Witam serdecznie,
Najpierw, jak Mamusia uczyła, przedstawię się i przywitam.
Mam na imię Margolcia, jestem już babcią, na emeryturze i jedyne marzenie życia, którego nie udało mi się spełnić to - własny ogródek. Od wielu już lat przeglądam i czytam namiętnie posty z tego forum (i przyznam się bez bicia, że z innych też) i zachwycam się ogrodami, ogródkami, działkami, "ugorami" i wszelakimi innymi "miejscami na ziemi", które są tu prezentowane.
Zachwycam się tym bardziej, że sama nie mam własnego ogrodu, ale od czterech lat mam możliwość zajmowania się choć ich namiastkami.
Otóż jako, że z mężem nie znosimy miasta i kochamy bycie w naturze, od czterech lat wynajmujemy jakieś lokum w leśno-wodnej okolicy i jesteśmy w nim od marca do listopada. Najpierw przez dwa lata wynajmowaliśmy mieszkanko na Podlasiu ze skrawkiem ogródka o wymiarach 12 m na 2 m. A teraz już drugi (i podobno ostatni) rok wynajmujemy domek w Wielkopolsce, z rozległą leśną działką 3500 m kw.
Ale jako, że działka nie moja to mogę sobie najwyżej kwiatki na klombiku czy w doniczkach posiać, a większych prac niestety nie. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będę miała własny ogród i będę mogła się bardziej rozpanoszyć niż na cudzej ziemi.
Witam serdecznie wszystkich i mam nadzieję, że zostanę przyjęta do grona ogrodowego mimo braku ogrodu.
Zdjęć mam sporo i niebawem je pododaję, ale muszę to opanować, bo nie spodziewałam się, że trzeba je będzie dodawać przez obce serwery, z których nigdy dotąd nie korzystałam, choć ja babcia komputerowa jestem.

Witaj Margolciu na Forum!
...pewnie że Cię przyjmiemy, bo jako miłośniczka ogrodów zasługujesz na to w pełni. Jak tu trafiłaś to pewnie zaraz zaczniesz rozglądać się za jakąś działeczką i dalej, kopać siać , sadzić. No to czekam na zdjęcia i życzę powodzenia

No to próbuję załączać zdjęcia. Mam nadzieje, że się uda! Trzymajcie kciuki.

Na początek mój "ogródek" na Podlasiu, na wiosnę 2012.
Na lewo od wejścia do mieszkania:

Na prawo od wejścia do mieszkania:


A potem to było tam tak:



Nie mam lepszych zdjęć bo nie robiłam całości, ale nawet pomidorki miałam (5 krzaków!).


Byliśmy tam dwa sezony, a potem przenieśliśmy się do Wielkopolski, miałam nadzieję, że na dłużej, ale okazuje się iz tez na dwa sezony.
Najlepiej byłoby coś kupić na własność, ale kasy brak. A i my jesteśmy fanaberyjnie wybredni.
Po pierwsze - musi być TANIO!
Po drugie - musi być blisko wędkarskiej wody (to mój mąż!)
Po trzecie - musi być blisko grzybnych lasów (to my oboje!)
Po czwarte - musi być kawałek ziemi (nie mniej niż 800 m - to ja!)
Po piąte - ma nie być do remontu (śmy są starzy i nie damy rady! )
A poza tym - ma mieć to COŚ!
No i jak tu coś znaleźć!? Rozpacz w kratkę.

Było Pdlasie,była Wielkopolska
To gdzie aktualnie jesteście Margolciu?
Witam na forum

Teraz właśnie jesteśmy w Wielkopolsce. W zeszłym roku wynajęliśmy domek na dużej, w zasadzie leśnej działce.


Jako, że właściciele nie sprzeciwiali się moim zapędom ogródkowym, pod warunkiem, że niczego nie wytnę i nie zmienię (!) , miałam nadzieję, że choć coś jednorocznego będę mogła sobie posiać, posadzić i cieszyć się jak rośnie.
Na miejscu okazało się, że głównym składnikiem gleby na działce jest żółciótki piaseczek i nie bardzo da sie tutaj cokolwiek posadzić. Kupiłam trochę ziemi ogrodniczej i podsypałam pod dwie już istniejące grządki z rachitycznymi różami i zrobiłam kilka nowych. Posiałam też kwiatki w skrzynkach i donicach. I to wszystko co mogłam.




