Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych - BAZA

[Janusz100]

DZWONEK STOKROTKOLISTNY
Campanula bellidifolia Syn. C.adami, C.tridentata var. belidifolia, Dz. kaukaski





Górski gatunek dzwonka. Zwarte rozety liści odziomkowych tworzą niską darń. Korzeń ma głęboki, rozgałęziony.
Liście ma długoogonkowe, eliptyczne, jajowate, płytko ząbkowane, zielone, prawie nagie, zebrane w rozetki. Łodygi kwiatostanowe, krótkie, wyprostowane, długości 10-15 cm. Kwiaty pojedyncze, dzwonkowate, pięciopłatkowe, w kształcie gwiazdy, średnicy ok 1,5 cm długości do 3 cm, wzniesione ku górze. Kwitnie 3 - 4 tygodnie. Rośnie wolno.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 11/ 24/ .
T-3 Wymagająca.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 15 - 30 cm
Kolor fioletowy, niebieski
Kwitnie VI - VII
USDA 5

Rośnie na skałach, piargach w szczelinach skalnych po piętro alpejskie do 2500 m.npm. w Centralnym Kaukazie, Turcji, Iranie Półn.
Endemit kaukaski.

Stanowisko słoneczne do półcienistego, świeże, umiarkowanie ciepłe. Wystawa obojętna. Roślina ciepłolubna. Odporna na suszę.
Gleba przepuszczalna, normalna piaszczysto żwirowo próchnicza, świeża.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir 1 : 1 : 1
Normalna gleba ogrodowa, przepuszczalna, zdrenowana.
Odczyn od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. Zalecany odczyn obojętny.

Wymagania Nie dzielić i nie przesadzać. Podlewać gdy sucho. Zimą lekko okrywać. Zimą sucho (drenaż).
Rozmnażanie Siew - P/J, W/W po stratyfikacji. Sadzonkowanie.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, do pojemników, koryt i wiszących koszy.
Etymologia Nazwa rodzaju "Campanulla" od łacińskiego "mały dzwon" z uwagi na dzwonkowaty kształt kwiatów. Nazwa gatunku
bellidifolia = stokrotkolistna od wyglądu liści zbliżonego do wyglądu liści stokrotki.

[Janusz100]

KOZŁEK NISKI
Valeriana supina Syn. V.naine, V. sdraiata

https://www.wrightmanalpines.com/all-pl ... ana-supina

Niska roślina górska. Tworzy lużne darnie wysokości 2-7 cm.
Roślina kłączowa, kłącza ma rozgałęzione, pełzające, poziomo rosnące. Wyrastają z nich liczne omszone łodygi. Liście ma niepodzielne, krótko orzęsione, omszone na krótkich ogonkach, odziomkowych. Liscie są łopatkowate, w górnej części szersze, dołem węższe, jasnozielone.
Kwiatostany główkowate, gęste. Kwiaty ułożone w gęste główki, o bok siebie, zwarte. Kwiaty pięciopłatkowe. Kwiaty pachnące. Kwitnie kilka tygodni. Roślina dwupienna.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 11/25/.
T- 2 Łatwa w uprawie.

Wysokośc 3 - 10 cm
Szerokość 30 cm
Kwitnie VI - VII (VIII)
Kolor różowy, jasnofioleowy
USDA 5

Rośnie na wapiennych piargach, wyleżyskach i łąkach, nad brzegami potoków i w lasach po piętro alpejskie i sybsalpejskie na wysokości 1500 - 2900 m.npm. w górach Europy Południowo Wschodniej- Alpy, ale również w Azji i Ameryce Póln. i Połudn.

Stanowisko słoneczne ale nie upalne, pstrokaty cień lub półcień, świeże, chłodne.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysta lub kamienista, wapienna. Roślina mrozoodporna.

Podłoże
z.darniowa : z. liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1
Odczyn zasadowy

Wymagania Zimą sucho (daszek).
Rozmnażanie Podział W/W lub P/L. Siew.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych i na murki kwiatowe.
Lek przeciwskórczowy, uspokajający, przeciwwirusowy, przeciwpadaczkowy, na bóle głowy i stany lękowe.
Etymologia Nazwa rodzaju "valeriana" z łac. "valere" = być zdrowym i silnym (energicznym) z uwagi na zastosowanie w medycynie
ludowej. Nazwa gatunku "supina" z grec. w pozycji leżącej, przylegająca do ziemi z uwagi na pokrój rośliny.

