Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych - BAZA

[Janusz100]

KROKUS OKAZAŁY Crocus speciosus Syn. Szafran okazały



Albus

Bylina cebulowa, o pokroju lużnym, kępiastym. Należy do grupy krokusów jesiennych. Najpiękniejszy, jesienny gatunek krokusa o ozdobnych kwiatach.30/
Bulwy duże z pierścieniami u podstawy, wytwarzaja liczne bulwy przybyszowe. 30/ Gatunek ten j esienią wytwarza duże, na długich rurkach, wąskie, kielichowate, fioletowe z ciemniejszymi żyłkami i białą gardzielą. 4/ Kwiaty sześciopłatkowe, pachnące, otwierają się w słońcu. Ma słabe pędy i po deszczu wylega. Wszystkie części rośliny trujące w razie spożycia. Obsługa może powodować podrażnienia skóry i reakcje alergiczne. Często mylony z zimowitami z uwagi na termin kwitnienia. Gatunek bardzo zmienny. Samosiew.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 9/ 33/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 15-20 cm
Kwitnie IX-X - do mrozów
Kolor niebieskofioletowy (biały, fioletowy)
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie na kamienistych zboczach, na pastwiskach, w lasach i zaroślach na wysokości 800 - 2350 m.npm.
Występowanie Kraje basenu Morza Śródziemnego i Czarnego, Bałkany, Azja Mniejsza, Turcja Północna i Środkowa, Krym, Kaukaz, Afganistan, Iran Północny, Południowa Ukraina.
Stanowisko umiarkowanie słoneczne ( 4 godziny słońca w ciągu dnia w południe osłonięte) do półcienistego, umiarkowanie wilgotne. Latem suche.
Gleba normalna, przepuszczalna, piaszczysto ilasto gliniasta, próchnicza, umiarkowanie żyzna.
Podłoże
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf 4 : 1 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,1-7,5 lekko kwaśny, obojętny. Wg. 2/ - kwaśny. Tolerancyjny na odczyn gleby.
Wymagania Cebule sadzić póżnym latem na głębokość 8 ? 10 cm co 15 cm. 30/ Co 3 - 4 lata dzielić i przesadzać. Sadzić między niskimi kobiercowymi, które chronią wiotkie łodygi przed złamaniem. Zimą lekko okrywać. Inne wymagania jak przy C. angustifolius.
Rozmnażanie Podział - bulwocebule przybyszowe bardzo liczne. Gdy uschną liście w II poł. VI cebule wykopujemy, oddzielamy od cebuli matecznej, która zmiera (jest jednoroczna). Przechowujemy na sucho w temp. pokojowej. Sadzimy w I połowie VIII. Siew Metoda 4. Samosiew.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrody żwirowe, na rabaty bylinowe, obwódki, na trawniki i między krzewy liściaste, pojemniki. Ładnie wygląda z roślinami o żółtych liściach np. z wilczomleczem. 4/
Odmiany
"Albus" Kwiaty białe * * AGM 1994
"Conqueror" Kwiaty fioletowe z ciemniejszymi żyłkami
Etymologia
Nazwa rodzaju "Crocus" jak przy C.angustifolius.
Nazwa gatunku"speciosus" od "species" = piękny, efektowny.

[Janusz100]

KROKUS WIOSENNY Crocus vernus syn . Szafran wiosenny



Crocus scepusiensis

Bylina cebulowa, bulwiasta o pokroju lużnym, kępiastym, ozdobna z uwagi na kwiaty. Jest to najczęściej uprawiany gatunek krokusa. Roślina rodzima.Roślina górska, łąk i pastwisk reglowych ale i łak na nizinach i wyżynach.
Bulwy krokusów są jednoroczne. Po kwitnieniu zamierają tworząc do kilku bulw przybyszowych. Bulwy pokryte są suchą, lużno utkaną włóknistą łuską. 30/ Ozdobą jej są duże, kielichowate, pojedyncze, sześciopłatkowe kwiaty kwitnące wczesną wiosną przed rozwojem liści. Kwiaty maja miodowy zapach.
Z każdej cebulki wyrasta tylko 1 kwiat. Kwitnie krótko do 10 dni. Kwiaty w nocy i dni deszczowe zamykają się a otwierają się rano. Liście wąskie, trawiaste z szarymi lub białymi podłużnymi paskami pojawiają się po kwitnieniu. W okresie letnim liście usychają (VI). Roślina długowieczna od kilku do kilkunastu lat.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 9/ ,a odmiana Vanguard przez 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie, najłatwiejsza z cebulowych.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 7-15 cm
Kwitnie III-IV
Kolor białoliliowy, biały, żółty, fioletowy- u odmian żółty, różowy, niebieski i pasiasty.
Mrozoodporność USDA 4

Rośnie na łąkach, w zaroślach, na halach, polanach śródleśnych i w jasnych lasach na wys. do 2500 m.npm.
Występowanie Góry Europy Środkowej i Wschodniej od Hiszpani, Francji i Niemiec na zachodzie do Włoch na południu Alpy, Karpaty, Bałkany, Pireneje, po Ukrainę, Polska-Sudety, Tatry, Gorce, Bieszczady. Krokus spiski (C.scepusiensis) występujący w Polsce jest podgatunkiem krokusa wiosennego.
Stanowisko umiarkowanie słoneczne , umiarkowanie wilgotne ( wilgotne wiosną, latem suche ), chłodne.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka do średnio zwięzłej, pulchna, piaszczysto gliniasto próchnicza, umiarkowanie żyzna. Roślina tolerancyjna na typ gleby.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśna, obojętna, lekko kwaśna. Wg. 2/- obojętna.
Wymagania Cebule sadzić jesienią na głębokość 8 ? 10 cm co 15 cm. 30/ Co 3 - 5 lat rozsadzać. Podlewać umiarkowanie, regularnie w czasie suszy, nie nadmiernie - dokąd liście nie uschną. Nawozić organicznie i wolnodziałającym nawozem dla roślin kwitnących. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział - bulwocebule przybyszowe, gdy liście uschną w II poł VI, cebule wykopujemy, oddzielamy od cebuli matecznej, która zamiera ( jest jednoroczna). Przechowujemy na sucho w temperaturze pokojowej. Sadzimy w IX do I poł. X. Siew odkryty jesienią. Kwitnie po 2-3 latach. Metoda siewu 2. Nasiona leżą bardzo długo do wzejścia - nawet rok.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, na murki, rabaty bylinowe, pojemniki, doniczki, tarasy i balkony, w grupach na trawnikach (niekoszonych do VI) lub pod drzewami i krzewami liściastymi oraz na cmentarze. Ładnie wygląda w towarzystwie innych roślin cebulowych jak tulipany, narcyzy, hiacynty.
Roślina miododajna.Nadaje się do pędzenia.Służy do wytwarzania barwników do barwienia tkanin, wyrobów cukierniczych, alkoholowych i kosmetyków. Roślina jadalna jako przyprawa do sosów i zup.
Roślina lecznicza jako lek uspokajający, przeciwskórczowy, dodatek do preparatów poprawiających apetyt. Zewnętrznie do łagodzenia nerwobóli, swędzenia. Roślina chroniona w naturze.
Odmiany
Z C. vernus wywodzi się bardzo dużo mieszańców ogrodowych tzw. holenderskie krokusy, które mają większe kwiaty od typu w różnych kolorach. Istnieją też mieszańce z innymi gatunkami.
"Vanguard" Kwiaty jasnoniebieskie * * AGM 2005
"Joanne d,Arc" Kwiaty białe , duże
"Rembrance" Kwiaty srebrzystolawendowe
"Pickwick" Kwiaty białe z fioletowymi żyłłkami.
Etymologia Nazwa "Crocus" jak przy Crocus angustifolius.
Nazwa gatunku "vernus" = wiosenny.