Założyłam też kompost, z myślą, że w następnym roku podsypię go pod wszystkie swoje zasiewy i będą lepiej rosły.

A w tym roku dowiedziałam się, że będziemy tylko do września i ... skrzydełka mi opadły. Odechciało mi się, ale też coś tam posiałam. Zrezygnowałam tylko z pomidorków z donicach, bo musiałabym je porzucić w trakcie wegetacji, a takie miałam piękne i dorodne. I co najciekawsze bez żadnej zarazy, czyściutkie.



Oj, jak bym chciała mieć własny ogródek i móc zaplanować, posiać i posadzić to na co mam ochotę!

Pewnie Ci umknęło z przejęcia, że Cię powitałam więc czynię to jeszcze raz i podziwiam Twój zapał ogrodowy na niepewnym gruncie. Najlepiej byłoby znaleźć dom kogoś kto wyjechał za granicę i byłoby to dla domu i dla ziemi korzystne. Może dajcie takie ogłoszenia na portalach i ktoś się zgłosi. Czego serdecznie życzę

Przepraszam, że się nie zachowałam, witam Cię również bardzo serdecznie i dziękuję za podpowiedzi.
Tak też robiliśmy, ale odzewu nie było albo wcale, albo ludzie chcą za wynajem horrendalne kwoty, na które nas nie stać. A jak się znajdzie ktoś, kto ma i dom do wynajęcia i nawet niedrogo, to w okolicy ani wody , ani lasu nie uświadczysz.
Najchętniej kupilibyśmy coś na własność, ale jak to wiadomo ... gołodupcy i motyka na słońce.

Ale ja mam nadzieję, że kiedyś jeszcze będę miała ogródek.

Jestem pewna, bo wszystko jest zależne od nas. Ja też mieszkała w szufladzie i bardzo chciałam mieć przede wszystkim ogród i udało się kupić dom za równowartość mieszkania. Teraz spełniam swoje marzenie Zapraszam do mojego wiejskiego ogrodu

Dziękuję Maska za zaproszenie. Ja już od dawna śledzę z zachwytem wszystkie wiejskie ogrody, w tym Twój i podziwiam ich właścicieli za odwagę, ogrom pracy i ukochanie natury.
My niestety mieszkania nie sprzedamy i nie przeprowadzimy się "na zawsze" na wieś, bo zwyczajnie jesteśmy ciut przystarzy na tak radykalną zmianę (choć ja bym mogła). Ponoć starych drzew się nie przesadza. A poza tym "dzieci" (dzidzie malutkie - 34, 33 i 28 ) by nam nie wybaczyły gdybyśmy nie spędzili z nimi chociaż zimy.
Ale chcielibyśmy mieć domek na wsi, w którym moglibyśmy spędzać czas od wiosny do jesieni. Ale nie klasyczny domek rekreacyjny, ale taki właśnie wiejski z ogrodem. I być może jeszcze będziemy mieli!

I wtedy z rozkoszą skorzystam z podpowiedzi i rad doświadczonych "posiadaczy ziemskich".

A na razie przygotowałam "moje cudze włości", podsypałam kompostu i posiałam gdzie się dało jednoroczne, niewymagające kwiatki - moje ukochane aksamitki, astry i nagietki.
Zeszłoroczna grządka "warzywna" odbiła po zimie i znów będę miała szczypiorek, koperek, natkę i nawet kilka sałatek.



Ta działka jest malownicza i miło sie na niej spędza czas. Dookoła Puszcza Notecka, wioska maleńka, cisza i spokój.



A to moje ukochane kwiatki z zeszłego roku i robalki je odwiedzające .

Widać, że to kochasz ...w każdym słowie! i na zdjęciach też
I pociągnę temat dalej mam dzieci w podobnym wieku czyli ja też jestem w podobnym wielu i nie uciekłam na zapadłą wieś, ale na taką bliżej miasta. Dzieci i tak żyją swoim życiem, chociaż jeden syn ze swoją wybranką mieszka z nami, a córka tak zakochała się w takich stylu życia, że kupili dom w sąsiedniej gminie i dojeżdżają do Krakowa ok 20 km do pracy. Trzeba byłoby tylko pójść na kompromis u mnie nie ma rzeki, ale są stawy gdzie za drobną opłatą można łowić ryby i są lasy z grzybami i w niektórych latach borówkami i jeżynami.

witaj!
Wiem o co chodzi bo sama mam podobną sytuację. Wynajmowałyśmy z mamą 13 lat dom. Własciciel nie sprzeciwiał się sadzeniu, ale szkoda było inwestować w coś co nie jest swoje. Jakieś 3 lata temu postanowiłam jednak zrobić ogródek. trzymam za Ciebie kciuki.