[Janusz100]

TOWNSENDIA PIĘKNA
Townsendia formosa Syn. T. pinetorum





Roślina wysokogórska, wyglądem przypominająca miniaturowego astra alpejskiego. Tworzy szarozielone kępy liści. Najwyższy gatunek z rodzaju townsendii.
Liście ma łopatkowate do odwrotnie lancetowatych, skąpo owłosione, zebrane w odziomkowe rozetki. Wyrastają w nich nierozgałęzione, niskie łodygi kwiatostanowe po kilka z każdej rozety. Kwiaty języczkowe, podobne do złocieni otaczają żółty środek osadzone są na łodygach pojedynczo. Koszyczki kwiatowe średnicy 2 cm. Liście ma małe, a kwiaty niewspółmiernie duże w stosunku do wielkości rośliny. Roślina krótkowieczna, ale łatwa do rozmnażania z nasion.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 8/ 15/ 25.
T-3 Wymagająca. Wymaga corocznego wysiewu z uwagi na krótkowieczność.

Wysokość 10 - 30 cm
Szerokość 15 cm
Kwitnie V - VI Powtarza
Kolor jasnofioletowy, lawendowy, biały, różowy, niebieski
USDA 5

Rośnie na suchych, kamienistych murawach, łąkach i w lasach sosnowych na wysokości 2400 - 2600 m.npm. w zachodnich stanach USA w Arizonie i Nowym Meksyku.
Stanowisko bardzo słoneczne do lekko zacienionego, latem wilgotne, zimą suche, ciepłe.
Gleba przepuszczalna, mineralna ale niezbyt uboga w próchnicę, próchniczo żwirowa, gliniasto piaszczysta lub ilasto piaszczysta.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir : grys kamienny 1 : 1 : 1 : 1 lub 1 : 0 : 1 : 1 + nieco torfu kwaśnego + drenaż
Odczyn pH 5,5 - 6,5 lekko kwaśny do obojętnego
Wymagania Nie lubi przesadzania (korzeń palowy). Sadzić w szczelinach wypełnionych żwirkiem, miedzy kamieniami. Wokół rośliny
ściółkować 2 cm warstwą żwirku kwaśnego. Każdej wiosny nawozić świeżym kompostem. W pierwszym roku ogłowić usuwając pąki kwiatostanowe, w latach następnym corocznie zbierać i wysiewać nasiona (krótkowieczność). Zimą sucho drenaż i daszek.
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze. Kiełkuje po 4 - 6 tygodniach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do miniaturowych ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych i pojemników, koryt.
Etymologia Nazwa rodzaju "Townsendia" to nazwa nadana przez Williama Hookera na cześć bankiera Dawida Townsend (1787-1858), który był amatorem ogrodnikiem. Nazwa gatunku "formosa" = piękna.





+

[Janusz100]

TOWNSENDIA GÓRSKA
Townsendia alpigena Syn. T. montana





Roślina wysokogórska. Tworzy niskie kępy gęstych rozetek liściowych.
Liście ma szrozielone, wąskie, podłużnie lancetowate o zawinietych do góry brzegach i z reguły owłosione. Koszyczki kwiatowe, niemal siedzącelub na łodygach 5 cm długości,języczkowate po 20 - 3- płatków, 3 - 4 cm średnicy. Jest bardziej długowieczna od innych gatunków townsendi, ale przeżywa 2 - 3 lat.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 10/ 11/.
T- 3 Wymagająca.

Wysokość 5 - 12 cm
Szerokość 10 cm
Kwitnie V - VI
Kolor fioletowo różowy, biały, niebieskawy
USDA 5