[Janusz100]

CYJANT KLAPOWANY Cyananthus lobatus sYN. C.insignis





Mała płożąca, karłowa bylina wysokogórska z małymi liśćmi i dzwonkowarymi kwiatami, cenna z uwagi na póżny okres kwitnienia, rzadko u nas spotykana roślina, mile widziana w ogrodzie skalnym?...11/
Korzenie ma grube, zdrewniałe,w kształcie marchwi. Łodygi ma nieliczne, grube i długie, płożące do 20 cm długości, promieniście rozpostarte, leżące. Rośnie poziomo, nisko nad podłożem. Nie jest zimozielona. Liście ma drobne, naprzemianległe, eliptyczne, owłosione na spodzie, mięsiste, skórzaste, głęboko podzielone na kilka klap, ząbkowane. Liście ułożone są obok siebie i tworzą karłowe kępy 5 - 8 cm wysokości. Liście pojawiają się wiosną i są wówczas bardzo brązowoczarno owłosione. Potem nabierają matowozielonego koloru. Kwitnie pod koniec sezonu. Kwiaty pojedyncze, duże średnicy 1,5-3 cm, niebieskie, pięciopłatkowe, lejkowate na krótkich ogonkach.1/ Kielich kwiatowy bardzo duży w kształcie jajka, brązowoczarno owłosiony z 5 płatkami i frędzlami włosów w gardzieli. Kwitnie długo, sukcesywnie przez okres 6 tygodni. Roślina krótkowieczna w warunkach nizinnych.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ 24/ 33/ 53/.
T-3. Średnio wymagająca. Wg. Zdenka Rehacka T-4. Trudna w uprawie. Uprawiam ją bez problemu.
Kwitnie obficie i nawet zawiązała nasiona mimo później pory kwitnienia.

Wysokość 5-10 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie VII- VIII (IX-X)
Kolor niebieskofioletowy (rzadko biały, żółty)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na wysokogórskich, otwartych trawiastych stokach, wilgotnych łąkach, w zaroślach i lasach na wysokości 2800 - 4700 m npm.
Występowanie Góry Azji Północno Zachodniej - Himalaje, Nepal, Tybet, Bhutan, Pakistan, Indie - Sikkim, Chiny Południowo Zachodnie - Yunnan.
Stanowisko półcieniste do cienistego, wystawa wschodnia, lepiej północna, stale wilgotne od wiosny do jesieni, chłodne. Nie toleruje miejsca suchego i gorącego.
Gleba mineralna, przepuszczalna, głęboka, piaszczysto gliniasta, próchniczo liściowo żwirowo kamienista, uboga do umiarkowanie żyznej, kwaśna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny : grys 1 : 1 : 1: 1 + bardzo dobry drenaż + torf kwaśny
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek drobnoziarnisty : torf kwaśny 4 : 1 : 2 : 4 + bardzo dobry drenaż
Odczyn pH 5,1 - 6,5 kwaśny. Roślina kwasolubna.
Wymagania Preferuje chłodny i wilgotny klimat. W czasie wegetacji podlewać od czasu do czasu. Ściółkować wokół rośliny żwirkiem kamiennym, kwaśnym. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział kępy ostrożnie - tylko na połowę - podział nie zalecany z uwagi na mięsisty korzeń. Sadzonkowanie wiosną lub w lecie. Siew odkryty jesienią, bezpośrednio po zbiorze lub kryty po stratyfikacji - wiosną. Kiełkuje 3 miesiące.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów, na wrzosowiska 11/ oraz do pojemników. Ładnie wygląda w towarzystwie lewizji, urdzików i karłowych azalii 9/.
Roślina lecznicza stosowana w medycynie tybetańskiej przeciw zaburzeniom surowiczym i zaparciom, w leczeniu wrzodów. Obecnie jako środek przeczyszczający i poprawiający działanie żołądka.
Odmiany
?Albus? Kwiaty białe
?Giant Form? Wyjątkowo duże niebieskie kwiaty.
Etymologia Nazwa "Cyananthus" pochodzi z języka greckiego od niebieskich kwiatów - "cyaneus" od grec. "kyanos" = niebieski kolor i "anthos" = kwiat.
Nazwa gatunku"lobatus" z greckiego "lobos" = listek.

[Janusz100]

CYJANT DROBNOLISTNY Cyananthus microphyllus Syn. C.linofolius, C.nepalensis

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Mała płożąca bylina wysokogórska, ozdobna z uwagi na pokrój i kwiaty. Tworzy kępy wysokości 3 - 5 cm i nawisy na kamieniach ...?Cenne rośliny do ogrodów skalnych...24/
Ma pędy liczne, czerwonobrązowe, rozgałęzione, długości do 20 cm.
Łodyżki ma cienkie, brązowawe, leżące, ulistnione. Liście niewielkie mniejsze niż inne gatunki Cyananthus, proste, naprzemianległe, prawie siedzące, drobne, ciemnozielone, wąskie, jajowate, u nasady zaokrąglone z boków pofałdowane. Liście pojawiają się wiosna i są bardzo owłosione na spodzie. Roślina traci liście na zimę, jest niezimozielona. Kwiaty pojedyncze, duże, średnicy 2 cm, pięciopłatkowe, lejkowate, otwarte, niebieskie z jasnym środkiem, owłosione pierścieniowato u nasady płatków (w gardzieli). Kwiaty osadzone pojedynczo na szypułkach. Kielich kwiatowy rurkowaty, brązowo owłosiony. Roślina krótkotrwała w warunkach nizinnych.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ 24/ 33/ 53/.
T-3. Roślina średnio wymagająca.

