słomą lub suchymi liśćmi.
Rozmnażanie Sadzonkowanie - sadzonki z piętką w lecie VIII-IX. Siew (stratyfikacja) - trudno.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, przydomowych, na mieszane rabaty, na niskie żywopłoty np. naprzemian z berberysem o liściach czerwonych, pojedynczo lub w grupach na trawnikach, w parkach i na skwerach.
Roślina jadalna owoce na konfitury, przecier, nalewki i wina.
Roślina lecznicza o działaniu przeciwgorączkowym i uspakajającym.
Odmiany
?Corallina Compacta? Ocena ** AGM 1993
Etymologia nazwy "Berberis" jest niepewna. Prawdopodobnie pochodzi od słowa arabskiego "barbaris" = owoc, bo owoce używane m.in. do celów kulinarnych, produkcji wina lub od arabskiego "małża" = bo liść rośliny przypomina skorupę małży.
Nazwa mieszańca "stenophylla" od greckich słów "stenos"= mały i "Phyllon" = liść.
Mieszaniec B.darwinii i B.empetrifolia.
Niski, zwarty i gęsty krzew zimozielony (karłowa odmiana), efektowna z uwagi na kwiaty, owoce i liście.
Krzew kolczasty ( krótkie trójdzielne ciernie), o pokroju rozłożystym i gałązkach zdrewniałych, łukowato wygiętych. Ma żółtawozielone, wąskie liście i jagodowe, kuliste owoce. Liście ma lancetowate, sztywne, skórzaste, ząbkowane, lekko zakrzywione ciemnozielone i błyszczące. Kwiaty ma złocistożółte, w kształcie miseczki, zebrane po 2-6 w liczne, gęste baldachogrona. Kwiaty sześciopłatkowe wyrastają z czerwonawych pąków na długiej łodydze. Jagody ma kuliste, srebrno matowe, niebiesko czarne. Rośnie bardzo powoli. Roślina długowieczna 10-20 lat. Wszystkie części rośliny lekko trujące w razie spożycia.
Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Ładniejsza od typu jest odmiana ?Corallina Compacta? polecana przez 9/ 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.
Wysokość 15-25 cm
Szerokość 15- 40 cm
Kwitnie IV-V
Kolor jasnożłółtopomarańczowy
Mrozoodporność USDA 6
Mieszaniec ogrodowy międzygatunkowy B.darwini i B . empetrifolia. Typy pochodzą z Chile i Argentyny i rosną w pobliżu morza na skalach do wysokości 1300 m.npm.
Stanowisko bardzo słoneczne (w południe osłonięte) do półcienistego, umiarkowanie wilgotne do suchego, ciepłe, zaciszne. Toleruje suszę.
Gleba organiczna, przepuszczalna, miękka, lużna, ilasto piaszczysto gliniasta, próchniczo torfowa, żyzna. Roślina tolerancyjna na typ gleby, za wyjatkiem podmokłych. Znosi okresy suszy. 17/
Podłoże :
- ziemia liściowa : torf odkwaszony : perlit 1 : 5 : 2 + drenaż
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Roślina tolerancyjna na odczyn gleby.
Wymagania W razie upałów podlewać regularnie - unikać nadmiernego podlewania. Nawozić wczesną wiosną. Nie wymaga przycinania, ale toleruje formowanie. W celu zagęszczenia krzewu konieczne jest coroczne przycinanie a co kilka lat należy go odmłodzić całkowicie usuwając stare pędy. Zimą lekko okrywać - kopczykować słomą lub suchymi liśćmi.
Rozmnażanie Sadzonkowanie - sadzonki z piętką w lecie VIII-IX. Siew (stratyfikacja) - trudno.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, przydomowych, na mieszane rabaty, na niskie żywopłoty np. naprzemian z berberysem o liściach czerwonych, pojedynczo lub w grupach na trawnikach, w parkach i na skwerach.
Roślina jadalna owoce na konfitury, przecier, nalewki i wina.
Roślina lecznicza o działaniu przeciwgorączkowym i uspakajającym.
Odmiany
?Corallina Compacta? Ocena ** AGM 1993
Etymologia nazwy "Berberis" jest niepewna. Prawdopodobnie pochodzi od słowa arabskiego "barbaris" = owoc, bo owoce używane m.in. do celów kulinarnych, produkcji wina lub od arabskiego "małża" = bo liść rośliny przypomina skorupę małży.
Nazwa mieszańca "stenophylla" od greckich słów "stenos"= mały i "Phyllon" = liść.
Pozdrawiam Janusz100
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
-
Janusz100
- Przyjaciel Forum - Ś.P.