Rośnie na suchych, górskich zboczach, na klifach wśród skał na wysokości 2000 - 3100 m.npm. w Górach Skalistych - USA i Kanada.
Stanowisko słoneczne do półcienistego, świeże, umiarkowanie ciepłe.
Gleba piaszczysto żwirowa.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir : grys kamienny + torf kwaśny + drenaż
Odczyn pH 6 - 7 lekko kwaśny do obojętnego.
Wymagania
Wymagania Nie lubi przesadzania (korzeń palowy). Sadzić w szczelinach wypełnionych żwirkiem, miedzy kamieniami. Wokół rośliny
ściółkować 2 cm warstwą żwirku kwaśnego. Każdej wiosny nawozić świeżym kompostem. W pierwszym roku ogłowić usuwając pąki kwiatostanowe, w latach następnym corocznie zbierać i wysiewać nasiona (krótkowieczność). Zimą sucho drenaż i daszek.
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze. - P/J, W/W. Kielkuje po 6 - 12 tygodniach Poddać ponownej stratyfikacji jak nie wykiełkuje.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do miniaturowych ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych i pojemników, koryt.
Etymologia Nazwa rodzaju "Townsendia" to nazwa nadana przez Williama Hookera na cześć bankiera Dawida Townsend (1787-1858), który był amatorem ogrodnikiem.

[Janusz100]

TOWNSENDIA HOOKERA
Townsendia hookeri Syn.T. nuttallii





Wysokogórska roślina poduszkowa. Tworzy zwarte niskie kępy wysokości ok 8 cm.
Liście ma srebrzysto jedwabiste, o podwiniętych do góry brzegach, zebrane w odziomkowe rozetki. Łodygi krótkie.Koszyczki kwiatowe języczkowe, o białych płatkach, spodem nieco zaróżowienionych. Kwiatostany 1-1,5 cm średnicy, koszyczki 3-4,5 cm.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ 10/, 11/, 25/.
T- 3 Wymagająca.

Wysokość 7 cm
Szerokość 12 cm
Kwitnie V - VI
Kolor biały
USDA 4

Rośnie na piaszczystych lub trawiastych zboczach gór, na miejscach suchych skalistych, żwirowych półkach skalnych na wysokości 700 - 2700 m.npm w zachodnich stanach USA, Kanadzie.
Stanowisko słoneczne lub lekko ocienione, suche, umiarkowanie ciepłe. Miejsce zawsze suche na szczycie skalniaka lub pod krzewem.
Gleba przepuszczalna, mineralna próchniczo żwirowa, lekko kwaśna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa: żwir : grys kamienny 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż + torf kwaśny
Odczyn lekko kwaśny
Wymagania Nie lubi przesadzania (korzeń palowy). Sadzić w szczelinach wypełnionych żwirkiem, miedzy kamieniami. Wokół rośliny
ściółkować 2 cm warstwą żwirku kwaśnego. Każdej wiosny nawozić świeżym kompostem. W pierwszym roku ogłowić usuwając pąki kwiatostanowe, w latach następnym corocznie zbierać i wysiewać nasiona (krótkowieczność). Zimą sucho drenaż i daszek.
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze. - P/J, W/W.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do miniaturowych ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych i pojemników, koryt.
Etymologia Nazwa rodzaju "Townsendia" to nazwa nadana przez Williama Hookera na cześć bankiera Dawida Townsend (1787-1858), który był amatorem ogrodnikiem.

[Janusz100]

SKALISTRÓJ PIRENEJSKI
Petrocallis pyrenaica Syn. Draba pyrenaica, P. lagascae, Crucifera petrocallis

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Wysokogórska, niska, zimozielona bylina ozdobna z uwagi na kwiaty i pokrój. Tworzy płaskie poduszki.
Korzeń ma mięsisty palowy. Łodygi rozesłane i rozgałęzione, cienkie i drewniejące, długości 12 cm. Liście trójdzielne, na brzegach owłosione
Liście zebrane w liczne, zwarte rozety, szarozielone. Kwiatostanem jest baldachogrono na bardzo krótkiej łodyżce złożone z 3-5 kwiatów.
Kwiaty czteropłatkowe , 6-8 mm średnicy, pachnące wanilią. Kwitnie ok 3 tygodni. Rośnie wolno.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 11/ 15/ 25/.
T-3 Wymagająca.

Wysokość 4 - 8 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie V - VI
Kolor fioletowo różowy, lawendowy, liliowy, biały
USDA 4 Roślina mrozoodporna.