Wysokość 5-8 cm
Szerokość 15-25 cm
Kwitnie VII-VIII Powtarza X
Kolor niebieskofioletowy (niebieski)
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie w wysokich górach na skałach, odkrytych kamienistych zboczach, łąkach i zaroślach na wysokości 3000-4800 m.npm.
Występowanie Góry Azji, Himalaje, Nepal, Indie Północne ? Uttar, Prades, Chiny - Xizang, Tybet Południowo Wschodni.
Stanowisko półcieniste do cienistego, wystawa wschodnia lepiej północna 53/, wilgotne, chłodne.
Gleba mineralna do normalnej, przepuszczalna, piaszczysto gliniasta, próchniczo liściowo torfowo żwirowa, uboga do umiarkowanie żyznej, kwaśna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny : grys 1 : 1 : 1 : 1 + bardzo dobry drenaż + torf kwaśny
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 4 : 1 : 2 : 4 + bardzo dobry drenaż
Odczyn pH 5,1-6,5 kwaśny. Roślina kwasolubna. Nie toleruje zasadowego.
Wymagania Preferuje chłodny i wilgotny klimat. Podlewać rzadko i tak by glebę nie zwilżać głęboko 2 razy w miesiacu. Wiosną nawozić nawozem granulowanym, wolnodziałającym. Można też nawozić nawozem dla roślin kwitnących. Ściółkować wokół rośliny żwirkiem kamiennym, kwaśnym. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział wiosną trudno z uwagi na mięsisty korzeń. Sadzonkowanie płonych łodyżek wiosną lub latem. Siew.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów i pojemników.
Etymologia Nazwy "Cyananthus" jak przy Cyananthus lobatus.
Nazwa gatunku "microphyllus" od greckich słów "mikros" = drobny, mały i "phyllon" = liść ; drobnolistny, z uwagi na małe, drobne listki.

[Janusz100]

CYKLAMEN PURPUROWY Cyclamen purpurascens
syn. C. europejski , C. europaeum , C. czerwieniejący.

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Bylina cebulowa, bulwiasta, zimozielona o pokroju zwartym, ozdobna z uwagi na liście i kwiaty. Tworzy niskie kępy. Właściwy fiołek alpejski - uważany za najpiękniejszą i najszlachetniejszą roślinę alpejską. 8/
Bulwy ma duże, kuliste lub spłaszczone na kształt dysku. Korzenie wyrastają z całej powierzchni bulwy.
Z bulwy wyrasta sukcesywnie do 20 liści, a spomiędzy nich pojedyncze nagie, brązowawo czerwonawe pędy kwiatostanowe. Ma liście dość duże, sercowate, grube, skórzaste, soczyście zielone, błyszczące, pokryte szarozielonym wzorem (niektóre bez wzoru), pod spodem purpurowe, długoogonkowe. Liście są zimotrwałe w przeciwieństwie do innych cyklamenów, chociaż w naszych warunkach na przedwiośniu często traci liście. Liście młode pojawiają się na roślinie od VI i utrzymują bardzo długo. Kwiaty pojawiają się przed lub równocześnie z liśćmi. Pąki kwiatowe są białe. Kwiaty w kształcie kielicha, ciemnoróżowe, małe, 17-25 mm długości, silnie pachnące, pięciopłatkowe o odgiętych do tyłu płatkach, u podstawy wychylone ku górze i skręcone, z ciemniejszym oczkiem u nasady. Kwitnie bardzo długo, sukcesywnie, cztery miesiące. Owoce dojrzewają do wiosny następnego roku. Bulwy rosną corocznie większe i kwitną coraz obficiej, z jednej bulwy może wyrosnąć nawet 50 kwiatów. 4/ Roślina długowieczna. Wszystkie części rośliny trujące w razie spożycia. Samosiew.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 8/ 15/ 31/ 53/.
T-3. Roślina średnio wymagająca. Delikatna roślina ? łatwo wygniwa.

Wysokość 5-10 cm
Szerokość 10-20 cm
Kwitnie VII-IX (X)
Kolor lilioworóżowy (jasnoróżowy, karminowy, biały - rzadko)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na zboczach górskich i podgórskich zalesionych, liściastych (bukowych) lasach, w zaroślach, na pastwiskach górskich, polanach, w zacienionych miejscach wśród skał i korzeni drzew na podłożu wapiennym na wysokości 250-1300 m.npm ( 2000 m.npm.)
Występowanie Góry Europy Środkowej i Wschodniej od Francji przez Niemcy - Jura, Austrię, Szwajcarię, - Alpy Południowe, Czechy, Węgry, Bułgarię, Północne Włochy po Słowenię, Bałkany, Chorwację i Macedonię, Karpaty, Ukrainę, Rumunię , Polska - Góra Miłek w Górach Kaczawskich- 570 m.npm.
Stanowisko półcieniste do umiarkowanie cienistego, stale umiarkowanie wilgotne, ale nie podmokłe, wybitnie ciepłe. Roślina wrażliwa na suszę. Liście wrażliwe na pełne słońce. Lubi stanowisko ze stale wilgotnym powietrzem, ale nie lubi zraszania liści i kwiatów.
Gleba organiczna , bardzo przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasto ilasta, kamienisto żwirowa, bardzo próchnicza, liściowa, żyzna, wapienna. Gatunek delikatny - łatwo wygniwa.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa (podłoże z lasu bukowego) 1 : 2 + bardzo dobry drenaż + Ca
Dobrze jest dodać do w/w podłoża żwir i grys wapienny 45/ oraz torf odkwaszony.
Odczyn pH 7,6-8,5 zasadowy. Roślina wapniolubna 4/ 13/.
Wymagania Bulwy należy sadzić niemal na powierzchni na głębokość 3 cm - W. Można też ściółkować wokół rośliny żwirem dolomitowym. Nie przesadzać . Wiosną ściółkować przesianym kompostem z liści najlepiej bukowych, nawozem wolnodziałającym z małą ilością N, a w razie potrzeby nawozem dla roślin kwitnących. Podlewać często ( nie na liście). Unikać nadmiernej wilgoci. Ma tendencje do wychodzenia z podłoża do góry - należy ściółkować ściółką z lasu liściastego najlepiej bukowego. Wykopane bulwy mogą kiełkować bez gleby i wody. Zimą sucho - dobry drenaż. Zimą okrywać liśćmi buka i gałązkami świerka, zwłaszcza przez pierwsze dwa lata. Zalicza się go do grupy bylin zimujących w gruncie pod przykryciem. Na przedwiośniu traci liście dlatego dobrze jest oznaczyć jego miejsce, by nie uszkodzić. 8/
Rozmnażanie Wyłącznie przez siew odkryty jesienią, bezpośrednio po zbiorze (stratyfikacja) w inspekcie,w ciemności, kiełkują wiosną - łatwo. Nasiona moczyć przed wysiewem 12 godzin. Metoda siewu 3.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów i do pojemników, na tarasy i balkony. ??Nadaje się pod drzewa i wyższe krzewy?? 31/ Roślina lecznicza, przeciwpasożytnicza, przeczyszczająca, przeciw migrenie, zaburzeniom widzenia, na bóle zębów, reumatyzm, zaburzenia miesiączkowania, dnę moczanową.Roślina chroniona.
Etymologia Nazwa "Cyclamen" jak przy Cyclamen coum.Nazwa gatunku"purpurascens" = staje się purpurowy z łac. "purpurasco".

