"Tak piękną mamy jesień, miły, cichą i pogodną,
Spójrz jak babiego lata płynie srebrna nić..."
Trala la. Na oko tak faktycznie jest. Ale dla mnie byłoby, gdyby nie przyplątało się wredne zapalenie korzonków nerwowych. Z tej pożałowania godnej sytuacji wyciągnęłam kila wiekopomnych wniosków:
1. Cierpienie wcale nie uszlachetnia. Może jakieś tam bóle egzystencjalne tak, ale bolące korzonki stanowczo nie
.2. Tygodniowa terapia polegająca na zaciśnięciu zębów, połączona z próbą zwalczenia bólu "godnościom osobistom" nic nie daje. Wracz jednak jest potrzebny od zaraz.
3. Wspomaganie leczenia farmakologicznego myciem okien, wycinką drzew i karczowaniem pniaków to nie najlepszy pomysł
, ale szkoda było tej cudownej pogody...Finał jest taki, że jestem w trakcie pobierania trzeciej serii zastrzyków. Ból zwalczony w 2/3 i ogród również w 2/3 uporządkowany. Czyli - nie jest źle
, bo wydawało się, że po raz pierwszy od niepamiętnych czasów zielone pokoje wkroczą w zimę paskudne i zabałaganione.A tymczasem wyglądają tak:
Cześć, Loki!
Wiedźma była jedyna w swoim rodzaju! A w dodatku w czasach bez szkółek, angielskich programów telewizyjnych i internetów zdołała zdobyć niesamowitą wiedzę ogrodniczą i równie niesamowitą kolekcję pięknych i rzadkich roślin. Upchnęła to wszystko w ogródeczku o powierzchni 300 m2, zostawiając ścieżki szerokości 15 cm
.Mam dojmujące poczucie straty, kiedy odchodzą tak niepospolici i malowniczy ludzie
.
Oj, Lisico, żebyś wiedziała jak mnie to lato wymęczyło
, a kiedy nadeszła cudowna, chłodna, wilgotna (choć nadal bez deszczu!) jesień, to musiały się przyplątać paskudne dolegliwości!Takie lato jak ta jesień to byłby cudowny czas. Teraz dopiero, bez podlewania, trawniki się wspaniale zazieleniły, dalie i róże kwitną, więc gdyby nie żółknące liście i krótki dzień... byłoby ciągle lato
. I tego będzie mi żal.PS. Tak nisko latające widuję tylko łabędzie. Też widok nieziemski, ale spotkania z żurawiami zazdroszczę.
E, Margo, lisich ogonków się nie pozbędę, za bardzo je lubię. Przesadziłam je w inne miejsce, gdzie nie będą miały okazji zagrozić innym ulubionym roślinom. No i łopatę będę trzymać w pobliżu
. Patrz, jak to dziwnie się plecie. Dwa lata z rzędu płakałam, bo wymarzły. Teraz zezłościłam się, bo za bardzo poszalały...Czytałam u Ciebie, że już nic w ogrodzie nie robisz, a mnie właśnie teraz, przy bardziej sprzyjającej pogodzie, bardzo się chce. Zresztą tradycyjnie, przed zimą zielone pokoje muszą wyglądać jak z obrazka
.
Witaj, Pell!
Dzięki temu, że mróz nawet nas tu nie liznął, ogród przez cały październik wyglądał fantastycznie. Głównie właśnie dzięki daliom. Ja za pomponami za bardzo nie przepadam, choć te fioletowe u Lisicy są piękne. Tyle że te małe pomponiki rosną na olbrzymich krzakach! Weź to pod uwagę...
Listki zbieram tak jak Ty, ale najbardziej mi żal Pani Porządnickiej. Rośnie u niej orzech włoski tak potężny, że zasługuje na miano pomnika przyrody. Ale kiedy zaczyna gubić liście - to są tego tony!!!
Dzięki za pozdrowienia z Wądołka. Skoro tam się zasiedziałaś, widać Ci tam dobrze...
Pozdrawiam równie serdecznie.
Witam Cię, Marysiu!