Rośnie na wapiennych skałach i piargach piętra subalpejskiego i alpejskiego na wysokości 1700 - 3400 m.npm. w Pirenejach, Alpach i Karpatach - Tatry Bielskie. Relikt polodowcowy.
Stanowisko - wystawa wschodnia lub północna, jasne w południe osłonięte, pstrokaty cień do półcienistego, świeże do umiarkowanie wilgotnego, chłodne. Nie wysychajace latem.
Gleba przepuszczalna, normalna do mineralnej, piaszczysto żwirowa, wapienna, uboga.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 : 0 lub 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn zasadowy
Wg. E. Radziula - kompost + chuda glina + żwir + mielony dolomit.
Wymagania Sadzić w pionowej szczelinie skalnej lub między dwoma kamieniami. Ściółkować żwirkiem wapiennym warstwą 3-4 cm.
Nawozić wiosna kompostem. W upalne dni dobrze jest po południu spryskać liście letnią wodą. Zimą sucho (daszek).
Odmiana
"Alba" Kwiaty białe.
[/b]Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych , ogrodów żwirowych, na tufy, kryta, w szczeliny skalne.
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze P/J, W/W. Stratyfikacja 4 tygodnie. Podział dużych kęp.
Etymologia Nazwa rodzaju "Petrocsallis" z jęz. grec od "petros" = kamień i "kallos" = piękny; piękny kamień. Nazwa gatunku "pyrenaica" od siedziby rośliny w Pirenejach.

[Janusz100]

NARADKA KUTNEROWATA
Androsace villosa Syn. ma 17 synonimów





Wysokogórska, okrywowa roślina zimozielona o ozdobnych kwiatach. Tworzy niskie półkuliste, niespłaszczone poduszki złożone z okrągłych roztek liści. Liście ma łopatkowate, podłużne, jedwabiste, pokryte białawymi włoskami na gołych pędach. Pędy ma czerwonawe, zdrewniałe.
Kwiaty średnicy 6 - 10 mm, białe z żółtym oczkiem, w miarę przekwitania kwiaty różowieją a oczko staje się czerwone. Są one osadzone po 3-6 sztuk w małych baldachach na 3 cm łodyżkach. Kwiaty sa pięciopołatkowe.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna Polecana przez 1/ 9/ 10/ 11/ 24.
T- 2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 4 - 10 cm
Szerokość 10-20 cm
Kwitnie IV - V (VI)
Kolor biały
USDA 4

Rośnie na wapiennych skałach, piargach, suchych murawach, w szczelinach skalnych na wysokości 1200 - 3000 m.npm. w górach Europy Zachodniej po Azję Zachodnią - Himalaje.
Stanowisko słoneczne ale w południe osłonięte do półcienistego (wystawa wschodnia lub północna), świeże zwłaszcza wiosną i latem, chłodne.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysto, kamienisto, próchnicza
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia lisciowa : żwir wapienny + drenaż + Ca
Odczyn zasadowy
Wymagania Ściółkować wokół rośliny żwirkiem. Pędy uschnięte i zamierające należy systematycznie usuwać. Zimą i jesienią sucho (daszek)
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, żwirowych, koryt, bloków tufu.
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze - jesienia w inspekcie. Sadzonki wierzchołkowe w gruboziarnistym piasku. Okłady.
Podział rozłogów.
Odmiany
var. chamaejasme kwiaty białe
var. arachnoidea ma bardziej zwarty pokrój i liście gęściej owłosione
var. taurica kwiaty różowawe z czerwonym oczkiem
var. jacquemantii kwiaty fioletowo czerwone.
Etymologia Nazwa rodzaju "Androsace" z łac. słów "andros" = człowiek, "sakos" = tarcza zgodnie z formą liści, rozetek. "Villosa" z łac. = włochaty z uwagi na owłosione łodygi i liście.

[Janusz100]

MYDLNICA DARNIOWA
Saponaria ceaspitosa Syn. M. rozesłana

http://kallima.sk/species.php?plant=938

Gęsta, niska bylina poduszkowa. Roślina górska
Łodygi ma wysokie 5-15 cm , nierozgałęzione, często półleżące, nagie. Liście ma szarozielone, równowąskie, lancetowate, naprzeciwległe, mięsiste. Kwiaty o rurkowatym kielichu, pięciopłatkowe po kilka na łodydze, najczęściej 3 kwaty na końcu pędu. Nasiona trujące w raziew spożycia.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 8/ 9/ 15/ 25/.
T-2 Łatwa w uprawie

Wysokość 5 - 8 cm (20cm)
Szerokość 25 cm.
Kwitnie VI - VII
Kolor różowy, biały
USDA 5