[Janusz100]

CYKLAMEN NEAPOLITAŃSKI
Cyclamen hederifolium syn.C. neapolitanum, C.bluszczolistny, C.europaeum.

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Bylina cebulowa, bulwiasta, zimozielona o pokroju zwartym, ozdobnych liściach i kwiatach. Tworzy niskie kępy. Wg. niektórych autorów jest to najłatwiejszy w uprawie cyclamen 24/....
Bulwy ma u góry płaskie, u dołu półkuliste. Bulwy rozrastają się i mogą osiągnąć 15-25 cm średnicy. Im większa bulwa tym więcej kwiatów ma roślina. Ogonki liściowe, kwiatowe oraz korzenie wyrastają wprost z bulwy - nie wytwarza się pęd. Korzenie wyrastają tylko na górnej i bocznej części bulwy, dolna wolna od korzeni i nieco zaokrąglona. Liście wyrastają na 15 cm ogonkach. Liście ma zmienne w kształcie i kolorze, skórzaste, mięsiste, sercowate o podwiniętych brzegach, ciemnozielone z jaśniejszymi, szarozielonymi wzorami, nieregularnie płytko ząbkowane pod spodem zielone lub brązowe, podobne do liści bluszczu. Liście wyrastają jesienią i zasychają wiosną (wczesnym latem) następnego roku. Kwiaty zakwitają w jesieni. Bulwa wytwarza od kilku do stu kwiatów. Kwiaty ma pięciopłatkowe, pojedyncze, drobne, 14-22 mm długości, jasnoróżowe z karminowym oczkiem w kształcie litery V u nasady płatków, bardzo pachnące. Płatki ma wygięte na zewnątrz. Kwiaty wyrastają przed liśćmi na gołych łodygach 10 cm długości wprost z podłoża i skierowane są ku dołowi. Kwitnie długo - 2 miesiące. Łodyga kwiatowa podczas owocowania skręca się spiralnie tuż przy ziemi. Rośnie umiarkowanie. Wszystkie części rośliny są trujące w razie spożycia. Samosiew. Roślina długowieczna - do 100 lat. Roślina chroniona, zagrożona wyginięciem.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 15/ 33/ 53/.
T-2 Bardzo łatwa w uprawie . Najłatwiejszy w uprawie i najodporniejszy cyclamen.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie VIII - IX
Kolor jasnoróżowy, biały, ciemnoróżowy, fioletowy.
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie w cienistych lasach liściastych i sosnowych, w zaroślach i na skalistych zboczach od poziomu morza do 1300 m.npm.na podłożu wapiennym.
Występowanie Góry Europy Południoweji - od Francji Południowej poprzez Włochy, Bałkany, Bułgarię i Grecję do Zachodniej Turcji, Wyspy Śródziemnomorskie - Korsyka, Sardynia, Sycylia, Kreta.
Stanowisko umiarkowanie półcieniste do cienistego 53/, umiarkowanie wilgotne ( w lecie suchsze ), osłonięte, ciepłe. Roślina wrażliwa na suszę i nadmiar wilgoci w glebie. Roślina ciepłolubna.
Gleba organiczna, bardzo przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasto gliniasta, bardzo próchnicza, liściowa , żyzna, wapienna. Wymagania pokarmowe średnie.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa z lasu liściastego 1 : 2 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,1 - 7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi lekko zasadowy 4/, choć tolerancyjna 2/.
Wymagania Cebule sadzić płytko - tuż pod powierzchnia gleby. Nie przesadzać. Wiosną i latem podlewać rzadko, gdy sucho. Wiosną (III-V) nawozić nawozem granulowanym, wolnodziałającym z dużą ilością P. Przy zbyt dużym nawożeniu tworzy więcej liści niż kwiatów. Potem można stosować nawóz dla roślin kwitnących. Usuwać przekwitłe kwiatostany oraz uschnięte liście. Zimą - sucho. Zimą lekko okrywać
Rozmnażanie Nie wytwarza bulw przybyszowych. W zasadzie tylko siew jesienią w szklarni, bezpośrednio po zbiorze (stratyfikacja) w ciemności. Kiełkuje wiosną. Kwitnie po 3 latach. Podział bulwy - bardzo trudny.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych i naturalistycznych, parków, ogrodów, alpinariów, na rabaty bylinowe, do pojemników, na balkony i tarasy, na cmentarze. Ładnie wygląda w grupach na obrzeżach drzew i krzewów np. z nieekspansywnymi paprociami. Kwiaty nadają się na kwiaty cięte.
Roślina lecznicza jako środek drastycznie przeczyszczający i składnik leków homeopatycznych.
Odmiany
f. albiflorum - forma białokwiatowa ** AGM 2012 ?White Cloud? ** AGM 2012
f. hederifolium Liście z srebrnymi wzorami?Silver Cloud Grup? ** AGM 2012
Etymologia. Nazwa rodzaju"Cyclamen" jak przy C.coum. Nazwa gatunku"hederifolium" od "hedera" = bluszcz i "folium" = liść : z liśmi jak bluszcz, ze wzgledu na kształt i wzory.

[Janusz100]

KUKUŁKA SZEROKOLISTNA Dactylorhiza majalis
syn. Stoplamek , Storczyk , Orchis majalis , O. latifolia, D.comosa.