Witam Cię MirellaM serdecznie.
Tak, masz rację. Nie bardzo opłaca się inwestować w nie swoje.
Ale już tak kręcę małżowi w brzuchu, że może się zdobędziemy na jakiś zakup. Co prawda będziemy potem chleb ze smalcem jedli, ale to akurat mnie nie zaszkodzi. Przydałoby się zrzucić duuuuużo kilogramów.

To ja! W zeszłym roku nad Wartą. W tym roku chyba jest mnie więcej, niestety!



Ta prześliczna chusteczka na głowie z powodu latającego w lesie robactwa (o nazwie - strzyżak jeleni) wplatującego sie we włosy. Makabra! brrr.

Wpisuję się w wątek bo po prostu nie mogę go pominąć.Rzeka Warta płynie około kilometra od mojego rodzinnego domu i w dzieciństwie spędziłam nad nią wiele godzin.Przykro mi,że nie możecie stworzyć własnego zielonego zakątka bo widzę,że masz dobrą rękę do roślin.Życzę żebyście znaleźli kiedyś swoje miejsce na ziemi.Pozdrawiam serdecznie

To trzymam kciuki by się udało zrealizować marzenie o własnym ogródku!
TYlko tej dziury mężowi nie wywierć zbyt dużej bo kto Ci przekopie ziemię pod rabaty?

Aniu, witaj "krajanko". Ja mam do Warty w linii prostej około 300 metrów, a naookoło przez las ok. 600m. A las piękny, grzybowy! Już się nie mogę doczekać. Co prawda teraz jeszcze po nim nie chodzę bo grasują w nim dziki, a ja się boję.
Potem odejdą głębiej i las będzie mój!





KaRo, dzięki za odwiedziny i wsparcie moralne
Mój mąż, niestety i tak nie chce kopać, więc dużej straty nie poniosę, nawet jak go przewiercę na wylot!.
I nie wiem niestety (a może "stety"!?) jak go namówić do współpracy.

Oj, Marysiu z tym kompromisem to będzie u mnie niedobrze. Zwłaszcza jeśli chodzi o wędkowanie. Mój małż jest typem wędkarza myśliciela-estety , czyli idzie nad rzekę lub jezioro, rozkłada sprzęt, siada i podziwia. Tu ptaszek, tu kwiatek, tam drzewko. To pluska woda, tam sie tak pięknie marszczy, a tutaj znów zajączek kica. Jak już sie napatrzy i napodziwia, to chwilę wędkuje, i większość ryb wypuszcza.
Tak więc staw hodowlany odpada. Musi być rzeka i to ładna, albo piękne dzikie jezioro. A najlepiej, to jedno i drugie. Ja też nie powiem, lubię takie tereny, a w okolicy, w której mieszkamy "na stałe" mało jest takich. I choć Wisłę, w jej środkowym biegu, mamy pod nosem, to często trudno nad nią znaleźć miejsce nie zaludnione, jak nie przymierzając, Pekin.
A poza tym rejony w okolicy stolicy są zbyt drogie dla nas. Od lat pięciu prawie, szukamy czegoś co by nas urzekło i jednocześnie nie spowodowało kompletnego bankructwa. Coś mamy w tej chwili namierzone, ale co z tego wyjdzie to najbliższy miesiąc pokaże.
Trzymajcie kciuki. Proszę.

A u nas w tej chwili kwitną jabłonie i zasypują nas białymi kwiatkami. A ile sie nad nimi uwija różnych pszczółek i innych bzyczków!

Witaj, szkoda, że nie macie z mężem własnego miejsca, ale ważne, że potraficie je sobie znaleźć i dobrze spędzać tam czas , a kiedys na pewno będziesz szaleć juz na WŁASNYCH arach, co się odwlecze to nie uciecze