Rośnie na górskich, wapiennych skałach, piargach, kamienistych łąkach na wysokości 1500 - 2500 m.npm. w Zachodnich i Centrsalnych Pirenejach.
Stanowisko słoneczne ale w południe ocienione do częściowo cienistego. (wystawa wschodnia lub północna), umiarkowanie wilgotne do suchego, umiarkowanie ciepłe.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysto kamienisto żwirowa.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,6 - 7,8 obojętny do lekko zasadowego
Wymagania Zimą sucho (drenaż)
Rozmnażanie Siew P/J lub W/W po stratyfikacji. Podział W lub J. sadzonkowanie W/L.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, koryt. Używana do prania ubrań (korzeń) - zawiera saponiny zachowujące sie jak detergenty - usuwają tłuszcz i brud. Substancja jadalna - dodatek do piwa dla uzyskania grubej warstwy piany.
Etymologia Nazwa rodzaju "Saponaria" od łac. "sapo" mydło. Nazwa gatunku "caespitosa" z łac. cespitose" =

[Janusz100]

CZOSNEK KUBKOWATY
Allium cyathophorum Syn. A.venustum, A. farreri

https://www.promessedefleurs.com/bulbes ... urpre.html

Bylina o szarobrązowych, włóknistych cebulkach i grubych i długich korzeniach ozdobna z uwagi na dekoracyjne kwiaty. Tworzy zwartą kępkę trawiastych liści. Liście ma płaskie, długości 20 cm, zielone, trwałe przez cały okres wegetacyjny.Z kępki liści wyrastają kanciaste, trójkątne łodygi kwiatostanowe. Na ich szczycie usytuowane są kwiaty zebrane w baldachy do 30 sztuk w jednym. Kwiaty są dzwonkowate, wiszące o długości 0,5-07 cm. Roślina długowieczna.

Ocena * Dekoracyjna roślibna skalna. Polecana przez 9/ 24/.
T- 2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 15-25 cm
Szerokość 5 -7 cm
Kwitnie VII -VIII
Kolor czerwonopurpurowy, ciemnofioletowy
USDA 7

Rośnie na górskich łąkach i zboczach, w szczelinach skalnych na wysokości 2700 - 4600 m.npm Chinach Północno Zachodnich - Tybet.
Stanowisko słoneczne do lekko cienistego, suche do umiarkowanie wilgotnego, ciepłe. Wytrzymały na wiecej cienia i wilgoci niż inne Allium.
Gleba lekka, przepuszczalna, normalna, piaszczysto żwirowo próchnicza.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn pH 6,6 - 7,8 obojętny do lekko zasadowy
Wymagania Sadzić na głęb. 10 cm. Nie usuwać liści, do czasu uschnięcia.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, żwirowych i koryt.
Odmiany
var. farreri - płatki ostro zakończone, spiczaste
var. cyathophorum płatki zaokrąglone na wierzchołku
Etymologia Nazwa rodzajowa "Allium" pochodzi bezpośrednio od łacińskiej nazwy czosnku i wywodzi się z celtyckiego "palący, gryzący" z uwagi na jego właściwości. Nazwa rodzaju 'Allium" nadana została przez Rzymian czosnkowi jadalnemu a przez Linneusza rozciągnięta również na czosnki ozdobne.

[Janusz100]

TELESONIX JAMESA
Telesonix jamesii Syn Boykinia jamesii



"Yampin"

Wysokogórska leśna bylina kłączowa o ozdobnych kwiatach i liściach. Tworzy poduszki skórzastych liści koloru świeżo zielonego.
Liście ma długoogonkowe, skórzaste, owalne, nerkowate, karbowane, owłosione średnicy 2-3 cm. Pędy ma proste, wzniesione. Kwiaty dzwonkowate, wyprostowane pięciopłatkowe, średnicy 2 cm, zebrane w grona. Roślina długowieczna. Jeden z najbardziej odpornych na mróz gatunków.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ 11/.
T-2 Łatwa w uprawie

Wysokość 6-15 cm
Szerokość 15-20 cm
Kwitnie IV-V
Kolor wiśniowo czerwony, różowo karminowy
USDA 5