Storczyk gruntowy. Najpospolitszy w Polsce przedstawiciel storczyków gruntowych. Roślina rodzima.
...?Można je sadzić w pobliżu cieków i zbiorników wodnych, w ogrodach skalnych?...24/
'Bulwy głęboko, dwuwcinane, palczastodzielne. Łodyga prosta, kanciasta, pusta w środku, zielona, górą purpurowo nabiegła, ulistniona ( 4 - 8 liści). Liście jajowatoancetowate z wierzchu mniej lub bardziej plamiste, stopniowo malejące ku górze, w środkowej części najszersze. Kwiatostan długi, gęsty, cylindryczny, kłosowaty (15-50 kwiatów). Kwiaty sześciopłatkowe, jasno lub ciemno karminowe. Ma warżkę szeroką, wyrażnie trzyłatkową, na której występują ciemniejsze plamy. Ostroga warżki jest krótsza od skręconej zalążni i skierowana jest w dół. Pod kwiatami znajdują się zielone lub czerwonawe przysadki. Kwiaty bezwonne, zebrane na końcu łodygi. Samosiew. Gatunek zmienny.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 24/ 53/.
T-2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 10-40 cm (60 cm)
Szerokość 10-20 cm
Kwitnie V-VI (VII)
Kolor karminowy (biały, różowy, fioletowy)
Mrozoodporność USDA 4

Rośnie na niżu na wilgotnych, żyznych łąkach, pastwiskach, niskich torfowiskach, żródliskach
i w ziołoroślach oraz w górach na halach na wysokości 1000 - 2500 m.npm. rzadko na podłożu wapiennym.
Występowanie Europa Zachodnia i Środkowa za wyj.Południowej od Irlandii poprzez Szwecję Południową i Norwegię do Włoch (Dolomity) i Ukrainy, Polska - dość pospolity na nizinach i w górach - Tatry do 1310 m.npm.
Stanowisko umiarkowanie słoneczne - w południe osłonięte, do półcienistego 53/, umiarkowanie wilgotne do wilgotnego wiosną i latem, chłodne. Toleruje okresowe zalewanie.
Gleba normalna do organicznej, średnio zwięzła, piaszczysto gliniasta lub piaszczysto pylasta z domieszką kory, mchu i liści, próchnicza, umiarkowanie żyzna do żyznej. Im żyżniejsze podłoże tym rośliny dorodniejsze a kwiatostany większe. 11/
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 :2 : 0 lub 1 : 1 : 1
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania W okresie lata obficie podlewać nie dopuszczając do przesuszenia podłoża. Po kwitnieniu łodygi kwiatowe ścinać. Zimą sucho.
Rozmnażanie Podział rozrośniętych kęp na przedwiośniu lub jesienią. Siew. Metoda siewu 2. - trudno. Podłoże pod siew należy wzbogacić o glebę na której rosną już storczyki ( symbioza z grzybkiem w glebie - micorhiza). Kwitnie po 3 - 4 latach. Metodą in vitro w laboratoriach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, naturalistycznych, wzdłuż strumieni i w pobliżu oczek wodnych.
Roślina lecznicza - lek homeopatyczny z górnej części rośliny.
Roślina objęta ścisłą ochroną.
Etymologia Nazwa "Dactylorchiza" wywodzi się od greckich słów "daktylos" = palec i "rhiza" = zakorzeniać się z uwagi na bulwy palczasto podzielone.
Nazwa gatunku " majalis" = majowy.

[Janusz100]

WAWRZYNEK MURAŃSKI Daphne arbuscula Syn.W. drzewkowaty.




Zimozielony, miniaturowy krzew o pokroju płożącym i ozdobnych pędach, liściach i owocach. Tworzy półkuliste, niskie kępy i nawisy na kamieniach. Najpiękniejszy i najmniejszy z wawrzynków - Zoja Litwin. Najpiękniejszy i najbardziej poszukiwany gatunek wawrzynka. Roślina rodzima.
Korzenie ma bardzo długie i rozbudowane. Pędy ma obłe, bardzo kruche, łukowato powyginane, pokładające się, silnie rozgałęzione. Liście ma siedzące, podłużne, lancetowate, wąskie 2 - 4 cm, długie, twarde, grube, pokryte włoskami, ciemnozielone, błyszczące, skórzaste, wygięte na brzegach. Liście na krótkim ogonku długości 2 - 3 cm na szczytach pędow, gęsto skupione. Kwiaty czteropłatkowe, średnicy 1 ? 1,5 cm, pachnące, intensywnie różowofioletowe, zebrane po około 3 - 10 ( w naturze do 30) w główkowate kwiatostany osadzone na końcach pędów. Płatki mięsiste, spiczaste, nieco wygięte. Kwitnie bardzo obficie. Ma efektowne, kolorowe jagody, lecz rzadko je zawiązuje. Rośnie powoli. Roślina trująca. Wywołuje alergie. Roślina krótkowieczna - często nagle zamiera.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ 15/ 31/ 33/ 53/.
T-3. Średnio wymagająca. Roślina rzadka - dla kolekcjonerów.

Wysokość 10-20 cm ( 30 cm)
Szerokość 15-30cm(60 cm)
Kwitnie V-VI Powtarza w VIII
Kolor ciemnoróżowy, fioletowy (biały)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na słonecznych odkrytych skalistych zboczach, wilgotnych grzbietach tarasów skalnych, murawach i w jasnych lasach sosnowych na wysokości 800-1330 m.npm. na wapiennym, kamienistym podłożu.
Występowanie Karpaty Zachodnie, Czechy, Słowacja - Płaskowyż Murański, Węgry. W Polsce bardzo rzadka. Relikt trzeciorzędowy. Endemit karpacki.
Stanowisko słoneczne w południe zacienione do półcienistego 53/, stale umiarkowanie wilgotne, osłonięte od wiatru, ciepłe. Toleruje okresowe przesuszenie gleby. Nie toleruje stanowisk cienistych, ale lubi podłoże nie przegrzewające się.
Gleba normalna do mineralnej, przepuszczalna, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa, umiarkowanie żyzna, wapienna. Żle rośnie na glebach zimnych i wilgotnych.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys wapienny 2 : 2 : 2 : 1 + bardzo dobry drenaż + Ca - ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + bardzo dobry drenaż + Ca
Wg. Zoji Litwin podłoże z kompostu i gruzu wapiennego.
Odczyn pH 5,6-7,5 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Roślina wapniolubna - Zoja Litwin, ZSP.
Wymagania Nie znosi przesadzania. Usuwać tylko uschnięte i uszkodzone pędy ? nie przycinać. Podlewać w czasie wegetacji od czasu do czasu tak by gleba była lekko wilgotna. Nawozić nawozem wolnodziałającym lub jesienią ściółkować obornikiem lub kompostem. Wokół rośliny ściółkować podłoże grysem wapiennym. Jeśli liście żółkną dajemy nawóz dla pelargonii do wody do nawadniania. Zimą sucho (daszek). Zimą kopczykować.
Rozmnażanie Sadzonkowanie - sadzonki półzdrewniałe z płonych pędów ? VI-VII. Okłady - wiosną - odcinanie ukorzenionych pędów - łatwo. Odmiany hodowlane przez szczepienie. Siew odkryty jesienią lub kryty po stratyfikacji. (2 miesiace). Siać bezpośrednio po zbiorze. Kwitnie po 3 latach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów, ogrodów żwirowych i naturalistycznych,
na skarpy, murki, na rabaty, obwódki, niskie żywopłoty i do pojemników, koryt, na balkony i tarasy.
Etymologia Nazwa "Daphne" z mitologi greckiej. Dafne to nimfa córka boga rzeki w której zakochał się bóg Apollin. Daphne ścigana przez Apollina wyprosiła u ojca by zmienił ją w drzewo. Została zamieniona w drzewo laurowe - symbol miłości niedostępnej i dziewictwa.
Nazwa gatunku "arbuscula" od "arbusto = drzewko karłowate.