- Posty: 1800
- Od: 2 paź 2011, o 06:05
- Opryskiwacze MAROLEX: więcej niż 1 szt.
- Lokalizacja: Sidzina k Jordanowa, Małopolska
Re: Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych
BERBERYS THUNEBERGA "Atropurpurea Nana" Berberis thunbergii "Atropurpurea Nana"
Niski karłowy krzew okresowo zrzucający liście. 1/ Jest zwartą krzewinką o pokroju rozłożystym, kulistym w kształcie okrągłej bułeczki...1/ o ozdobnych kolorowych liściach i owocach. Najczęściej uprawiany berberys. 1/
Ma gęsto posplatane pędy zaopatrzone w sztywne, niezbyt ostre, krótkie kolce. Małe, owalne, purpurowobrązowe, skórzaste liście są bardzo liczne i przebarwiają się jesienią na kolor brązowoczarny (szkarłatny) z zielonym zabarwieniem i opadają na zimę. Liście są drobne, łopatkowate, tępe na wierzchołku, osadzone na krótkich ogonkach liściowych. Kwiaty drobne, w kształcie dzwonków, zielonkawożółte z matowymi, czerwonymi paskami, 1/ zebrane są w 2-3 pęczk,i a te po kilkanaście kwiatów w pachnące, zwisające grona, niepozorne, często ukryte przez liście. Owoce mięsiste, czerwone pojawiaja się w VIII,IX i pozostają na zimę nieraz do wiosny. Roślina wolnorosnąca 3-5 cm rocznie. Roślina trująca ( z wyjątkiem dojrzałych jagód ).
Ocena * * AGM Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 31/ 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.
Wysokość 30-60 cm. Przyrost roczny 5 cm.
Szerokość 40-100 cm
Kwitnie IV-V
Kolor zielonkawożółty.
Mrozoodporność USDA 5
Rośnie w umiarkowanych strefach półkuli północnej na miejscach słonecznych i glebach lekkich i przepuszczalnych.
Występowanie Wschodnia Azja, Japonia.
Stanowisko słoneczne do umiarkowanie słonecznego, umiarkowanie wilgotne. Na stanowisku słonecznym liście są intensywnie czerwone w cienistym bardziej zielone. Słoneczne stanowisko zapewnia owocowanie i kolorowe liście jesienią.
Gleba organiczna, umiarkowanie przepuszczalna, cięższa, miękka, ilasto piaszczysto gliniasto próchnicza, żyzna do przeciętnej . Roślina tolerancyjna na każdy typ gleby, ale żle rośnie na glebach ciężkich, podmokłych i zimnych.
Podłoże :
- ziemia liściowa : ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty : perlit : torf kwaśny 1 : 2 : 2 : 2 : 3 lub
1 : 0 : 0 : 2 : 5 + drenaż
Odczyn pH 6,1-7,5 lekko kwaśny, obojętny. Roślina tolerancyjna na odczyn, ale nie toleruje zasadowego.
Wymagania Co kilka lat należy krzew odmłodzić całkowicie usuwając stare pędy. W celu zapewnienia obfitego owocowania należy sadzić w pobliżu siebie kilka krzewów. Podlewać regularnie w czasie suszy, nie nadmiernie, co 2 - 3 tygodnie. Nie wymaga formowania, ale bardzo dobrze znosi cięcie, dlatego po zimie należy usuwać pędy uschnięte i połamane, a latem przycinać wierzchołki pędów o kilka cm. by się lepiej rozkrzewiły. Przed zima ściółkować próchnicą lub nawozem granulowanym, wolnodziałającym. (Wiosną N i K). Zimą sucho (dobry drenaż). Zimą kopczykować słomą lub suchymi liśćmi.
Rozmnażanie Sadzonkowanie - sadzonki zdrewniałe. Siew jesienią lub kryty po stratyfikacji.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych w zasadzie pojedynczo, na wrzosowiska i skarpy,
w pojemnikach na tarasy, balkony, w terenach zieleni miejskiej na szpalery, żywopłoty, w zestawieniu z drzewami i krzewami iglastymi. Roślina jadalna owoce-surowe i po ugotowaniu, liście gotowane.
Roślina lecznicza przeciw pasożytom jelit, antyseptyczna, w leczeniu raka i na obniżenie gorączki.
Odmiany
Nagrodę AGM uzyskały ponadto z odmian niskich odmiany: Bagatelle 40 cm, Admiration 50 cm, Concorde 60 cm.