Rośnie w głębokich zagłębieniach granitowych skał, na półkach skalnych na wysokości ok 2100 m.npm. w USA w stanie Colorado i Nowym Meksyku. W Górach Skalistych na wysokości 3000 - 3500 m.npm rośnie T. jamesi var.heucheriformis.
Stanowisko w pstrokatym cieniu w południe osłonięte do półcieniste (wystawa wschodnia lub północna), umiarkowanie wilgotne, chłodne.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysto żwirowo próchnicza, kwaśna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny : grys 1 : 1 : 1 lub 2 : 2 : 2 : 1
Odczyn pH 5,6 - 6,5 lekko kwaśny
Wymagania Sadzić w pionowej szczelinie skalnej lub w cieniu drzewa lub krzewu z dala od ich korzeni. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Siew -póżna jesień lub wczesna wiosna po stratyfikacji. Podział - póżna jesień.

[Janusz100]

FUMANA
Fumana procumbens Syn. Helianthemum procumbens, Cistus fumana





Zimozielony krzew karłowaty o ozdobnych kwiatach. Łodygi ma w dolnej części nagie, w górnej szaro owłosione. Liście ma igiełkowate, długości 1-2 cm, ciemnozielone, podobne do liści wrzosów. Liście są trójkątne i zakończone ściętą końcówką. Kwiaty są pojedyncze, na jednej gałęzi w górnej jej części po 1 - 4 sztuki. Kwiaty pięciopłatkowe z żółtym środkiem, średnicy do 2 cm. Pączki kwiatowe są różowe.
Kwitnie tylko w godzinach porannych i w słońcu, kwiaty opadaja tego samego dnia, ale zakwitają nowe.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna.
T-3 Wymagająca.

Wysokość 10 - 15 cm
Szerokość 12 - 20 cm
Kwitnie VI - VII (VIII)
Kolor żółty, złoty
USDA 5

Rośnie na wapiennych skałach, piargach wapiennych piaszczystych, suchych murawach i stepach w górach na wysokości 600 - 2000m.npm. w Europie Południowej i Środkowej w Rejonie Śródziemnomorskim, Azji Zachodniej i Iranie.
Stanowisko Słoneczne - wystawa południowa lub zachodnia. Preferuje kserotermiczne, słoneczne siedliska. Odporny na suszę.
Gleba mineralna, piaszczysto, żwirowa, uboga w azot, zasadowa.
Odczyn pH 5,5 - 8 od objętnego do zasadowego.
Rozmnażanie Siew.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, żwirowych, koryt, tuf.
Etymologia Nazwa rodzaju "Fumana" z łac."fumus" = dym z uwagi na szare uwłosienie. Nazwa gatunku +procumbens" z łac. = padać, być pokornym odnosi się do pokroju i wzrostu rośliny.

[Janusz100]

RUMIANICA
Onosma nana





Kępkowa bylina górska o ozdobnych kwiatach. ..."Najbardziej nadaje sie do sadzenia w ogrodach skalnych "...1/
Łodygi ma wyprostowane, nierozgałęzione, pokryte sztywnymi, szarozielonymi włoskami. Liście ma języczkowate zebrane w gęste rozety.
Kwiaty koloru woskowato żótego z czasem przbarwiaja sie na niebieskawo i różowawo. Kwiaty są rurkowate, zwisające i mają długość
1-2 cm. Kwiaty na łodygach zebrane są w małych gronach po kilka kwiatów.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 11/ 15/ 25.
T-2 Łatwa w uprawie.

Rośnie na wapiennych zboczach, półkach skalnych i piargach do wysokości 3200 m.npm w górach Europy Południowo Wschodniej w Rejonie Śródziemnomorskim i Turcji. Endemit .

Wysokość 10-20 cm
Szerokość 15-20 cm
Kwitnie (V) VI-VII (VIII)
Kolor żółtowoskowy, jasnożółty, jasnoniebieski, biały.
USDA 5 lub 6

Stanowisko sloneczne do częściowo ocienionego, suche, ciepłe. Nie znosi mokrego lata.
Gleba przepuszczalna,normalna, piaszczysto, kamienista, wapienna.
Podłoże[/b
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny + drenaż + Ca
Odczyn pH 7,9 - 8,5 zasadowy
Wymagania Nie znosi przesadzania. Zimą sucho (drenaż). Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Siew W/W, P/J po stratyfikacji Sadzonki P/L - trudno.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych i żwirowych.
EtymologiaNazwa rodzaju "Onosma" z greckiego "onos"= osioł i "osma"= zapach. Nazwa gatunku "nana" = niska, karłowata.