[Janusz100]

WAWRZYNEK GŁÓWKOWY Daphne cneorum
Syn. W.główkowaty, Thymelaea cneorum.



Niska, zimozielona krzewinka zbliżona wyglądem do ubiorka o pokroju lużnym, rozesłanym, płożącym, o ozdobnych kwiatach i liściach. Rozrasta się w gęste kępy i tworzy nawisy na kamieniach. Roślina rodzima...."Gatunek znany, ceniony, chętnie sadzony w ogrodach skalnych przez miłośników i kolekcjonerów"... 9/
Pędy ma gęste, pokładające się w górnej części podniesione, cienkie, szarobrunatne, słabo rozgałęzione, gęsto ulistnione, czasem ukorzeniające się. Liście małe, wąskie, długie, skórzaste, ostro zakończone, ciemnozielone, od spodu szarawe, skupione w górnej części pędu. Pąki kwiatowe ma purpurowe. Kwiaty różowe zebrane w szczytowe główki po 5-15 szt, silnie pachnące. Kwiaty czteropłatkowe, średnicy do 1,5 cm zawiązują się na zeszłorocznych pędach. Kwitnie obficie 2 - 3 tygodnie. Rośnie wolno. Roślina trująca ( zwłaszcza owoce ) i powodująca podrażnienia skóry . Roślina krótkowieczna - często nagle zamiera , ale czasem dożywa i 20 lat.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 8/ 9/ 15/ 31/ 53/.
T 1 Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 10-20 cm (30 cm)
Szerokość 30-50 ( 100) cm
Kwitnie (IV) V-VI Rzadko powtarza w VIII
Kolor żyworóżowy (biały- bardzo rzadko)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w jasnych borach sosnowych, w zaroślach, na polanach śródleśnych, nasłonecznionych stokach, na wapiennych skałkach, kamienistych zboczach i piargach na wys. 500-2000 m.npm.
Występowanie Europa Południowa i Środkowa od północno zachodniej Hiszpanii po Alpy, Karpaty i Ukrainę. Polska Wschodnia , Wyżyna Lubelska, Sandomierska? rzadki.
Stanowisko umiarkowanie słoneczne - wystawa wschodnia, południowo-wschodnia, (lub pod osłoną drzew), stale umiarkowanie wilgotne, zaciszne, ciepłe. Roślina ciepło i światłolubna.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasto ilasta, próchniczo żwirowo kamienista, żyzna, wapienna. Roślina tolerancyjna co do typu gleby - nie lubi gleb ciężkich, gliniastych i mokrych.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Roślina wapniolubna - Zoja Litwin, ZSP/. Na glebach kwaśnych nie zakwita.
Wymagania Nie znosi przesadzania i przycinania. Wokół rośliny ściółkować żwirkiem wapiennym. Chronić przed ulewnymi deszczami. Wiosną w czasie długotrwałych upałów podlewać dość obficie. Wiosną nawozić nawozem fosforowym lub wolnodziałającym i nawozem dla roślin kwitnących. Wapnować gleby kwaśne- corocznie. Po kwitnieniu nieznacznie przyciąć. Zimą sucho (dobry drenaż).
Rozmnażanie Sadzonkowanie - sadzonki zielne i zdrewniałe z piętką z rocznych zdrewniałych pędów VII-VIII - łatwiej. Okłady czasem trwające 1 rok - trudno. Siew bezpośrednio po zbiorze (stratyfikacja). Kwiaty trzeba zapylać sztucznie. Siewki nie lubią przesadzania. Kwitnie po 3 latach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, wrzosowych, naturalistycznych, alpinariów, na murki, na skarpy, na rabaty bylinowe, obwódki i do pojemników. Ładnie wygląda z kostrzewami, kulnikami, dębikami, ubiorkiem, smagliczką, przetacznikiem rozesłanym 8/ oraz w grupach. Roślina objęta ochroną.
Odmiany
"Eximia" 15-20 cm V-VI Kwiaty różowe. Kwiaty i liście większe od typu. * * AGM 1993
"Alba" Kwiaty białe. Wyższa od typu.
"Variegatum" Kwiaty różowe. Liście biało obrzeżone.
Etymologia nazwy rodzajowej "Daphne" jak przy Daphne arbuscula.Nazwa gatunku "cneorum" = krzewiasty, podobny do krzewu oliwkowego.

[Janusz100]

SŁONECZNICA COOPERA Delosperma cooperi
syn. Przypołudnik, Mesenbryanthemum cooperi.

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Sukulent. Egzotyczna roślina górska o pokroju płożącym. Bylina okrywowa, zimozielona, zadarniająca ozdobna z uwagi na liście i kwiaty. Tworzy lużne kobierce i nawisy na kamieniach. ..." Jedna z najefektowniejszych roślin ogrodów skalnych, ale kłopotliwa w uprawie"...(9)
Półkrzew obficie rozgałęziony. Pędy ma pokładające się, mocno rozgałęzione u podstawy, drewniejące. Liście naprzeciwległe, gruboszowate, lśniące, wąskie, długie do 3 cm, w przekroju okrągłe u góry spłaszczone, tępo zakończone, mięsiste, soczyste, sinozielone. W zimie liście zmieniają kolor na czerwonawy. Liście i łodygi pokryte są miniaturowymi pęcherzykami (tkankami), które odbijaja światło i powodują, że roślina wygląda jak pokryta rosą (lodem). Z kątów liści wyrastają krótkie łodygi kwiatostanowe. Kwiaty pojedyncze ok. 30 płatkowe, karminowe o jaskrawym, metalicznym połysku z białymi środkami, podobne do stokrotek lub małych gerberów. Kwiaty średnicy do 4 cm, po 3-7 na szczytach pędów kwiatostanowych. Kwiaty otwierają się przy słonecznej pogodzie a zamykają wieczorem. Kwitnie obficie i długo. Nie zawsze zimotrwała. Rośnie szybko. Roślina odporna na zasolenie dobra do regionów nadmorskich.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 9/ 15/ 24/.
T-3. Średnio wymagająca. Wrażliwa na mrozy i wilgoć zimą ? wymaga przniesienia do zimnego pomieszczenia.