Etymologia "Berberis" jak przy Berberis stenophylla. Nazwa gatunku "thunegergii" od nazwiska Carl Peter Thuneberg ( 1743-1828) szwedzkiego lekarza i botanika, autora "Flora Japonica".
Niski karłowy krzew okresowo zrzucający liście. 1/ Jest zwartą krzewinką o pokroju rozłożystym, kulistym w kształcie okrągłej bułeczki...1/ o ozdobnych kolorowych liściach i owocach. Najczęściej uprawiany berberys. 1/
Ma gęsto posplatane pędy zaopatrzone w sztywne, niezbyt ostre, krótkie kolce. Małe, owalne, purpurowobrązowe, skórzaste liście są bardzo liczne i przebarwiają się jesienią na kolor brązowoczarny (szkarłatny) z zielonym zabarwieniem i opadają na zimę. Liście są drobne, łopatkowate, tępe na wierzchołku, osadzone na krótkich ogonkach liściowych. Kwiaty drobne, w kształcie dzwonków, zielonkawożółte z matowymi, czerwonymi paskami, 1/ zebrane są w 2-3 pęczk,i a te po kilkanaście kwiatów w pachnące, zwisające grona, niepozorne, często ukryte przez liście. Owoce mięsiste, czerwone pojawiaja się w VIII,IX i pozostają na zimę nieraz do wiosny. Roślina wolnorosnąca 3-5 cm rocznie. Roślina trująca ( z wyjątkiem dojrzałych jagód ).
Ocena * * AGM Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 31/ 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.
Wysokość 30-60 cm. Przyrost roczny 5 cm.
Szerokość 40-100 cm
Kwitnie IV-V
Kolor zielonkawożółty.
Mrozoodporność USDA 5
Rośnie w umiarkowanych strefach półkuli północnej na miejscach słonecznych i glebach lekkich i przepuszczalnych.
Występowanie Wschodnia Azja, Japonia.
Stanowisko słoneczne do umiarkowanie słonecznego, umiarkowanie wilgotne. Na stanowisku słonecznym liście są intensywnie czerwone w cienistym bardziej zielone. Słoneczne stanowisko zapewnia owocowanie i kolorowe liście jesienią.
Gleba organiczna, umiarkowanie przepuszczalna, cięższa, miękka, ilasto piaszczysto gliniasto próchnicza, żyzna do przeciętnej . Roślina tolerancyjna na każdy typ gleby, ale żle rośnie na glebach ciężkich, podmokłych i zimnych.
Podłoże :
- ziemia liściowa : ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty : perlit : torf kwaśny 1 : 2 : 2 : 2 : 3 lub
1 : 0 : 0 : 2 : 5 + drenaż
Odczyn pH 6,1-7,5 lekko kwaśny, obojętny. Roślina tolerancyjna na odczyn, ale nie toleruje zasadowego.
Wymagania Co kilka lat należy krzew odmłodzić całkowicie usuwając stare pędy. W celu zapewnienia obfitego owocowania należy sadzić w pobliżu siebie kilka krzewów. Podlewać regularnie w czasie suszy, nie nadmiernie, co 2 - 3 tygodnie. Nie wymaga formowania, ale bardzo dobrze znosi cięcie, dlatego po zimie należy usuwać pędy uschnięte i połamane, a latem przycinać wierzchołki pędów o kilka cm. by się lepiej rozkrzewiły. Przed zima ściółkować próchnicą lub nawozem granulowanym, wolnodziałającym. (Wiosną N i K). Zimą sucho (dobry drenaż). Zimą kopczykować słomą lub suchymi liśćmi.
Rozmnażanie Sadzonkowanie - sadzonki zdrewniałe. Siew jesienią lub kryty po stratyfikacji.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych w zasadzie pojedynczo, na wrzosowiska i skarpy,
w pojemnikach na tarasy, balkony, w terenach zieleni miejskiej na szpalery, żywopłoty, w zestawieniu z drzewami i krzewami iglastymi. Roślina jadalna owoce-surowe i po ugotowaniu, liście gotowane.
Roślina lecznicza przeciw pasożytom jelit, antyseptyczna, w leczeniu raka i na obniżenie gorączki.
Odmiany
Nagrodę AGM uzyskały ponadto z odmian niskich odmiany: Bagatelle 40 cm, Admiration 50 cm, Concorde 60 cm.
Etymologia "Berberis" jak przy Berberis stenophylla. Nazwa gatunku "thunegergii" od nazwiska Carl Peter Thuneberg ( 1743-1828) szwedzkiego lekarza i botanika, autora "Flora Japonica".
Pozdrawiam Janusz100
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych-Mój ogród skalny-Mój ogród skalny cz.2-Moja książka