[Janusz100]

TULIPAN IRAŃSKI
Tulipa urumiensis

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Karłowy tulipan botaniczny o ozdobnych kwiatach i pokroju wzniesionym, kępkowym...."Tulipan idealny do ogrodów skalnych"...
Wytwarza 2-4 długie, wąskie, ciemnozielone, soczyste liście długości 12 cm. Z pomiędzy liści wyrasta naga łodyga zwieńczona 1-2 gwiazdkowatymi kwiatami. Kwiaty mają 5- 7 cm średnicy. Płatki ma wydłużone, zaostrzone z zewnątrz jaskrawożółte, wewnątrz ciemniejsze z oliwkowo czerwonym odcieniem. Kwitnie długo. Kwiaty są lekko pachnące. W pochmurne dni kwiaty sa zamknięte. Rośnie szybko. Podobny do Tulipa tarda, ale ma kwiaty ciemniejsze i bez białej krawędzi płatka.

Ocena ** Bardzo dekoracyjna roślina skalna AGM1993. Polecana przez 1/ i 33/.
T-2 Łatwa w uprawie

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 8 cm
Kolor złotożółty
Kwitnie IV-V
USDA 5

Rośnie m.in. na brzegach słonych jezior na wysokości 1300 m.npm. w Iranie, Turcji, Azerbajdżanie.
Stanowisko słoneczne. Toleruje pstrokaty cień, umiarkowanie wilgotne do czasu uschnięcia liści, potem sucha. Roślina światłolubna.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysta do piaszczysto ilastej, próchnicza, żyzna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny 1 : 1 : 1
Odczyn pH 6,1 - 7,8 obojętny do lekko zasadowy.
Wymagania Sadzić we IX - X co 10 cm na głębokość 8 cm. Głębiej jeśli pozostawiamy na zimę w gruncie. Nie wymaga corocznego wykopywania pod warunkiem przepuszczalnego podłoża i ograniczenia podlewania w okresie lata. Roślina mrozoodporna, ale zima lekko okrywać. Liści nie usuwać do czasu ich uschnięcia.
Rozmnażanie Podział - cebule przybyszowe. Siew w inspekcie.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów naturalistycznych, pod krzewami, do pojemników na balkony i tarasy. Ładnie wygląda z krokusami. Sadzić w małych grupach. Nadaje się na kwiat cięty.
Etymologia Nazwa "Tulipa" wywodzi sie z perskiego słowa "dulband" i tureckiego "tulbent" = turban, muślin, gaza z uwagi na podobieństwo do kwiatów tulipana. Nazwa gatunku "urumiensis" od nazwy słonego jeziora Urumiya w Azerbajdżanie, gdzie znajduje sie jego siedlisko.

[Janusz100]

IRYS DANFORDA
Iris danfordiae Syn. I.reticulata Danforda, Kosaciec,Tęczówka

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Niewielka roślina cebulowa o ozdobnych, żółtych kwiatach. Najwcześniej wiosną kwitnący irys, kwitnie z przebiśniegami. Zwiastun wiosny.Po kwitnieniu tworzy niebiesko zieloną kępkę podobną do trawy.
Cebule ma wąskie, spiczaste. Wyrastają z nich igiełkowate, szarozielone, błyszczące, czterokanciaste, puste w środku liście. Pęd kwiatrostanowy ma wyprostowany, nagi, długości 15 cm. Kwiaty pojedyncze, 3- 6 cm średnicy zakwitają na szczycie łodyg. Płatki 3 wewnętrzne, duże skierowane ku górze a boczne lekko odgięte na boki. Płatki żółte z ciemnymiplamkami na dolnych płatkach. Liście są dłuższe od pędu kwiatostanowego i wydłużają się w miarę kwitnienia. Kwiaty pachną słodko. Roślina trująca w przypadku spożycia i wywołująca objawy alergiczne skóry. Roślina szybko rosnąca.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ 24/.
T-3 Wymagająca do łatwej w uprawie.