Wysokość 5-15 cm
Szerokość 20-40 cm ( nawet do kilku m )
Kwitnie VI-VII (VIII, IX)
Kolor karminowofioletowy ( biały, ciemnoczerwony)
Mrozoodporność USDA 6 ? wg/24 , wg.innych żródeł 7 a nawet 9 ? wg. 1/

Rośnie na skalistych zboczach, w pustynnych rejonach, blisko brzegów morskich nawet na wysokości 1900-2200 m.npm.
Występowanie Afryka Południowa, Góry Smocze, Lesotho, Kronsztad, Suazi, Oranje, Kwa Zulu-Natal RPA.
Stanowisko bardzo słoneczne ( wystawa południowa lub zachodnia ), suche do słabo wilgotnego, gorące. Roślina wrażliwa na nadmiar wilgoci. Toleruje suszę. W pełnym słońcu obficiej kwitnie.
Gleba mnineralna, bardzo przepuszczalna, lekka, bardzo lużna, piaszczysto gliniasto, żwirowo kamienista, uboga, wapienna. Nie toleruje gleb ciężkich, gliniastych.
Podłoże :
- ziemia darniow : żwir drobny : grys wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : grys wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty 3 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy 9/.
Wymagania Podlewać tylko wtedy gdy liście rośliny więdną lub w czasie długotrwałej suszy. Nawozić nawozem dla sukulentów, ubogim w N w ilości 1/4 dawki najmniejszej niż przewidziana przez producenta. Ściółkować wokół rośliny żwirkiem kamiennym. Można przycinać zbyt wysokie lub długie pędy, usuwać przekwitłe kwiatostany lub owocostany. Zimą sucho ( daszek). Zimą okrywać (gruba warstwa igliwia, włóknina). Bezpieczniej zimować w zimnym pomieszczeniu.2/
Rozmnażanie Podział - bardzo łatwo - latem. Sadzonkowanie - sadzonki wierzchołkowe w całym sezonie - łatwo. Ukorzeniają się po 7 -14 dni. Siew jesienią lub wiosną - III. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna,okrywowa do ogrodów skalnych, na murki, skarpy, do pojemników i doniczek. Ładnie wygląda w towarzystwie opuncji, rojników i rozchodników. 4/
Roślina z której wytwarza się naturalnie halucynogenny narkotyk.
Etymologia Nazwa "Delosperma" z greckich słów "delos" = jawne, ewidentne, widzialne i "sperma" = nasiono, ziarno . Nazwa nadana z uwagi na otwartą owocnię, w której przechowywane są nasiona.
Nazwa gatunku "cooperi" od Thomas Cooper XIX- wieczny, angielski botanik i podróżnik, odkrywca sukulentów w Górach Smoczych w RPA.

[Janusz100]

GOŻDZIK ALPEJSKI Dianthus alpinus

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Mała, zimozielona bylina wysokogórska o kompaktowym, poduszkowym pokroju i ozdobnych liściach i kwiatach. Tworzy płaskie, niskie, intensywnie szarozielone, błyszczące, gęste poduszki...."Jest bardzo atrakcyjną rośliną do ogrodów skalnych"...1/...."Prawdziwy wysokogórski gożdzik...ozdoba każdego skalniaka"...9/.
Cała roślina pokryta sinym, woskowatym nalotem. Liście lancetowate o zaokrąglonych końcach, drobne, błyszczące, szarozielone o podwiniętych brzegach z wyrażnym środkowym nerwem zebranę w wąskie pęki. Kwiaty pojedyncze, pięciopłatkowe, szokująco duże, 3 - 4 cm średnicy, w kształcie koła, na krótkich łodyżkach, różowe z karminowym pierścieniem u nasady płatków. Płatki zazwyczaj nakrapiane, białymi kropeczkami i ząbkowane na brzegach. Kwiaty silnie pachnące. Kwitnie obficie. Czasem krótkowieczna, ale odnawia się z samosiewu . Dość trudny w uprawie w warunkach nizinnych (kwiaty bledsze). Rośnie umiarkowanie. W jednym miejscu do 10 lat.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 8/ 9/ 15/ 24/ 31/ 33/ 53/.
T-3. Średnio wymagająca. Wg.4 ? uprawa trudna w warunkach nizinnych. Z.Rehacek nie zalicza jej do trudnych w uprawie.

Wysokość 8-15 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie V-VI
Kolor ciemnoróżowe (białe, wiśniowe, purpuroworóżowe)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na wapiennych skałach, kamienistych wapiennych murawach, południowych zboczach gór, na wysokości 1000-2500 m.npm.
Występowanie Alpy Południowo Wschodnie, Dolomity, Austria, Styria. Endemit alpejski.
Stanowisko słoneczne w południe ocienione, umiarkowanie wilgotne, osłonięte, ciepłe. Roślina wrażliwa na suszę . Wg. 53/ wschodni, najlepiej północny stok skalniaka.
Gleba mineralna, przepuszczalna, piaszczysto ilasta, żwirowo kamienista, liściowo próchnicza, bogata w humus, żyzna, wapienna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 : 1 + bardzo dobry drenaż + Ca
Odczyn pH 6,0- 7,8 lekko kwaśny, obojętny, zasadowy. Roślina wapniolubna 2/ 9/ 4/.
Wymagania Dzielić i przesadzać co 3 lata. Wokół rośliny ściółkować żwirkiem wapiennym. Wiosną nawozić nawozem wolnodziałającym, potem w razie potrzeby nawozem dla roślin kwitnących można też stosować dobrze przegniły obornik i kompost ( nie świeży). Po kwitnieniu przycinać. W lecie podlewać regularnie, ale nie nadmiernie tak by nie pozwolić wyschnąć podłożu. Zimą sucho.
Rozmnażanie Podział kęp po kwitnieniu póżnym latem lub wczesną jesienią. Sadzonkowanie pędów płonych odrywanych przy nasadzie - latem - łatwo. Okłady - oddzielanie ukorzenionych. Siew - odkryty do gruntu - po zbiorze nasion - łatwo. Metoda siewu 2. Jeżeli nie wykiełkuje po miesiącu należy ponownie stratyfikować przez 1 miesiąc. Nie powtarza cech matecznych 9/.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych, alpinariów, ogrodów żwirowych, na skarpy, między kamieniami, w szczeliny skalne , na rabaty bylinowe, obwódki, do pojemników, koryt i bloków tufu. Ładnie wygląda posadzony w grupach. Lek homeopatyczny otrzymywany z górnej części rośliny. Nadaje się na kwiat cięty. Roślina objęta ochroną.
Odmiany
"Rubin"Kwiaty różowe.
"Weiss"Kwiaty białe.
"Alba" Kwiaty białe.
"Joans Blood" Kwiaty ciemnoczerwone. ** AGM 1993
Etymologia Nazwa "Dianthus" pochodzi od greckich słów "Dios" = bóg oraz "anthos" = kwiat. Inaczej - kwiat boga, niebiański kwiat , kwiat Jowisza. Nazwa gatunku "alpinus" = z Alp; siedlisko rośliny.