Powiem Ci szczerze, ze trochę denerwuje mnie podejście naszych, szanownych skądinąd, Forumowiczów do problemu ćmy bukszpanowej. Każdy coś tam robi, ale nikt nie wymienił nazw środków, jakie zastosował. Zdaję sobie sprawę, że przy masowym występowaniu szkodnika znanych nam środków chemicznych może w sklepach brakować. Ale nikt nie wspomniał o pułapkach feromonowych do wyłapywania samców ćmy ( są w internetach), nikt nie zainteresował się preparatem Lepinox Plus, środkiem bakteryjnym, nie chemicznym, wręcz ekologicznym, też dostępnym w internetach i podobno skutecznym. Nie wspomnę już o mączce bazaltowej, naturalnym nawozie w pylistej postaci, którym należy opylić rośliny. Temat nie jest już świeży i zaskakujący, metody walki coraz bardziej skuteczne i warte wypróbowania.
Zadziwiające jest, że wiele osób chce po prostu z bukszpanów zrezygnować. Tej rośliny cisami zastąpić się nie da. Moich dwumetrowych kul, dziesiątków kulek, kuleczek, stożków i wielu metrów szpalerków nie oddam liszkom za friko. Będę walczyć, czego i innym osobom życzę. Myślę, że o tę wspaniałą bezproblemową roślinę powalczyć trzeba.
Malinówki i równowaga - to ciekawe...
.Buziaki.
Hej, Tamaryszku!
Dzięki, że zajrzałaś. O ćmie rozpisałam się odpowiadając Marysi, zerknij, proszę.
Jeszcze jej u nas nie ma, ale kiedy się pojawi - ja będę uzbrojona po zęby
. Kocham bukszpan.Z oczami jest dobrze, kiedy uda mi się o problemie na chwilę zapomnieć...
Jeże towarzyszą mi od początku. Ty ich nie widzisz? Może masz więcej zarośli, w których się kryją, no i spacerują najczęściej po zmroku.
Z tymi wybitnymi ogrodniczkami masz rację, zwracam im honor. Jakoś tak się rozpędziłam, że to niby faceci... Ale przyznasz, że znakomitości wśród mężczyzn jest w dziedzinie ogrodnictwa całe mnóstwo. Można by o nich zimą pogadać...
Serdeczności!
Cześć, Dorotko!
Jak miło, że wpadłaś. Prawda, że takie lato bardziej męczy niż cieszy. Mnóstwo osób, nawet tu, na forum, skarży się na fatalny wpływ suchych upałów na ludzi i ogrody. Piszesz, że nawet na Twoje róże to lato wywarło negatywny wpływ, o moich po prostu szkoda gadać
. Część poprzesadzałam, część miałam zamiar zaoferować Forumowiczom, ale choroba mnie powstrzymała. Pewnie masz rację z zaniechaniem kopczykowania. Twoje róże już naprawdę powinny sobie radzić bez tej uciążliwej dla ogrodnika czynności. Ja też nie będę robić kopców. Odpowiada mi Twoja filozofia. Co przeżyje, to będzie. A swoją drogą Twoje róże są i tak niesamowicie piękne i wielkie. Do tego tak ochoczo kwitną...U mnie dalie sprawują się o niebo lepiej niż róże i bujnie kwitną do dziś. Fakt, nie było przymrozków, ale żeby tak choć polowa moich róż tak kwitła...
Dzięki za miłe słowa o kotkach. Wszystkie trzy są wspaniałe. Tak jak Twój piesiorek
.
Dzięki za wizytę, pozdrawiam serdecznie i życzę dalszego ciągu pięknej jesieni.
Miłych Gości częstuję jabłuszkami.
Serdeczności i buziaki - Jagi
widać to po stanie ogrodu 
Jagoda. Współczuję bólu, mało komfortowa sytuacja. A do tego ingerencja farmaceutyków dość bolesna 
Pamiętam, jak mój tatuś chorował na korzonki . Poznawałam to po tym, jak w domu pojawiała się poduszka elektryczna i pani pielęgniarka z taką fajną torebką. Po tych wizytach tatuś zamykał się w swoim pokoju i był mało przyjemny. Z czasem wiedziałam co czuje... ale ja mam problemy z odcinkiem szyjnym i wtedy chodzę kilka dni zarozumiała 
.