Wysokość 15-20 cm
Szerokość 8 - 10 cm
Kwitnie (II) III - IV
Kolor jaskrawożółty, jasnożółty dp pomarańczowego, biały.
USDA 5

Rośnie na suchych, skalistych, słonecznych zboczach, brzegach lasów i w jasnych lasach iglastych w górach na wysokości 1000 - 2000 m.npm. w Azji Mniejszej - Centrala Turcja
Stanowisko słoneczne w południe osłonięte (wystawa wschodnia) do półcienistego, umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Wiosną wilgotne, latem i zimą zupełnie suche. Lubi stanowisko szybko nagrzewające się.
Gleba, przepuszczalna, lekka, minewralna piaszczysta lub piaszczysto ilasta, próchnicza, żyzna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny lu piasek i perlit 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn obojętny do zasadowego.
Wymagania Sadzić jesienią ponad 10-15 cm głęboko, co 8 cm. Cebulki maja tendencję do samopodziału, gdy są sadzone zbyt płytko i wówczas kwitną po 3- 4 latach. Wiosną podlewać i nawozić nawozem dla roślin kwitnących, potem po zakończeniu kwitnienia - nawozem wolnodziałającym. Latem okrywać (daszek). Gdy lato jest mokre lepiej cebule wykopać i przechowywać na sucho do IX.
Ogławiać. Uschnięte liście usuwać a zielone skracać do 1/3. o 3-4 lata przesadzać i sadzić w nowym miejscy obficie wykompostowanym.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, na rabaty kwiatowe, obwódki, w pojemnikach na tarasie lub balkonie. Sadzić w dużych grupach. Nadają się do uprawy doniczxkowej i na kwiaty cięte. Ładnie wyglądają z krokusami, przebiśniegami i wrzoścami.
Rozmnażenie Podzial całech dużych kęp po kilku latach - łatwo. Siew trudniejszy - wymaga stratyfikacji. Podział cebul przybyszowych - kwitnie po kilku latach.
Odmiana
"Alba" ma kwiaty białe i żółty grzebień.
Etymologia Nazwa rodzaju "Iris" w mitologi greckiej Iris to bogini tęczy. Nazwa gatunku "dandorfiae" nadana dla pamięci pani C.G.Dandorf angielskiej miłośniczki roślin, która przywiozła ten gatunek z Turcji w 1876 roku.

[Janusz100]

PIĘCIORNIK
Potentilla speciosa Syn.Dasiphora speciosa, P. parnassica. P. poetarum.


http://www.greekflora.gr/el/flowers/230 ... a-speciosa

Niska, zimozielona krzewinka górska, ozdobna z uwagi na liście. Tworzy idealne, srebrzyste poduszki.
Kłącza ma zdrewniałe, rozgałęzione. Łodygi białe, płaskie, długości do 25 cm. Liście są trójdzielne, złożone z jajowatych, ząbkowanych listków, na krótkich łodyżkach. Liście ma białe, srebrzyście owłosione długości 1 - 3 cm. Kwiaty niepozorne, pieciopłatkowe na krótkiej łodydze, w dużych dość gęstych gronach po 8 sztuk. Kwiaty średnicy 0,6-1 cm.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 11/.
T-2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 10-20 cm
Szerokość 15 cm
Kwitnie VI - VII
Kolor zielonozółty, biały
USDA 6

Rośnie wśród górskich, wapiennych skał, w szczelinach skalnych w górach pietra subalpejskiego na wysokości (500) 1700 - 2400 m.npm.
na Półwyspie Bałkańskim (Chorwacja, Bośnia, Czarnogóra, Macedonia i Grecja), na Krecie w Turcji, Syrii i Półn. Iraku.
Stanowisko słoneczne w południe osłonięte (wystawa wschodnia lub północna), suche, ciepłe. Roślina ciepłolubna.
Gleba przepuszczalna, mineralna do normalnej, żwirowo kamienista, uboga w próchnicę.
Podłoże
ziemia darniowa: ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn zasadowy
Wymagania Zima lekko okrywać.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów stepowych z trawami stepowymi, zimnych szklarni, pojemników do koryt i na suche murki.
Rozmnażanie Siew
Etymologia Nazwa "Potentilla" pochodzi od łacińskiego słowa "Potentia" = siła, moc i od łacińskiego "potens" = silny, mocny, potężny, zdolny. Jest to aluzja do właściwości medycznych niektórych gatunków tej rośliny.Nazwa gatunku "speciosa" z łac. = piekny.