[Janusz100]

GOŻDZIK ALLWOODA Dianthus x allwoodii
Mieszaniec D.caryophyllus i D.plumarius Syn.D.Alpinus x Allwoodii, Allwoodii Alpinus Grup, D.hybridus allwoodii alpinus




Niska bylina zimozielona o pokroju zwartym, kępiastym. .." Nadaje się do ogrodu skalnego"...(5) Bardzo cenna, niska roślina o wszechstronnym zastosowaniu w ogrodzie 9/. Tworzy gęste kępki.
Pędy ma sztywne, wyprostowane. Liście lancetowate, naprzemianległe, niebieskawozielone, sztywne, skórzaste. Kwiaty wielopłatkowe o ząbkowanych płatkach, zebrane w lużne wierzchotki na szczytach pędów, bardzo pachnące. Kwiaty mają tendencję do zlepiania się. Kwitnie długo - 8 tygodni i obficie. Kwiaty zamykają się na noc. Roślina krótkowieczna 3-4 lata. Roślina ekspansywna z uwagi na silne rozrastanie i samosiew. Nie ma typowego charakteru roślin górskich.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/.
T - 2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 10-20 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie VI-VII(VIII)
Kolor różowy (biały, czerwony)
Mrozoodporność USDA 5

Mieszaniec ogrodowy D.plumarius i D.caryophyllus.
Stanowisko słoneczne - wystawa południowa lub wschodnia, umiarkowanie wilgotne, ciepłe.
Gleba normalna, przepuszczalna, ciężka, piaszczysto ilasta, próchnicza, umiarkowanie żyzna, wapienna. Roślina toleracyjna na typ gleby - może być przeciętna ogrodowa.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,1 - 7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Nie toleruje gleb kwaśnych 9/.
Wymagania Dzielić co 3- 4 lata. Wokół rośliny ściółkować żwirkiem. Kwiaty przekwitłe ścinać. Podlewać w razie dłuższych okresów suszy. Można nawozić, nawozem wolnodziałającym (granulowanym) lub przegniłym krowim obornikiem, kompostem. Zimą chronić przed gryzoniami.
Rozmnażanie Podział wiosną lub jesienią. Sadzonkowanie - sadzonki zdrewniałe - latem pod szkłem. Okłady - oddzielanie ukorzenionych. Siew jesienią i wiosną. Metoda siewu 1. Łatwo kiełkuje 7 - 14 dni.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, na murki, na rabaty bylinowe, obwódki, do pojemników, na tarasy.
Kwiaty nadają się na kwiaty cięte.
Odmiany
"Alpinus" 10 cm VI-VIII Kwiaty różowokremowe - powtarza z nasion
"Helen" 20 cm VI-VIII Kwiaty jasnoróżowe , pełne
"Frosty Fire" 15 cm V-VI Kwiaty czerwone , pełne
Etymologia " Nazwa "Dianthus" pochodzi od greckich słów "Dios" = bóg oraz "anthos" = kwiat. Inaczej - kwiat boga, niebiański kwiat , kwiat Jowisza.
Nazwa mieszańca "allwoodii" od Montague C.W. Allwood ( 1880 - 1958 ) hodowcy, bisnesmena, autora książek o gożdzikach, twórcy mieszańca "Doris" o pełnych, różowych kwiatach - nazwa nadana od imienia jego żony.

9/ i 53/ polecają gatunki :
Dianthus callizonus Gożdzik siedmiogrodzki Karpaty Południowe 5-15 cm VI Kwiaty karminowe.
Dianthus haematocalyx Gożdzik krwistokielichowy Albania, Macedonia, Grecja 5-30 cm VI-VIII Kwiaty ciemnoróżowopurpurowe

[Janusz100]

GOŻDZIK PIASKOWY Dianthus arenarius

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Bylina zimozielona, darniowa. Tworzy duże, lużne kępki. Nie ma typowego charakteru rośliny górskiej, chociaż... "nadaje się także na wrzosowiska"...(4) i ma ..."Zastosowanie: ogrody skalne"...(3) . Roślina rodzima.
Łodyga obła w przekroju, wzniesiona, prosta, rozgałęziająca się. Łodyga tworzy kolanka, z których wyrastają naprzeciwlegle liście. Liście są lancetowate, ciemnozielone, wąskie, szerokości do 1 mm, trawiaste, tępo zakończone. Kwiaty pięciopłatkowe wyrastają po kilka ( 1-50 ) na szczycie rozgałęzionych łodyg. Kwiaty białe, pachnące, duże, około 3 cm średnicy, o głęboko postrzępionych płatkach ( do 1/2 ich długości). Samosiew sporadyczny. Od innych gożdzików różni się brakiem niebieskawego owoszczenia.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 53/.
T-1 Bardzo łatwa w uprawie .

Wysokość 15-25 cm
Szerokość 25 cm
Kwitnie VI-VIII
Kolor biały (różowy - rzadko)
Mrozoodporność USDA 4

Rośnie na wydmach, w widnych, suchych, sosnowych lasach, dąbrowach, na wrzosowiskach, na łąkach i w górach na murawach piaskowych i kserotermicznych.
Występowanie Góry Europy Północno i Środkowo-Wschodniej od Szwecji przez Niemcy po europejską część Rosji do Uralu, Polska - północno wschodnia na niżu.
Stanowisko bardzo słoneczne ? wystawa południowa lub zachodnia 53/, umiarkowanie suche, ciepłe. Wg.45 i 57/ - stanowisko stale umiarkowanie wilgotne - roślina wrażliwa na na brak wilgoci, wolniej rośnie. Roślina światłolubna.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasto żwirowa, umiarkowanie żyzna do ubogiej, bezwapienna. W podłożu żyżniejszym tworzy bardziej zwarte kępy. Roślina piaskolubna, ale nie musi rosnąć na piasku. 57/
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,2-7,5 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Wg. 45/ ? bezwapienny.
Wymagania Podlewać umiarkowanie tak by podłoże nigdy całkowicie nie wyschło, bo będzie wolniej rósł. Przekwitłe kwiatostany usuwać.
Rozmnażanie Podział po kwitnieniu. Sadzonkowanie ? dobrze się ukorzenia. Okłady. Siew .
Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, naturalistycznych, na wrzosowiska, na skarpy, rabaty bylinowe, do ogrodów i na "zielone dachy". Roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową.
Podgatunki
ssp. berussius Kwiaty różowawe
ssp. arenarius Kwiaty białe
ssp. bohemius Kwiaty białe występuje w Czechach.
Odmiany
"Little Maiden" 15 cm VI-VIII Kwiaty białe powtarza z siewu
Etymologia Nazwa "Dianthus" pochodzi od greckich słów "Dios" = bóg oraz "anthos" = kwiat. Inaczej - kwiat boga, niebiański kwiat , kwiat Jowisza.
Nazwa gatunku "arenarius" od łacińskiego słowa "arena"= piasek.